Interpretacja indywidualna z dnia 25 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.355.2023.1.GK

Wykorzystanie przez Spółkę macierzystą ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, jak również zakup i wykorzystywanie paliwa, opon i innych części wymiennych do ciągników stanowi nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2023 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 2 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej ustalenia czy wykorzystanie przez Spółkę macierzystą ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, jak również zakup i wykorzystywanie paliwa, opon i innych części wymiennych do ciągników stanowi nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka macierzysta”) jest zarejestrowanym na terenie Polski czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Wnioskodawca świadczy usługi transportu towarowego na terenie Szwecji poprzez ustanowiony tam oddział (dalej: „Oddział”). Oddział nie posiada osobowości prawnej, jest jednostką samobilansującą się i wyodrębnioną ze struktury Spółki macierzystej. Oddział jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Szwecji. Pomimo że oddziały przedsiębiorców zagranicznych utworzone na terenie Szwecji nie są podmiotami odrębnymi od nich, to zgodnie z praktyką szwedzkich organów podatkowych do VAT rejestrowany jest oddział nie zaś podmiot, który go tworzy, jak ma to miejsce w Polsce.

W przyjętym przez Wnioskodawcę modelu działalności pracownicy zatrudnieni przez Oddział w niedzielę wieczorem wyjeżdżają samochodami ciężarowymi będącymi własnością Spółki macierzystej z bazy parkingowej na terenie Polski do Szwecji pokonując trasę kołowo oraz promem. Od poniedziałku do piątku samochody ciężarowe wraz z kierowcami wykorzystywane są do świadczenia usług transportowych na terenie Szwecji, a następnie w piątek wieczorem kierowcy oraz samochody powracają na weekend do bazy parkingowej na terenie Polski. Istnieją niewielkie odstępstwa od powyższego modelu, które wynikają m.in. z takich zdarzeń, jak święta, urlopy pracownicze, serwisy i naprawy samochodów, czy też inne wypadki losowe.

Podczas pobytu na terenie Polski samochody ciężarowe są tankowane, dokonywane są w nich naprawy, świadczone są usługi serwisowe, w tym przeglądy, w Polsce kupowane są i wymieniane opony. Niekiedy zdarza się, że Wnioskodawca dokonuje zakupu pojedynczych części do naprawy samochodów, które bez nabycia usługi serwisowej montowane są w samochodach przez samych kierowców. Faktury za powyższe usługi oraz towary wystawiane są na Spółkę macierzystą i zawierają polski podatek VAT. Wszystkie części, w tym opony, montowane są w samochodach na terenie Polski, paliwo również tankowane jest jedynie do baków samochodów na terenie Polski, kierowcy nie wywożą paliwa w oddzielnych kanistrach poza terytorium kraju. Jeśli Spółka macierzysta dokonuje zakupu części wymiennych np. drugiego kompletu opon do danego samochodu ciężarowego, to opony te są magazynowane na terenie Polski. Samochody ciężarowe (inaczej: ciągniki siodłowe), które Wnioskodawca użytkuje świadcząc opisane powyżej usługi transportowe na terenie Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, zostały zakupione w Polsce, faktury za nie zostały wystawione na Spółkę macierzystą i przez cały okres użytkowania pozostają własnością Spółki macierzystej. Powyższe zostało potwierdzone pisemnym porozumieniem o przekazaniu ciągników siodłowych do używania przez Oddział. Zgodnie z przyjętym przez Spółkę macierzystą kluczem podziałowym kosztów Oddział obciążany jest przez nią przypadającymi na niego i opisanymi powyżej wydatkami.

Pytanie

Czy prawidłowym jest stanowisko, że w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania przez Państwa ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, jak również w przypadku zakupu i wykorzystywania paliwa, opon i innych część wymiennych do ciągników w sposób opisany w stanie faktycznym u Państwa nie dochodzi do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., z późn. zm.) (dalej: „ustawa” lub „ustawa o VAT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Według Państwa zarówno w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania ciągników siodłowych w sposób opisany w stanie faktycznym, jak i w przypadku zakupu paliwa, opon i części wymiennych do nich, nie dochodzi do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a to z uwagi na fakt, że ciągniki siodłowe wykorzystywane są na terenie Szwecji czasowo i znajdzie tu zastosowanie wyjątek z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT, natomiast w przypadku paliwa, opon i innych części wymiennych do ciągników siodłowych w ogóle nie dojdzie do wywozu towarów z kraju, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, niezbędnego do uznania, że w ogóle dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 i 4 ustawy: Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 1) terytorium kraju - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a, 4) terytorium państwa członkowskiego - rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy: Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie w myśl art. 13 ust. 2 ustawy: Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: 1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; 3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą; 4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z treścią ww. przepisów ustawy, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. Polski) i ma być dokonywana przez podatnika, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź ust. 9 ustawy. Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego - tzw. nietransakcyjna wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika.

W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przywołane powyżej przepisy wskazują zatem, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Stosowanie jednak do art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy: Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy: 7) towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary.

Powyższe oznacza, że od zasady uznania przemieszczenia towarów własnego przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego za tzw. nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów istnieją wyjątki wskazane w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT, do których należy m.in. czasowe przeniesienie towarów swojego przedsiębiorstwa do innego państwa, gdzie element czasowości wydaje się najistotniejszą kwestią podlegającą interpretacji, w celu ustalenia stosowania wyjątku.

Ciągniki siodłowe

Pierwszą z Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział doszło do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Wprawdzie w związku z wykonywanymi usługami transportowymi Spółka macierzysta przemieszcza ciągniki siodłowe do innego państwa członkowskiego, w którym ma ustanowiony Oddział, w celu wykonywania działalności gospodarczej, jednak ze względu na czasowy charakter takiego używania wydaje się, że zastosowanie znajdzie wyjątek wskazany w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT, w związku z czym nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Nie sposób bowiem pominąć faktu, że zgodnie z modelem biznesowym Spółki macierzystej należące do niej ciągniki siodłowe i zatrudnieni przez Oddział kierowcy zdecydowaną większość tzw. dni nieroboczych w ciągu roku spędzają w Polsce, gdzie Spółka macierzysta ma bazę parkingową dla floty swoich samochodów ciężarowych, to w Polsce dokonywane są naprawy serwisowe i przeglądy i to w Polsce znajduje się docelowe miejsce postoju ciągników siodłowych, o ile nie są w danym momencie wykorzystywane do świadczenia usług. Jak zaznaczono, wydaje się, że dla rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości, najistotniejsze jest ustalenie znaczenia pojęcia czasowości przemieszczenia towarów własnych zwłaszcza, w kontekście ciągłego przemieszczania pojazdów kołowych między dwoma państwami. Zgodnie z definicją „Słownika Języka Polskiego” pojęcie „czasowy” oznacza „trwający przez pewien czas” oraz „odnoszący się do czasu, ciągu chwili, np. ramy czasowe”. Wedle Państwa oceny wykładnia językowa nie daje jednoznacznej odpowiedzi na zadane przez Państwa pytanie i uznajecie za stosowne odwołać się również do wykładni systemowej i celowościowej. Nieprzypadkowo wśród wyjątków od tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów znajduje się również opisane w art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy o VAT czasowe przemieszczenie towarów używanych przez podatnika na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego ze wskazaniem jednak, że przez czas nie dłuższy niż 24 miesiące. Oznacza to, że ustawodawca dopuszcza dość długi nieprzerwany sposób użytkowania towarów danego przedsiębiorcy w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, kiedy ten nie musi wykazywać takiego przemieszczenia jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o ile ma ono charakter przemijający, bo towary powrócą do Polski. Wydaje się, że w sytuacji, w której przedsiębiorca przemieszcza specyficzne towary, jakimi są pojazdy kołowe, które ze swej istoty pozostają w ruchu, i wykonuje to w sposób czasowy, kilka dni w tygodniu, po których pojazdy powracają do bazy na terenie Polski, to tym bardziej nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która z założenia wymaga permanentności, o której trudno mówić w tym wypadku. W przedmiotowym stanie faktycznym „czasowość” przemieszczenia samochodów do Szwecji każdorazowo związana jest z wykonywaniem usług transportowych w określone dni w tygodniu i każdorazowym powrotem taboru samochodowego na teren Polski. Dodatkowo wydaje się, że istotą przepisów o tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów jest utrata łączności towaru przemieszczanego przez podatnika z krajem, np. w sytuacji, w której do przemieszczenia ciągników siodłowych do Szwecji doszłoby na stałe, a bieżącą konserwacją, naprawą i parkowaniem w bazie, zająłby się Oddział i dokonywał tego na terenie Szwecji. Tymczasem ciągniki siodłowe, mimo że wykorzystywane do świadczenia usług transportowych w Szwecji, pozostają pod kontrolą Spółki macierzystej na terenie Polski, gdzie znajduje się cała baza obsługowa taboru.

Podobne stanowisko w sprawie wyrażone zostało już niejednokrotnie w wydawanych interpretacjach indywidualnych w tym m.in.: - indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2013 r., sygn. IBPP4/443-585/13/PK, w której organ stwierdził, że „Należy zatem uznać, że z przemieszczeniem towarów w celu czasowego używania będziemy mieli do czynienia gdy podatnik zakłada używanie przemieszczonych towarów przez pewien określony czas (bez uwzględnienia przewidzianego okresu żywotności danego towaru) lub też do realizacji konkretnego zadania (projektu), dla którego nie przewidziano ram czasowych i co ważne przemieszczenie towarów do kraju winno się wiązać z zamiarem powrotnego przemieszczenia towarów z kraju po wykonaniu usług, dla których przywieziono dane towary na terytorium kraju.”; - indywidualnej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.18.2019.2.RM (w zakresie czasowego przemieszczenia samochodów osobowych ze spółki macierzystej z Czech do jej oddziału w Polsce do czasowego korzystania - w sprawie wykazania tzw. nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów). Mając na względzie powyższe stoicie Państwo na stanowisku, że w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział w sposób opisany w stanie faktycznym u Państwa nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wskazanej w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Paliwo, opony oraz inne części wymienne do ciągników siodłowych

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę oraz osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Przytoczone powyżej przepisy, jak również przywołany uprzednio art. 13 ust. 1 ustawy o VAT są istotne w kontekście ustalenia miejsca dokonania dostawy oraz uznania danej dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, bowiem dla jej zaistnienia najważniejszy jest element przemieszczenia/transportu. Bez przemieszczenia towaru z jednego państwa członkowskiego do innego, nie dochodzi w ogóle do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Mając na względzie powyższe należy uznać, że dla dokonania oceny, czy w przypadku zakupu i wykorzystywania paliwa, opon i innych części wymiennych do ciągników siodłowych służących do świadczenia usług transportowych w Szwecji u Państwa dochodzi do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, istotne jest ustalenie, czy w opisanym stanie faktycznym dochodzi w ogóle do transportu i wywozu przedmiotowych towarów, czy też nie, a ich dostawa ma miejsce na terenie Polski. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, ciągniki siodłowe Spółki macierzystej tankowane są na terenie Polski po każdorazowym powrocie taboru samochodowego do kraju, tutaj również dokonywane są wszelkie naprawy, serwisy i przeglądy, jak również tutaj montowane są części wymienne i opony, jeśli kupowane są odrębnie od usług naprawy i serwisu. W przypadku zakupu dodatkowego kompletu opon przez Spółkę macierzystą, opony te magazynowane są na terenie Polski. W żadnym wypadku nie dochodzi do przemieszczenia zakupionych i niezamontowanych w samochodach opon, części lub paliwa w odrębnych kanistrach z terytorium Polski do Szwecji. Powyższe oznacza, że w sytuacji, w której ciągnik siodłowy wyjeżdża z Polski to w jego baku zatankowane jest paliwo nabyte w Polsce, a sam samochód porusza się na oponach nabytych i zamontowanych w Polsce (podobnie w przypadku części wymiennych), więc w sensie fizycznym, część paliwa, opony czy części wymienne są przemieszczane między Polską i Szwecją, jednak w sensie prawnym nie dochodzi do wywozu towarów poza terytorium kraju, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. W omawianym przypadku paliwo nabywane na terytorium Polski wykorzystywane jest do celów napędu pojazdów, zaś części wymienne, w tym opony, po montażu w samochodach stają się ich częściami składowymi, tracąc element samodzielności, który pozwalałby na uznanie, że w momencie ich fizycznego przemieszczenia z Polski do Szwecji doszło do spełnienia prawnych warunków uznania tego zdarzenia za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższe potwierdzają również interpretacje indywidualne wydane w zbliżonych stanach faktycznych, w tym m.in. - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 sierpnia 2010 r., sygn. ITPP2/443-554/10/AF (w zakresie części wymiennych); - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.7.2018.1.AT (w zakresie części wymiennych); - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.233.2018.4.PK (w zakresie paliwa). Mając na względzie powyższe stoicie Państwo na stanowisku, że w przypadku zakupu i wykorzystywania paliwa, opon i innych część wymiennych do ciągników siodłowych w sposób opisany w stanie faktycznym u Państwa nie dochodzi do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Z tej regulacji wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 4 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 8 ust.1 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie musi być odpłatne,
• miejscem świadczenia musi być terytorium kraju,
• świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
• świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy:

Aby zatem uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi wystąpić wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak wywóz ten musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy (sprzedaży towarów). Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Natomiast według art. 13 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów, należących do przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Należy zaznaczyć, że przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Jak stanowi art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy:

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy:

W myśl zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei na mocy art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca – Spółka macierzysta jest zarejestrowanym na terenie Polski czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Spółka macierzysta świadczy usługi transportu towarowego na terenie Szwecji poprzez ustanowiony tam Oddział. Oddział nie posiada osobowości prawnej, jest jednostką samobilansującą się i wyodrębnioną ze struktury Spółki macierzystej. Oddział jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Szwecji. W przyjętym przez Wnioskodawcę - Spółkę macierzystą modelu działalności pracownicy zatrudnieni przez Oddział w niedzielę wieczorem wyjeżdżają samochodami ciężarowymi będącymi własnością Spółki macierzystej z bazy parkingowej na terenie Polski do Szwecji pokonując trasę kołowo oraz promem. Od poniedziałku do piątku samochody ciężarowe wraz z kierowcami wykorzystywane są do świadczenia usług transportowych na terenie Szwecji, a następnie w piątek wieczorem kierowcy oraz samochody powracają na weekend do bazy parkingowej na terenie Polski. Istnieją niewielkie odstępstwa od powyższego modelu, które wynikają m.in. z takich zdarzeń, jak święta, urlopy pracownicze, serwisy i naprawy samochodów, czy też inne wypadki losowe.

Podczas pobytu na terenie Polski samochody ciężarowe są tankowane, dokonywane są w nich naprawy, świadczone są usługi serwisowe, w tym przeglądy, w Polsce kupowane są i wymieniane opony. Niekiedy zdarza się, że Spółka macierzysta dokonuje zakupu pojedynczych części do naprawy samochodów, które bez nabycia usługi serwisowej montowane są w samochodach przez samych kierowców. Faktury za powyższe usługi oraz towary wystawiane są na Spółkę macierzystą i zawierają polski podatek VAT. Wszystkie części, w tym opony, montowane są w samochodach na terenie Polski, paliwo również tankowane jest jedynie do baków samochodów na terenie Polski, kierowcy nie wywożą paliwa w oddzielnych kanistrach poza terytorium kraju. Jeśli Spółka macierzysta dokonuje zakupu części wymiennych np. drugiego kompletu opon do danego samochodu ciężarowego, to opony te są magazynowane na terenie Polski. Samochody ciężarowe (inaczej: ciągniki siodłowe), które Spółka macierzysta użytkuje świadcząc opisane powyżej usługi transportowe na terenie Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, zostały zakupione w Polsce, faktury za nie zostały wystawione na Spółkę macierzystą i przez cały okres użytkowania pozostają własnością Spółki macierzystej. Powyższe zostało potwierdzone pisemnym porozumieniem o przekazaniu ciągników siodłowych do używania przez Oddział. Zgodnie z przyjętym przez Spółkę macierzystą kluczem podziałowym kosztów Oddział obciążany jest przez nią przypadającymi na niego i opisanymi powyżej wydatkami.

Powzięliście Państwo wątpliwości, czy w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania przez Państwa ciągników siodłowych do świadczenia usług transportowych w Szwecji przez ustanowiony tam Oddział, jak również w przypadku zakupu wykorzystywania paliwa, opon i innych części wymiennych do ciągników siodłowych w opisany powyższej sposób, nie dochodzi do tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Należy zauważyć, że z przemieszczeniem towarów w celu czasowego używania mamy do czynienia wtedy, gdy podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa na terytorium innego niż Polska kraju UE w celu świadczenia w tym kraju usług. Przy czym, przemieszczenie towarów powinno się wiązać z zamiarem ich powrotnego przywozu na terytorium kraju.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest właścicielem samochodów ciężarowych, które są wykorzystywane do świadczenia usług transportowych za pośrednictwem Oddziału Spółki znajdującego się w Szwecji. Pracownicy zatrudnieni przez Oddział Spółki w Szwecji w niedzielę wieczorem wyruszają samochodami ciężarowymi z bazy parkingowej na terenie Polski do Szwecji pokonując trasę kołowo oraz promem. Następnie od poniedziałku do piątku ciągniki siodłowe są wykorzystywane do świadczenia usług transportowych na terenie Szwecji. W piątek wieczorem kierowcy oraz ciągniki siodłowe powracają na weekend do bazy parkingowej na terenie Polski. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że ciągniki siodłowe, które Państwo użytkujecie świadcząc usługi transportowe na terenie Szwecji poprzez ustanowiony tam Oddział, zostały zakupione w Polsce, faktury za nie zostały wystawione na Państwa i przez cały okres użytkowania ciągniki pozostają Państwa własnością. Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie wyłączenie, o którym mowa w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy - samochody ciężarowe (ciągniki siodłowe) należące do Państwa przedsiębiorstwa są przemieszczane na terytorium innego niż Polska kraju UE (Szwecji) w celu świadczenia tam usług a następnie po pewnym określonym czasie są ponownie przemieszczane na terytorium Polski.

W konsekwencji, z uwagi na wypełnienie dyspozycji zawartej w art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy należy uznać, że czasowe przemieszczenie ciągników siodłowych w celu świadczenia usług transportowych na terenie Szwecji, nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy.

Odnosząc się z kolei do zakupu na terytorium Polski paliwa, które to paliwo tankowane jest bezpośrednio do pojazdów oraz zakupu opon i innych części wymiennych do tych pojazdów, które są na terytorium Polski montowane w pojazdach należy wskazać, że w tym przypadku również nie będziecie Państwo zobowiązani do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Tankowanie paliwa bezpośrednio do ciągnika siodłowego, a następnie jego zużycie na terytorium Polski oraz poza terytorium Polski w ramach zwykłej eksploatacji oznacza, że dostawa tego paliwa następuje każdorazowo w momencie zatankowania paliwa na danej stacji benzynowej w Polsce. Przedmiotowe paliwo jest bowiem wykorzystywane do celów napędu pojazdu (tj. zużywane podczas transportu), co nie następuje w wyniku dokonanej dostawy, ale w wyniku normalnego użytkowania przedmiotowego towaru, zgodnie z jego przeznaczeniem oraz specyfiką. Z kolei zakupione na terytorium Polski i bezpośrednio zamontowane w pojeździe opony i inne części wymienne do ciągników siodłowych stanowią części integralne danego ciągnika, bez których pojazd nie pełniłby swojej funkcji. Nie sposób uznać, że na tle przedstawionego stanu faktycznego paliwo, które zostało zatankowane bezpośrednio do ciągnika siodłowego, jak i opony i inne części zamontowane bezpośrednio w pojazdach są wysyłane, transportowane, lub też przemieszczane w ramach dostawy z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.  

Zatem należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności nie stanowią wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy. Jednocześnie w niniejszej sprawie nie wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy, ponieważ brak jest okoliczności wskazujących na możliwość zastosowania tego przepisu.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).