Interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.493.2023.2.PC

1. Czy w związku ze zmniejszeniem wysokości Admission Fee wynikającym ze zwrotu klientom nadpłaconych kwot Admission Fee w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy lub zmniejszeniem zobowiązań klientów wobec Wnioskodawcy o kwoty zawyżonych Admission Fee w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu Admission Fee? 2. Czy Wnioskodawca, na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody, w zakresie opisanym w pytaniu 1, w okresie, w którym zostały one uprzednio rozpoznane jako przychody podatkowe (tj. w momencie zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy)?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- w związku ze zmniejszeniem wysokości Admission Fee wynikającym ze zwrotu klientom nadpłaconych kwot Admission Fee w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy lub zmniejszeniem zobowiązań klientów wobec Wnioskodawcy o kwoty zawyżonych Admission Fee w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu Admission Fee?

- Wnioskodawca, na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody, w zakresie opisanym w pytaniu 1, w okresie, w którym zostały one uprzednio rozpoznane jako przychody podatkowe (tj. w momencie zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy)?

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką akcyjną oraz polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Wnioskodawca ma status instytucji pożyczkowej w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1028 ze zm.; dalej: „UKK”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca udziela pożyczek stanowiących kredyty konsumenckie w rozumieniu UKK (art. 3 ust. 2 UKK).

W ramach prowadzonej działalności, w latach 2020 – 2023 Wnioskodawca oferował klientom zawieranie jednego ze swoich produktów pożyczkowych (dalej: „Pożyczka” lub „Pożyczki Wnioskodawcy”), który charakteryzował się m.in. zobowiązaniem klienta do ratalnej spłaty kredytowanej prowizji (dalej: „Admission Fee”), którą Wnioskodawca traktował jako opłaconą przez klienta na moment udzielenia pożyczki (tj. łączna wartość środków udostępnianych klientowi była pomniejszana o równowartość Admission Fee). Dla celów CIT, Wnioskodawca rozpoznawał przychód podlegający opodatkowaniu CIT z tytułu Admission Fee jednorazowo, w dacie udzielenia Pożyczki Wnioskodawcy, za cały okres jej trwania (z góry).

W wyniku przeprowadzonego audytu wewnętrznego w 2023 r., który miał miejsce po wdrożeniu nowego systemu transakcyjnego i migracji danych, stwierdzono, że koszty pozaodsetkowe zostały skalkulowane nieprawidłowo, w związku z czym należne od klientów Admission Fee w ramach Pożyczki Wnioskodawcy przekraczały limit kosztów pozaodsetkowych wynikający z art. 36a UKK oraz z przepisów ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, dalej: „Tarcza antykryzysowa”), wraz z następnymi zmianami tej ustawy.

Przeprowadzony audyt wewnętrzny wykazał, że błędnie ustalona wartość Admission Fee spowodowana była m.in. błędną implementacją danych i wartości do algorytmu wprowadzonego do nowo-wdrożonego systemu transakcyjnego. W wyniku powyższego błędu, do prawidłowo ustalonego wzoru algorytmu zostały błędnie podstawione kwoty (wartości) Pożyczek Wnioskodawcy, uwzgledniające kredytowane koszty pożyczki, zamiast kwoty (wartości) całkowitego kosztu pożyczki bez uwzględnienia kredytowanego kosztu pożyczki.

Wskutek powyższego błędu w kalkulacjach, pozaodsetkowe koszty Pożyczki Wnioskodawcy, w tym Admission Fee, zostały ustalone w części nieprawidłowo już na moment zawierania umów Pożyczki Wnioskodawcy.

W celu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie kalkulacji kosztów pozaodsetkowych, Wnioskodawca dokonał ponownego przeliczenia limitów kosztów pozaodsetkowych oraz harmonogramów spłaty w odniesieniu do zawartych umów Pożyczek Wnioskodawcy.

W oparciu o wartości ustalone zgodnie z UKK i Tarczą antykryzysową oraz wnioskami z postępowania UOKiK, Wnioskodawca podjął i będzie kontynuował następujące działania naprawcze:

- zwrot klientom nadpłaconych kwot Admission Fee w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy; lub

- wygenerowanie nowego harmonogramu spłaty w zakresie niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy, w którym błędnie naliczona (zawyżona) część Admission Fee zostanie uznana jako nadpłata i w konsekwencji zmniejszy zobowiązanie klienta wobec Wnioskodawcy.

Umowy Pożyczki Wnioskodawcy, z tytułu których Wnioskodawca dokona zwrotu nadpłaconych Admission Fee lub rekalkulacja harmonogramu spłaty i wynikające z nich zmniejszenie istniejącego zobowiązania klienta, zostały zawarte w okresach podatkowych, które nie uległy przedawnieniu.

Powyższe operacje nie będą stanowić zwolnienia z długu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360; dalej: „Kodeks cywilny”).

Pytania

 1. Czy w związku ze zmniejszeniem wysokości Admission Fee wynikającym ze zwrotu klientom nadpłaconych kwot Admission Fee w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy lub zmniejszeniem zobowiązań klientów wobec Wnioskodawcy o kwoty zawyżonych Admission Fee w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu Admission Fee?

 2. Czy Wnioskodawca, na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody, w zakresie opisanym w pytaniu 1, w okresie, w którym zostały one uprzednio rozpoznane jako przychody podatkowe (tj. w momencie zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

Ad 1

W związku ze zmniejszeniem wysokości Admission Fee wynikającym ze zwrotu klientom nadpłaconych kwot Admission Fee, w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy lub zmniejszeniem zobowiązań klientów o kwoty zawyżonych Admission Fee w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu Admission Fee.

Ad 2

Wnioskodawca na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody, w zakresie opisanym w pytaniu 1, w okresie, w którym zostały one uprzednio rozpoznane jako przychody podatkowe (tj. w momencie zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1 i Ad 2 (wspólne uzasadnienie dla pytań 1 i 2)

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepisy art. 12 ust. 1 ustawy o CIT nie definiują pojęcia przychodu, jednak zawarty w nich otwarty katalog przykładowych rodzajów przysporzeń stanowiących przychody pozwala na przyjęcie, że za przychody uznaje się przysporzenia o charakterze definitywnym (trwałe i bezzwrotne), które skutkują zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika, a nie zostały wyłączone z kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu na mocy przepisów art. 12 ust. 4 tej ustawy.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby strona 4 z 8 nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Mimo, że ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „należnych” przychodów, w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych i doktryny prawa podatkowego należy uznać, że chodzi tu należności wymagalne w znaczeniu prawa cywilnego, to jest możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Powołując się w tym kontekście na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), użyte przez ustawodawcę sformułowanie „przychody należne” należy utożsamiać z pojęciem „wierzytelność” w prawie cywilnym, czyli przysługującym wierzycielowi prawie do zaspokojenia przez dłużnika w określony sposób (tak m.in. wyrok NSA (do 2003.12.31) w Krakowie z dnia 22 lutego 2002 r. o sygn. I SA/Kr 1694/00).

Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem (i istnieniem) wierzytelności, przy czym wierzytelność powstaje w dniu, w którym wierzyciel może domagać się od dłużnika spełnienia świadczenia (tak m.in. wyrok NSA z dnia 9 maja 2006 r. o sygn. akt II FSK 753/05). Konsekwencją tego stanowiska powinno być stwierdzenie, że skoro przychodem z działalności gospodarczej są przychody należne, a więc takie, których wydania podatnik może żądać, to powinna istnieć też prawna podstawa do takiego żądania.

Podstawowa zasada określania momentu powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Na mocy tej regulacji, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

W świetle ww. normy, o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego spośród wymienionych w niej zdarzeń, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi / częściowego wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed wystąpieniem któregokolwiek z tych zdarzeń wystawił w związku z nimi fakturę lub otrzymał należność, to przychód powstaje w tym dniu.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Na podstawie art. 12 ust. 3I ustawy o CIT, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1) korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;

2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest i będzie on uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu Admission Fee w związku:

- ze zwrotem klientom nadpłaconych kwot Admission Fee - w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy; lub

- zmniejszeniem zobowiązań klientów wobec Wnioskodawcy o kwoty zawyżonych Admission Fee - w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że w myśl przywołanych przepisów ustawy o CIT oraz utrwalonej ich wykładni w praktyce, przychodem z działalności gospodarczej są przychody należne, a więc takie, których wydania podatnik może żądać, co zdaniem Wnioskodawcy oznacza, że musi istnieć prawna podstawa do takiego żądania. W przypadku braku podstawy prawnej do skutecznego dochodzenia danej należności, w ocenie Wnioskodawcy nie powinna ona stanowić przychodu należnego w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wskutek zidentyfikowanych błędów w kalkulacji limitu kosztów pozaodsetkowych, w odniesieniu do zawieranych przez Wnioskodawcę umów Pożyczki Wnioskodawcy doszło do nieprawidłowego wyliczenia kosztów Pożyczki Wnioskodawcy już na moment zawarcia tych umów. Konsekwencją wyliczenia limitu kosztów pozaodsetkowych na bazie błędnie zaimplementowanych danych i wartości do algorytmu, było zatem nieprawidłowe określenie kwot Admission Fee należnych od klientów.

Pomimo podstawy umownej (Pożyczka Wnioskodawcy), z perspektywy prawno-regulacyjnej, w tym w świetle przepisów Tarczy antykryzysowej oraz UKK, Wnioskodawca nie był uprawniony do otrzymania tych należności w zawyżonej części już na moment zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że skoro w tym ujęciu Wnioskodawca nie miał prawa domagać się od klientów Admission Fee w części zawyżonej, to - powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych utożsamiające pojęcia „wierzytelności” oraz „przychodów należnych” - nie sposób mówić o powstaniu przychodów należnych w rozumieniu przepisów ustawy o CIT w analizowanym zakresie. Innymi słowy, postępując zgodnie z obowiązującymi regulacjami, Wnioskodawca nie mógłby skutecznie domagać się otrzymania części Admission Fee w części zawyżonej z uwagi na nieprawidłowe ustalenie jej wysokości wskutek błędu i nie powinien w tym zakresie rozpoznawać przychodu podatkowego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, kwoty Admission Fee wynikające z pierwotnie wyliczonego harmonogramu spłaty Pożyczki Wnioskodawcy zostały rozpoznane przez Wnioskodawcę jako przychody podlegające opodatkowaniu jednorazowo, w dniu zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy (z góry).

Jak wskazano wcześniej, wskutek błędnej implementacji danych i wartości do algorytmu wyliczającego limit kosztów pozaodsetkowych, pierwotnie pobrane i rozpoznane jako przychody podatkowe kwoty Admission Fee okazały się być jednak częściowo nienależne, ponieważ przekraczały one limity kosztów pozaodsetkowych określonych przepisami Tarczy Antykryzysowej oraz UKK. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy rozpoznał i opodatkował przychód z tytułu Admission Fee w dacie udzielenia Pożyczki Wnioskodawcy, to w sytuacji obowiązku zwrotu tych należności lub odpowiedniego pomniejszenia zobowiązania do spłaty, powinien mieć prawo do korekty zmniejszającej te przychody. Skoro bowiem Admission Fee w zawyżonej części zostaną klientom zwrócone lub zmniejszą zobowiązanie klientów z tytułu Pożyczki Wnioskodawcy, nie powinny być rozumiane jako trwałe przysporzenie po stronie Wnioskodawcy i tym samym nie powinny stanowić przychodów podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, mając na względzie argumenty natury ekonomicznej i systemowej (w odniesieniu do konstrukcji CIT), Wnioskodawca powinien być uprawniony do dokonania korekty Admission Fee (w części podlegającej zwrotowi lub pomniejszającej zobowiązanie do spłaty), poprzez zmniejszenie uprzednio zadeklarowanych przychodów podatkowych o kwoty, które efektywnie nie stanowiły jego przysporzenia. W przeciwnym razie doszłoby do opodatkowania wartości, które nie stanowiły faktycznego dochodu Wnioskodawcy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w odniesieniu do nienależnych kwot Admission Fee, Wnioskodawca postanowił, że w zależności od statusu umowy Pożyczki Wnioskodawcy, w przypadku umów spłaconych (zamkniętych) Wnioskodawca dokona zwrotu nienależnie pobranej Admission Fee klientom, a w przypadku umów niespłaconych (otwartych) Wnioskodawca na podstawie przeliczonego harmonogramu spłaty, pomniejszy kwotę zobowiązania klientów z tytułu Pożyczki.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe działania, które będą podejmowane w odniesieniu do błędnie ustalonej części Admission Fee, nie stanowią odrębnych transakcji lub zdarzeń gospodarczych, lecz są ściśle i nierozerwalnie związane z istniejącymi klientami Wnioskodawcy, którzy w przeszłości zawarli umowy Pożyczek z Wnioskodawcą i na podstawie których Wnioskodawca rozpoznał przychody podlegające opodatkowaniu. Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno zwroty, jak i rekalkulacje harmonogramu, a w efekcie wynikające z nich operacje gospodarcze, powinny być rozpatrywane na gruncie ustawy o CIT jako korekta rozliczeń z tytułu transakcji, które miały miejsce w poprzednich okresach podatkowych, na podstawie których rozpoznano w przeszłości opodatkowany przychód.

Tym samym, z uwagi na to, że na moment zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy, przychody z tytułu Admission Fee zostały pobrane oraz opodatkowane, na ich podstawie, częściowo nienależnie oraz zostaną one zwrócone klientom lub pomniejszą ich zobowiązanie, zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest zmniejszenie przychodów podatkowych w zakresie nienależnie pobranych Admission Fee.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest i będzie on uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu zmniejszenia wysokości Admission Fee w związku ze zwrotem klientom nadpłaconych kwot Admission Fee w stosunku do spłaconych (zamkniętych) umów Pożyczki Wnioskodawcy lub zmniejszeniem zobowiązań klientów wobec Wnioskodawcy o kwoty zawyżonych Admission Fee w stosunku do niespłaconych (otwartych) umów Pożyczki Wnioskodawcy.

Ad 2

W odniesieniu do momentu dokonania korekty zmniejszającej przychody w zakresie nienależnych kwot Admission Fee, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że korekta ta powinna być dokonana „wstecznie” tj. w okresie, w którym pierwotnie rozpoznane zostały przychody podatkowe z tego tytułu (tj. w okresie zawarcia umowy Pożyczki Wnioskodawcy).

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. W przeciwnym razie, korekta powinna być ujmowana na bieżąco, tj. w okresie, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Przesłanki warunkujące moment dokonania korekty, czyli „błąd rachunkowy” i „oczywista omyłka”, nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z podejściem utrwalonym w interpretacjach podatkowych (m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 sierpnia 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.250.2021.1.ŚS) i wyrokach sądów administracyjnych (m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 1 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 897/20, orzeczenie nieprawomocne), pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Tym samym przez „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt lub przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; przy czym może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się może również z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta winna być uwzględniana „wstecznie”.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nieprawidłowości w ustaleniu kwoty Admission Fee wynikały z błędnego wyliczenia limitu kosztów pozaodsetkowych. Przyczyną błędu w toku wykonywania obliczeń była niepoprawna implementacja danych i wartości do algorytmu służącego do kalkulacji limitów kosztów pozaodsetkowych w systemach wykorzystywanych przez Wnioskodawcę. Gdyby dane i wartości zostały zaimplementowane oraz uwzględnione w sposób poprawny w algorytmie, w wyniku kalkulacji doszłoby do prawidłowego ustalenia wysokości Admission Fee.

Zdaniem Wnioskodawcy, błędne wyliczenie limitu kosztów pozaodsetkowych w analizowanej sprawie należy zatem uznać za „błąd rachunkowy” w rozumieniu art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, ponieważ przychód został niewłaściwie ujęty de facto ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń.

Wnioskodawca podkreśla, że przyczyną korekty zmniejszającej przychody nie jest nowe zdarzenie gospodarcze lub inna okoliczność, która miałaby następczy wpływ na wartość osiągniętych przychodów z tytułu Admission Fee (w szczególności nie jest to zawarcie nowej umowy pożyczki), co stanowi dodatkowy argument za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy. Istotą planowanej przez Wnioskodawcę korekty jest bowiem usunięcie z obrotu stwierdzonych w zawartych w przeszłości umowach Pożyczki Wnioskodawcy nieprawidłowości w zakresie kalkulacji kosztów pozaodsetkowych, które – jak ustalono w wyniku weryfikacji i rekalkulacji - istniały na moment ich zawierania.

Końcowo, Wnioskodawca wskazuje, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie zachodzą przesłanki określone w art. 12 ust. 3l ustawy o CIT, a w szczególności przedmiotem korekty nie będą przychody związane ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody podatkowe z tytułu nienależnie pobranych lub ustalonych Admission Fee za wszystkie okresy, w których nastąpiło zawyżenie przychodów podatkowych z tego tytułu.

Podsumowując, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca na podstawie art. 12 ust. 3j ustawy o CIT jest i będzie uprawniony do dokonania korekty zmniejszającej przychody, w zakresie opisanym w pytaniu 1, w okresie, w którym zostały one uprzednio rozpoznane jako przychody podatkowe (tj. w momencie zawarcia umów Pożyczki Wnioskodawcy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.