Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 10 listopada 2022 r. Dansk Akvakultur przeciwko Miljø- og Fødevareklagenævnet., sygn. C-278/21

1)Artykuł 6 ust. 3 zdanie pierwsze dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i florynależy interpretować w ten sposób, że:dalsze prowadzenie, na niezmienionych warunkach, działalności gospodarstwa, które uzyskało już pozwolenie na etapie planowania przedsięwzięcia, nie powinno co do zasady podlegać przewidzianemu w tym przepisie obowiązkowi oceny. Jednakże w przypadku gdy, po pierwsze, ocena poprzedzająca udzielenie tego pozwolenia dotyczyła wyłącznie oddziaływania tego przedsięwzięcia rozpatrywanego indywidualnie, z pominięciem jego związku z innymi przedsięwzięciami, a po drugie, rzeczone pozwolenie uzależnia dalsze prowadzenie tej działalności od uzyskania nowego pozwolenia przewidzianego w prawie krajowym, wydanie tego nowego pozwolenia powinno zostać poprzedzone nową oceną, zgodną z wymogami przewidzianymi we wskazanym przepisie.2)Artykuł 6 ust. 3 zdanie pierwsze dyrektywy 92/43należy interpretować w ten sposób, że:w celu ustalenia, czy konieczne jest poddanie dalszego prowadzenia działalności gospodarstwa, dla którego pozwolenie wydano już na etapie planowania przedsięwzięcia i po przeprowadzeniu oceny niezgodnej z określonymi w tym przepisie wymogami, nowej, zgodnej z tymi wymogami ocenie, a w wypadku stwierdzenia, że tak jest, w celu dokonania tej nowej oceny, należy uwzględnić oceny dokonane w międzyczasie, takie jak te, które poprzedzały przyjęcie krajowego planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza oraz planu Natura 2000 odnoszącego się w szczególności do obszaru, na którym znajduje się teren, na który działalność ta może wywierać wpływ, jeśli te wcześniejsze oceny mają istotne znaczenie i jeśli zawarte w nich ustalenia, rozstrzygnięcia i wnioski są kompletne, precyzyjne i definitywne.