Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 20 października 2022 r. A Oy przeciwko B Ky i wspólnocie spadkobierców po C., sygn. C-406/21

1)Artykuł 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowychnależy interpretować w ten sposób, że:państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu zastosowania tej dyrektywy praktykę umowną dotyczącą zapłaty odsetek za opóźnienia w płatnościach i rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, jeżeli na mocy obowiązującego prawa krajowego praktyka ta stanowi część umowy zawartej przed dniem 16 marca 2013 r. Indywidualne zamówienia, na podstawie których dochodzone są odsetki za opóźnienia w płatnościach oraz takie rekompensaty i które zostały złożone po tej dacie, mogą być wyłączone z zakresu zastosowania dyrektywy 2011/7, pod warunkiem że stanowią one na mocy obowiązującego prawa krajowego jedynie wykonanie umowy zawartej przed dniem 16 marca 2013 r. Natomiast, jeżeli na mocy tego prawa te indywidualne zamówienia stanowią samodzielne umowy zawarte po wspomnianym dniu, nie mogą być one wyłączone z zakresu zastosowania tej dyrektywy.2)Artykuł 7 ust. 2 i 3 dyrektywy 2011/7należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie praktyce, zgodnie z którą, w przypadku opóźnień w płatnościach krótszych niż miesiąc, wierzyciel nie będzie dochodzić odsetek za opóźnienia w płatnościach ani rekompensaty za koszty odzyskiwania należności w zamian za spłatę kwoty głównej wymagalnych wierzytelności, pod warunkiem że działając w ten sposób, wierzyciel dobrowolnie wyraził zgodę na zrzeczenie się zapłaty kwot należnych z tytułu tych odsetek i tej rekompensaty.