Interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.490.2023.2.PP

Ustalenia czy płatności otrzymywane przez Spółkę od Operatorów z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR, i w związku z tym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy płatności otrzymywane przez Spółkę od Operatorów z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR, i w związku z tym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 25 października 2023 r. (data wpływu 25 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. jest podmiotem należącym do Grupy B. (stanowiącej część Grupy C.), którego główny przedmiot działalności stanowi (…). Spółka zajmuje się przede wszystkim pozyskiwaniem praw do treści medialnych o tematyce (…), ich utrzymaniem, eksploatacją oraz dystrybucją, a także rozwijaniem kanałów A. oraz sprzedażą czasu antenowego na nadawanie reklam oraz sprzedażą przestrzeni na cele reklamowe na stronach internetowych A. Wnioskodawca odpowiada również za zarządzanie wartościami niematerialnymi należącymi do Grupy B., a także za ustalenie, wdrożenie i koordynację strategii biznesowej A. oraz rozwój i pozyskiwanie treści medialnych. Spółka pozyskuje treści przede wszystkim poprzez nabywanie praw do transmisji najistotniejszych ogólnoświatowych wydarzeń (…) od podmiotów trzecich, a także częściowo od podmiotów powiązanych. Pozyskane w ten sposób treści medialne są następnie wykorzystywane w celu zestawiania kanałów telewizyjnych A, a następnie dostarczania ich do operatorów telewizji płatnej, którzy rozprowadzają kanały telewizyjne do odbiorców końcowych w Polsce (dalej: „Operatorzy”).

Dzięki powyższej współpracy z A., Operatorzy mogą korzystać z kanałów A. w celu ich udostępniania finalnym odbiorcom za pośrednictwem satelitarnych platform cyfrowych, sieci IPTV, sieci kablowych, a także za pośrednictwem serwisów internetowych oferujących kanały telewizyjne.

Jak wspomniano powyżej, jednym z elementów działalności prowadzonej przez Spółkę jest dystrybucja treści medialnych w formie kanałów telewizyjnych o tematyce (…) (kanałów telewizyjnych A. obejmujących programy oraz inne treści medialne dystrybuowane przez A.) do Operatorów, w szczególności w celu ich udostępniania odbiorcom końcowym za pośrednictwem odpowiednich platform i serwisów internetowych.

Spółka zawiera więc umowy z Operatorami, na podstawie których nabywają oni niewyłączne i odwołalne prawa do dystrybucji (licencja na rozprowadzanie) określonych kanałów telewizyjnych o tematyce (…) w sieciach telekomunikacyjnych Operatorów (kablowych, IPTV) oraz za pośrednictwem satelity, które zawierają między innymi:

• relacje na żywo z określonych wydarzeń (…) transmitowane w całości (relacje mogą być opatrywane dodatkowym komentarzem),
• retransmitowane (odtwarzane w całości bądź w postaci skrótów) relacje audiowizualne z takich wydarzeń (retransmitowane relacje mogą być opatrywane dodatkowym komentarzem),
• podsumowania określonych wydarzeń (…), przedstawiające wyróżniające się fragmenty rozgrywek (…) (podsumowania mogą być opatrywane dodatkowym komentarzem),
• wprowadzenia do nadchodzących wydarzeń (…), podczas których omawiane są nadchodzące rozgrywki oraz retransmitowane są najistotniejsze fragmenty relacji z określonych wydarzeń (…), które miały miejsce w przeszłości,
• prezentacje sylwetek i życiorysów (…) w postaci m.in. wywiadów czy filmów,
• ceremonie otwarcia i zamknięcia wydarzeń (…),
• relacje na żywo i retransmisje z (…),
• magazyny omawiające wydarzenia w świecie (…)

dalej: „kanały (…)”. Ponadto, pomiędzy ww. poszczególnymi audycjami stanowiącymi istotę kanałów (…), wyświetlane są bloki reklamowe.

Co do zasady, korzystanie z praw do emisji kanałów (…) wiąże się z obowiązkiem Operatora do powstrzymywania się od użytku innego niż w odniesieniu do abonentów, czy też od dystrybucji poza terytorium Polski.

Spółka sprzedaje niewyłączne i odwołalne prawa do emisji kanałów telewizyjnych o tematyce (…) między innymi do operatorów mających siedzibę oraz będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Na podstawie zawieranych przez Spółkę umów, Operatorzy zyskują prawo do reemisji (rozprowadzania) kanałów (…) zawierających, jak wspomniano powyżej, relacje na żywo oraz retransmisje określonych wydarzeń (…) (przykładowo: (…)) wraz z komentarzem i ich podsumowaniem, transmisje z (…), prezentacje (…). Operatorzy zawierając stosowne umowy, nabywają jedynie prawo do jednoczesnej i integralnej emisji (reemisji) kanałów (…), zgodnie z ww. opisem. Spółka pragnie podkreślić, iż nie sprzedaje żadnych praw pozwalających na ingerencję w treść udostępnianych kanałów (…) (włącznie ze stosownymi blokami reklamowymi) i tym samym nie sprzedaje praw pozwalających na ingerencję w udostępniane na kanałach (…) programy. Określone programy, wydarzenia (…) i bloki reklamowe udostępniane są więc w niezmienionej formie.

Poza dotychczasową działalnością obejmującą sprzedaż praw do emisji kanałów (…) w ofertach Operatorów, Spółka nie wyklucza również możliwości zawierania podobnych umów obejmujących sprzedaż praw do reemisji kanałów (…) z dotychczasowymi lub innymi Operatorami w przyszłości.

Na podstawie zawieranych umów Spółka otrzymuje oraz będzie otrzymywać wynagrodzenie za udzielenie praw do (re)emisji kanałów (…) wraz z komentarzami dotyczącymi nadawanych treści. Otrzymywane płatności pokrywają również wynagrodzenie za prawo do nadawania programów oraz obejmują zapłatę za koszty technicznego dostarczania sygnału.

Co istotne, A. jest rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych we Francji, co potwierdza przekazywany rokrocznie Operatorom certyfikat rezydencji podatkowej wydawany przez właściwe władze podatkowe Francji. Spółka nie posiada również w Polsce zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT z uwzględnieniem postanowień umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 września 1976 r. (Dz. U. z 1977 r.; dalej jako: „UPO PL-FR”).

Operatorzy są osobami prawnymi z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy podlegają w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości, czy z punktu widzenia ustawy o CIT oraz UPO PL-FR, otrzymywane płatności podlegają podatkowi u źródła w Polsce.

Pytanie

Czy płatności otrzymywane przez Spółkę od Operatorów z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR, i w związku z tym czy w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy płatności otrzymywane przez A. od Operatorów z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR i tym samym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT wskazano, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Natomiast w myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie powołany wyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego A. posiada rezydencję podatkową na terenie Francji. Z tego powodu zastosowanie znajdzie polsko-francuska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którą dochody podmiotów z Francji - jako zyski przedsiębiorstwa - podlegają opodatkowaniu tylko we Francji, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład (art. 7 ust. 1 UPO PL-FR) lub jeżeli wypłacane należności można zaliczyć do jednego ze szczególnych rodzajów należności - dywidendy, odsetki, należności licencyjne - opodatkowanych w państwach powstania przychodu podatkiem u źródła (art. 10, art. 11 i art. 12 UPO PL-FR). Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, A. nie posiada w Polsce zakładu podatkowego. Ponadto, otrzymywanych przez Spółkę należności nie można uznać za dywidendy lub odsetki. W konsekwencji powyższego, wypłaty otrzymywane przez Spółkę od Operatorów z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) będą podlegały opodatkowaniu w Polsce wyłącznie, jeżeli będą stanowiły należności licencyjne. Oznacza to, że należy zweryfikować, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) może być uznane za należności licencyjne.

Pojęcie "należności licencyjne" zawiera art. 12 ust. 4 UPO PL-FR, zgodnie z którym oznaczają one wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how).

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, iż UPO PL-FR traktuje jako należność licencyjną m.in. wszelkiego rodzaju wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego.

Co więcej, zawarte w treści doprecyzowanie włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji nie oznacza, że wynagrodzenie za jakiekolwiek nagranie dla telewizji, w tym telewizji internetowej lub przeznaczone do emisji na platformach cyfrowych / serwisach internetowych jest z automatu objęte definicją należności licencyjnej w rozumieniu UPO PL-FR. Wynagrodzenie związane z utworami nagranymi dla radia, telewizji (w tym naziemnej czy satelitarnej), telewizji internetowej lub platformy streamingowej (np. serwisu internetowego VOD) mieści się w definicji należności licencyjnych, tylko i wyłącznie, jeżeli prawo to korzysta z ochrony prawnoautorskiej.

Stanowisko takie potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku wydanym w sprawie interpretacji podatkowej dotyczącej wynagrodzeń za prawa (…) wypłacane do kontrahentów z Wielkiej Brytanii, Irlandii, Węgier, Austrii, Hiszpanii oraz Szwajcarii (wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1078/14).

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że prawidłowe ustalenie czy należności uzyskane w związku ze sprzedażą praw do (re)emisji kanałów (…) od podmiotu będącego polskim rezydentem podatkowym, podlegają podatkowi u źródła w Polsce, uzależnione jest od prawnej kwalifikacji tych praw.

Innymi słowy, wynagrodzenia otrzymywane przez Spółkę z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) byłyby opodatkowane w Polsce podatkiem u źródła, jeżeli stanowiłyby wynagrodzenie za prawo do używania praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego.

Odrębność praw autorskich od praw pokrewnych

Ustawa o CIT nie zawiera, ani definicji praw autorskich, ani definicji praw pokrewnych, a tym samym dokonując prawnej kwalifikacji praw do emisji kanałów (…), w tym emisji w serwisach internetowych, należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 z późn. zm.; dalej również jako: „u.p.a.p.p.”).

Pomimo, iż zarówno regulacje dotyczące praw autorskich, jak i praw pokrewnych, znajdują się w tym samym akcie prawnym (u.p.a.p.p.), to już sama jego nazwa wskazuje na odrębność tych dwóch instytucji.

Różnice w zakresie przedmiotu praw pokrewnych i autorskich, a także wyraźne wyodrębnienie w u.p.a.p.p. regulacji dotyczących przedmiotowych reżimów ochrony (prawa autorskie regulują postanowienia rozdziału nr 1-10, natomiast prawa pokrewne postanowienia rozdziału nr 11), stanowią o tym, iż prawa autorskie i prawa pokrewne mają odrębny charakter i tym samym, objęte są odmiennymi reżimami ochrony.

W literaturze podnoszony jest pogląd, iż: "prawa pokrewne (...) stanowią uprawnienia szczególne w stosunku do praw autorskich. Specyfika przedmiotów tych praw jest na tyle duża, iż nie było możliwości uregulowania ich w ramach szczególnych zasad ochrony autorskoprawnej (...). Umieszczenie unormowania praw autorskich i praw pokrewnych w jednej ustawie uznano ze względu na podobieństwo przedmiotu ochrony, za optymalne rozwiązanie systemowe, choć wysuwane były także inne, alternatywne propozycje (...)" (Rafał Golat, Prawo autorskie i prawa pokrewne, Wydawnictwo C.H Beck 2002).

Analizując więc przedmiot ochrony praw autorskich i praw pokrewnych, należy stwierdzić, iż prawa autorskie dotyczą ochrony utworów (dzieł), natomiast prawa pokrewne w sposób zbiorczy określają różne rodzaje wytworów niematerialnych. Inaczej mówiąc, przedmiotem praw autorskich jest utwór, a więc każdy wytwór intelektualny, któremu można przypisać cechę twórczości i indywidualności (oryginalności). Natomiast w przypadku praw pokrewnych nie mamy do czynienia z jednolitą kategorią, gdyż obejmują one różne, wzajemnie niepowiązane wytwory działalności, którym trudno przypisać wspólne cechy.

Warty podkreślenia jest również fakt, iż podział na prawa autorskie i pokrewne jest rozpowszechniony w ustawodawstwie innych państw. Wśród krajów członkowskich Unii Europejskiej, zobowiązanych do ujednolicania ustawodawstwa z zakresu ochrony własności intelektualnej, rozgraniczenie takie wprowadzają już same tytuły unijnych aktów prawnych (np. Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich nr 92/100 z dnia 19 listopada 1992 r. dotycząca najmu i użyczania oraz określonych praw pokrewnych w zakresie własności intelektualnej, Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich nr 93/83 z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji określonych przepisów prawa autorskiego oraz praw pokrewnych w odniesieniu do przekazu satelitarnego i rozpowszechniania kablowego, Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich nr 93/98 z dnia 29 października 1993 r. w sprawie ujednolicenia czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych oraz Dyrektywa 2001/29 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym).

Ponadto większość z wymienionych aktów prawnych zawiera przepis regulujący wzajemny stosunek praw autorskich do praw pokrewnych, zgodnie z którym ochrona praw pokrewnych utworów nie dotyczy i nie narusza ochrony prawa autorskiego (np. art. 14 Dyrektywy 92/100, art. 5 Dyrektywy 93/83, art. 9 Dyrektywy 93/98).

Prawa autorskie i prawa pokrewne stanowią więc całkowicie odrębne kategorie, których przedmiotem są różne dobra o charakterze niematerialnym. Odrębność reżimu ochrony i charakteru wskazanych praw powoduje, iż w żadnym wypadku nie mogą być traktowane jako jedna kategoria, a w szczególności interpretowane łącznie.

Prawo do (re)emisji kanałów (…) jako prawo autorskie

Zgodnie z art. 1 u.p.a.p.p., przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak wynika z treści powołanego przepisu, cechami pozwalającymi na zakwalifikowanie danego zakresu aktywności ludzkiej do kategorii utworów jest twórczy i indywidualny charakter (wykaz form telewizyjnych i radiowych stanowiących utwory w rozumieniu u.p.a.p.p. zawarto w Wyjaśnieniach Ministerstwa Kultury i Sztuki z dnia 6 kwietnia 1995 r.). Dodatkowo, w art. 1 ust. 2 u.p.a.p.p., ustawodawca wskazuje przykładowe kategorie utworów, stanowiące przedmiot prawa autorskiego:

1.wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.plastyczne;

3.fotograficzne;

4.lutnicze;

5.wzornictwa przemysłowego;

6.architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.muzyczne i słowno-muzyczne;

8.sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.audiowizualne (w tym filmowe).

Dokonując zatem oceny, czy dana wartość niematerialna stanowi przedmiot ochrony prawa autorskiego, niezbędne jest ustalenie, czy spełnia ona przesłanki bycia utworem.

W powszechnej opinii doktryny, podstawowy zabieg towarzyszący interpretowaniu ustawowej, opisowej definicji utworu sprowadza się do właściwego zrozumienia dwóch przesłanek, tzn. wymogów twórczego oraz indywidualnego charakteru dzieła stanowiącego przedmiot praw autorskich."Twórcza, indywidualna działalność polega na koncepcyjnej kreacji. Jej cechy przenoszone są na efekt w postaci utworu o kreacyjnym, indywidualnym charakterze. Tym samym wydaje się, że najbardziej właściwym pojęciem, oddającym istotę przesłanki twórczego charakteru przedmiotu praw autorskich, jest kreatywność utworu. Kreacje rozumieć należy jako tworzenie dzieł wyposażanych w nowe, nieistniejące wcześniej wartości, które zawdzięczają swój byt właśnie możliwościom i uzdolnieniom poszczególnych osób, zdecydowanych powołać do życia - w oparciu o własną wiedzę, umiejętności i posiadaną wrażliwość - poznawalne dobra. Inne walory posiada druga podstawowa przesłanka uznawania dóbr niematerialnych za utwory - przesłanka ich indywidualnego charakteru. Nie chodzi w tym przypadku (jak przy badaniu twórczości dzieła) o stwierdzenie zawierania się w nim określonych, kreatywnych wartości. Istotna jest natomiast indywidualizacja tych wartości przez możliwość uchwycenia - przy ich analizie - cech charakterystycznych dla twórczości danej osoby" (patrz. R. Golat "Opodatkowanie licencji", Dom Wydawniczy ABC, 2003).

Co istotne, kanał (…) jako taki nie podlega ochronie prawnoautorskiej z uwagi na brak spełnienia przesłanek utworu.

W szczególności, prawo do nadawania programów ujęte zostało w art. 97 u.p.a.p.p. w rozdziale „Prawa pokrewne”. Prawa pokrewne uwzględniają aspekty finansowe i organizacyjne, nie zaś twórcze zaangażowanie. W świetle wskazanego art. 97 uznanie prawa do nadawania programów za utwór byłoby bezpodstawne, w szczególności biorąc pod uwagę główne założenia praw pokrewnych (o czym szerzej poniżej, w sekcji „definicja należności licencyjnej a prawa pokrewne”).

Tym samym, ocena prawnopodatkowa powinna być dokonana z perspektywy treści udostępnianych na kanale (…).

Nie ulega wątpliwości, że podstawowym celem nabywania przez Operatorów praw do (re)emisji kanałów (…) jest uzyskanie dostępu do transmisji wydarzeń (…). Pozostałe treści udostępniane na kanałach (…) mogą stanowić jedynie incydentalny element uzupełniający, mający na celu urozmaicenie prezentowanych treści. Z kolei bloki reklamowe emitowane na kanałach (…), transmitowane są w oparciu o czas antenowy sprzedawany bezpośrednio przez A. i nie przynoszą żadnych korzyści Operatorom. Operatorzy nie mają wpływu na zakres, ani też częstotliwość udostępniania treści prezentowanych na kanałach (…). Należy podkreślić, że Operatorzy nie posiadają prawa do ingerencji w treści emitowanych kanałów (…). Co za tym idzie, kanały (…) udostępniane są odbiorcom lokalnym w niezmienionej formie. Z drugiej strony, Operatorzy są zainteresowani podejmowaniem współpracy z Wnioskodawcą o ile konkretne wydarzenia (…) będą udostępniane na kanałach (…).

W konsekwencji należy stwierdzić, że zarówno głównym przedmiotem, jak i podstawowym celem nabycia przez Operatorów prawa do (re)emisji kanałów (…), za które to prawo jest wypłacane przez Operatorów stosowne wynagrodzenie, jest transmisja wydarzeń (…).

Jednocześnie, nie ulega wątpliwości, iż wydarzenia (…) nie spełniają cech utworu w rozumieniu u.p.a.p.p., gdyż jako przeprowadzone na podstawie z góry ustalonych reguł, nie posiadają wartości twórczej i indywidualnej."Nie jest utworem widowisko (…) i niekiedy, intelektualne wprawdzie, lecz nietwórcze w znaczeniu intelektualnej kreacji dobra niematerialnego, zachowania się uczestników widowiska" (J. Barta, R. Markiewicz, Prawo autorskie, Warszawa 2010, s. 46).

Powyższe potwierdza również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w sprawach C-403/08 oraz C-429/08 stwierdził, że „(...) spotkań (…) nie sposób uważać za twórczość intelektualną, którą można zakwalifikować jako utwór w rozumieniu dyrektywy o prawie autorskim. Uwaga ta zachowuje ważność zwłaszcza w przypadku meczów piłkarskich podlegających regułom gry niepozostawiającym swobody twórczej w rozumieniu prawa autorskiego”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że główna treść kanałów (…) będąca przedmiotem umów pomiędzy Spółką a Operatorami nie posiada ani twórczego, ani indywidualnego charakteru, gdyż jej podstawowym i jedynym istotnym celem jest wierne odzwierciedlenie rzeczywistości, przy użyciu z góry ustalonych środków technicznych. „Wytwór, nie posiadający charakteru twórczego, a jedynie przedstawiający w sposób obiektywny przedmiot lub zdarzenie (np. wydarzenie (…)), które zaistniały w rzeczywistości, nie może być uznany za utwór w rozumieniu u.p.a.p.p.” (por. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, 2003 Dom Wydawniczy ABC, str. 60).

W efekcie powyższych ustaleń należy uznać, że brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, iż sprzedawane przez Spółkę prawa do (re)emisji kanałów (…) mają za podstawowy cel udostępnianie treści będących przedmiotem ochrony prawnoautorskiej. W konsekwencji, nie mogą również zostać zakwalifikowane jako prawa autorskie w rozumieniu u.p.a.p.p. Tym samym wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę z tytułu sprzedaży praw do (re)emisji kanałów (…) nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu UPO PL-FR.

Definicja należności licencyjnych a prawa pokrewne

W opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie ma również znaczenia, czy udostępniane przez Spółkę kanały (…) są objęte ochroną praw pokrewnych, czy też nie. Z analizy zakresu przedmiotowego definicji należności licencyjnych zawartej w UPO PL-FR wynika, że nie dotyczy ona płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw pokrewnych, nie wspominając już o innych prawach nie będących, ani prawami autorskimi, ani prawami pokrewnymi w rozumieniu u.p.a.p.p. Tym samym, porównanie treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz postanowień UPO PL-FR definiujących pojęcie należności licencyjnych wskazuje jednoznacznie, iż zakresy przedmiotowe tych regulacji są zasadniczo różne. Definicja należności licencyjnych w UPO PL-FR wymienia bowiem wśród rodzajów należności wyłącznie płatności dotyczące określonych kategorii "utworów", a więc przejawu twórczej działalności o indywidualnym charakterze, podczas gdy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT obejmuje swym zakresem zarówno płatności z tytułu użytkowania praw autorskich (utworów), jak i płatności z tytułu użytkowania praw pokrewnych.

W szczególności, nie można utożsamiać ochrony praw autorskich do dzieła artystycznego z ochroną prawa do artystycznych wykonań, czy też wideogramów, stanowiących rodzaje praw pokrewnych. Pod pojęciem "dzieła artystycznego", o którym wspominają definicje należności licencyjnych w UPO PL-FR należy bowiem rozumieć wytwory o twórczym i indywidualnym charakterze, stanowiące przedmiot ochrony prawnoautorskiej, czyli "utwory", nie zaś sam akt wykonania dzieła, który podlega np. ochronie jako prawo pokrewne.

Analizując zakres pojęcia "płatności z tytułu prawa do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego" warto również zauważyć, iż jest on tożsamy z zakresem pojęcia wynikającym z konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych.

Ponadto, zgodnie z zasadami dotyczącymi interpretacji pojęć zawartych w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a wskazanymi w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD (dalej: „Komentarz”) w pkt 11 i 12 do art. 3, w sytuacji, gdy w umowie występuje pojęcie niezdefiniowane, wówczas należy zastosować interpretację wynikającą z ustawodawstwa państwa, które jest uprawnione do nałożenia podatku.

Jednocześnie przy dokonywaniu interpretacji postanowień umownych należy brać pod uwagę kontekst umowy, który określa przede wszystkim intencja umawiających się państw.

Wobec powyższego, ustalenie zakresu przedmiotowego określenia "należności wypłacane za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego", występującego w UPO PL-FR, co do zasady powinno opierać się na polskim ustawodawstwie wewnętrznym (u.p.a.p.p.), z uwagi na brak stosownej definicji w samej umowie.

Jednakże, co już zostało wykazane powyżej, w świetle u.p.a.p.p., prawa autorskie korzystają ze szczególnego reżimu ochrony, a zatem brak jest podstaw do utożsamiania opłat za użytkowanie prawa autorskiego, z opłatami za użytkowanie praw pokrewnych lub innych praw na dobrach niematerialnych. Tego rodzaju interpretacja stanowiłaby nieuprawnioną interpretację rozszerzającą. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było potraktowanie w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania tego typu płatności jako należności licencyjnych, wówczas zostałoby to wprost wyrażone w postanowieniach umownych dotyczących należności licencyjnych. Skoro więc w świetle umów międzynarodowych pod pojęciem należności licencyjnych należy rozumieć prawo do używania praw autorskich, to tym samym gdyby nawet uznać, że prawa do emisji kanałów (…) są prawami pokrewnymi, to i tak wypłacane z tego tytułu należności nie będą objęte zakresem definicji należności licencyjnych w rozumieniu UPO PL-FR - umowa ta nie obejmuje bowiem zakresem definicji należności licencyjnych praw pokrewnych, lecz tylko i wyłącznie prawa autorskie. W konsekwencji nie powstanie obowiązek poboru podatku u źródła w Polsce od otrzymywanych przez Spółkę należności.

Podobnie w doktrynie wskazuje się wprost, iż: "... u.p.a.p.p. - podobnie jak to ma miejsce w innych ustawodawstwach oraz w prawie międzynarodowym (...) wyraźnie odróżniają prawa autorskie od praw pokrewnych (...) jeżeli więc zagraniczny podmiot udziela polskiemu podmiotowi prawa do transmisji widowiska (…), to należności z tego tytułu nie stanowią należności za użytkowanie prawa autorskiego, lecz ewentualnie za korzystanie z prawa pokrewnego, a tym samym nie mogą być traktowane jako należności licencyjne w rozumieniu umów o upo." (Józef Banach, Model Konwencji OECD, Komentarz pod red. B. Brzezińskiego, str. 839).

W świetle powyższej wykładni definicji należności licencyjnych zawartej w UPO PL-FR, wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania praw pokrewnych nie stanowi należności licencyjnych i tym samym nie podlega regulacjom przepisów dotyczących opodatkowania należności licencyjnych w rozumieniu tej umowy.

Warto również zwrócić uwagę, że niektóre z zawartych przez Polskę umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w definicji należności licencyjnych zawierają (przykładowo) sformułowanie za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego, lub innej podobnej własności lub prawa - taki zapis znajduje się chociażby w umowie z Australią. Z uwagi na fakt, że w UPO PL-FR, brak jest takiego doprecyzowania, niedopuszczalne byłoby stosowanie wykładni rozszerzającej, obejmującej zakresem należności licencyjnych także wynagrodzenia za korzystanie z praw na dobrach niematerialnych, nie podlegających ochronie z zakresu praw autorskich.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż przy ocenie czy wydarzenie (…) spełnia cechy utworu w rozumieniu u.p.a.p.p. i tym samym mieści się w definicji należności licencyjnych, nie należy uwzględniać sposobu udostępniania danej emisji wydarzenia (…) ani długości jego trwania. Konsekwentnie, należy stwierdzić, że każda forma nabycia praw do transmisji / retransmisji wydarzeń (…), a więc również nabycie praw do (re)emisji kanałów (…), których głównym przedmiotem i celem jest transmitowanie / retransmitowanie wydarzeń (…), powinna być traktowana w sposób tożsamy.

Obowiązek poboru podatku u źródła nie powstanie również w zakresie tej części wynagrodzenia pokrywającej koszt technicznego dostarczania sygnału, będącego jednym z obszarów objętych opłatą za prawo do emisji kanałów (…). Wskazana usługa związana jest z zapewnieniem odpowiedniej infrastruktury umożliwiającej przekazywanie sygnału w sieci telekomunikacyjnej, zapewniając dostęp do odpowiednich pasm częstotliwości. Usługa ta nie wypełnia zatem zakresu znaczeniowego usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT a w szczególności nie stanowi usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze, w związku z czym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Niemniej jednak, nawet w przypadku przyjęcia odmiennego podejścia, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w tej części stanowi na gruncie UPO PL- FR zyski przedsiębiorstw zgodnie z treścią art. 7 UPO PL-FR.

Zatem, należności z tytułu nabycia praw do (re)emisji kanałów (…) powinny być traktowane w całości jako zyski przedsiębiorstw lub ewentualnie jako inny dochód, przy czym postanowienia dotyczące zysków przedsiębiorstw powinny być stosowane w pierwszej kolejności, przed postanowieniami dotyczącymi innych dochodów. Niezależnie od przyjętej kwalifikacji podatkowej przedmiotowego dochodu, oznacza to, iż płatności z tytułu użytkowania tego rodzaju praw podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby lub zamieszkania odbiorcy należności (w tym przypadku we Francji), przy założeniu, że w państwie źródła (Polsce) nie posiada on zakładu, z którego działalnością związana jest płatność.

Skoro więc w omawianym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Spółka nie posiada w Polsce zakładu, to wynagrodzenie wypłacane przez Operatorów, na rzecz Spółki w zamian za prawa do (re)emisji kanałów (…) stanowi dochód przedsiębiorstwa, który zgodnie z postanowieniami UPO PL-FR, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby beneficjenta tego wynagrodzenia, czyli we Francji.

Konsekwentnie, Operatorzy dokonując na rzecz Wnioskodawcy zapłaty wynagrodzenia z tytułu nabycia praw do emisji kanałów (…) nie są i nie będą zobowiązani do poboru podatku u źródła w związku z tymi płatnościami.

Interpretacje organów podatkowych

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż uzyskała interpretację indywidualną z dnia 6 lutego 2023 r., nr: 0114- KDIP2-1.4010.258.2022.1.JC, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki stanowiące, że:

‒ „Płatności otrzymywane przez A. od Kontrahentów (w tym m.in. od B.) z tytułu sprzedaży praw do transmisji / retransmisji wydarzeń (…) w całości, w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR i tym samym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.

‒ Płatności otrzymywane przez A. od Kontrahentów (w tym m.in. od B.) z tytułu sprzedaży praw do retransmisji wydarzeń (…) w postaci sprawozdań oraz skrótów, materiałów reklamowych oraz urywków, w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, stanowią zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 UPO PL-FR i tym samym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce."

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie m.in. w interpretacjach indywidualnych:

1)z dnia 15 marca 2023 r., nr: 0111-KDIB1-2.4010.23.2023.1.AW, gdzie wskazano, iż „udostępnianie przez Spółkę prawa do emisji kanałów (…) w serwisach internetowych - w świetle u.p.a.p.p. - nie mogą być traktowane jako prawa autorskie i z tego powodu nie będą one objęte zakresem definicji należności licencyjnych zawartej w UPO PL-UK”.

2)z dnia 6 marca 2018 r., nr: 0114-KDIP2-1.4010.1.2018.1.AJ, gdzie podkreślono, iż „należy uznać, że Spółka prawidłowo postępuje, w opisanym stanie faktycznym, nie pobierając podatku u źródła, od wypłacanych do kontrahentów z USA, Wielkiej Brytanii, Luksemburga, Austrii oraz Szwecji opłat za udzielone prawo do emisji (transmisji na żywo) wydarzeń (…)”.

3)z dnia 7 września 2017 r., nr: 0114-KDIP3-2.4014.81.2017.2.LS, gdzie organ zaznaczył, że „wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz zagranicznych kontrahentów w związku z nabytymi prawami do transmisji/retransmisji wydarzeń (…), nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła”.

4)z dnia 19 maja 2017 r., nr: 0114-KDIP2-1.4010.32.2017.2.AJ gdzie stwierdzono, że „należności z tytułu praw do transmisji/ retransmisji wydarzeń (…) powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstw lub ewentualnie jako inny dochód, przy czym postanowienia dotyczące zysków przedsiębiorstw powinny być stosowane w pierwszej kolejności, przed postanowieniami dotyczącymi innych dochodów. (...) Skoro więc w omawianym stanie faktycznym, kontrahenci z Francji, Włoch, Danii, Cypru, Słowacji, Szwecji, Holandii i Rosji nie posiadają w Polsce zakładu, to wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na ich rzecz w zamian za prawo do transmisji / retransmisji wydarzeń (…), stanowi dochód przedsiębiorstwa, który zgodnie z postanowieniami wymienionych wyżej umów o UPO, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby beneficjenta tego wynagrodzenia, czyli odpowiednio we Francji, Włoszech, Danii, Słowacji, Szwecji, Holandii i Rosji lub na Cyprze”.

Podobna wykładnia została wskazana również w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2015 r., nr: IPPB5/4510-455/15-4/AJ oraz interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2015 r., nr: IPPB5/423-1211/14-2/AJ.

Orzecznictwo sądów administracyjnych

Stanowisko Spółki potwierdza również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 2711/14), w którym Sąd wskazał, że wynagrodzenia za prawa do transmisji / retransmisji wydarzeń (…) nie są objęte zakresem polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Podobnie stanowisko potwierdził także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 20 lutego 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 1078/14), który to wyrok odnosił się do wypłaty przez spółkę należności za nabycie praw (…) od podmiotów z Wielkiej Brytanii, Irlandii, Węgier, Austrii, Hiszpanii oraz Szwajcarii. W wyroku tym wskazano, że:

„Wedle tradycyjnego poglądu transmisja wydarzenia (…) nie spełnia wymogów do uznania jej za utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Transmisja wydarzenia (..) stanowi odzwierciedlenie jego przebiegu, przekazanie obrazu i dźwięku przy użyciu takich środków technicznych, aby widz mógł je na bieżąco obserwować. W przypadku transmisji/retransmisji wydarzenia (…) nie można mówić o wartościach twórczych, indywidualnych wnoszonych przez organizatora czy podmiot transmitujący, wydarzenie (…).Nie budzi wątpliwości Sądu, że wydarzenie (…) nie stanowi utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego. Pogląd ten znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie (por. J. Barta, M Czajkowska - Dąbrowska. Z. Ćwiąkalski R. Markiewicz, E. Traple, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych 2003, Dom Wydawniczy ABC, str. 60), jak i w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - w wyroku z 4 listopada 2011 r. w sprawach połączonych C 403/08 (…) Ltd. I inni oraz C- 429/08 (…) Ltd. Trybunał stwierdził, że co do zasady spotkań (…) nie sposób uznać za twórczość intelektualną, która można zakwalifikować, jako utwór w rozumieniu dyrektywy o prawie autorskim. Podkreślił, że uwaga ta zachowuje ważność zwłaszcza w przypadku (…) podlegających regułom gry niepozostawiającym swobody twórczej w rozumieniu prawa autorskiego.

Należy więc przyznać rację Skarżącej, że skoro prawa do transmisji/retransmisji wydarzeń (…) nie mogą być traktowane jako prawa autorskie (ze stanu faktycznego wskazanego we wniosku o udzielenie interpretacji nie wynika odmienna w tym zakresie ocena), to na podstawie wskazanych wyżej Umów o UPO brak podstaw do kwalifikowania ich jako do należności licencyjnych. Przeciwna interpretacja byłaby nieuzasadnionym stosowaniem wykładni rozszerzającej, niedopuszczalnej w prawie podatkowym”.

Podsumowanie

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że:

a.udostępniane przez Spółkę prawa do emisji kanałów (…) - w świetle u.p.a.p.p. - nie mogą być traktowane jako prawa autorskie i z tego powodu nie będą one objęte zakresem definicji należności licencyjnych zawartej w UPO PL-FR,

b.wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę stanowi tzw. zyski przedsiębiorstw i nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła na podstawie UPO PL-FR,

w konsekwencji powyższego Operatorzy nie są zobowiązani do pobierania podatku u źródła od dokonywanych płatności z tytułu nabycia praw do emisji kanałów (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm. (dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.