Interpretacja indywidualna z dnia 24 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.418.2023.1.ŁS

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości - brak możliwości zaliczenia spłaty kredytu i pożyczki w kosztach odpłatnego zbycia oraz w kosztach uzyskania przychodu z tytułu tej sprzedaży.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 września 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w drodze darowizny. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

23 sierpnia 2019 r. na podstawie umowy darowizny, sporządzonej przez notariusza (repertorium A numer (...)), Pan A, działający w imieniu Pani siostry B, na podstawie udzielonego Mu przez Pani siostrę pełnomocnictwa, darował Pani własność lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem porządkowym X położonego w C przy ulicy D pod nr X, w województwie E, w dzielnicy F, dla którego Sąd Rejonowy dla G w C, X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę wieczystą KW nr (...) wraz z udziałem we własności nieruchomości wspólnej, objętej księgą wieczystą KW nr (...), to jest w gruncie i częściach wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Wartość przedmiotu darowizny została przez Strony umowy określona na kwotę 300 000 zł. Na podstawie wymienionej umowy darowizny nabyła Pani lokal mieszkalny obciążony hipoteką. W akcie notarialnym umowy darowizny zawarty został zapis, że w dziale czwartym Księgi wieczystej KW nr (...) wpisana jest hipoteka umowna do kwoty (...) zł na rzecz H z siedzibą w C.

Zgodnie ze stanem wymienionej księgi, hipoteka była wpisana jako zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wobec Darczyńcy obejmujących – spłatę kapitału, odsetek, innych kosztów i roszczeń od kredytu wynikających z umowy kredytu zawartej przez Bank z Darczyńcą i spłatę kapitału, odsetek, innych kosztów i roszczeń od pożyczki wynikających z umowy pożyczki zawartej przez Bank z Darczyńcą. Pomimo zmiany właściciela w drodze umowy darowizny, hipoteka nadal obciążała wymieniony lokal mieszkalny, do czasu spłaty zabezpieczonego hipoteką długu.

Notariusz pouczyła Strony umowy darowizny o odpowiedzialności osobistej Darczyńcy i odpowiedzialności rzeczowej Obdarowanej, wynikającej z uwagi na niespłacone zobowiązanie Darczyńcy B.

W dniu zawarcia umowy darowizny Strony umowy sporządziły dokument, w którym jako Obdarowana zobowiązała się Pani dług Darczyńcy spłacić wierzycielowi – H w C a działający w imieniu Darczyńcy jej pełnomocnik na spłatę przez Panią długu wyraził zgodę.

12 sierpnia 2022 r. sprzedała Pani mieszkanie na podstawie umowy zawartej przed notariuszem (repertorium A Nr (...)) za kwotę 535 000 zł. Cena za lokal mieszkalny, została przez Kupującego zapłacona w następujący sposób:

–20 000 zł zostało zapłacone tytułem zadatku na podstawie umowy przedwstępnej na Pani konto jako Sprzedającej,

–35 000 zł celem całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki zabezpieczonej hipoteką, zaciągniętej przez Darczyńcę B, na konto banku,

–250 000 zł celem całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu zabezpieczonego hipoteką zaciągniętego przez B, na konto banku,

–230 000 zł na Pani konto jako Sprzedającej.

28 kwietnia 2023 r. złożyła Pani PIT-39, w którym zadeklarowała Pani przeznaczenie otrzymanych ze sprzedaży środków na własne cele mieszkaniowe, które zwalnia od zapłaty podatku, więc podatek wyniósł 0 zł.

Obecnie wie Pani, że nie zdoła sfinansować tego celu, wobec czego nie zdoła Pani przeznaczyć pieniędzy, które otrzymała ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na wymieniony cel, który zwalnia od zapłaty podatku. Zmuszona więc jest Pani zmienić zeznanie podatkowe, dokonać jego korekty i zapłacić podatek dochodowy.

Pytania

1)Czy w świetle zaistniałego zdarzenia, sprzedaży opisanego wyżej lokalu mieszkalnego otrzymanego w drodze darowizny, obciążonego hipoteką – kwotą zadłużenia 285 000 zł – zgodnie z art. 19 ust. 1 w związku z art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może Pani uznać jako dochód ze sprzedaży kwotę 535 000 zł pomniejszoną o koszt w wysokości – 285 000 zł – jaki poniosła Pani w związku ze spłatą długu Darczyńcy, zabezpieczonego na darowanej Pani nieruchomości hipoteką na rzecz wierzyciela – H w C?

2)Czy zatem dochód do opodatkowania powinien wynosić 250 000 zł i od tej kwoty dochodu powinna Pani zapłacić podatek, który wyniesie 47 500 zł plus należne odsetki, co wymagało będzie korekty zeznania PIT-39, które złożyła Pani 28 kwietnia 2023 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, w formularzu PIT-39 dokona Pani zmiany kwoty należnego podatku, który według Pani oceny powinien stanowić 19% od kwoty, która zgodnie z art. 19 ust. 1 w związku z art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, de facto, stanowiła Pani dochód ze sprzedaży mieszkania, tzn. kwoty – 535 000 zł pomniejszonej o koszty w wysokości 250 000 zł i 35 000 zł, (łącznie 285 000 zł), poniesione przez Panią w związku ze spłatą długu Darczyńcy, zabezpieczonego na darowanej Pani nieruchomości hipoteką na rzecz H w C, zatem od dochodu wynoszącego kwotę 250 000 zł.

Według Pani oceny Pani dochód ze sprzedaży mieszkania stanowiła kwota 250 000 zł, a więc Pani zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego wynosi kwotę 47 500 zł plus należne odsetki ustawowe. 28 kwietnia 2023 r. złożyła Pani już PIT-39, w którym wskazała przeznaczenie dochodu na własne cele mieszkaniowe, których poniesienie zwolniłoby Panią z zobowiązania podatkowego. Ponieważ okazało się, że nie jest Pani w stanie sfinansować tego celu, w związku ze zmianą przeznaczenia pieniędzy otrzymanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego złoży Pani ponownie zeznanie podatkowe PIT-39 z oznaczeniem celu złożenia – korekta.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym pod pojęciem nabycia rozumie się wszelkie prawem przewidziane formy przeniesienia tytułu własności z jednego podmiotu na drugi. W szczególności są to czynności cywilnoprawne: odpłatne np. umowa sprzedaży czy umowa zamiany, a także nieodpłatne, np. umowa darowizny czy dziedziczenie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że 23 sierpnia 2019 r. na podstawie umowy darowizny Pani siostra (Darczyńca), reprezentowana przez pełnomocnika, darowała Pani własność lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we własności nieruchomości wspólnej. W akcie notarialnym umowy darowizny zawarty został zapis, że w dziale czwartym Księgi wieczystej KW nr (...) prowadzonej dla lokalu mieszkalnego wpisana jest hipoteka umowna do kwoty (...) zł na rzecz H z siedzibą w C. Hipoteka była wpisana jako zabezpieczenie spłaty wierzytelności Banku wobec Darczyńcy, obejmujących spłatę kapitału, odsetek, innych kosztów i roszczeń od kredytu, wynikających z umowy kredytu zawartej przez Bank z Darczyńcą i spłatę kapitału, odsetek, innych kosztów i roszczeń od pożyczki wynikających z umowy pożyczki zawartej przez Bank z Darczyńcą. W dniu zawarcia umowy darowizny Strony umowy sporządziły dokument, w którym Pani jako Obdarowana zobowiązała się dług Darczyńcy (Pani siostry) spłacić wierzycielowi, tj. H w C, a działający w imieniu Pani siostry (Darczyńcy) pełnomocnik na spłatę przez Panią długu wyraził zgodę. 12 sierpnia 2022 r. sprzedała Pani ww. lokal mieszkalny na podstawie umowy zawartej przed notariuszem (repertorium A Nr (...)) za kwotę 535 000 zł. Cena za lokal mieszkalny, została przez Kupującego zapłacona w następujący sposób:

–20 000 zł zostało zapłacone tytułem zadatku na podstawie umowy przedwstępnej na Pani konto jako Sprzedającej,

–35 000 zł celem całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z umowy pożyczki zabezpieczonej hipoteką, zaciągniętej przez Pani siostrę (Darczyńcę) na konto banku,

–250 000 zł celem całkowitej spłaty zadłużenia wynikającego z umowy kredytu zabezpieczonego hipoteką zaciągniętego przez Pani siostrę, na konto banku,

–230 000 zł na Pani konto jako Sprzedającej.

Z uwagi na to, że nabycie lokalu mieszkalnego przez Panią nastąpiło w drodze darowizny w 2019 r., tym samym sprzedaż tego lokalu mieszkalnego w 2022 r., tj. przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – stanowi dla Pani źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

I tak, w myśl art. 30e ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1.Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

2.Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z kolei art. 30e ust. 4 ww. ustawy wskazuje, że:

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie zaś z art. 30e ust. 5 cytowanej ustawy:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wskazuje natomiast, że:

Wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Art. 30 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że:

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Z kolei art. 45 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Przy czym art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Zaś art. 45 ust. 4 komentowanej ustawy wskazuje, że:

Przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Natomiast z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z kolei ust. 3 ww. przepisu stanowi, że:

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć:

–koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,

–prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,

–koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,

–wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,

–koszty i opłaty sądowe.

Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie jako kwotę przychodu z tytułu dokonanej sprzedaży należy, zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjąć wartość rynkową nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie z 12 sierpnia 2022 r., pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia, do których nie może jednak zaliczyć Pani kwoty spłaconego kredytu i pożyczki zabezpieczonych hipotecznie, zaciągniętych przez darczyńcę (Pani siostrę), ponieważ sprzedaż nieruchomości obciążonej hipoteką nie wymaga obowiązkowej spłaty długów/wierzytelności zabezpieczonych hipoteką.

Zgodnie bowiem z art. 65 ust. 1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984):

W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Od kosztów odpłatnego zbycia odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W niniejszej sprawie lokal mieszkalny, nabyła Pani nieodpłatnie – w drodze darowizny od siostry. Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu nieruchomości, nabytej w drodze darowizny mogą być wyłącznie:

–udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,

–kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne do przedstawionego opisu zdarzenia, należy stwierdzić, że przychód, który uzyskała Pani z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, zgodnie z dyspozycją zacytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może zostać pomniejszony wyłącznie o udokumentowane nakłady na ten lokal mieszkalny zwiększające jego wartość, poczynione w czasie jego posiadania, oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanych nieruchomości i praw przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, brak jest podstaw prawnych, aby kwotę kredytu i pożyczki hipotecznej, zaciągniętych przez Pani siostrę (jako darczyńcę), a spłaconych przez Panią jako obdarowaną, można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego. Przepis art. 22 ust. 6d omawianej ustawy jest regulacją szczególną i powinien być wykładany ściśle, z uwzględnieniem jego celu oraz związku z innymi uregulowaniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota spłaconego kredytu i pożyczki, zaciągniętych przez Pani siostrę nie stanowi żadnej z kategorii wskazanych w art. 22 ust. 6d komentowanej ustawy, a więc nie może zostać uwzględniona przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia ww. lokalu, nabytego w drodze darowizny.

Powyższy pogląd organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów, m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 4 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 718/15, w którym Sąd stwierdził, że: „(...) Przepis art. 22 ust. 6d w sposób jednoznaczny wskazuje, co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości (udziału) nabytej w drodze darowizny. Kosztami uzyskania przychodu są tylko udokumentowane nakłady oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Za nakłady poniesione na nieruchomość rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania. Nakładem zwiększającym wartość rzeczy i praw majątkowych nie jest natomiast spłata kredytu pobranego przez darczyńcę po zbyciu udziału w nieruchomości. Sąd w niniejszym składzie podziela pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wyrażony w wyroku z 19 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 343/11, w którym Sąd ten stwierdził, że spłata zobowiązania zaciągniętego przez osobę trzecią, które to zobowiązanie obciążało rzeczowo (hipoteka) nieruchomość w chwili jej nabycia w drodze darowizny, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, o jakim mowa w art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f. (...)”.

W konsekwencji, składając korektę zeznania podatkowego PIT-39 – w którym zadeklarowała Pani skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – powinna Pani uzyskany dochód z tytułu odpłatnego zbycia w 2022 r. darowanego lokalu mieszkalnego, podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, ustalić jako różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia ww. lokalu określonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy – tj. jako kwotę przychodu z tytułu dokonanej sprzedaży należy przyjąć wartość rynkową wyrażoną w cenie określonej w umowie z 12 sierpnia 2022 r. pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, nie ma Pani prawa do ujęcia ani w kosztach odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 cytowanej ustawy, ani w kosztach uzyskania przychodu z tytułu tej sprzedaży zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy kwoty spłaconego kredytu i pożyczki zaciągniętych przez darczyńcę (Pani siostrę). Tym samym, składając korektę zeznania podatkowego złożonego 28 kwietnia 2023 r., będzie Pani zobowiązana z ww. tytułu do zapłaty podatku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę.

Pani stanowisko należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu tutejszy organ nie dokonuje wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też tutejszy organ nie odniósł się do kwot wskazanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.