Opinia rzecznika generalnego A. Rantosa przedstawiona w dniu 14 lipca 2022 r. Unilever Italia Mkt. Operations Srl przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato., sygn. C-680/20

1.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, sformułowany przez Consiglio di Stato (radę stanu, Włochy), został złożony w ramach sporu między spółką Unilever Italia Mkt. Operations Srl (zwaną dalej „Unileverem”) a Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato (zwanym dalej „AGCM”) (2), którego przedmiotem jest kara nałożona przez ten organ na wspomnianą spółkę za nadużycie pozycji dominującej na włoskim rynku dystrybucji lodów konfekcjonowanych, których odbiorcami są niektóre rodzaje przedsiębiorstw handlowych, takie jak nadmorskie ośrodki wypoczynkowe i bary, które z kolei sprzedają te lody konsumentom końcowym.

2.

Niniejsza sprawa obejmuje dwa pytania prejudycjalne, które dają Trybunałowi sposobność uściślenia pewnych aspektów odnoszących się do wykładni i stosowania art. 102 TFUE.

3.

Pierwsze pytanie prejudycjalne dotyczy stosowania pojęcia „jednej jednostki gospodarczej” (zwanej dalej „jednostką gospodarczą”) w odniesieniu do spółek, między którymi istnieją wyłącznie więzi umowne. Ściślej rzecz ujmując, sąd odsyłający zwraca się do Trybunału o doprecyzowanie zakresu tego pojęcia do celów stosowania art. 102 TFUE, a w szczególności jego wdrożenia w kontekście sieci dystrybucyjnej zorganizowanej wyłącznie na podstawie umowy. O ile orzecznictwo Trybunału odnoszące się do grup spółek daje wiele użytecznych wskazówek, o tyle pytanie to umożliwi określenie istotnych kryteriów do celów zdefiniowania jednostki gospodarczej poza sytuacjami, w których zachodzą powiązania kapitałowe (). To uściślenie ma duże znaczenie praktyczne, ponieważ korzystanie z instytucji franczyzy (franchising), zlecanie na zewnątrz (outsourcing) lub podwykonawstwo (subcontracting) niektórych etapów dystrybucji jest często praktykowane przez duże przedsiębiorstwa, które mogłyby być objęte art. 102 TFUE.