Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.464.2023.2.AK

Opodatkowanie podatkiem VAT otrzymanego wynagrodzenia z tytułu służebności mieszkania na podstawie umowy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 13 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymanego wynagrodzenia z tytułu służebności mieszkania na podstawie umowy.

Uzupełniła go Pani pismem z 13 sierpnia 2023 r. (wpływ 13 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani (…) posiadająca pełną rezydencję podatkową polską, w drodze podpisania umowy w formie aktu notarialnego w (...) r. ustanowiła służebność mieszkania na rzecz innej osoby fizycznej posiadającej pełną rezydencję podatkową polską. Służebność ta ustanowiona została odpłatnie i na czas nieokreślony.

„Służebność mieszkania” jak wynika z treści aktu notarialnego polega na prawie osoby, na rzecz której została ustanowiona do „swobodnego korzystania z całego budynku mieszkalnego i z całego budynku garażu – posadowionych na Nieruchomości, z prawem swobodnego poruszania się po całej Nieruchomości oraz z prawem korzystania z niej oraz z prawem przyjmowania gości”. Umowa weszła w życie, a więc rzeczona służebność ustanowiona została już od daty zawarcia umowy – początkowe miesiące roku 2020.

Jak wynika z treści umowy, z tytułu ustanowienia przedmiotowej służebności otrzymywać powinna stałe miesięczne wynagrodzenie wskazane kwotowo w złotych polskich i określone jako „za ustanowienie powyższej służebności mieszkania (…) wynagrodzenie w wysokości…”. Akt notarialny nie precyzuje, czy wynagrodzenie to jest obciążone podatkiem od towarów i usług czy też nie. Nie posługuje się także terminologią typu „netto” „brutto” jest w nim podana jedynie kwota wynagrodzenia, rzeczoną kwotę Pani otrzymywała i otrzymuje.

Oprócz przedmiotowych przychodów, uzyskuje Pani także dochody z działalności gospodarczej rozliczane na zasadzie podatku dochodowego liniowego (rozlicznie w ramach zeznań PIT-36L), a także przychody z kapitałów rozliczane w ramach zeznania rocznego PIT-38. Jest Pani czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy otrzymywane na podstawie powołanej umowy wynagrodzenie powinno być opodatkowane od roku 2020 podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak to w jaki sposób?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, rzeczona czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem nie ma ona charakteru działalności gospodarczej, jest to służebność ustanowiona na składniku Pani majątku prywatnego. Nie łączy Pani tego z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, w szczególności przedmiotowy składnik majątku prywatnego nie został przez Panią wprowadzony w skład składników prowadzonego przedsiębiorstwa (składników wykorzystywanych do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej).

Jakkolwiek więc jest to służebność odpłatna, to jednak w Pani ocenie, nie stanowi ona działalności gospodarczej, o jakiej mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej także: u.p.t.u.), a w szczególności w ust. 2 tego artykułu. W tym stanie rzeczy, w Pani ocenie, służebność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważa Pani także z ostrożności procesowej, że gdyby nawet uznać, że służebność ta podlega opodatkowaniu tym podatkiem (z czym Pani się nie zgadza), to jednak zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u., zwolnione od tego podatku są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 2224 oraz z 2022 r. poz. 807 i 1561). Na tle powyższego przepisu pojawia się pytanie, czy przepis ten znajduje zastosowanie do czynności, o jakiej mowa w opisie stanu faktycznego.

W Pani ocenie, znajduje on takie zastosowanie, albowiem w istocie celem tego przepisu jest zwolnienie z podatku VAT wynagrodzenia płaconego przez osobę trzecią z tytułu przyjęcia do odpłatnego korzystania na cele mieszkaniowe danej nieruchomości mieszkalnej. W sprawie nieruchomość ma charakter mieszkalny (garaż jest jedynie jej elementem), cel na jaki wykorzystuje rzeczoną nieruchomość uprawniona jest realizacją jej potrzeb mieszkaniowych. W istocie więc cel przepisu jest zgodny z faktycznym wykorzystaniem rzeczonej nieruchomości. Skoro tak, to w Pani ocenie, cała opisana czynność korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie wyżej powołanego przepisu.

Końcowo zauważa Pani, iż w jej ocenie, gdyby opisana czynność nie korzystała w ocenie organu ze zwolnienia od podatku VAT (z czym jednak Pani się nie zgadza), wtedy opodatkowanie podatkiem VAT powinno nastąpić poprzez wyodrębnienie w ramach ceny należnej Pani stosownej części wynagrodzenia na poczet VAT wg stawki podstawowej, to jest 23%, co odpowiednio pomniejszy wartość netto Pani wynagrodzenia do opodatkowania podatkiem dochodowym. Powyższe wynika z tego, iż (jak zostało w opisie stanu faktycznego wskazane) akt notarialny nie precyzuje wynagrodzenia poprzez podanie jego części netto i brutto lub wskazanie o doliczaniu do niego podatku VAT. Podaje jedynie pełną kwotę miesięcznego wynagrodzenia. W takiej sytuacji uznać należy, iż rzeczone wynagrodzenie zawiera w sobie także podatek od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powołanego wyżej art. 8 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, przy czym należy zwrócić uwagę na ust. 1 pkt 2 tego artykułu, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zaznaczenia wymaga fakt, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, tj. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przykładowo, w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawieC-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Podobnie w orzeczeniu TSUE z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden TSUE podkreślił, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem, jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem, wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

Chociaż ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie stanowi o zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, to należy uznać, że świadczenie tego rodzaju usług, polegających na zaniechaniu, odbywa się nie tylko w ramach stosunków obligacyjnych, ale również (a nawet przede wszystkim) na płaszczyźnie prawa rzeczowego. Świadczeniem usługi będzie więc także ustanowienie niektórych ograniczonych praw rzeczowych: służebności, użytkowania itp. W potocznym rozumieniu, przez ustanowienie tych praw podmiot zobowiązuje się do przestrzegania uszczupleń swojej własności nad rzeczą (tolerowania działań podmiotów, na rzecz których ustanowiona została służebność oraz niepodejmowania działań w zakresie wyłączonym przez ustanowienie służebności).

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W przedmiotowej sprawie Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy otrzymywane na podstawie powołanej umowy wynagrodzenie powinno być opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Instytucja służebności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że:

W świetle tego przepisu służebność gruntowa jest ograniczonym prawem rzeczowym, które obciąża cudzą nieruchomość, mającym na celu zwiększenie użyteczności innej nieruchomości albo zaspokojenie określonych potrzeb oznaczonej osoby fizycznej.

W myśl art. 296 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 297 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 302 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak wynika z cyt. powyżej art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, odpłatne świadczenie usług stanowi także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Jest to zatem takie świadczenie, którego istotą jest zaniechanie polegające bądź na nieczynieniu, bądź też na znoszeniu określonej sytuacji.

Chociaż ustawa wyraźnie stanowi o zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, należy uznać, że świadczenie tego rodzaju usług polegających na zaniechaniu odbywa się nie tylko w ramach stosunków obligacyjnych, ale również (a nawet przede wszystkim) na płaszczyźnie prawa rzeczowego. Świadczeniem usługi będzie więc również ustanowienie niektórych ograniczonych praw rzeczowych: służebności, użytkowania etc. W potocznym rozumieniu przez ustanowienie tych praw podmiot zobowiązuje się do tolerowania działań podmiotów, na rzecz których ustanowiona została służebność oraz niepodejmowania działań w zakresie wyłączonym przez ustanowienie służebności.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega tylko takie powstrzymanie się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, które wynika z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego, istnieje konkretny podmiot będący bezpośrednim konsumentem tego zobowiązania, a zobowiązanie to jest odpłatne. W przypadku, gdy którykolwiek z wymienionych warunków nie zostanie spełniony, przedmiotowe zobowiązanie nie będzie podlegało opodatkowaniu.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane regulacje prawne wskazać należy, że ustanowienie za wynagrodzeniem służebności budynku mieszkalnego i garażu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, jako świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Pomiędzy Panią, która świadczy usługę a odbiorcą świadczenia, który płaci z tego tytułu wynagrodzenie istnieje stosunek zobowiązaniowy.

Ponadto należy wskazać, że poprzez ustanowienie odpłatnej służebności budynku mieszkalnego i garażu na rzecz osoby trzeciej, świadczy Pani, w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy (definicja działalności gospodarczej nie odnosi się do sposobu regulowania należności, a zatem bez względu czy wynagrodzenie za ustanowienie służebności mieszkania wypłacane jest jednorazowo, czy okresowo, spełnia przesłankę świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej), usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Czynność ta, ze względu na jej odpłatny charakter, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, ustanowienie służebności gruntowej budynku mieszkalnego i garażu, za którą pobiera Pani wynagrodzenie, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i w tym zakresie działa Pani jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym, należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Należy wskazać, że ani w przepisach ustawy ani rozporządzeń wykonawczych do niej ustanowienie służebności budynku mieszkalnego, będące odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało uwzględnione jako objęte zwolnieniem, w tym zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem, ustanowienie służebności budynku mieszkalnego nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie wskazanego w Pani własnym stanowisku art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, ponieważ artykuł ten dotyczy tylko wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości. Natomiast jak wyjaśniono wyżej ustanowienie służebności budynku mieszkalnego stanowi odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy:

Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, powyższy przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru lub wyświadczenia usługi – nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny – tj. czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar, a wszelkie spory pomiędzy stronami transakcji w tym zakresie są rozstrzygane na gruncie prawa cywilnego, a nie podatkowego.

Należy również zaznaczyć, że strony powinny ewentualnie sięgnąć do odpowiednich przepisów innych gałęzi prawa. Jeśli zatem, zgodnie z odpowiednimi przepisami innych gałęzi prawa lub ustaleniami pomiędzy stronami, dotyczącymi wysokości, ustalona w umowie kwota wynagrodzenia, jest jedyną należną kwotą, to jest to kwota należna z tytułu służebności budynku mieszkalnego i garażu, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla ustalenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT.

Zatem, jeżeli wysokość wynagrodzenia za służebność budynku mieszkalnego i garażu ustalona w umowie stanowi kwotę obejmującą całość świadczenia należnego od osoby fizycznej, na rzecz której służebność ta została ustanowiona, a więc stanowi kwotę brutto wynagrodzenia, to należy ją uznać za podstawę opodatkowania po pomniejszeniu o kwotę należnego podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, ustanowienie służebności gruntowej budynku mieszkalnego i garażu, za którą pobiera Pani wynagrodzenie, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, i w tym zakresie działa Pani jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, otrzymane na podstawie umowy wynagrodzenie powinno być opodatkowane podatkiem VAT od 2020 r.

Tym samym, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).