Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 26 stycznia 2023 r. X przeciwko Udlændinge- og Integrationsministeriet., sygn. C-689/21

1.

Przepisy krajowe jednego z państw członkowskich przewidują pod pewnymi warunkami utratę z mocy prawa obywatelstwa tego państwa przez jego obywateli z chwilą ukończenia przez nich 22. roku życia w przypadku niezłożenia przez nich wniosku o zachowanie obywatelstwa przed tą datą i w braku ich rzeczywistego związku z tym państwem. Konsekwencją utraty obywatelstwa krajowego przez taką osobę jest utracenie przez nią statusu obywatela Unii bez dokonania przez władze krajowe, w świetle prawa Unii, oceny proporcjonalności skutków tej utraty dla sytuacji takiej osoby w przypadku złożenia przez nią wspomnianego wniosku po ukończeniu tego wieku.

2.

Sąd odsyłający dąży do uzyskania wyjaśnień co do tego, czy tego rodzaju przepisy krajowe są zgodne z art. 20 TFUE rozpatrywanym w związku z art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”).

3.

Niniejsza sprawa stanowi czwartą część sagi dotyczącej obowiązków państw członkowskich w zakresie prawnej regulacji nabywania oraz utraty obywatelstwa w świetle prawa Unii, którą rozpoczęła sprawa zakończona wyrokiem Rottmann (). Orzecznictwo będące następstwem tego wyroku zostało potwierdzone przez Trybunał w wyrokach Tjebbes i in. () i Wiener Landesregierung (Cofnięcie promesy nadania obywatelstwa) (). Niniejsza sprawa daje Trybunałowi okazję do ponownej oceny przesłanek utraty z mocy prawa obywatelstwa państwa członkowskiego skutkującej utratą statusu obywatela Unii w świetle wymogów wynikających z prawa Unii, których wykładni dokonał Trybunał w wyroku Tjebbes i in.