Interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.400.2023.2.AND

Moment wpłaty części ceny sprzedaży nieruchomości należy zaliczy do przychodów podatkowych odpowiednio do miesięcy lipca 2023 r. oraz stycznia 2024 r. w dniu wystawienia faktury VAT, a wartość niezamortyzowanej części środków trwałych jest kosztem uzyskania przychodu w momencie podpisania aktu notarialnego

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2023 roku wpłynął Państwa wniosek z 21 lipca 2023 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży przez Spółkę opisanej we wniosku nieruchomości oraz

-momentu uznania za koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej części środków trwałych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 września 2023 r. (wpływ 19 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, który prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. Jest płatnikiem podatku dochodowego (dalej: „CIT”) według skali oraz jest czynnym podatnikiem VAT, który składa deklaracje kwartalne. Głównym przedmiotem działalności jest (…).

1 czerwca 2023 r. Spółka zawarła warunkową umowę sprzedaży nieruchomości utworzonej z działki wraz z położonymi na niej zabudowaniami (budynki niemieszkalne, budynki transportu, łączności oraz zbiorniki, silosy i budynki magazynowe) innej Spółce z o.o.

14 lipca 2023 r. podpisano akt notarialny przenoszący własność tej nieruchomości na nabywcę za cenę w kwocie (…) – w tym podatek VAT 23%, płatny w następujący sposób: część ceny sprzedaży w kwocie (…) zostanie zapłacona do dnia 24 lipca 2023 r., pozostała część ceny sprzedaży w kwocie (…) zostanie zapłacona najpóźniej do dnia 15 stycznia 2024 r. przelewem na rachunek bankowy, a za dzień zapłaty, zgodnie z aktem notarialnym, uważa się dzień wpływu środków.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 15 września 2023 r. wskazali Państwo ponadto, że:

1.Nieruchomość oraz grunt, wskazane we wniosku, to odrębne środki trwałe w działalności Spółki, takie jak:

-Magazyny,

-Budynek biurowy,

-Budynek garażowy,

-Plac manewrowy,

-Sieć centralnego ogrzewania,

-Zbiornik kanalizacyjny,

-Grunt.

2.Na moment sprzedaży, ww. składniki majątku nie są w pełni zamortyzowane, czyli posiadają niezamortyzowaną wartość początkową, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zaliczenia momentu wpłaty części ceny sprzedaży nieruchomości do przychodów podatkowych odpowiednio do miesięcy lipca 2023 r. oraz stycznia 2024 r. w dniu wystawienia faktury VAT?

2.Czy wartość niezamortyzowanej części środków trwałych, dotyczących przedmiotu sprzedaży, jest kosztem uzyskania przychodu w momencie podpisania aktu notarialnego tj. 14 lipca 2023 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Z art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa PDOP”) wynika m.in., że u podatnika CIT przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie (na wysokość przychodu nie ma wpływu m.in. VAT należny – art. 14 ust. 4 ww. ustawy).

Podatnik uważa, że w dniu wpływu na rachunek bankowy części ceny sprzedaży w kwocie (…) wystawia fakturę VAT, a kwota netto w wysokości (…) staje się przychodem podatkowym miesiąca lipca 2023 r., gdyż za moment powstania przychodu ze sprzedaży nieruchomości stosuje się zasady ogólne, zawarte w art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. W myśl tych przepisów, za datę powstania przychodu podatkowego uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności.

Podatnik w podobny sposób postąpi w dniu dokonania wpłaty na rachunek bankowy pozostałej części ceny sprzedaży tj. nie później niż 15 stycznia 2024 r.

Sprzedaż tej nieruchomości (budynki niemieszkalne, budynki transportu, łączności oraz zbiorniki, silosy i budynki magazynowe) stanowi jedną z przesłanek do zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej. Jak bowiem wynika z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono niedobór. Ostatniego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej budynku lub lokalu użytkowego należy dokonać w miesiącu, w którym go sprzedano – czyli w lipcu 2023 r.

Wydatki na nabycie sprzedawanego budynku lub lokalu użytkowego pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, zarówno stanowiących koszty uzyskania przychodu, jak i wyłączonych z tych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku ich odpłatnego zbycia, bez względu na czas ich poniesienia. A zatem, sprzedaż nieruchomości uprawnia nas do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów jej niezamortyzowanej części w miesiącu lipcu 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 tej ustawy wymienione zostały jednak przykładowe rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przyjął, że

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy,

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

Z powyższego przepisu wynika więc, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności – wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 1 czerwca 2023 r. Spółka zawarła z inną Spółką z o.o. warunkową umowę sprzedaży nieruchomości utworzonej z działki wraz z położonymi na niej zabudowaniami (budynki niemieszkalne, budynki transportu, łączności oraz zbiorniki, silosy i budynki magazynowe), a 14 lipca 2023 r. podpisano akt notarialny przenoszący własność tej nieruchomości na nabywcę za cenę w kwocie (…) – w tym podatek VAT 23%. Część ceny sprzedaży w kwocie (…) zostanie zapłacona do 24 lipca 2023 r., a pozostała część ceny sprzedaży w kwocie (…) zostanie zapłacona najpóźniej do 15 stycznia 2024 r. przelewem na rachunek bankowy. Zgodnie z aktem notarialnym, za dzień zapłaty uważa się dzień wpływu środków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Spółka prawidłowo zaliczy moment wpłaty części ceny sprzedaży nieruchomości do przychodów podatkowych odpowiednio w lipcu 2023 r. oraz styczniu 2024 r. w dniu wystawienia faktury VAT oraz czy wartość niezamortyzowanej części środków trwałych, dotyczących przedmiotu sprzedaży, jest kosztem uzyskania przychodu w momencie podpisania aktu notarialnego tj. 14 lipca 2023 r.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że powstanie przychodu należnego, w przypadku sprzedaży rzeczy ustawodawca uzależnia od „wydania rzeczy”, które należy rozumieć jako czynność związaną z przeniesieniem prawa własności.

Moment przeniesienia własności nieruchomości, został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym

Natomiast zgodnie z art. 158 kodeksu cywilnego,

Wymóg dochowania formy notarialnej jest warunkiem koniecznym ważności umowy przenoszącej własność nieruchomości. Z takiej umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego wynika zatem niebudząca wątpliwości data czynności prawnej.

W świetle powołanych regulacji, datą powstania przychodu w odniesieniu do zbycia prawa majątkowego jest dzień, w którym zbyto prawo majątkowe na podstawie podpisanej przez strony umowy przenoszącej prawo własności nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego. Wówczas, przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest wielkość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym, za moment, w którym powinni Państwo rozpoznać przychód podatkowy z tytułu sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości, należy uznać dzień zawarcia umowy sprzedaży, mającej formę aktu notarialnego, przenoszącej prawo własności nieruchomości.

Zatem, Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 1, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu uznania za koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej części środków trwałych, na wstępie wskazać należy, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodu).

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

W świetle art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16c pkt 1 ustawy o CIT,

Stosownie do treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy,

Odnosząc powyższe przepisy na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że zbycie opisanych we wniosku nieruchomości, stanowiących odrębne środki trwałe, takie jak magazyny, budynek biurowy, budynek garażowy, plac manewrowy, sieć centralnego ogrzewania, zbiornik kanalizacyjny oraz grunt, nastąpiło w dniu podpisania aktu notarialnego przenoszącego ich własność, tj. 14 lipca 2023 r. Zatem, kosztami uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości będzie wartość początkowa pomniejszona o odpisy amortyzacyjne dokonane do końca miesiąca, w którym zbyto środki trwałe (a więc będzie to niezamortyzowana wartość początkowa ww. środków trwałych pozostała na dzień ich zbycia) oraz wartość początkowa gruntu, która w momencie odpłatnego zbycia stanie się kosztem uzyskania przychodu.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).