Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 20 października 2022 r. BFF Finance Iberia SAU przeciwko Gerencia Regional de Salud de la Junta de Castilla y León., sygn. C-585/20

1)Artykuł 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowychnależy interpretować w ten sposób, że:minimalna stała kwota w wysokości 40 EUR tytułem rekompensaty dla wierzyciela za koszty odzyskiwania należności poniesione w wyniku opóźnień w płatnościach dłużnika jest należna w odniesieniu do każdej niezapłaconej w terminie transakcji handlowej wyrażonej w fakturze, także wtedy, gdy taka faktura została przedstawiona – wraz z innymi fakturami – w ramach jednego roszczenia dochodzonego na drodze administracyjnej lub sądowej.2)Artykuł 4 ust. 3–6 dyrektywy 2011/7należy interpretować w ten sposób, że:sprzeciwia się on przepisom krajowym przewidującym w sposób ogólny, w odniesieniu do wszystkich transakcji handlowych między przedsiębiorstwami a organami publicznymi, maksymalny termin płatności wynoszący 60 dni kalendarzowych, także w tym w przypadku gdy termin ten składa się z początkowego 30-dniowego terminu w ramach procedury przyjęcia lub weryfikacji zgodności dostarczonych towarów lub usług z umową, a następnie dodatkowego 30-dniowego terminu na zapłatę uzgodnionej ceny.3)Artykuł 2 pkt 8 dyrektywy 2011/7należy interpretować w ten sposób, że:uwzględnienie, z tytułu „należnej kwoty” określonej w tym przepisie, kwoty VAT wymienionej na fakturze lub w równoważnym wezwaniu do zapłaty nie zależy od tego, czy w dniu, w którym doszło do opóźnienia w płatnościach, podatnik zapłacił już tę kwotę na rzecz skarbu państwa.