Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 19 maja 2022 r. Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej., sygn. C-24/20

1.

Amerykanie mawiają, że jeśli coś wygląda jak kaczka, pływa jak kaczka i kwacze jak kaczka, to jest to kaczka. W rzeczywistości kwalifikacja obiektów, które mamy przed sobą, jakkolwiek oczywista mogłaby się wydawać na pierwszy rzut oka, zawsze może być przedmiotem dyskusji. Jest to jeszcze bardziej oczywiste, gdy chodzi o pojęcia abstrakcyjne.

2.

I tak w niniejszej sprawie Komisja Europejska kwestionuje kompetencję Rady Unii Europejskiej do dokonania zmiany, zgodnie z art. 293 ust. 1 TFUE, wniosku Komisji dotyczącego pewnego aktu prawnego Unii, uzasadniając to tym, że modyfikacja dokonana przez Radę przekracza granice zmiany. W istocie Komisja wskazuje Trybunałowi na zmianę swojego wniosku dokonaną przez Radę i jak René Magritte oświadcza: „To nie jest zmiana”. Ta ostatnia konstatacja zostaje poddana ocenie Trybunału w niniejszej sprawie.

3.

Niniejsza sprawa dotyczy dwóch traktatów międzynarodowych zarządzanych przez Światową Organizację Własności Intelektualnej (WIPO).

4.

Porozumienie lizbońskie o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji (zwane dalej „porozumieniem lizbońskim”) jest traktatem podpisanym w dniu 31 października 1958 r., zmienionym w Sztokholmie w dniu 14 lipca 1967 r. i następnie w dniu 28 września 1979 r. (). Stanowi ono porozumienie szczególne w rozumieniu art. 19 Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. () (zwanej dalej „konwencją paryską”), do którego może przystąpić każde państwo będące stroną tej konwencji.