Interpretacja indywidualna z dnia 23 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.411.2023.1.MC

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na prace remontowe i odtworzeniowe środków trwałych wykorzystywanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, w szczególności maszyn i urządzeń przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych kosztów dla celów bilansowych w czasie?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na prace remontowe i odtworzeniowe środków trwałych wykorzystywanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, w szczególności maszyn i urządzeń przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

„X” Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Główny przedmiot działalności Spółki obejmuje produkcję opakowań dla przemysłu tytoniowego.

Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej wykorzystuje środki trwałe, w szczególności maszyny i urządzenia przemysłowe, które umożliwiają mu prowadzenie działalności produkcyjnej. Maszyny te stanowią środki trwałe Spółki.

Wnioskodawca zobligowany jest do zachowania wysokich standardów technologicznych procesu produkcji, w związku z czym konieczny jest stały nadzór konserwacyjny nad infrastrukturą produkcyjną oraz dokonywanie niezbędnych remontów bieżących, w tym planowanych oraz nieplanowanych.

Wskutek powyższego, z uwagi na konieczność utrzymania odpowiedniego stanu technicznego maszyn i urządzeń przemysłowych Spółka ponosi oraz najprawdopodobniej będzie ponosić w przyszłości koszty remontów ww. środków trwałych, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jego działalności produkcyjnej. Omawiane wydatki mają charakter odtworzeniowy i remontowy (przykładowo, dotyczą wymiany wyeksploatowanych, przestarzałych lub uszkodzonych elementów linii produkcyjnych / maszyn), tj. nie stanowią ulepszenia (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji) środka trwałego, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Należy przy tym wskazać, iż występują sytuacje, w których dla celów rachunkowych, Spółka nie zalicza do kosztów danego okresu wydatków ponoszonych na remont w sposób jednorazowy, lecz rozlicza je w czasie zgodnie z odpowiednimi zasadami rachunkowymi (w tym przykładowo jako rozliczenia międzyokresowe czynne, czy też odpisy amortyzacyjne dla celów rachunkowych/bilansowych - tj. przez okres dłuższy niż jeden miesiąc). Omawiane wydatki nie są ujmowane jako rezerwy albo bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów; ww. wydatki nie są również zwracane Spółce w jakikolwiek sposób.

Końcowo Wnioskodawca zaznacza, że przedmiotem niniejszego wniosku nie są sytuacje, w których wydatki ponoszone przez Spółkę, mają charakter ulepszenia (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji) i w konsekwencji zwiększają wartość początkową środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Pytanie

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na prace remontowe i odtworzeniowe środków trwałych wykorzystywanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, w szczególności maszyn i urządzeń przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych kosztów dla celów bilansowych w czasie?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Spółkę na prace remontowe i odtworzeniowe środków trwałych wykorzystywanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, w szczególności maszyn i urządzeń przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei art. 15 ust. 4, 4d i 4e stanowią, że:

„4. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

4d. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

4e. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.”

Ustawa CIT, choć posługuje się pojęciem kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), nie definiuje tych pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju kosztu.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki/koszty, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i osiąganymi przychodami (źródłem przychodu), nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

W ocenie Spółki, wydatki na remonty i prace odtworzeniowe mają właśnie charakter kosztu pośredniego, o którym mowa w art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT, a tym samym nie jest możliwie ich powiązanie z konkretnym przychodem. Tym samym, wobec przedmiotowych kosztów nie znajdą zastosowania regulacje dotyczące momentu/ sposobu potrącenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Spółka odnosząc się do ww. przepisów wskazuje, że:

-w jej ocenie w rozpatrywanym przypadku nie ma do czynienia z wydatkami/kosztami, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy (tj. z uwagi na charakter ponoszonych wydatków, dla celów podatkowych nie ma jednoznacznej możliwości zdefiniowania okresu, którego koszty te mogłyby dotyczyć),

-wskazane wydatki nie są ujmowane na koncie rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów,

-w rozpatrywanym przypadku koszty dotyczą prac remontowych, zatem zastosowania nie znajdzie przepis dot. kwalifikowania tego typu wydatku jako kosztu uzyskania przychodu bezpośrednio związanego z osiąganym przychodem, jak również wskazane wydatki nie powinny zwiększać wartości początkowej środka trwałego (z uwagi na fakt, iż nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT).

W konsekwencji powyższego należy przyjąć, iż poniesione przez Spółkę koszty na remonty i prace odtworzeniowe powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać dzień, na który analizowane koszty zostały ujęte w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, na podstawie otrzymanych przez Spółkę faktur dokumentających przedmiotowe koszty - bez względu na rodzaj konta księgowego, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy oraz na kwalifikację/prezentację w sprawozdaniu finansowym a także bez względu na moment odniesienia tych kosztów w koszty okresu (bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają - w odpowiednich częściach - wynik finansowy w kolejnych okresach/latach obrotowych).

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkowotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu (pośredniego) odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt okresu), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy (również wtedy, gdy dany wydatek nie zostanie ujęty dla celów bilansowych na koncie kosztowym w danym momencie), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku/kosztu „jako koszt” w księgach rachunkowych, czyli inaczej ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Tym samym, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy CIT jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu zatem na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym czy też nie.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że dla celów podatkowych Spółka ma prawo ujmować koszty ww. prac remontowych/odtworzeniowych na podstawie art. 15 ust. 4e w zw. z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie (w tym przykładowo jako rozliczenia międzyokresowe czynne, czy też odpisy amortyzacyjne dla celów rachunkowych).

Końcowo Spółka zwraca uwagę, że stanowisko analogiczne z przedstawionym powyżej znajduje odzwierciedlenie w konsekwentnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.611.2021.2.BD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „Wydatki poniesione na remont kapitalny dwóch elektrofiltrów stanowiące prace o charakterze remontowym i odtworzeniowym powinny być ujmowane w rozliczeniach podatkowych na zasadach dotyczących kosztów pośrednich. [...] Odnosząc się do powyższego zauważyć należy, że w analizowanej sprawie nie zachodzi sytuacja, o której mowa w art. 15 ust. 4d zd. 2 ustawy o CIT, tj. koszty remontu kapitalnego elektrofiltrów nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, bowiem z uwagi na charakter ponoszonych wydatków nie ma możliwości zdefiniowania okresu, którego koszty te mogłyby dotyczyć, zatem należy przyjąć, iż poniesione przez Spółkę wydatki powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać dzień, na który analizowane wydatki zostały ujęte w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, na podstawie otrzymanej przez Spółkę faktury dokumentającej przedmiotowe koszty - bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają (w odpowiednich częściach) wynik finansowy w kilku kolejnych latach obrotowych”.

Tożsame stanowisko wyrażono również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 grudnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.693.2022.1.EJ, w której stwierdzono, że: „Mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku jak wskazała Spółka wydatki dotyczące prac o charakterze remontowym powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać dzień, na który analizowane wydatki zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie otrzymanej przez Spółkę faktury dokumentującej przedmiotowe koszty - bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają (w odpowiednich częściach) wynik finansowy w kilku kolejnych latach obrotowych”.

Stanowisko zbieżne z podejściem Wnioskodawcy zostało zaprezentowane również m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

-z dnia 24 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.108.2022.1.EJ;

-z dnia 3 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.490.2021.1.EJ;

-z dnia 29 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.413.2021.1.MZA;

-z dnia 19 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.559.2020.1.MMU;

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez Spółkę na prace remontowe i odtworzeniowe maszyn przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie z zadanym pytaniem, wyznaczającym jej zakres, dotyczy wyłącznie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na prace remontowe. Tutejszy Organ nie rozstrzygał kwestii, czy wydatki te w istocie stanowią prace remontowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W oparciu o art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT :

Z punktu widzenia rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek winien być uznany za koszt podatkowy (potrącalność), istotny jest wprowadzony ustawą podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na prace remontowe i odtworzeniowe środków trwałych wykorzystywanych w zakładzie produkcyjnym Spółki, w szczególności maszyn i urządzeń przemysłowych, stanowią/będą stanowić koszt uzyskania przychodu- jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczenia tych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że wydatki poniesione na prace o charakterze remontowym, tj. takie, które nie skutkują zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego powinny być ujmowane w rozliczeniach podatkowych na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku jak wskazała Spółka wydatki dotyczą prac o charakterze remontowym i odtworzeniowym środków trwałych to powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo, w dacie ich poniesienia. Przez dzień poniesienia zaś należy uznać dzień, na który analizowane wydatki zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie otrzymanej przez Spółkę faktury dokumentającej przedmiotowe koszty – bez względu na to, że dla celów bilansowych są one rozliczane w czasie, a więc obciążają (w odpowiednich częściach) wynik finansowy w kilku kolejnych latach obrotowych. 

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

W zakresie wszelkich wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że wydatki na prace o charakterze remontowym i odtworzeniowym środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodów które dla celów podatkowych Spółka ma prawo ująć na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a więc jednorazowo, w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).