Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 30 czerwca 2022 r. M.A., sygn. C-72/22 PPU

1)Artykuł 6 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 2013/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, zgodnie z którym w razie ogłoszenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub sytuacji wyjątkowej spowodowanej masowym napływem cudzoziemców obywatele państw trzecich znajdujący się w sytuacji nielegalnego pobytu są faktycznie pozbawieni na terytorium tego państwa członkowskiego dostępu do procedury rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.2)Artykuł 8 ust. 2 i 3 dyrektywy 2013/33/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego, zgodnie z którym w razie ogłoszenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub sytuacji wyjątkowej spowodowanej masowym napływem cudzoziemców osoba ubiegająca się o azyl może być zatrzymana wyłącznie z tego powodu, że znajduje się w sytuacji nielegalnego pobytu na terytorium tego państwa członkowskiego.