Interpretacja indywidualna z dnia 3 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.297.2023.2.GK

Sprzedaż działki o numerze 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowi ona majątek prywatny, a Pani nie wykorzystywała ww. działki do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 3 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży działki nr 1. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 września 2023 r. (wpływ 14 września 2023 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 31 maja 2022 r. aktem notarialnym sporządzonym w kancelarii notarialnej w (…) sprzedała Pani działkę nr 1 o powierzchni 0,0747 ha dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę KW nr (…). Działka ta stanowiła Pani prywatną własność od 14 maja 1998 r., tj. od dnia zakupu. Zakup dokonany był aktem notarialnym w (…) i od zakupu działki nie był odliczany VAT. Działka jest niezabudowana, nieogrodzona i nie posiada żadnych mediów. Od zakupu do sprzedaży nic na działce nie było inwestowane i robione. Stan działki nr 1 pozostał taki sam do sprzedaży. Działka nie była używana i wykorzystywana do celów związanych z działalnością gospodarczą. Posiadanie działki nie wnosiło dochodu ani nie było kosztem w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Działka o nr 1 nigdy nie była przedmiotem dzierżawy, najmu czy innej formy przynoszącej korzyść. Działka ta nie była uprawiana i nic Pani na niej nie sadziła. Posiadanie działki, opłaty związane z posiadaniem i sprzedaż działki to czynność gdzie nie działała Pani w charakterze podatnika VAT. Zbyła Pani majątek prywatny. W dniu 8 czerwca 2022 r. dokonała Pani wpłaty na konto (…) Urzędu Skarbowego w (…) ul. (…) z notą VAT od sprzedaży działki nr 1. Wpłaty dokonała Pani sama, bez złożenia deklaracji, w obawie przed odsetkami.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od 1 kwietnia 2007 r. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie: szycia odzieży skórzanej PKD 14.11.Z i turystyki 79.12.Z. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie sprzedaje Pani nieruchomości i nie pośredniczy w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Działka nr 1 od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie była wykorzystana do czynności: opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działka została sprzedana w takim samym stanie fizycznym i wyglądzie w jakim została nabyta.

Zakup działki nr 1 nie był udokumentowany fakturą. Działkę kupiła Pani aktem notarialnym w dniu 14 maja 1998 r. w kancelarii notariusz Pani WW Rep. A Nr (…). Zapis: kupujący IP.

Przed sprzedażą działki nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu dokonanie sprzedaży ww. działki. Nabywcę pozyskała Pani przez Panią właściciel sąsiadującej działki choć ostatecznym Nabywcą jest Gmina, która na mocy prawa pierwokupu art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. dokonała zakupu działki 1, akt notarialny Repertorium A Numer (…).

W dniu dokonania sprzedaży działka nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (punkt 11 Aktu Notarialnego: nieruchomość usytuowana jest na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego). 5 listopada 2012 r. na wniosek męża MP została wydana Decyzja nr (…) znak: (…) o warunkach zabudowy dla zamierzonej inwestycji budynku mieszkalnego jednorodzinnego do której nie doszło.

Przed sprzedażą działki nr 1 nie była wydana decyzja o pozwoleniu na budowę. Nie udzielała Pani Kupującemu lub innym podmiotom pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek umocowania prawnego w związku z transakcją sprzedaży działki nr 1. Nie posiada Pani innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanej we wniosku). Wcześniej dokonała Pani wspólnie z mężem sprzedaży nieruchomości. Nie była Pani zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należnego podatku VAT z tytułu sprzedaży zabudowanej nieruchomości rolnej (budynek gospodarczy i wiata) - działka nr 2 i działka nr 3 jeden akt notarialny Repertorium A Nr (…) oraz dla niezabudowanej nieruchomości - działka nr 3 o powierzchni 0,0256 ha i działka nr 4 o powierzchni 0,0450 ha - sprzedana jednym Aktem Notarialnym Repertorium A Nr (…).

Pytania

1.Czy powinna Pani zapłacić podatek VAT?

2.Czy ta transakcja sprzedaży działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Mając na uwadze wcześniejsze wyjaśnienia i rzeczywisty stan uważa Pani, że nie powinien być wpłacony VAT od sprzedaży działki nr 1. Jako właścicielka działki nie działała Pani w charakterze podatnika VAT. Sprzedaż działki nr 1 to zbycie prawa własności osoby fizycznej gdzie VAT nie jest należny. Zgodnie z definicją działalności gospodarczej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT czynność sprzedaży działki nr 1 nie nosi znamion działalności gospodarczej. Opisane posiadanie działki i transakcja sprzedaży nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem i zbyciem prawa własności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r., poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcie „podatnika” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Tym samym aby uznać, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego - umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od 1 kwietnia 2007 r. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie szycia odzieży skórzanej i turystyki. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie sprzedaje Pani nieruchomości i nie pośredniczy w zakresie sprzedaży nieruchomości. 31 maja 2022 r. aktem notarialnym sporządzonym w kancelarii notarialnej w (…) sprzedała Pani działkę niezabudowaną nr 1 o powierzchni 0,0747 ha. Działka stanowiła Pani prywatną własność od 14 maja 1998 r. Zakup nie był udokumentowany fakturą. Zakup dokonany był aktem notarialnym i od zakupu działki nie był odliczony VAT. Działka jest nieogrodzona i nie posiada żadnych mediów. Od zakupu do sprzedaży nic na działce nie było inwestowane i robione. Działka została sprzedana w takim samym stanie fizycznym i wyglądzie w jakim została nabyta. Działka od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie była używana i wykorzystywana do żadnych czynności. Posiadana działka nie wnosiła dochodu ani była kosztem w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Działka nr 1 nigdy nie była przedmiotem dzierżawy, najmu czy innej formy przynoszącej korzyść. Przed sprzedażą działki nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu dokonanie sprzedaży ww. nieruchomości. Nabywcę pozyskała Pani przez właścicielkę sąsiadującej działki. Jednakże ostatecznym nabywcą została Gmina, która na mocy pierwokupu dokonała zakupu działki. Nie udzielała Pani nikomu pełnomocnictwa lub umocowania prawnego w związku z transakcją sprzedaży działki nr 1. Ponadto działka nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ale na wniosek Pani męża została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla zamierzonej inwestycji budowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, która nie doszła do skutku. Wcześniej dokonała Pani wspólnie z mężem sprzedaży nieruchomości, jednakże nie była Pani zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT z tytułu sprzedaży zabudowanej i niezabudowanej działki.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Pani wątpliwości dotyczą obowiązku opodatkowania sprzedaży działki nr 1.

Odnosząc się do Pani wątpliwości należy wskazać, że znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie podjęła Pani w odniesieniu do opisanej działki przez cały okres posiadania. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia działki o numerze 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie dokonywała Pani żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działki, które podniosłyby jej wartość - nic na działce nie było inwestowane, nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych, nie była wydawana dla Pani decyzja o pozwoleniu na budowę. Działka została sprzedana w takim samym stanie fizycznym i wyglądzie w jakim została nabyta. Od momentu nabycia do dnia sprzedaży przedmiotowej działki nie była przez Panią w żaden sposób wykorzystywana. Działka nie były udostępniana przez Panią osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Ponadto nie udzielała Pani Kupującemu lub innym podmiotom pełnomocnictwa lub umocowania prawnego. W analizowanej sytuacji nie wystąpił zatem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działki nr 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podejmowała Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Jedyną Pani aktywnością był złożony wniosek przez Pani męża o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zamierzonej inwestycji budynku mieszkalnego jednorodzinnego do której faktycznie nie doszło. Jednakże pojedyncza czynność nie może przesądzać o tym, że będzie Pani działać jako handlowiec. Działania podejmowane przez Panią należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Dokonując sprzedaży działki o numerze 1 korzystała Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze treści powołanych uregulowań na tle opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki o numerze 1 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi ona majątek prywatny, a Pani nie wykorzystywała ww. działki do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisanej sytuacji nie wystąpi Pani dla tej czynności w charakterze podatnika, a tym samym sprzedaż opisanej działki była sprzedażą majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. W związku z powyższym nie jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działki nr 1.

W rezultacie Pani stanowisko, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Powyższe rozstrzygnięcie obejmuje zakresem tylko Pani sytuację przedstawioną w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).