Opinia rzecznik generalnej T. Ćapety przedstawiona w dniu 27 października 2022 r. LU i PH., sygn. połączone C-514/21 i C-515/21

1.

Osoba popełniła czyn zabroniony i została uznana za winną w rzetelnym procesie sądowym. Skutkiem tego stwierdzenia winy było wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Następnie ta sama osoba została oskarżona o popełnienie drugiego czynu zabronionego w okresie próby odnoszącym się do kary orzeczonej za pierwszy czyn zabroniony. Druga rozprawa została przeprowadzona in absentia, a w jej wyniku stwierdzono winę i wymierzono karę pozbawienia wolności. W konsekwencji uchylono warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nałożonej za pierwszy czyn zabroniony. W związku z tym, że zainteresowana osoba przebywa za granicą, wydano europejski nakaz aresztowania (zwany dalej „ENA”) w celu wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej za pierwszy czyn zabroniony.

2.

Czy organ wykonujący nakaz może odmówić przekazania na podstawie ENA wydanego w celu wykonania kary za pierwszy czyn zabroniony, ponieważ druga rozprawa została przeprowadzona in absentia? Aby udzielić odpowiedzi na to pytanie, należy dokonać wykładni art. 4a ust. 1 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW (). Ściślej rzecz ujmując, trzeba rozstrzygnąć, czy zakresem użytego w tym przepisie wyrażenia „rozprawa, w wyniku której wydano orzeczenie” objęta jest również owa druga rozprawa.