Orzeczenie
Opinia rzecznika generalnego N. Emiliou przedstawiona w dniu 22 czerwca 2022 r. Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej., sygn. C-259/21
NICHOLASA EMILIOU
przedstawiona w dniu 22 czerwca 2022 r. (1)
Sprawa C‑259/21
Parlament Europejski
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Wspólna polityka rybołówstwa – Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuły 15–17, art. 20 i art. 59 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/92 – Zakres zastosowania art. 43 ust. 3 TFUE – Kompetencja Rady – Podnoszone nadużycie władzy przez Radę – Procedura przyjmowania środków technicznych przewidziana w art. 10 ust. 4 i art. 15 rozporządzenia (UE) 2019/1241 oraz w art. 9 rozporządzenia (UE) 2019/472 – Kompetencja Komisji do określania tych środków technicznych w aktach delegowanych – Zasada lojalnej współpracy
I. Wprowadzenie
1. | W ujęciu ogólnym przedmiotem niniejszej sprawy jest spór między instytucjami Unii co do roli, jaką Rada Unii Europejskiej powinna odgrywać w związku z przyjmowaniem pewnych środków technicznych w dziedzinie rybołówstwa. |
2. | Przed wejściem w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Rada odgrywała główną rolę przy określaniu wszystkich aspektów wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”). Obecnie jednak już tak nie jest. Zgodnie z art. 43 ust. 2 TFUE do WPRyb stosuje się zwykłą procedurę ustawodawczą, zaś jednostronne uprawnienia decyzyjne Rady utrzymano wyłącznie w zakresie przewidzianym w art. 43 ust. 3 TFUE. W myśl tego postanowienia może ona przyjmować środki dotyczące w szczególności „ustalania i przydziału wielkości dopuszczalnych połowów”. |
3. | W rozpatrywanej skardze Parlament Europejski wnosi o stwierdzenie nieważności pewnych środków technicznych ustanowionych rozporządzeniem (UE) 2021/92 (2), które zostało przyjęte przez Radę w zastosowaniu owego postanowienia. Środki te przewidziano w art. 15, 16, 17 i 20 oraz w art. 59 akapit drugi rzeczonego rozporządzenia (zwanych dalej „zaskarżonymi przepisami”). |
4. | Parlament twierdzi zasadniczo, że Rada, z racji tego, iż przyjęła te przepisy, wykroczyła poza granice swoich kompetencji. Jego zdaniem są one sprzeczne z dwoma rozporządzeniami, mianowicie z rozporządzeniem (UE) 2019/472 () i rozporządzeniem (UE) 2019/1241 () (zwanymi dalej łącznie „rozporządzeniami podstawowymi”), które zostały przyjęte przez Radę i Parlament zgodnie z art. 43 ust. 2 TFUE. Według Parlamentu te dwa rozporządzenia ograniczyły uprawnienia decyzyjne Rady przyznane jej w art. 43 ust. 3 TFUE w ten sposób, że wyraźnie upoważniono w nich Komisję do określenia, w drodze aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie art. 290 ust. 1 TFUE (), środków technicznych odpowiadających środkom ustanowionym w zaskarżonych przepisach. |
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right