Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB2-1.4011.386.2023.2.MSU

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 września 2023 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 16 października 2023 r. (o tej samej dacie wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego - ulga na powrót. Nazywa się Pani (…), posiada Pani obywatelstwo białoruskie i całe życie mieszkała Pani na Białorusi do 2022 roku. Dowiedziała się Pani od rodziny, że może otrzymać Kartę Polaka, bo przodkowie byli Polakami. (…) 2022 r. złożyła Pani wniosek o Kartę Polaka. Chciała Pani mieć możliwość podróżowania do Polski i zwiedzania jej zabytków bez problemów z uzyskaniem wizy. W tym czasie (luty 2022 r.) mieszkała Pani z mężem na Białorusi w jego własnym mieszkaniu (…) i nie planowała Pani zmiany miejsca zamieszkania. Brak dzieci. Pod koniec lutego, kilka dni po rozpoczęciu wojny (atak Rosji na Ukrainę), zdecydowała się Pani wyjechać z mężem do innego kraju, aby tymczasowo zamieszkać poza Białorusią. Kiedy wybuchła wojna, myślała Pani, że przebywanie na Białorusi jest niebezpieczne. Wraz z mężem zdecydowała Pani, że najbliższą i najdogodniejszą opcją jest Polska. (…) 2022 r. pojechała Pani wraz z mężem na krótki czas do Polski, aby zobaczyć, co będzie dalej. Nie planowała Pani wówczas zostać w Polsce na stałe. Pracowała Pani dalej zdalnie u pracodawcy z Białorusi i nadal płaciła podatki na Białorusi. Pani mąż również pracował dalej zdalnie u białoruskiego pracodawcy i nadal płacił podatki na Białorusi.

(…) 2022 r. otrzymała Pani pozytywną decyzję w sprawie Karty Polaka. Pod koniec kwietnia (… 2022 r.) pojechała Pani wraz z mężem na Białoruś, gdzie zdecydowaliście, że chcecie zamieszkać na stałe w Polsce. Wróciła Pani do Polski (…) 2022 r. z decyzją o zamieszkaniu w Polsce na stałe i rozpoczęła Pani zbieranie dokumentów na pobyt stały dla siebie oraz na pobyt czasowy dla męża. W tym czasie nadal pracowała Pani zdalnie w firmie z Białorusi, ponieważ nie mogła Pani znaleźć pracy w Polsce. Mąż szybko znalazł nową pracę zdalnie w Polsce i (…) 2022 r. rzucił pracę w białoruskiej firmie. Przyjechał do Polski ponownie z zamiarem pozostania na stałe (…) 2022 r. Mąż rozpoczął pracę w polskiej firmie (…) 2022 r. na podstawie umowy o pracę i zaczął płacić podatki w Polsce.

(…) 2022 r. złożyła Pani wniosek o pobyt stały, a mąż złożył wniosek o pobyt czasowy. (…) 2022 r. otrzymała Pani zezwolenie na pobyt stały (decyzję), a Pani mąż otrzymał zezwolenie na pobyt czasowy (decyzję). Od (…) 2022 r. zaczęła Pani pracować u pracodawcy w Polsce na podstawie umowy o pracę i płacić podatki.

Od (…) 2023 r. pracuje Pani jako przedsiębiorca w polskiej firmie. Chciałaby Pani zastosować ulgę na powrót od 2023 r., gdyż do 2022 r. nie przebywała Pani w Polsce. Kartę Polaka otrzymała Pani (…) 2022 r. Wraz z mężem przeprowadziła się Pani do Polski na stałe pod koniec (…) 2022 roku. Do (…) 2022 r. nikt z Pani rodziny nie pracował w Polsce ani nie był rezydentem podatkowym Polski. Do (…) 2022 r. nie pracowała Pani w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:

- od (…) 2022 roku posiada Pani i będzie posiadać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych. Od czerwca do początku (…) 2022 roku dwukrotnie wyjeżdżała Pani z mężem na Białoruś, aby rozwiązać kwestie związane z ruchomościami i pracą na Białorusi. Podczas waszego pobytu na Białorusi mieszkaliście w mieszkaniu męża;

- (…) 2022 r. przyjechała Pani do Polski po zwolnieniu z białoruskiej firmy;

- (…) 2022 r. rozpoczęła Pani pracę u pracodawcy w Polsce. Wcześniej nie miała Pani w Polsce stałych dochodów. Nigdy nie posiadała Pani żadnej nieruchomości ani w Polsce, ani na Białorusi;

- od (…) 2022 r. w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu;

- do (…) 2022 roku (do tego dnia była Pani zatrudniona na Białorusi) podlegała Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na Białorusi;

- nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się Pani do Polski;

- posiada Pani książkę historii zatrudnienia z Białorusi (potwierdza Pani pracę na Białorusi od ((…) 2013 r. do (…) 2022 r.). Posiada Pani również umowę o pracę z ostatniego miejsca pracy (za okres od (…) 2021 r. do (…) 2022 r. i przedłużoną w dniu (…) 2022 r. do (…) 2023 r.). Umowa została rozwiązana przedterminowo za zgodą stron (…) 2022 r.;

- nie przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w latach 2019-2021;

- w 2023 r. suma przychodów przekroczy kwotę 85 528 zł. Nie może Pani jednak zagwarantować, że w pozostałych latach kwota przychodów będzie również przekroczona.

Pytanie

Czy mogę zastosować ulgę na powrót od 2023 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Mogę zastosować ulgę na powrót od 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

 a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

 b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

 c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

 d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

 a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

 b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

 a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

 b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

 4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

 5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przeprowadziła się Pani wraz z mężem z Białorusi do Polski na stałe w 2022 r. Posiada Pani obywatelstwo białoruskie. Nigdy nie posiadała Pani żadnej nieruchomości ani w Polsce, ani na Białorusi.

Przed przeprowadzką całe życie mieszkała Pani na Białorusi, aż do 2022 r., miejsce Pani zamieszkania potwierdza książka historii zatrudnienia na Białorusi, umowa o pracę. Kartę Polaka otrzymała Pani (…) 2022 r., a decyzję - zezwolenie na pobyt stały (…) 2022 r.

Swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych przeniosła Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polski (…) 2022 r. W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od (…) 2022 r. podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Od (…) 2022 r. pracowała Pani u pracodawcy w Polsce na podstawie umowy o pracę i płaci Pani podatki. Wcześniej nie miała Pani w Polsce stałych dochodów. Od (…) 2023 r., pracuje Pani jako przedsiębiorca w polskiej firmie.

Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy – tak jak Pani – przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści uzupełnienia wniosku wynika, że po przeniesieniu miejsca zamieszkania od (…) 2022 r. podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

Z treści wniosku wynika, że przeprowadziła się Pani z Białorusi do Polski w 2022 r. na podstawie Karty Polaka (decyzja wydania Karty Polaka (…) 2022 r.). (…) 2022 r. otrzymała Pani decyzję - zezwolenie na pobyt stały.

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 519 ze zm.):

Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2019 r. poz. 1598 oraz z 2022 r. poz. 91).

W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192):

1. Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

 1) wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;

 2) w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;

 3) wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;

 4) złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

2. Karta Polaka może być przyznana osobie:

1) nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub

2) nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3) posiadającej status bezpaństwowca.

3. Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że :

1. Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego.

2. Karta Polaka poświadcza uprawnienia wynikające z niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy:

Jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały.

Stosownie do art. 20 ust. 3 ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, posiadacz Karty Polaka zwraca Kartę Polaka wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:

1) doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo

2) decyzja o uzyskaniu zezwolenia na pobyt stały stała się ostateczna.

Jak stanowi art. 199 ustawy o cudzoziemcach:

 1. Zezwolenie na pobyt stały cofa się cudzoziemcowi, jeżeli:

1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub

2) wymaga tego interes Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3) w postępowaniu w sprawie udzielenia mu tego zezwolenia:

 a) złożył on wniosek o udzielenie zezwolenia zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub informacje, lub

 b) zeznał on nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument w celu użycia go jako autentycznego lub takiego dokumentu używał jako autentycznego, lub

4) został skazany prawomocnym wyrokiem w Rzeczypospolitej Polskiej za przestępstwo umyślne na karę co najmniej 3 lat pozbawienia wolności, lub

5) opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 6 lat.

 2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w:

1) art. 195 ust. 1 pkt 3, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 lub 5;

2) art. 195 ust. 1 pkt 8, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadku pozbawienia go azylu w Rzeczypospolitej Polskiej;

3) art. 195 ust. 1 pkt 10, cofa się zezwolenie na pobyt stały w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 4 lub 5.

 3. Jeżeli podstawą udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały był fakt pozostawania w związku małżeńskim z obywatelem polskim, zezwolenie można cofnąć, jeżeli cudzoziemiec rozwiódł się w ciągu 2 lat od dnia, w którym udzielono mu zezwolenia na pobyt stały.

 4. Do ustalenia okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się przepisu art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Stosownie do art. 240 ww. ustawy:

Kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, któremu udzielono:

1) zezwolenia na pobyt czasowy;

2) zezwolenia na pobyt stały;

3) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;

4) zgody na pobyt ze względów humanitarnych.

Zgodnie z art. 242 ww. ustawy:

Karta pobytu w okresie swojej ważności potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz uprawnia go, wraz z dokumentem podróży, do wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy.

Natomiast zgodnie z art. 243 ww. ustawy:

1. Karta pobytu wydana cudzoziemcowi w przypadku udzielenia mu:

1) zezwolenia na pobyt czasowy - jest ważna przez okres, na który udzielono mu tego zezwolenia;

2) zezwolenia na pobyt stały - jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej wydania;

3) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE - jest ważna przez okres 5 lat od dnia jej wydania;

4) zgody na pobyt ze względów humanitarnych - jest ważna przez okres 2 lat od dnia jej wydania.

2. Kolejna karta pobytu wydana cudzoziemcowi po upływie terminu ważności karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem mu:

1) zezwolenia na pobyt stały - jest ważna przez okres 10 lat od dnia jej wydania;

2) zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE - jest ważna przez okres 5 lat od dnia jej wydania;

3) zgody na pobyt ze względów humanitarnych - jest ważna przez okres 2 lat od dnia jej wydania.

Wobec powyższego wskazać należy, że spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Panią Karty Polaka. Utrata ważności z mocy prawa wydanej Pani Karty Polaka w związku z uzyskaniem przez Panią zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskie nie pozbawia Pani prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że posiada Pani inne dokumenty potwierdzające, że Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przyjazdem do Polski znajdowało się na Białorusi. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).