Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.768.2023.3.JK2
Po zmianie miejsca pobytu Pana rodziny z Republiki Malty na Polskę, miejscem zamieszkania Pana dla celów podatkowych pozostanie w dalszym ciągu Republika Malty.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 22 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W 2019 r. wraz ze swoją żoną oraz dziećmi zmienił Pan miejsce stałego zamieszkania z Polski na Republikę Malty. Od tego momentu świadczy Pan pracę na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego pracodawcy. Obecnie mieszka Pan z żoną i dziećmi w wynajmowanym mieszkaniu, które stanowi Państwa stałe miejsce zamieszkania.
Tym samym ośrodek życia znajduje się na terytorium Republiki Malty, co potwierdza również fakt, że legitymuje się Pan maltańskim dowodem tożsamości (tj. „maltese residence ID card”) wydawanym przez właściwy organ administracji publicznej Republiki Malty obcokrajowcom, którzy na stałe przebywają w tymże kraju. Co więcej, posiada Pan również prawo jazdy wydane przez maltański urząd do spraw transportu.
Konsekwencją osiedlenia się Pana na stałe na terytorium Republiki Malty było zarejestrowanie Pana jako podatnika przez właściwy maltański organ podatkowy, co potwierdza certyfikat rezydencji wydany przez tamtejsze władze.
Posiada Pan również majątek osobisty w postaci samochodu osobowego nabytego na terytorium Republiki Malty oraz zarejestrowanego i ubezpieczonego w tym kraju, a także rachunek bankowy prowadzony w maltańskim banku.
Przedstawione okoliczności świadczą, że od 2019 r. Pana centrum interesów życiowych i gospodarczych znajduje się na terytorium Republiki Malty. W ciągu kilkuletniego zamieszkiwania we wskazanym kraju, zawiązał Pan z innymi mieszkańcami Republiki Malty relacje towarzyskie. Do Polski przyjeżdża Pan sporadycznie, jedynie w celu odwiedzenia rodziny.
W perspektywie kilku miesięcy Pana żona wraz z dziećmi planują przeprowadzić się z powrotem do Polski. Na obecnym etapie nie jest wiadomo, czy będzie to rozwiązanie czasowe czy na stałe zamieszkają w Polsce. Okoliczność ta nie wpłynie jednak na zmianę Pana ośrodka życia - w dalszym ciągu będzie mieszkał w Republice Malty i świadczył tam pracę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego pracodawcy. Pozostałe okoliczności opisane we wniosku nie ulegną zmianie. Będzie Pan przyjeżdżał do Polski w odwiedziny do żony i dzieci, ale Pana pobyty w Polsce nie przekroczą łącznie 183 dni w roku.
Wraz z żoną jesteście Państwo właścicielami domu znajdującego się (...), w którym zamieszkiwaliście przed wyjazdem do Republiki Malty, a który obecnie jest wynajmowany. Sytuacja ta ulegnie zmianie po powrocie Pana rodziny do kraju - wówczas wprowadzi się tam Pana żona oraz dzieci. Dodatkowo, posiada Pan w Polsce inne mieszkania przeznaczone na wynajem oraz instrumenty finansowe.
Pytanie
Czy przeprowadzka Pana żony i dzieci do Polski spowoduje zmianę dotychczasowego statusu rezydencji podatkowej poprzez powstanie nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce po Pana stronie?
Pana stanowisko w sprawie
Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.), dalej jako: u.p.d.o.f., stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z ust. 1a cytowanego przepisu, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1.posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2.przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W związku z powyższym, podatnicy, którzy mają w Polsce miejsce zamieszkania podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca położenia źródła przychodów. Przytoczone przepisy wskazują warunki powstania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce - spełnienie któregokolwiek z nich powoduje, że uznaje się dla celów podatkowych, że dana osoba posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski.
Przenosząc przytoczone przepisy i przedstawione warunki uznania istnienia nieograniczonego obowiązku podatkowego na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że zmiana miejsca zamieszkania Pana żony i dzieci nie spowoduje zmiany jego centrum interesów gospodarczych. W dalszym ciągu będzie on pracował na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego podmiotu. Z tego powodu nadal będzie Pan mieszkał na stałe w wynajmowanym mieszkaniu na terytorium Republiki Malty.
Tym samym warunek posiadania centrum interesów gospodarczych w Polsce wymagany do objęcia podmiotu nieograniczonym obowiązkiem podatkowym nie zostanie spełniony.
Kwestią budzącą wątpliwości w sprawie pozostaje Pana centrum interesów osobistych po zaistnieniu zdarzenia przyszłego. Od momentu przeprowadzenia się Pana żony i dzieci do Polski, będzie on wykazywał ścisłe powiązania osobiste (rodzinne) w Polsce. Powiązania towarzyskie nadal jednak będą skupiały się w Republice Malty.
Odnośnie warunku wskazanego w art. 3 ust. 1a pkt 2 u.p.d.o.f. podkreślić należy, że nie zostanie on spełniony przez Pana - zmiana miejsca zamieszkania Pana rodziny nie spowoduje, że będzie przebywał w Polsce podczas odwiedzin u rodziny dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Tym samym przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe spowoduje, że będzie Pan posiadał w Polsce interesy osobiste wynikające z relacji rodzinnych. Mimo to, w dalszym ciągu, Pana centrum interesów gospodarczych i towarzyskich będzie istniało w Republice Malty, gdzie będzie przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Powyższe regulacje należy jednak stosować z uwzględnieniem przepisów umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 7 stycznia 1994 r. w aktualnie obowiązującym brzmieniu.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Umowy, w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.
Biorąc pod uwagę regulację polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ww. Umowy, w momencie zaistnienia zdarzenia przyszłego będzie miał Pan więc niejako dwa miejsca zamieszkania w rozumieniu przytoczonych przepisów w dwóch różnych krajach - w Polsce (z uwagi na interesy osobiste) oraz na Malcie (z uwagi na stałe przebywanie tam oraz centrum interesów gospodarczych i towarzyskich).
W związku z powyższym, Pana zdaniem, zastosowanie znajdzie reguła kolizyjna zawarta w art. 4 ust. 2 ww. Umowy, zgodnie z którym, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego przepisu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).
Tym samym - zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a Umowy - decydująca w sprawie ustalenia rezydencji podatkowej jest siła powiązań osobistych i gospodarczych.
Silniejsze Pana powiązania istnieją w Republice Malty, co potwierdzają okoliczności przedstawione we wniosku. Od 2019 r. pracuje on na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego pracodawcy i nigdy od tego czasu nie pracował w Polsce. W Republice Malty posiada stałe miejsce zamieszkania i nawet gdy Pana żona z dzieckiem wrócą do Polski to Pan będzie przebywał na terytorium Republiki Malty na stałe - tj. ponad 183 dni w roku - tam bowiem posiada centrum interesów gospodarczych. Jego wizyty w Polsce po zmianie miejsca zamieszkania jego rodziny będą ograniczone czasowo z uwagi na świadczenie pracy w Republice Malty.
Posiada Pan również rachunek bankowy prowadzony przez maltański bank oraz samochód osobowy nabyty, zarejestrowany i ubezpieczony w Republice Malty. Co najważniejsze jednak - posiada dokument tożsamości oraz prawo jazdy wydane przez właściwe maltańskie organy administracji publicznej, a także posługuje się maltańskim certyfikatem rezydencji podatkowej.
Powyższe okoliczności prowadzą do wniosku, że nawet po zmianie miejsca pobytu Pana rodziny z Republiki Malty na Polskę, miejscem zamieszkania Pana dla celów podatkowych pozostanie w dalszym ciągu Republika Malty. Pana zdaniem zdarzenie przyszłe – przeprowadzka Pana żony i dzieci - nie spowoduje zmiany dotychczasowego statusu rezydencji podatkowej poprzez powstanie po Pana stronie nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Na podstawie art. 4a ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jak wskazał Pan we wniosku, w 2019 r. Pan wraz ze swoją żoną oraz dziećmi zmienił miejsce stałego zamieszkania z Polski na Republikę Malty. Od tego momentu świadczy Pan pracę na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego pracodawcy. Obecnie mieszka Pan z żoną i dziećmi w wynajmowanym mieszkaniu, które stanowi ich stałe miejsce zamieszkania. Legitymuje się Pan maltańskim dowodem tożsamości. Posiada Pan również prawo jazdy wydane przez maltański urząd do spraw transportu oraz certyfikat rezydencji. Posiada Pan również majątek osobisty w postaci samochodu osobowego nabytego na terytorium Republiki Malty oraz zarejestrowanego i ubezpieczonego w tym kraju, a także rachunek bankowy prowadzony w maltańskim banku. Do Polski przyjeżdża Pan sporadycznie, jedynie w celu odwiedzenia rodziny. W perspektywie kilku miesięcy Pana żona wraz z dziećmi planują przeprowadzić się z powrotem do Polski. Na obecnym etapie nie jest wiadomo, czy będzie to rozwiązanie czasowe czy na stałe zamieszkają w Polsce. W dalszym ciągu będzie mieszkał w Republice Malty i świadczył tam pracę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na rzecz maltańskiego pracodawcy. Pozostałe okoliczności opisane we wniosku nie ulegną zmianie. Będzie Pan przyjeżdżał do Polski w odwiedziny do żony i dzieci, ale jego pobyty w Polsce nie przekroczą łącznie 183 dni w roku. Pan wraz z żoną są właścicielami domu znajdującego się (...), w którym zamieszkiwali przed wyjazdem do Republiki Malty, a który obecnie jest wynajmowany. Sytuacja ta ulegnie zmianie po powrocie Pana rodziny do kraju - wówczas wprowadzi się tam Pana żona oraz dzieci. Dodatkowo, posiada Pan w Polsce inne mieszkania przeznaczone na wynajem oraz instrumenty finansowe.
Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana rodzina, tj. żona i dzieci po wyjeździe z Malty zamieszkają w Polsce, a ponadto w Polsce jest Pan właścicielem domu i innych mieszkań przeznaczonych na wynajem uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych znajduje się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską. Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pan zostać uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.
Ponadto, mając na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek będzie posiadał Pan również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Republice Malty ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona została w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r. (Dz. U. 1995 r. Nr 49 poz. 256 ze zm.).
W myśl art. 4 ust. 1 ww. Umowy:
Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 omawianej Umowy:
Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ona silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli jest ona obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
W treści wniosku wskazał Pan, że posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w Republice Malty od 2019 r., jednocześnie jednak w Polsce jest Pan właścicielem domu i innych mieszkań przeznaczonych na wynajem, zatem nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).
Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i z Republiką Malty łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie od 2021 r. znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.
Mając na uwadze, że po zmianie miejsca pobytu rodziny na Polskę, pobyty w Polsce nie przekroczą łącznie 183 dni w roku, a tym samym przez większą część roku będzie przebywał Pan w Republice Malty, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej jest Republika Malty.
Oznacza to, że po przeprowadzce Pana żony i dzieci do Polski, będzie podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Stanowisko Pana jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji,
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right