Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.613.2023.1.KP

Ustalenie rezydencji podatkowej obywatelki Ukrainy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 4 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Nazywa się Pani A, jest Pani obywatelką Ukrainy. Stale zamieszkuje Pani pod adresem: (…). Przez całe życie mieszkała Pani w Ukrainie, ukończyła tam studia wyższe (jest Pani z wykształcenia menedżerem-ekonomistą) i wyszła Pani za mąż. Zamieszkiwała Pani we własnym lokalu mieszkalnym oraz miała stałe miejsce pracy w Ukrainie, posiadając stabilne źródło dochodu wynikające ze stosunku pracy.

Nie miała Pani zamiaru przeprowadzenia się ani do innego miasta, ani do innego państwa. Po wybuchu pełnoskalowej wojny w Ukrainie, która została spowodowana agresją zbrojną i inwazją Rosji na Pani państwo - Ukrainę, Pani rodzinne miasto B i jego okolice stały się epicentrum działań bojowych, w związku z czym po 24 lutego br. musiała Pani jak najszybciej opuścić miejsce zamieszkania i znaleźć bezpieczne schronienie poza granicami swojego państwa. Z uwagi na aktywne i trwające działania wojenne była Pani zmuszona do przekroczenia granicy ze strony Węgier, ponieważ to była jedna z nielicznie możliwych opcji opuszczenia Pani kraju. W dniu (…) 2022 r. przekroczyła Pani granicę Węgier, a następnie bezpośrednio wjechała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przebywa Pani w Polsce legalnie na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. z 2022 r. poz. 1733) jako osoba, która przybyła na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa (posiada Pani tzw. status cudzoziemca UKR). Z uwagi na to, że nie miała Pani żadnych krewnych w Polsce i nie miała miejsca, gdzie mogłaby tymczasowo się zatrzymać, zawarła Pani umowę najmu lokalu mieszkalnego i obecnie tymczasowo zamieszkuje w Polsce z mężem pod adresem: (…).

Przed rozpoczęciem wojny była Pani zatrudniona przez 5 lat (od dnia (…) 2017 r.) w ukraińskiej spółce (…) na stanowisku Specjalista ds.(…), co uzasadnia ten fakt, że płaciła Pani wszystkie należne podatki na rzecz ukraińskich organów podatkowych. Nawet po nagłej i nieprzewidzianej zmianie miejsca pobytu, z uwagi na konieczność utrzymywania siebie i swojej rodziny w nowych trudnych warunkach, nie zrezygnowała Pani z pracy w Ukrainie, wykonywała Pani swoje obowiązki służbowe zdalnie. W dniu (…) 2022 r. umowa o pracę na rzecz (…) została rozwiązana. Ze względu na możliwość wsparcia polskiej spółki na miejscu w ramach wykonywania szerokiego zakresu swoich obowiązków została Pani zatrudniona w (…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ na stanowisku Specjalista do spraw (…) w dniu (…) 2022 r. (…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ jako pracodawca i płatnik podatków nalicza, potrąca i przelewa do polskiego budżetu podatki w zakresie Pani dochodów (wynagrodzeń). W terminie przewidzianym przez prawo polskie rozliczyła Pani zeznanie podatkowe za rok 2022 r. od dochodów uzyskanych w ramach stosunku pracy z (…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ. Zmiana pracy z zatrudnienia w spółce ukraińskiej na wykonywanie pracy w spółce polskiej wiąże się z koniecznością wykonywania obowiązków służbowych na miejscu, a nie zdalnie. (…) należy do tej samej międzynarodowej grupy spółek (...), co (…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ - spółka prowadząca swoją działalność na terytorium Polski. Podjęcie pracy w Polsce nie wiązało się z zamiarem zmiany centrum interesów gospodarczych, lecz wynikało z nagłego i przymusowego wyjazdu z Pani miejsca stałego zamieszkania. W przypadku, gdyby Pani rodzinne miasto B nie było atakowane przez Rosję, nie zmieniłaby Pani ani miejsca swojego pobytu, ani miejsca pracy. Jednak z uwagi na zaistniałe okoliczności musiała Pani szybko dostosować się do obecnych warunków i zadbać o zapewnienie legalnego pobytu w innym państwie, w którym tymczasowo się znajduje na czas nieokreślony.

M.in. obawiając się braku przedłużenia legalnego pobytu obywateli Ukrainy przebywających w Polsce w związku z działaniami wojennymi w Ukrainie po 24 sierpnia 2022 r., w dniu (…) 2023 r. złożyła Pani wniosek do Wojewody (…) o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu podejmowania pracy w Polsce jako obywatelka Ukrainy objęta ochroną czasową. Zmiany dotyczące przedłużenia legalnego pobytu obywateli Ukrainy (do 4 marca 2024 r.) weszły w życie z dniem 27 czerwca 2023 r. Na dzień skierowania niniejszego wniosku o wydanie indywidulanej interpretacji podatkowej nie została Pani poinformowana o terminie odbioru decyzji oraz karty pobytu, jednak posiada Pani informację z Urzędu, że decyzja w Pani sprawie już została wydana.

Na podstawie art. 52zj ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1846) spełnienie warunku posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonego w art. 3 ust. 1a pkt 1 wyżej wymienionej ustawy stwierdza się w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na podstawie pisemnego oświadczenia tej osoby o posiadaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Pani ośrodek interesów życiowych mieści się w Ukrainie, w związku z czym nie składała Pani niniejszego oświadczenia i w świetle obecnie obowiązujących przepisów nie może być uznana za rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polski na tej podstawie. Natomiast odnośnie do dokumentowania miejsca rezydencji podatkowej na podstawie art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uzależnia posiadanie polskiej rezydencji podatkowej od spełnienia warunku przebywania w Polsce dłużej niż 183 dni, należy wziąć pod uwagę szczególnie skomplikowane okoliczności powodujące konieczność przedłużonego pobytu na terytorium Polski i braku możliwości bezpiecznego powrotu do miejsca zamieszkania na stałe. W Pani przypadku zatrudnienie w Polsce i legalizacja pobytu wiązało się z zapewnieniem stabilnych i bezpiecznych warunków życia. Ze względu na osobiste okoliczności pomaga Pani swojej rodzinie, która znajduje się w Ukrainie, w związku czym w tym celu od czasu do czasu odwiedza Pani członków swojej rodziny. Mając na uwadze problem dotyczący anulowania statusu UKR obywateli Ukrainy mimo nieprzekroczenia terminu dozwolonego pobytu poza Polską dla osób objętych ochroną czasową (30 dni), uzyskanie karty pobytu wpłynęłoby na ustabilizowanie się Pani sytuacji pobytowej. Obecnie polskie ustawodawstwo wprost nie reguluje wyjątków od zasady automatycznego uznania osoby fizycznej za rezydenta podatkowego Polski po upływie 183 dni przebywania w Polsce. W interpretacji z dnia 20 października 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.330.2022.2.MST), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że podatnik, który przebywał w Polsce ponad 183 dni w związku z działaniami wojennymi, wynajmował tu mieszkanie oraz był zatrudniony w polskiej spółce, nie ma miejsca rezydencji podatkowej w Polsce, tylko w Ukrainie. Zdaniem Organu kluczową przesłanką takiego rozstrzygnięcia był fakt posiadania stałego miejsca zamieszkania przez podatnika w Ukrainie. Ze względu na szczególnie skomplikowaną obecną sytuację obywateli Ukrainy, okres pobytu Ukraińców w Polsce związany z konfliktem zbrojnym w Ukrainie powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu rezydencji podatkowej. W tej chwili nie wydaje się możliwe przewidzenie dalszego rozwoju sytuacji, w związku z czym obywatele Ukrainy m.in. podejmują pracę i wnioskują o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu zapewnienia stabilności swojej sytuacji finansowej i legalności swojego pobytu.

W dniu (…) 2022 r. upłynęło 183 dni Pani pobytu w Polsce, do dnia sporządzenia niniejszego wniosku na gruncie polskiego ustawodawstwa nie określono wprost wyjątkowych okoliczności przebywania osób przybyłych z Ukrainy w związku z wojną. W związku z powyższym ma Pani uzasadnione wątpliwości w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej, ponieważ może Pani zostać uznana za rezydenta podatkowego zarówno w Ukrainie, jak i w Polsce.

Pytania

Czy Pani, A, obywatelka i rezydent podatkowy Ukrainy, po 183 dniach pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej otrzymała status rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wyżej wymienionych faktów i okoliczności, które świadczą o tym, że ośrodek interesów życiowych znajduje się w Ukrainie, a przedłużenie pobytu na terytorium Polski jest uzasadnione trwającym konfliktem zbrojnym? Czy podlega Pani jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium? Czy Pani, A, po uzyskaniu zezwolenia na pobyt czasowy w celu podejmowania pracy w Polsce jako obywatelka Ukrainy objęta ochroną czasową zostanie automatycznie uznana za rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej i będzie podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, po upływie 183 dni pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w dniu 31 sierpnia 2022 r, nie uzyskała i w przyszłości nie uzyska Pani statusu rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej w świetle obowiązywania Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (sporządzonej w Kijowie dnia 12.01.1993 r., Dz. U. z 2020 r. poz. 41).

Nie posiada Pani ośrodka interesów życiowych w Polsce, w związku z czym nie ma podstaw do uznania Pani za rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej. Wynajmuje Pani mieszkanie, jednocześnie gdy w Ukrainie ma Pani własną nieruchomość. W świetle prawa nadal pozostaje Pani rezydentem podatkowym Ukrainy z uwagi na to, że Pani stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Ukrainie, gdzie ma Pani własne mieszkanie, większości członków rodziny i bliskich, a Pani pobyt w Polsce jest nieokreślony czasowo wskutek trwających działań wojennych na terytorium Ukrainy, z którą łączą Panią powiązania gospodarcze i osobiste. Jednak zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym Pani, jako osoba, która osiąga dochody, ale nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega obowiązkowi podatkowemu w ograniczonym zakresie (tylko od wyżej wskazanych dochodów uzyskanym w ramach wykonywania pracy na rzecz (…) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ).

W świetle art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu prawa podatkowego, od dnia 31 sierpnia 2022 r. miałaby Pani być uznawana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z uwagi na pobyt w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym. Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W Kijowie w 1993 r. została sporządzona i uchwalona Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: Konwencja).

Zgodnie z art. 4 Konwencji:

W związku z powyższym, w zakresie ustalenia Umawiającego się Państwa, z którym ma Pani bliższe stosunki osobiste i gospodarcze, w Pani przypadku powinny mieć zastosowanie zasady określone przez Konwencję. Na podstawie faktów i okoliczności przytoczonych przez Panią w niniejszym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej należy podkreślić, że ośrodek Pani życiowych interesów znajduje się w Ukrainie, ponieważ ma Pani znacznie bliższe więzi osobiste i gospodarcze właśnie w kraju Pani obywatelstwa. Uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy w Polsce nie zmienia tego faktu, gdyż legalizacja Pani pobytu w Polsce wiąże się z zapewnieniem stabilnych warunków życia w obecnej skomplikowanej sytuacji spowodowanej rozpoczęciem pełnoskalowej wojny w Ukrainie.

Tym samym, w Pani ocenie, nie uzyskuje Pani statusu rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej po 183 dniach pobytu w Polsce. Pani pracodawca wylicza podatki od Pani dochodów z wynagrodzeń w (…) SP. Z O.O., a Pani rozlicza zeznania podatkowe tylko w ograniczonym zakresie (tylko w zakresie dochodu uzyskanego na terytorium Polski). Na potwierdzenie wyżej wymienionych argumentów należy w tym miejscu również przytoczyć fragment z interpretacji z dnia 20 października 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.330.2022.2.MST) dotyczącej podobnego stanu faktycznego: „Z Pani wniosku wynika, że: 1) Pani stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Ukrainie (ma Pani stałe miejsce zamieszkania w Ukrainie, a Pani pobyt w Polsce jest tymczasowy, uzależniony od działań wojennych); 2) ściślejsze powiązania osobiste łączą Panią z Ukrainą, tym samym Pani ośrodek interesów życiowych znajduje się w Ukrainie. Okoliczności wskazane we wniosku przesądzają, że nie ma Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencji podatkowej) w Polsce, tylko w Ukrainie. Tym samym w Polsce ma Pani (i będzie miała Pani nadal, po przekroczeniu 183 dni pobytu) ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jak wynika z opisu Pani sprawy, Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych jest w Ukrainie. Świadczą o tym następujące okoliczności:

1)ma Pani stałe miejsce zamieszkania w Ukrainie,

2)ma Pani własny lokal mieszkalny w Ukrainie,

3)Pani ośrodek interesów życiowych mieści się w Ukrainie.

Nie będzie Pani więc osobą, która ma miejsce zamieszkania w Polsce z uwagi na centrum interesów życiowych.

Z opisu sprawy wynika jednak, że przebywa Pani w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W takim przypadku, po upływie 183 dni pobytu, będzie Pani uważana za osobę, która ma miejsce zamieszkania w Polsce w świetle art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. przepis stosuje się jednak z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ustawy). Ostateczne przesądzenie, czy stanie się Pani polskim rezydentem podatkowym wymaga zatem odniesienia się do polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak Pani wskazała, zgodnie z przepisami ukraińskimi jest Pani rezydentem podatkowym Ukrainy. Zgodnie natomiast z polskimi przepisami po przekroczeniu 183 dni pobytu na terytorium Polski ma Pani miejsce zamieszkania w Polsce.

Zastosowanie w Pani sytuacji znajdą tzw. reguły kolizyjne, które określa art. 4 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

W świetle natomiast art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z Pani wniosku wynika, że:

1)Pani stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Ukrainie (ma Pani stałe miejsce zamieszkania w Ukrainie, a Pani pobyt w Polsce jest uzależniony od działań wojennych);

2)ściślejsze powiązania osobiste łączą Panią z Ukrainą, tym samym Pani ośrodek interesów życiowych znajduje się w Ukrainie.

Ponadto, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy nie jest okolicznością mogącą decydować o umiejscowieniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), będącego jednym z elementów składających się na zakres pojęcia miejsca zamieszkania. Posiadanie karty pobytu czasowego nie potwierdza zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Okoliczności wskazane we wniosku przesądzają, że nie ma Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencji podatkowej) w Polsce, tylko w Ukrainie. Tym samym w Polsce ma Pani (także po przekroczeniu 183 dni pobytu i uzyskaniu zezwolenia na pobyt czasowy) ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).