Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.396.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia, czy jest możliwe uznanie za koszty uzyskania przychodu kosztów poniesionych w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy (zatrudnieni na podstawie umowy o współpracy); czy refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika będzie kosztem uzyskania przychodów przez Spółkę oraz czy realizacja szkolenia przez Współpracownika uwzględniona w wynagrodzeniu za świadczone usługi w zakresie realizacji projektów na rzecz Spółki także może być uznana za koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lipca 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

—jest możliwe uznanie za koszty uzyskania przychodu kosztów poniesionych w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy (zatrudnieni na podstawie umowy o współpracy);

—refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika będzie kosztem uzyskania przychodów przez Spółkę;

—realizacja szkolenia przez Współpracownika uwzględniona w wynagrodzeniu za świadczone usługi w zakresie realizacji projektów na rzecz Spółki także może być uznana za koszt uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem opatrzonym datą 23 lipca 2023 r. (data wpływu 12 września 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku, który wpłynął do Organu 12 września 2023 r.)

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”) jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, specjalizującą się w dostarczaniu usług związanych z oprogramowaniem, takich jak usługi konsultacyjne, usługi związane z zarządzaniem aplikacjami, testowaniem aplikacji oraz usługi eksperckie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę, a także współpracuje z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą. Kontrakty B2B zostały zawarte z osobami, które świadczą usługi o charakterze informatycznym (projektowanie, rozwój, wdrożenie i nadzorowanie). W związku z zawartymi kontraktami B2B, Współpracownicy Spółki prowadzą działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek.

Specjaliści z branży IT, w której funkcjonuje Spółka, muszą stale się rozwijać, aby efektywnie wykorzystywać nowe metodologie i narzędzia. Spółka inwestuje we Współpracowników, których wiedza przekłada się na efektywne zarządzanie projektami poprzez finansowanie wyspecjalizowanych szkoleń dla IT. Spółka wymaga od Współpracowników regularnych szkoleń podnoszących kompetencje. W szkoleniach mają brać udział zarówno pracownicy zatrudnieni w Spółce na umowę o pracę jak i na podstawie umów o współpracy ze zleceniobiorcami oraz osobami świadczącymi usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej (B2B, dalej również: „Współpracownicy”).

Poprzez finansowanie szkoleń Spółka podnosi kwalifikacje Współpracowników, które są przez nich wykorzystywane do wykonywania zadań na rzecz Spółki. Podnoszenie kwalifikacji Współpracownikom zwiększa zdolność Spółki do osiągania przez nią przychodów. Udział we wskazanych we wniosku szkoleniach nie stanowi dla osób wykonujących pracę na podstawie umów o współpracy (B2B) elementu należnego im wynagrodzenia za świadczone przez nich usługi. Spółka planuje wprowadzenie indywidualnego budżetu szkoleniowego dla każdego ze Współpracowników. Współpracownik będzie sam wyszukiwał szkolenie o właściwej tematyce, a po zatwierdzeniu przez Wnioskodawcę tematyki szkolenia Współpracownik dokona płatności za przedmiotowe szkolenie. Spółka sporządzi regulamin, w którym zostanie określona maksymalna kwota, którą Spółka może zwrócić Współpracownikowi za pojedyncze szkolenie. Maksymalny budżet na pojedyncze szkolenie jest określony w regulaminie w kwocie brutto. Po ukończeniu szkolenia Współpracownik wystawi fakturę za wykonanie usług dodatkowych (z załączeniem swojej kopii faktury za szkolenie, formularza potwierdzającego aplikowanie na szkolenie i certyfikatu ukończenia). Szkolenia nie są połączone z wypoczynkiem lub atrakcjami. Wydatki poniesione w związku z organizacją ww. spotkań mają być finansowane ze środków obrotowych Spółki. Wydatki udokumentowane będą fakturami lub rachunkami. Fakt poniesienia wydatków przez Wnioskodawcę nie ma wpływu na wysokość wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o współpracę.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 12 września 2023 r. Wnioskodawca wskazuje m.in., że:

Większość osób pracuje i wykonuje usługi zdalnie w związku z tym zazwyczaj uczestniczą w szkoleniach online lub w przypadku szkoleń stacjonarnych są to szkolenia w pobliżu miejsca zamieszkania.

Czas trwania szkoleń zależy od programu szkoleń: od szkoleń jedno-dwudniowych po szkolenia online kilkutygodniowe. Jest też możliwość wykupienia dostępu do szkoleń na platformie (online). Spółka wymaga przedstawienia certyfikatu ukończenia szkolenia maksymalnie do końca miesiąca, w którym dana osoba ubiega się o zwrot.

Sfinansowanie Szkoleń wiąże się z koniecznością spełnienia określonych warunków przez Współpracowników, a w razie ich niespełnienia do zwrotu poniesionych kosztów Szkoleń. Współpracownicy nie mogą być w okresie wypowiedzenia i powinni pracować dla Spółki minimum 3 miesiące. Po ukończeniu szkolenia mają przedstawić fakturę, jako dokument poniesionych kosztów oraz potwierdzenie ukończenia szkolenia (zaświadczenie, certyfikat).

Udział w szkoleniach jest dobrowolny. Wszyscy, którzy zawierają umowę ze spółką są poinformowani o możliwości skorzystania z budżetu szkoleniowego i osoby chętne zgłaszają potrzeby do działu HR, który w porozumieniu z kadrą managerską akceptuje tematy szkoleń (muszą być związane z rolą zawodową lub planowanym rozwojem wewnątrz firmy).

Współpracownicy nie są udziałowcami Wnioskodawcy.

W umowach zawartych ze Współpracownikami nie ma wskazanego obowiązku finansowania im Szkolenia przez Wnioskodawcę.

Ze względu na trudną branżę i działania konkurencji Współpracownicy (jako odrębne podmioty) nie finansują kosztów szkoleń we własnym zakresie. Wnioskodawca chce podobnie jak inne firmy liczące się na rynku wspierać rozwój swoich współpracowników. Jest to także oczekiwanie współpracowników Wnioskodawcy.

Kosztem szkoleń jest rynkowa cena szkolenia. Wnioskodawca nie uwzględnia ewentualnych kosztów dojazdu, wyżywienia itp.

W przypadku Pracowników – faktury dokumentujące poniesione koszty szkoleń będą wystawione na Wnioskodawcę. Przy Współpracownikach będzie to faktura na działalność gospodarczą Współpracownika. Jej wartość będzie uwzględniona w fakturze wystawianej przez Współpracownika na Wnioskodawcę. Dodatkowo Współpracownicy są zobowiązani do udostępnienia Wnioskodawcy do wglądu kopii faktury oraz zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.

Konieczność wprowadzenia programu szkoleń wynika z następujących okoliczności:

Podatnik działa na rynku IT, który podlega ciągłym zmianom technologicznym w związku z czym zachodzi konieczność ciągłego aktualizowania wiedzy, poznawania nowych technologii i rozwiązań przez osoby które są bezpośrednio zaangażowane w tworzenie nowych rozwiązań programistycznych. Dzięki dysponowaniu odpowiednią wiedzą Współpracowników Spółka jest w stanie realizować stawiane jej zadania. Bez odpowiednio wyszkolonego personelu oferta Spółki stanie się niekonkurencyjna, a co za tym idzie nie będzie ona w stanie wydajnie funkcjonować na rynku usług IT. Drugim aspektem jest kwestia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy/zleceniodawcy w trakcie rekrutacji nowych Współpracowników B2B. W ostatnich latach coraz większym wyzwaniem jest pozyskanie nowych osób, które wykonywałyby prace programistyczne. W celu ich pozyskania niezbędne jest oferowanie pakietu benefitów, które mogą być postrzegane w oczach kandydata jako dodatkowy argument za podjęciem decyzji o rozpoczęciu współpracy ze Spółką.

Wnioskodawca wskazuje, że pytanie ujęte we wniosku jako trzecie dotyczy możliwości ujęcia jako koszt uzyskania przychodów na gruncie CIT, zwiększonego wynagrodzenia Współpracownika, w związku z częściowym uwzględnieniem zwrotu kosztów w wypłaconym wynagrodzeniu. Wnioskodawca potwierdza, iż pytania zawarte w niniejszym wniosku dotyczą Współpracowników, co zostało uwzględnione w ujednoliconym opisie zdarzenia przyszłego oraz stanowisku Wnioskodawcy.

Pytania

1. Czy jest możliwe uznanie za koszty uzyskania przychodu kosztów poniesionych w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy (zatrudnieni na podstawie umowy o współpracy)?
2. Czy refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika będzie kosztem uzyskania przychodów przez Spółkę?
3. Czy realizacja szkolenia przez Współpracownika uwzględniona w wynagrodzeniu za świadczone usługi w zakresie realizacji projektów na rzecz Spółki także może być uznana za koszt uzyskania przychodów? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku, który wpłynął do Organu 12 września 2023 r.)

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki czynione na pokrycie kosztów szkoleń w zakresie dotyczącym Współpracowników będą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „ u.p.d.o.p.”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć każdy taki koszt, który łącznie spełnia następujące warunki:

—został poniesiony przez podatnika,

—jest definitywny,

—pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

—poniesiony został w celu uzyskania (w tym zwiększenia), zachowania lub zabezpieczenia przychodów,

—został właściwe udokumentowany,

—nie znajduje się w katalogu wydatków z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a więc są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, a ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Muszą one zostać także prawidłowo udokumentowane.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz realizacji szkoleń stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca ponosi ww. wydatki w celu w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wydatki te nie są wskazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Pomiędzy poniesionymi wydatkami a uzyskiwanymi przychodami Spółki istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Poprzez finansowanie szkoleń Spółka podnosi kwalifikacje Współpracowników, które są przez nich wykorzystywane do wykonywania zadań na rzecz Spółki.

Podnoszenie kwalifikacji Pracownikom oraz Współpracownikom zwiększa zdolność Spółki do osiągania przez nią przychodów.

Odnosząc treść cytowanych powyżej przepisów do opisu przedstawionego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), stwierdzić należy, że wydatki na rzecz wskazanych we wniosku Współpracowników, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki. W związku z przeformułowaniem pytania trzeciego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż niezależnie od formy „refundacji środków” Współpracowników, czy to w formie refaktury czy zwiększonego wynagrodzenia za świadczoną usługę, stanowić będzie ona koszt uzyskania przychodów dla Spółki na gruncie ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

— wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

— jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

— pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

— poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

— został właściwie udokumentowany,

— nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Zgodnie bowiem z cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Nadmienić należy, że za koszty reprezentacji uważa się wydatki ponoszone na budowanie określonego wizerunku Spółki w oczach jej potencjalnych lub obecnych kontrahentów. Jak wskazują Państwo we wniosku Współpracownicy nie są klientami Spółki. Wobec tego, stwierdzić należy, że Szkolenia nie są przeprowadzane dla osób nabywających usługi Wnioskodawcy. Celem przeprowadzania Szkoleń – jak wskazuje Wnioskodawca – jest zwiększenie kompetencji Współpracownika Spółki, ulepszenie jakości świadczonych przez niego usług oraz motywowanie Współpracownika Wnioskodawcy do bardziej efektywnej/wydajnej pracy na rzecz Spółki. Szkolenia są również niezbędne dla prawidłowego wykonywania pracy i realizacji zlecenia dla Spółki.

Wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy jest możliwe uznanie za koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy (zatrudnieni na podstawie umowy o współpracy), jak również, czy refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika będzie kosztem uzyskania przychodów przez Spółkę oraz czy realizacja szkolenia przez Współpracownika uwzględniona w wynagrodzeniu za świadczone usługi w zakresie realizacji projektów na rzecz Spółki także może być uznana za koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie IT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą (we własnym imieniu i na własny rachunek). Kontrakty B2B zostały zawarte z osobami, które świadczą usługi o charakterze informatycznym (projektowanie, rozwój, wdrożenie i nadzorowanie). Udział we wskazanych we wniosku szkoleniach nie stanowi dla osób wykonujących pracę na podstawie umów o współpracy (B2B) elementu należnego im wynagrodzenia za świadczone przez nich usługi. Szkolenia nie są połączone z wypoczynkiem lub atrakcjami. Sfinansowanie Szkoleń wiąże się z koniecznością spełnienia określonych warunków przez Współpracowników, a w razie ich niespełnienia do zwrotu poniesionych kosztów Szkoleń. Współpracownicy nie są udziałowcami Wnioskodawcy. W umowach zawartych ze Współpracownikami nie ma wskazanego obowiązku finansowania im Szkolenia przez Wnioskodawcę. Ze względu na trudną branżę i działania konkurencji Współpracownicy (jak odrębne podmioty) nie finansują kosztów szkoleń we własnym zakresie, Wnioskodawca chce podobnie jak inne firmy liczące się na rynku wspierać rozwój swoich współpracowników. Jest to także oczekiwanie współpracowników Wnioskodawcy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych przez Państwa w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy (zatrudnieni na podstawie umowy o współpracy), biorąc pod uwagę przytoczone powyżej wyjaśnienia, stwierdzić należy, że wydatki dot. szkoleń stanowić mogą dla Państwa koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ jak wynika z opisu sprawy, Podatnik działa na rynku IT, który podlega ciągłym zmianom technologicznym w związku z czym zachodzi konieczność ciągłego aktualizowania wiedzy, poznawania nowych technologii i rozwiązań przez osoby które są bezpośrednio zaangażowane w tworzenie nowych rozwiązań programistycznych. Dzięki dysponowaniu odpowiednią wiedzą Współpracowników Spółka jest w stanie realizować stawiane jej zadania. Bez odpowiednio wyszkolonego personelu oferta spółki stanie się niekonkurencyjna, a co za tym idzie nie będzie ona w stanie wydajnie funkcjonować na rynku usług IT.

Ponadto z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że istnieje związek przyczynowo‑skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy, a osiągnięciem przez Wnioskodawcę przychodów i zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła. Z opisu sprawy wynika, że Specjaliści z branży IT, w której funkcjonuje Spółka, muszą stale się rozwijać, aby efektywnie wykorzystywać nowe metodologie i narzędzia. Spółka inwestuje we Współpracowników, których wiedza przekłada się na efektywne zarządzanie projektami poprzez finansowanie wyspecjalizowanych szkoleń dla IT. Poprzez finansowanie szkoleń Spółka podnosi kwalifikacje Współpracowników, które są przez nich wykorzystywane do wykonywania zadań na rzecz Spółki. Podnoszenie kwalifikacji Współpracownikom zwiększa zdolność Spółki do osiągania przez nią przychodów.

Wobec powyższego, wskazać należy, że wydatki, o których mowa we wniosku, poniesione na szkolenia, z których korzystają Współpracownicy, mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu, jeżeli w istocie nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Współpracowników.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie zadanego we wniosku pytania Nr 1 dotyczącego Współpracowników należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu Nr 2 i Nr 3 wskazać należy, że jak wynika z opisu sprawy, po ukończeniu szkolenia Współpracownik wystawi fakturę za wykonanie usług dodatkowych (z załączeniem swojej kopii faktury za szkolenie, formularza potwierdzającego aplikowanie na szkolenie i certyfikatu ukończenia). Wydatki poniesione w związku z organizacją ww. spotkań mają być finansowane ze środków obrotowych Spółki. Wydatki udokumentowane będą fakturami lub rachunkami. Fakt poniesienia wydatków przez Wnioskodawcę nie ma wpływu na wysokość wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o współpracę. Faktury dokumentujące poniesione koszty, w odniesieniu do Współpracowników, będą wystawiane na działalność gospodarczą Współpracownika. Jej wartość będzie uwzględniona w fakturze wystawianej przez Współpracownika na Wnioskodawcę. Dodatkowo Współpracownicy są zobowiązani do udostępnienia Wnioskodawcy do wglądu kopię faktury oraz zaświadczenia o ukończeniu szkolenia.

Zatem wskazać należy, że refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika oraz zwiększone wynagrodzenie Współpracownika w związku z dokonaną refundacją poniesionych przez Współpracownika wydatków na szkolenia będą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca ponosi koszty szkoleń w celu zwiększa zdolności Spółki do osiągania przez nią przychodów. Zatem niezależnie od ww. formy refundacji środków Współpracownikom poniesionych na szkolenia, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że istnieje związek przyczynowo‑skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi w związku ze szkoleniami, z których korzystają Współpracownicy, a osiągnięciem przez Wnioskodawcę przychodów i zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy stwierdzić, że refaktura kosztów szkolenia poniesionych przez Współpracownika może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów, analogicznie jak realizacja szkolenia przez Współpracownika uwzględniona w wynagrodzeniu za świadczone usługi w zakresie realizacji projektów na rzecz Spółki.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 i Nr 3 również należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

—Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

—Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

—Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

—w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

—w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).