Opinia rzecznika generalnego Pikamäe przedstawiona w dniu 2 czerwca 2022 r. Bundesrepublik Deutschland przeciwko MA i in., sygn. połączone C-245/21 i C-248/21

1.

Przedmiotem wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym przedłożonych przez Bundesverwaltungsgericht (federalny sąd administracyjny, Niemcy) na podstawie art. 267 TFUE jest wykładnia art. 27 ust. 4 i art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 604/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (2).

2.

Wspomniane wnioski o wydanie orzeczeń w trybie prejudycjalnym zostały złożone w ramach postępowań w sprawach trzech obywateli państw trzecich przeciwko Republice Federalnej Niemiec w przedmiocie decyzji wydanych przez Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (urząd federalny ds. migracji i uchodźców, Niemcy, zwany dalej „urzędem”), który odrzucił ich wnioski o udzielenie azylu jako niedopuszczalne w następstwie stwierdzenia braku podstaw do zakazu ich wydalenia, zarządził ich wydalenie do Włoch oraz wydał zakaz wjazdu i pobytu. Wykonanie decyzji o przekazaniu do Włoch, czyli do państwa członkowskiego uznanego przez organy niemieckie za odpowiedzialne za rozpatrzenie ich wniosków o udzielenie azylu zgodnie z rozporządzeniem Dublin III, zostało zawieszone przez sam urząd z uwagi na faktyczną niemożność wykonania wspomnianych decyzji ze względu na pandemię COVID‑19.