Interpretacja indywidualna z dnia 13 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.579.2023.2.KP

Skutki podatkowe zbycia przez małżonków środka trwałego wycofanego z działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 9 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 9 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

(...);

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni (...), Strona postępowania i (…) (Zainteresowany niebędący stroną postępowania), objęci wspólnością małżeńską majątkową prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od 2007 r. (z udziałami po 50%), rozliczenie w PIT zasady ogólne. W toku prowadzonej działalności i dla jej potrzeb 25-10-2017 r. spółka nabyła garaż od osoby prywatnej aktem notarialnym (bez odliczenia VAT). Garaż ten był środkiem trwałym, a dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodu uzyskiwanego z działalności spółki (wartość początkowa …, kwota odpisów ujętych w KUP …). Rozwiązanie umowy spółki nastąpiło w dniu  30-04-2021 roku, garaż został wycofany z majątku spółki i przekazany na cele osobiste wspólników. … nie prowadzi od tego dnia działalności, nadal prowadzi ją Wnioskodawczyni w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.

W dniu 4-05-2021 r. garaż został przyjęty jako środek trwały do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, rozliczanej w ramach zasad ogólnych. Naliczane były odpisy amortyzacyjne od ustalonej wartości początkowej, stanowiące KUP (opisy ujęte w KUP do momentu wycofania garażu z JDG …). Koszty bieżące, eksploatacyjne (czynsz + rozliczenie oświetlenia płacone zarządcy) były także zaliczane w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności. W dniu 28-02-2023 roku nastąpiło wycofanie garażu z działalności Wnioskodawczyni i przekazanie do majątku wspólnego małżonków …. W dniu 3-04-2023 roku garaż został sprzedany.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, kto pozostaje podatnikiem podatku dochodowego z tytułu zbycia garażu i od jakiej wartości powinien być naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych u podatnika/podatników.

Pytania

1.Czy każdy z małżonków uzyskuje przychód z działalności gospodarczej w wysokości 1/2 uzyskanej ceny w związku ze zbyciem garażu-środka trwałego?

2.Czy opodatkowanie zbycia garażu w ramach źródła działalności gospodarczej powinno nastąpić przez każdego z małżonków od połowy dochodu (stanowiącego różnicę między połową przychodu a połową niezamortyzowanej wartości początkowej garażu)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1)podatnikami pozostaje zarówno Wnioskodawczyni, jak i Zainteresowany niebędący Stroną, bowiem oboje wykorzystywali garaż w prowadzonej działalności w formie spółki i w JDG (odpowiedź na pytanie 1) oraz, że

2)podstawą opodatkowania w przypadku zbycia środków trwałych pozostaje dochód, czyli przychód pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej (ceny nabycia w 2017 roku) przypisany po połowie każdemu z małżonków.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., działalność gospodarcza jest jednym ze źródeł przychodów.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 17 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

a) pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie,

b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Z kolei w świetle art. 14 ust. 3 pkt 12 u.p.d.o.f. do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

a) pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie,

b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

– jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Sprzedaż po upływie tego okresu nie stanowi źródła przychodów – art. 10  ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.

W efekcie przychód ze sprzedaży nieruchomości w ciągu powyższego okresu stanowi przychód z działalności gospodarczej.

W zakresie działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki nie upłynął okres 6 lat  od likwidacji spółki do zbycia (zakończenie działalności spółki było w 2021 roku, zbycie  w 2023 roku), podobnie od momentu zakończenia jednoosobowej działalności gospodarczej (zakończenie działalności w lutym 2023, zbycie w kwietniu 2023 roku). Zatem powstaje przychód z działalności gospodarczej u obojga z małżonków, z racji tej, że pozostają oni we wspólności małżeńskiej majątkowej, przychód ten należy przypisać w zaistniałym stanie sprawy po połowie każdemu z małżonków.

Opodatkowanie zbywanego majątku, skoro stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, winno być opodatkowane według zasad stosowanych w tejże działalności –  a więc w tym przypadku podatkiem opłacanym na zasadach ogólnych. Zaliczka na podatek dochodowy winna być uiszczona do 20. dnia miesiąca następującego po zbyciu, a po zakończeniu roku podatkowego rozliczona na PIT-36 (łączne opodatkowanie lub zeznania indywidualne).

Z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. wynika, że dochodem z odpłatnego zbycia środków trwałych jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną  w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona  o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości. To oznacza, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych ich niezamortyzowaną część wartości początkowej. Potwierdza to treść art. 23  ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., z którego treści wynika, że pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku związanych  z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.

Powyższe dotyczy również sytuacji, gdy sprzedaż środków trwałych następuje jakiś czas po ich wycofaniu z działalności gospodarczej. A zatem w przedstawionej sytuacji niezamortyzowaną część wartości początkowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (będącego przychodem z działalności gospodarczej) z jego odpłatnego zbycia (sprzedaży), a rozliczenie przychodu po połowie przez małżonków oznacza konsekwentnie – w celu ustalenia poprawnej podstawy opodatkowania – przypisania kosztów w tej proporcji każdemu z małżonków.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami z działalności gospodarczej są więc zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo objęci wspólnością majątkową małżeńską. Od 2007 r. prowadzili Państwo w formie spółki cywilnej działalność gospodarczą. W trakcie prowadzenia tej działalności spółka nabyła garaż, który wprowadzili Państwo do środków trwałych i dokonywali odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego garażu. Dnia  30 kwietniu 2021 r. rozwiązali Państwo umowę spółki cywilnej, a garaż został wycofany  z majątku spółki i przekazany na Państwa cele osobiste. Od tego dnia nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Działalność prowadziła natomiast Pani w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W maju 2021 r. przyjęła Pani garaż jako środek trwały  w prowadzonej działalności gospodarczej i dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych. W lutym 2023 r. wycofała Pani garaż z działalności gospodarczej i przekazała do Państwa majątku wspólnego. W kwietniu 2023 r. garaż został sprzedany.

W tym miejscu wskazuję, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane  w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2020 r.  poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden  z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W przypadku małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego zasadą jest, że każde z nich ma udział w całej nieruchomości wspólnej. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, ponieważ nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.

Jak wynika z wniosku, garaż został w celu wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pierwotnie przez Państwa w formie spółki cywilnej,  a ostatecznie był wykorzystywany tylko przez Panią w ramach Pani jednoosobowej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzam, że odpłatne zbycie składnika majątkowego, stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego przed zbyciem w działalności gospodarczej przez jednego z nich, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej jako ostatni.

W związku z tym sprzedaż garażu (środka trwałego) uprzednio wykorzystywanego  i wycofanego z prowadzonej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej,  w sytuacji gdy jego sprzedaż nastąpiła przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce wycofanie tego składnika  z Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,  tj. przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten jest w całości Pani przychodem, gdyż jako ostatnia wykorzystywała Pani garaż w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem przychód ze sprzedaży garażu stanowi w całości Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast po Pana stronie przychód w związku z tym nie powstaje.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia dochodu z tytułu sprzedaży garażu, wskazuję, co następuje.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis (zdanie drugie), określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości, nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

·przychodu z odpłatnego zbycia,

·wartości początkowej środka trwałego,

·sumy odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego, ustalając dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku garażu, należy od kwoty przychodu uzyskanego ze sprzedaży odjąć wartość początkową tego garażu, według jakiej wykazano ten środek trwały w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, pomniejszoną o dokonane przez Panią w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne.

Reasumując – opodatkowanie zbycia garażu w ramach źródła – działalność gospodarcza powinno nastąpić jedynie przez Panią, od całości dochodu uzyskanego ze sprzedaży tego garażu. Jednocześnie dochodem ze sprzedaży wskazanego we wniosku garażu jest różnica między kwotą przychodu uzyskanego ze sprzedaży a wartością początkową tego garażu wykazaną w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych  prowadzonej w ramach Pani jednoosobowej działalności gospodarczej powiększoną  o dokonane przez Panią w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne.

Natomiast po Pana stronie zbycie garażu nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani … (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).