Opinia rzecznika generalnego P. Pikamäe przedstawiona w dniu 29 września 2022 r. PV przeciwko Komisji Europejskiej., sygn. C-640/20 P

1.

W odwołaniu PV wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 30 stycznia 2020 r., PV/Komisja (T‑786/16 i T‑224/18, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”, niepublikowanego, EU:T:2020:17), w którym Sąd oddalił jego żądania stwierdzenia, że był ofiarą mobbingu, stwierdzenia nieważności szeregu czynności oraz zasądzenia od Komisji Europejskiej naprawienia poniesionej w swojej ocenie szkody i zadośćuczynienia za doznaną w swojej ocenie krzywdę, które powstały w okresie, gdy był urzędnikiem Komisji.

2.

W odwołaniu tym, objętym zakresem prawa europejskiej służby publicznej, PV podniósł dziesięć zarzutów, które w istocie podważają większość zasadniczych ustaleń dokonanych przez Sąd w zaskarżonym wyroku, dotyczących żądań stwierdzenia nieważności wniesionych przez PV. Zgodnie z wnioskiem Trybunału niniejsza opinia koncentruje się na dwóch pierwszych zarzutach, a także na zarzucie ósmym odwołania. Analiza tych zarzutów skłoni mnie do przeanalizowania szeregu nowych kwestii prawnych, a mianowicie możliwości stosowania prawa karnego państw członkowskich do urzędników Unii, obowiązku bezstronności w ramach służby publicznej oraz możliwości wniesienia do Sądu skargi o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej po jej cofnięciu.

3.

Artykuł 11a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, w wersji znajdującej zastosowanie w niniejszej sprawie, (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”), stanowi: