Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 czerwca 2023 r. O.G., sygn. C-700/21

1)Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi w związku z zasadą równości wobec prawa zapisaną w art. 20 Karty praw podstawowych Unii Europejskiejnależy interpretować w ten sposób, że:stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego transponującemu ten art. 4 pkt 6, które w sposób bezwarunkowy i automatyczny wyklucza z dobrodziejstwa przewidzianej w tym przepisie podstawy fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania każdego obywatela państwa trzeciego, który przebywa lub ma miejsce zamieszkania na terytorium tego państwa członkowskiego, bez możliwości dokonania przez wykonujący nakaz organ sądowy oceny więzi tego obywatela ze wspomnianym państwem członkowskim.2)Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584należy interpretować w ten sposób, że:aby ocenić, czy należy odmówić wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego wobec obywatela państwa trzeciego, który przebywa lub ma miejsce zamieszkania na terytorium wykonującego nakaz państwa członkowskiego, wykonujący nakaz organ sądowy powinien dokonać całościowej oceny wszystkich konkretnych czynników charakteryzujących sytuację tego obywatela, mogących wskazywać na istnienie między nim a wykonującym nakaz państwem członkowskim więzi wykazujących, że jest on wystarczająco zintegrowany z tym państwem i że w związku z tym wykonanie w tym państwie członkowskim kary pozbawienia wolności lub środka zabezpieczającego polegającego na pozbawieniu wolności orzeczonych w wydającym nakaz państwie członkowskim przyczyni się do zwiększenia jego szans na resocjalizację po wykonaniu tej kary lub środka zabezpieczającego. Wśród tych czynników znajdują się więzi rodzinne, językowe, kulturowe, społeczne lub gospodarcze, jakie obywatel państwa trzeciego utrzymuje z państwem członkowskim wykonującym nakaz, a także charakter, czas trwania i warunki jego pobytu w tym państwie członkowskim.