Interpretacja indywidualna z dnia 22 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.377.2023.1.AKS

Zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży budynku nr 1 i możliwości rezygnacji z tego zwolnienia na mocy art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b) ustawy, oraz opodatkowania według właściwej stawki podatku VAT dostawy budynku nr 2 bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży budynku nr 1 i możliwości rezygnacji z tego zwolnienia na mocy art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b) ustawy, oraz opodatkowania według właściwej stawki podatku VAT dostawy budynku nr 2 bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, pod nazwą (…) i posiada status czynnego podatnika VAT. Wnioskodawca planuje zawrzeć w 2023 r. umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Umowa sprzedaży dotyczyć będzie zbycia nieruchomości zabudowanej halami magazynowymi:

a)budynek nr 1 o powierzchni 1081 m², rok budowy 2008,

b)budynek nr 2 o powierzchni 573 m², rok budowy 2022.

Od momentu oddania do używania budynku nr 1 do daty jego zbycia na rzecz Kupującego upłynie okres co najmniej 2 lat, a w odniesieniu do budynku nr 2 od momentu oddania go do używania do daty jego zbycia upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Od momentu wybudowania budynków nr 1 i nr 2 były one wykorzystywane w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie.

Przedmiot transakcji nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wybudowaniem budynków nr 1 i nr 2 będących przedmiotem transakcji.

Intencją Wnioskodawcy jest opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. W związku z dostawą budynków nr 1 i nr 2, Wnioskodawca – dostawca i nabywca zamierzają złożyć w akcie notarialnym dotyczącym umowy sprzedaży oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b uVAT.

Jednak może dojść do sytuacji, że w akcie notarialnym dostawca złoży oświadczenie że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, jednak w wyniku dokonania złej oceny stanu faktycznego przez strony umowy, pozostając w błędnym przekonaniu, że takie oświadczenie pozwala na ustalenie ceny sprzedaży budynków nr 1 i nr 2 na kwotę brutto …, w tym należny podatek od towarów i usług.

Zatem strony, w wyniku dokonania złej oceny stanu faktycznego co do złożenia oświadczenia przez strony umowy, określą sytuację polegającą na przyjęciu, że sprzedawana nieruchomość zabudowana halami magazynowi: budynek nr 1 i zarówno budynek nr 2, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Strony po zauważeniu w akcie notarialnym błędu, na którego powstanie miało wpływ oświadczenie stron umowy, zwrócą się do notariusza o jego poprawienie przez sporządzenie aneksu do umowy sprzedaży sporządzonego w formie aktu notarialnego. Oświadczenie o zmianie umowy sprzedaży zawarte zostanie również w formie aktu notarialnego i będzie zawierać sformułowanie:

-wolą stron jest zmiana opisanego w umowie sprzedaży w § 1 aktu notarialnego, Repertorium A numer … tutejszej Kancelarii oświadczenia i nadanie mu nowej następującej treści: ,,z tytułu niniejszej czynności dostawca oraz nabywca są zarejestrowani jako podatnik VAT czynny, przy czym na podstawie art. 43 ust 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług, dostawca rezygnuje ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i strony (nabywca i dostawca) zgodnie oświadczają, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, posadowionych na nieruchomościach położonych przy ulicy …”.

Oświadczenie to zawierać będzie:

1)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy,

2)adres budynku, budowli lub ich części.

W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca ma wątpliwość czy czynność sprzedaży:

-budynku nr 1 stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z możliwością rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT,

-budynku nr 2 stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i o wyborze opodatkowania VAT.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym w sytuacji zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej halami magazynowymi budynek nr 1, czynność taka powinna być rozpoznana jako odpłatna dostawa budynku wraz z gruntem, na którym znajduje się sprzedawany budynek, opodatkowana podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, i przy tej transakcji Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b) uVAT, a w przypadku budynku nr 2 czynność taka powinna być rozpoznana jako odpłatna dostawa budynku wraz z gruntem, na którym znajduje się sprzedawany budynek, opodatkowana podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i o wyborze opodatkowania VAT.

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę charakter czynności oraz charakter prawny w jakim Wnioskodawca może uczestniczyć w transakcji opisanej wnioskiem, czynność prawna sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej halami magazynowymi budynek nr 1, czynność taka powinna być rozpoznana jako odpłatna dostawa budynku wraz z gruntem, na którym znajduje się sprzedawany budynek, opodatkowana podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, i przy tej transakcji Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b) uVAT, a w przypadku budynku nr 2 czynność taka powinna być rozpoznana jako odpłatna dostawa budynku wraz z gruntem, na którym znajduje się sprzedawany budynek, opodatkowana podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i o wyborze opodatkowania VAT.

UZASADNIENIE PRAWNE STANOWISKA:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT) niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 uVAT).

Poprzez „towary” rozumie się rzeczy (w tym budynki i budowle, grunty) oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 uVAT); poprzez „sprzedaż” rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 uVAT).

Poprzez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jak i zbycie tego prawa (vide art. 7 ust. 1 zd. 1 oraz pkt 6 i pkt 7 uVAT). Przepis ten obejmuje również sytuację sprzedaży lub zbycia w innej formie udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej.

Wskazać należy, iż definicja art. 7 ust. 1 uVAT nawiązuje do definicji art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, który to przepis przewiduje, iż „dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel” (ang. the transfer of the right to dispose of tangible property as owner). W orzecznictwie TSUE wypracowany został pogląd, iż dla uznania czynności za dostawę towaru, o której mowa w art. 14 ust. 1 Dyrektywy nie ma znaczenia, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju (por. wyrok C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe B.V., wyrok C-185/11 Auto Lease Holland B.V.). „Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje, de facto, możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności”.

W judykaturze krajowej oraz doktrynie utrwalił się pogląd, iż pojęcie „przeniesienie własności” powinno być rozumiane w ujęciu ekonomicznym, a nie sensu stricte prawnym [por: wyrok NSA z dnia 31 października 2018 r. sygn. I FSK 1139/18].

Zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 uVAT – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dostrzec należy pogląd prezentowany przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 uVAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W konsekwencji, sprzedaż poszczególnych gruntów będzie podlegała takiemu samemu traktowaniu podatkowemu w zakresie VAT jak dostawa położonych na tych gruntach budynków.

W związku z art. 43 ust. 10 uVAT, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1)posiadają status podatników VAT czynnych,

2)i złożą:

a)przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części lub

b)w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów – zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Jak stanowi art. 43 ust. 11 uVAT, oświadczenie, o którym mowa w wyżej powołanym ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2)planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części – w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3)adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie, dalej: „uNot”:

§ 1. Notariusz w zakresie swoich uprawnień, o których mowa w art. 1, działa jako osoba zaufania publicznego, korzystając z ochrony przysługującej funkcjonariuszom publicznym.

§ 2. Czynności notarialne, dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego.

Zgodnie z art. 80 uNOT:

§ 1. Akty i dokumenty powinny być sporządzone przez notariusza w sposób zrozumiały i przejrzysty.

§ 2. Przy dokonywaniu czynności notarialnych notariusz jest obowiązany czuwać nad należytym zabezpieczeniem praw i słusznych interesów stron oraz innych osób, dla których czynność ta może powodować skutki prawne.

§ 3. Notariusz jest obowiązany udzielać stronom niezbędnych wyjaśnień dotyczących dokonywanej czynności notarialnej.

§ 4. Notariusz może sprostować protokołem niedokładności, błędy pisarskie, rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Do protokołu nie stosuje się przepisów art. 5, art. 92 § 1 pkt 4-8 i art. 94 § 1.

Jeżeli akt notarialny dotyczy czynności prawnej, akt ten powinien zawierać treści istotne dla tej czynności. Ponadto akt notarialny powinien zawierać inne stwierdzenia, których potrzeba umieszczenia w akcie wynika z niniejszej ustawy, z przepisów szczególnych albo z woli stron zgodnie z art. 92 § 3 uNot.

W orzecznictwie uważa się, że akt notarialny stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 k.p.c., a co za tym idzie korzystają z domniemania zgodności z prawdą tego, co w nich stwierdzono. Sąd Najwyższy, w postanowieniu z 26 lutego 2009 r., sygn. IV CSK 471/08 zwrócił uwagę, iż akty i inne dokumenty notarialne są dokumentami urzędowymi w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego o dokumentach urzędowych: „Akt notarialny zgodny z prawem, stanowiący czynność notarialną (art. 79 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 2 Prawa o notariacie) ma charakter dokumentu urzędowego w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego (np. postanowienie SN z dnia 28 czerwca 2000 r., IV CKN 1083/00, publ. elektroniczna), zawarte w nim oświadczenia woli podlegają jednak wykładni. Oczywisty wpływ notariusza na ostateczne jego brzmienia nakazuje zatem wnikliwą ocenę, które zdania lub ich część odtwarza bezpośrednio oświadczenie strony, a które stanowią fragment opracowania eksponujący ocenę dokonywaną przez notariusza redagującego akt notarialny”. Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Łodzi, w wyroku z 18 maja 2016 r. sygn. I ACa 1627/15: „Notarialna umowa sprzedaży jest dokumentem urzędowym, do którego mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego o dokumentach. Ze względu na to, że jest ona dokumentem obejmującym czynność prawną, odnoszą się do niej ograniczenia przewidziane w art. 247 k.p.c. w zakresie prowadzenia, pomiędzy uczestnikami czynności, dowodu z zeznań świadków lub przesłuchania stron przeciwko osnowie lub ponad osnowę dokumentu. Oznacza to, że uczestnik czynności nie może dowodzić, że danego oświadczenia nie złożył lub że złożone przez niego oświadczenie miało inną treść; innymi słowy niedopuszczalne jest prowadzenie dowodu zmierzającego do wykazania oświadczenia woli niezgodnego z treścią (osnową) dokumentu”.

Z art. 158 Kodeksu cywilnego wynika obowiązek zawierania umów dotyczących przeniesienia własności nieruchomości w formie aktu notarialnego, w związku z czym notariusz jest gwarantem bezpiecznego obrotu nieruchomościami. Zdarzają się jednak sytuacje, w których do aktu notarialnego, z różnych przyczyn, wkradnie się błąd. Błędy w aktach notarialnych możemy podzielić na oczywiste i istotne. Najczęściej spotykane błędy oczywiste to błędy pisarskie, stylistyczne i gramatyczne. Dotyczą one m.in. omyłek w imionach, dacie, numerach, np. numerach działek ewidencyjnych gruntu lub numerach PESEL. W cywilistyce przyjmuje się, że błąd prawnie doniosły może przybrać dwojaką postać. Po pierwsze, osoba wadliwie powzięła akt woli, czyli przyczyną sprawczą złożenia określonego oświadczenia woli jest mylne wyobrażenie o rzeczywistym stanie spraw lub brak takiego wyobrażenia (błąd sensu stricto). Po drugie, zaszła niezgodność między aktem woli a jego przejawem na zewnątrz, czyli osoba ma mylne wyobrażenie o treści złożonego oświadczenia woli (pomyłka).

Zarówno błędy oczywiste, jak i błędy istotne, można próbować naprawić u notariusza, jednak nie zawsze będzie to możliwe, np. z powodu śmierci którejkolwiek ze stron umowy lub braku jej woli do usunięcia błędu. W takiej sytuacji konieczne jest wszczęcie postępowania sądowego – o ustalenie treści aktu notarialnego albo o usunięcie niezgodności księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.

Jeżeli błąd w treści aktu notarialnego jest błędem istotnym, tj. mającym wpływ na kwestie merytoryczne danego aktu, nie jest możliwe sprostowanie go protokołem. W takiej sytuacji można zwrócić się do notariusza o sporządzenie aneksu do umowy. Wymaga to jednak stawiennictwa wszystkich stron, a konieczna opłata notarialna jest zależna od liczby zmian oraz ich rodzaju i zostaje ustalona przez notariusza. Razem z aneksem notariusz na żądanie strony sporządza wniosek do sądu o dokonanie zmian w księdze wieczystej.

Należy podkreślić, że oświadczenie o zmianie umowy sprzedaży będzie prostować powstały błąd, który dotyczy oświadczenia woli stron umowy i którego poprawienie doprowadzi do uzupełnienia poprzednio sporządzonego aktu notarialnego. Nie dochodzi zatem do zawarcia samoistnego oświadczenia, gdyż nadal jest jeden stosunek prawny powstały wskutek zawarcia przez dwie strony umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a uVAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również wskazać, iż, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2) uVAT zwalnia się od podatku dostawę towarów (np. nieruchomości i ruchomości) wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, odpłatna dostawa Nieruchomości zabudowanej halami magazynowymi:

-budynek nr 1, będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT, gdyż dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz będzie miała miejsce po 2 latach od pierwszego zasiedlenia. Wnioskodawca może zrezygnować z przedmiotowego zwolnienia od podatku i wybrać opodatkowanie 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 uVAT, dostawy budynków, budowli lub ich części (niemieszkalnych) w powiązaniu z art. 43 ust. 10 uVAT w zw. z art. 29a ust. 8 u.VAT. Warunki do zastosowania zwolnienia uregulowanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT zostaną spełnione, gdyż: dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części: są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i złożą w akcie notarialnym do zawarcia którego doszło w związku z dostawą tych obiektów – zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części. Podając przy tym: imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy i adres budynku, budowli lub ich części.

-budynek nr 2 stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i o wyborze opodatkowania VAT, gdyż dostawa będzie miała miejsce przed upływem 2 lat od pierwszego zasiedlenia.Ponadto w opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że podatek naliczony VAT związany z wybudowaniem budynku nr 2 został odliczony przez Wnioskodawcę. Zatem nie będą spełnione warunki zwolnienia tej części transakcji z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a uVAT. Z uwagi na fakt, iż składniki transakcji nie były wykorzystywane przez Sprzedającego wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT, do transakcji nie znajdzie również zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 uVAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Zaznacza się ponadto, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną, prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i posiada status czynnego podatnika VAT. Planuje Pan zawrzeć w 2023 r. umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Umowa sprzedaży dotyczyć będzie zbycia nieruchomości zabudowanej halami magazynowymi:

a)budynek nr 1 o powierzchni 1081 m², rok budowy 2008,

b)budynek nr 2 o powierzchni 573 m², rok budowy 2022.

Od momentu oddania do używania budynku nr 1 do daty jego zbycia na rzecz Kupującego upłynie okres co najmniej 2 lat, a w odniesieniu do budynku nr 2 od momentu oddania go do używania do daty jego zbycia upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Od momentu wybudowania budynków nr 1 i nr 2 były one wykorzystywane w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie.

Przedmiot transakcji nie był wykorzystywany przez Pana wyłącznie do celów działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wybudowaniem budynków nr 1 i nr 2 będących przedmiotem transakcji.

W związku z dostawą budynków nr 1 i nr 2, Pan – dostawca i nabywca zamierzają złożyć w akcie notarialnym dotyczącym umowy sprzedaży oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 lit. b uVAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy czynność sprzedaży:

-budynku nr 1 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z możliwością rezygnacji z tego zwolnienia na mocy art. 43 ust. 10 ustawy,

-budynku nr 2 stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT.

Wskazał Pan w opisie sprawy, że jest osobą fizyczną i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą oraz posiada Pan status czynnego podatnika VAT. Od momentu wybudowania budynku nr 1 i nr 2 były one wykorzystywane w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Zatem sprzedaż przez Pana przedmiotowych budynków, będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym czynność sprzedaży opisanych budynków, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z nich.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym przepisie.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z powołanego przepisu wynika, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego ze wskazanych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie przy sprzedaży budynku nr 1 i nr 2 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w stosunku do budynku nr 1 nastąpiło pierwsze zasiedlenie (tj. oddanie budynku nr 1 do używania) i od tego momentu do daty jego zbycia na rzecz Kupującego upłynie okres co najmniej 2 lat. Wskazał Pan również, że nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie ww. budynku nr 1. Zostaną więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy ww. budynku nr 1.

Natomiast w odniesieniu do budynku nr 2 – jak wynika z opisu sprawy – od momentu oddania go do używania (tj. od jego pierwszego zasiedlenia) do daty jego zbycia upłynie okres krótszy niż 2 lata. Zatem w stosunku do jego dostawy nie zostaną spełnione warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla planowanej sprzedaży budynku nr 1, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast dla dostawy budynku nr 2 należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy zauważyć, że zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie, dotyczy dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, m.in. pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W analizowanej sprawie ww. warunek nie jest spełniony. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wybudowaniem budynku nr 2.

Zatem dla planowanej dostawy budynku nr 2 nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W odniesieniu do budynku nr 2 nie znajdzie również zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy, budynek nr 2 nie był wykorzystywany przez Pana wyłącznie do celów działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy od momentu wybudowania budynków nr 1 i nr 2 były one wykorzystywane w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów.

W świetle powyższego dostawa budynku nr 2 będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki.

Dostawa gruntu przynależnego do budynku nr 1, którego sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Natomiast dostawa gruntu przynależnego do budynku nr 2, którego sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku VAT, również będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku VAT, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Przy czym należy wskazać, że ww. dostawa budynku nr 1 oraz przynależnego do niego gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy.

Jak już wskazano, na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Tym samym, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, strony transakcji mają możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania planowanej dostawy budynków lub budowli.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Pan wraz z przyszłym Nabywcą budynku nr 1 podejmie decyzję o rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT dla dostawy tego budynku, spełniając warunki z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, to dostawa budynku nr 1 wraz z przynależnym do niego gruntem (w związku z art. 29a ust. 8 ustawy), nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, lecz będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku VAT.

Podsumowując, sprzedaż budynku nr 1 wraz z przynależnym do niego gruntem będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Przy czym strony transakcji przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, mają możliwość rezygnacji z ww. zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania planowanej dostawy ww. budynku nr 1 według właściwej stawki podatku VAT. Z kolei dostawa budynku nr 2 wraz z przynależnym do niego gruntem będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT, bez konieczności składania oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia i o wyborze opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Tym samym stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).