Interpretacja indywidualna z dnia 5 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.500.2023.2.DA

Opodatkowanie dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z Wielkiej Brytanii z tytułu pracy najemnej oraz z tytułu emerytury otrzymanych przed dniem powrotu do Polski jest prawidłowe oraz w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z Wielkiej Brytanii z tytułu emerytury otrzymywanych od dnia powrotu do Polski jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 czerwca 2023 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z Wielkiej Brytanii. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 sierpnia 2023 r. (data wpływu 4 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W okresie od lipca 2006 r. do sierpnia 2018 r. pracowała Pani na terytorium Wielkiej Brytanii.

W 2013 r. uzyskała Pani w Polsce emeryturę z KRUS.

Pracę w Wielkiej Brytanii zakończyła Pani 31 sierpnia 2018 r.

Do kraju wróciła Pani 5 listopada 2018 r. Jest Pani rezydentem Polski.

Została Pani wezwana do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2018 r. w związku z dochodami uzyskanymi na terytorium Wielkiej Brytanii. Dochodami tymi są: dochody ze stosunku pracy oraz dochody z tytułu emerytury uzyskanej w Wielkiej Brytanii.

Stosowną korektę zeznania podatkowego za 2018 r. złożyła Pani 19 czerwca 2023 r. oraz uiściła Pani należny podatek.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej jedynie za rok podatkowy 2018.

Posiada Pani obywatelstwo polskie.

W 2018 r. nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni.

W okresie od lipca 2006 r. do 5 listopada 2018 r. podlegała Pani opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii.

W latach przebywania w Wielkiej Brytanii nie posiadała Pani certyfikatu rezydencji.

Po dniu 5 listopada 2018 r. przeniosła się Pani na stałe do Polski i poinformowała Pani o tym brytyjskie organy podatkowe.

Pracę w Wielkiej Brytanii wykonywała Pani na podstawie umowy o pracę od 2009 r. do 31 sierpnia 2018 r.

Pracodawca zatrudniający Panią posiadał w Wielkiej Brytanii zakład/stałą placówkę.

Od uzyskiwanego przez Panią w Wielkiej Brytanii dochodu ze stosunku pracy pobierany był podatek.

Emeryturę z Wielkiej Brytanii otrzymuje Pani od 2016 r.

Otrzymywana przez Panią emerytura wypłacana jest według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Wielkiej Brytanii w związku z osiągnięciem przez Panią wymaganego wieku emerytalnego i odpowiedniego stażu pracy.

Nie wykonywała Pani w Wielkiej Brytanii usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego.

Emerytura z Wielkiej Brytanii wypłacana jest Pani w związku z zatrudnieniem Pani w przeszłości w sektorze prywatnym.

Nie otrzymywała Pani emerytury z funduszy utworzonych przez Wielką Brytanię lub jej jednostkę terytorialną albo organ lokalny z tytułu świadczenia usług na rzecz Wielkiej Brytanii lub jej jednostki terytorialnej lub organu lokalnego.

Emerytura z Wielkiej Brytanii wypłacana jest Pani przez Departament for Work and Pensions co 4 tygodnie na zagraniczny rachunek.

Od wypłacanej Pani emerytury był/jest pobierany w Wielkiej Brytanii podatek dochodowy.

Emerytura, którą otrzymuje Pani z Wielkiej Brytanii została przyznana Pani na stałe.

Ww. emeryturę nie otrzymuje Pani za pośrednictwem polskiego banku.

W 2018 r. otrzymywała Pani w Polsce jedynie emeryturę z KRUS.

Kwestia opodatkowania dochodów otrzymywanych przez Panią z Wielkiej Brytanii ze stosunku pracy oraz z emerytury w 2018 r. nie była przedmiotem postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej oraz w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta w decyzji organu podatkowego.

Pytanie

Czy powinna Pani wykazywać w polskim urzędzie skarbowym dochody ze stosunku pracy i z tytułu emerytury uzyskiwane z Wielkiej Brytanii?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że nie powinna wykazywać i opodatkowywać dochodów uzyskiwanych z Wielkiej Brytanii, ponieważ w 2018 r. nie była Pani polskim rezydentem.

Zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna Pani wykazać w polskim urzędzie skarbowym jedynie dochody z Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Art. 3 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

W przedmiotowej sprawie, zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840 ze zm.).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Konwencji, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bowiem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych:

W myśl art. 14 ust. 1 ww. Konwencji:

Stosownie do art. 14 ust. 2 ww. Konwencji:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że posiada Pani obywatelstwo polskie.W okresie od lipca 2006 r. do sierpnia 2018 r. pracowała Pani na terytorium Wielkiej Brytanii. Pracę na podstawie umowy o pracę wykonywała Pani w Wielkiej Brytanii od 2009 r. do 31 sierpnia 2018 r. Pracodawca zatrudniający Panią posiadał w Wielkiej Brytanii zakład/stałą placówkę. Nie wykonywała Pani w Wielkiej Brytanii usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego. Od uzyskiwanego przez Panią w Wielkiej Brytanii dochodu ze stosunku pracy pobierany był podatek. Ponadto, od 2016 r. otrzymuje Pani emeryturę z Wielkiej Brytanii, w związku z wcześniejszym tam zatrudnieniem. Emerytura z Wielkiej Brytanii wypłacana jest Pani przez Departament for Work and Pensions co 4 tygodnie na zagraniczny rachunek i została przyznana Pani na stałe. Emerytura wypłacana jest według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Wielkiej Brytanii. Od wypłacanej Pani emerytury był/jest pobierany w Wielkiej Brytanii podatek dochodowy. W okresie od lipca 2006 r. do dnia powrotu w 2018 r. do kraju podlegała Pani opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W latach przebywania w Wielkiej Brytanii nie posiadała Pani certyfikatu rezydencji. Jednocześnie, w 2013 r. uzyskała Pani w Polsce emeryturę z KRUS.W 2018 r. w Polsce nie otrzymywała Pani innych dochodów niż ww. emerytura z KRUS. W dniu 5 listopada 2018 r. przeniosła się Pani na stałe do Polski i poinformowała Pani o tym brytyjskie organy podatkowe. W 2018 r. nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 dni.

Mając zatem na uwadze informacje przedstawione przez Panią we wniosku i jego uzupełnieniu wskazać należy, że skoro od lipca 2006 r. do sierpnia 2018 r. pracowała Pani na terytorium Wielkiej Brytanii (w tym od 2009 r. do 31 sierpnia 2018 r. pracowała na podstawie umowy o pracę), gdzie do momentu powrotu do Polski na stałe posiadała Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych, oraz że w ww. okresie podlegała Pani opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, to stwierdzić należy, że w 2018 r. – do momentu powrotu do Polski na stałe, nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski.

W konsekwencji, w przedmiotowym roku 2018, tj. w okresie od 1 stycznia 2018 r. do daty powrotu do kraju podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągnięte w tym czasie (tj. w 2018 r. przed dniem powrotu do Polski)z Wielkiej Brytanii z tytułu wykonywanej tam pracy i emerytury nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast mając na uwadze, że w związku z powrotem do Polski na stałe, przeniosła Pani do Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), uznać należy, że od momentu powrotu Pani do Polski na stałe, podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że w Polsce od dnia powrotu Pani na stałe do kraju podlega Pani obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Tak więc co do zasady dochody (przychody) uzyskane po powrocie do Polski, bez względu na miejsce położenia ich źródeł podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

W świetle art. 12 ust. 7 ww. ustawy,

Pani zdaniem, nie powinna Pani wykazywać i opodatkowywać dochodów uzyskanych z Wielkiej Brytanii w 2018 r. ze stosunku pracy i emerytury, ponieważ w roku tym nie była Pani polskim rezydentem.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro od momentu wyjazdu Pani z Wielkiej Brytanii Pani miejscem zamieszkania jest Polska i w związku z tym od tego dnia posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, to otrzymane przez Panią w 2018 r. świadczenie emerytalne z Wielkiej Brytanii od momentu powrotu Pani do Polski, stosownie do art. 17 ust. 1 ww. Konwencji – podlegało opodatkowaniu tylko w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód ten winien zostać przez Panią wykazany w zeznaniu podatkowym składanym za 2018 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega bowiem regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).