Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 25 maja 2023 r. J.B. i in. przeciwko Bundesrepublik Deutschland., sygn. C-364/22

1)Artykuł 33 ust. 2 lit. d) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowejnależy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie temu, by kolejny wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej został odrzucony jako niedopuszczalny niezależnie, po pierwsze, od tego, czy wnioskodawca powrócił do państwa pochodzenia po oddaleniu jego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i przed złożeniem przez niego tego kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a po drugie, od tego, czy taki powrót był dobrowolny, czy też przymusowy.2)Artykuł 33 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2013/32należy interpretować w ten sposób, że:nie stoi on na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie odrzuciło kolejny wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalny, jeżeli decyzja w sprawie wcześniejszego wniosku nie dotyczyła przyznania statusu ochrony uzupełniającej, lecz została wydana w następstwie kontroli istnienia podstaw zakazu wydalenia, i jeżeli kontrola ta była porównywalna pod względem merytorycznym z kontrolą przeprowadzaną w celu przyznania tego statusu.