Interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.543.2023.2.MR

Aport komercjalizowanej własności intelektualnej do sp. z o.o.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 30 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wniesienia wkładu w postaci autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego do spółki z o.o. Uzupełnił go Pan pismem z 11 września 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą i prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A..

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."). Wnioskodawca w 2023 r. stosuje opodatkowanie podatkiem liniowym w stawce 19%.

Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (...). Drugim znaczącym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem, sklasyfikowana w kodzie PKD 62.01.Z.

W kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego, pod pojęciem „program komputerowy” należy rozumieć kod źródłowy, który stanowi realizację algorytmu i łączy lub realizuje określone funkcjonalności utworu. Pojęcie „oprogramowanie” jest używane jako synonim pojęcia „program komputerowy”.

Wniosek dotyczy oprogramowania X, które umożliwia (...). Program komputerowy działający na zasadach (...) umożliwia (...) w zakresie (...).

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na tworzeniu i rozwijaniu programu komputerowego. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Oprócz tej działalności Wnioskodawca prowadzi także działalność (...), w zakresie której jest głównym badaczem przy ośrodku I zlokalizowanym przy spółce Y. W ramach tych Wnioskodawca działa zatem nie tylko jako (...), który ma bezpośredni kontakt z (...), ale także jako osoba sprawująca nadzór nad całym (...).

Oprogramowanie tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy jest realizacją algorytmów, czyli elementów konstrukcyjnych programu stanowiącego zapis logicznie uporządkowanych działań, prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Algorytm jest instrukcją rozwiązania problemu lub sposobu osiągnięcia konkretnego celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie rozwiązania, które jest zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe, poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu, i efektywne, czyli nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci. Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

1.Opis i analiza sytuacji problemowej, na podstawie których można w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakich oczekujemy wyników oraz jakie są możliwe ograniczenia.

2.Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu, która zawiera: opis danych, opis wyników, opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami. Specyfikacja jest wykorzystana w następnym etapie jako specyfikacja tworzonego rozwiązania (np. programu).

3.Zaprojektowanie rozwiązania, czyli wybranie odpowiedniego algorytmu i dobranie do niego struktury danych. Wybierane jest także środowisko komputerowe (np. język programowania), w którym będzie realizowane rozwiązanie na komputerze.

4.Komputerowa realizacja rozwiązania, czyli zbudowanie kompletnego rozwiązania komputerowego w postaci programu w wybranym języku programowania.

5.Testowanie rozwiązania, czyli weryfikacja poprawności rozwiązania i testowanie jego własności, w tym zgodności ze specyfikacją.

6.Prezentacja rozwiązania, czyli opracowanie dokumentacji i instrukcji dla użytkownika. Cały proces rozwiązywania problemu kończy prezentacja innym zainteresowanym osobom sposobu otrzymania rozwiązania oraz samego rozwiązania wraz z dokumentacją.

Współpracując z podwykonawcami, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa wytwarza kolejne funkcjonalności w celu rozwinięcia danego oprogramowania.

Oprogramowanie X jest utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 poz. 2509 – dalej „PAIPP”) i podlega ochronie na zasadzie przepisów tej ustawy. Oprogramowanie X jest programem komputerowym w rozumieniu art. 74 ust. 1 PAIPP.

Wskazać należy, iż oprogramowanie X nie jest utworem zbiorowym, gdyż nie powstaje w wyniku nabywania utworów innych twórców. Wnioskodawca jest właścicielem autorskich praw majątkowych i osobistych do oprogramowania X.

W ramach działalności Wnioskodawcy współpracuje on z szeregiem specjalistów w dziedzinie IT oraz z niezależnymi, wysoko wykwalifikowanymi podwykonawcami – inżynierami i developerami oprogramowania, od których nabywa usługi o charakterze technicznym.

W wyniku koordynacji tych usług przez Wnioskodawcę powstało oprogramowanie, do którego autorskie prawa majątkowe i osobiste przysługują wyłącznie Wnioskodawcy. Aktualnie Wnioskodawca w dalszym ciągu rozwija swój produkt, w wyniku czego pozostaje on stroną umów z inżynierami i developerami oprogramowania.

Wnioskodawca samodzielnie nie podejmuje się czynności programowania, jednakże Wnioskodawca jako główny (...) rozumie i zna procedurę (...), identyfikuje problemy związane z całym procesem ich przeprowadzenia, zna zapotrzebowania techniczne związane z całym procesem oraz potrafi wyartykułować takie potrzeby na zewnątrz. Wnioskodawca bierze czynny udział w procesie tworzenia tego oprogramowania jako osoba wyznaczająca kierunek dalszych prac, identyfikująca zapotrzebowanie biznesowe, przedstawiająca specyfikacje problemów, których rozwiązania mają przedstawiać algorytmy kodu źródłowego oprogramowania (kroki 1, 2 i częściowo 3 opisanej wyżej struktury tworzenia oprogramowania).

W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa usługę techniczną polegającą na wykonywaniu na rzecz Wnioskodawcy czynności programowania określonych funkcjonalności, które wykreował Wnioskodawca przedstawiając specyfikację problemową dla danej funkcjonalności.

Czynności programowania i inne czynności techniczne wykonywane są pod nadzorem i kierownictwem Wnioskodawcy. W wyniku koordynacji przez Wnioskodawcę tych usług powstała wartość niematerialna i prawna w postaci oprogramowania, która na tym etapie jest rozwijana. Wnioskodawca od samego początku jest jedynym właścicielem tego oprogramowania.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej związanej z oprogramowaniem nabywa usługi specjalistów polegające na tworzeniu kodu źródłowego, którego kompilacja dopiero stanowi program komputerowy. Samodzielnie napisane fragmenty kodu nie mogą stanowić samodzielnego programu komputerowego. Prace związane z oprogramowaniem od pewnego etapu prowadzą do rozwijania istniejącego już oprogramowania o nowe funkcjonalności, bądź też jego modyfikację. Nowe funkcjonalności nie stanowią jednak odrębnych utworów.

Rozwijane oprogramowanie jest optymalizowane lub wyposażane w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności, które nie stanowią utworu, a jedynie ściśle związane z pierwotnym utworem ulepszenie, do którego nie powstaną odrębne prawa autorskie. Oprogramowanie tworzone jest na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania. Finalny produkt jest zatem połączeniem wielu funkcjonalności, które samodzielnie nie stanowią odrębnych programów komputerowych.

Wnioskodawca jest właścicielem strony internetowej w domenie: „(...)”, poprzez którą udostępnia informację o swoim programie komputerowym X.

Strona ta udostępnia informację, iż właścicielem X jest (...).

Z punktu widzenia podwykonawców Wnioskodawca prowadzi swoje projekty w sposób iteracyjny, pozwalający systematycznie weryfikować wyniki kolejnych etapów prac, a także wprowadzać na bieżąco poprawki. Zadania dodawane są na platformę do zarządzania projektami, a następnie wykonywane przez osoby współpracujące w ramach umów o pracę, umów cywilnoprawnych lub umów b2b. Cykliczne wydawanie przyrostów można porównać do układanki z klocków. Dokładane są kolejne elementy, które z czasem tworzą finalny produkt. W ramach prowadzonych prac powstaje platforma udostępniająca szeroką gamę różnych funkcjonalności dla wielu odbiorców – (...) i (...). Jednak każdy z przeprowadzanych Sprintów skutkuje wytworzeniem jakiegoś elementu końcowego programu komputerowego – fragmentu kodu o określonej funkcjonalności, który nie stanowi odrębnego programu komputerowego. W ten sposób partie kodu wytwarzane w ramach współpracy z podwykonawcami stanowią moduły wewnętrznie ze sobą sprzężone, dodające określone, odrębne funkcjonalności w końcowym produkcie informatycznym. Efektem prac jest rozwinięcie koncepcyjnego dobra niematerialnego – oprogramowania uzewnętrznianego w postaci kodu napisanego w określonych językach programowania.

Tworzenie programu komputerowego lub ulepszanie istniejącego produktu o nową funkcjonalność odbywa się według przedstawionego wyżej podejścia do rozwiązywania problemów algorytmicznych i standardowo w najszerszym zakresie składa się z niżej przedstawionych etapów.

a)Etap wstępny - obejmuje konsultacje dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, poznanie wizji produktu. Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania (tzw. specyfikacja biznesowa), zasobów jakie mogą zostać udostępnione podwykonawcom w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz wiedzy i doświadczenia następuje analiza możliwości zrealizowania projektu, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi. Wnioskodawca ani żaden podwykonawca nie dysponuje np. gotowym algorytmem wyrażonym w postaci kodu, spełniającym oczekiwania ostatecznego odbiorcy (kod źródłowy musi zostać napisany od samego początku). Uzyskanie produktu informatycznego o pożądanych właściwościach uzależnione będzie od szeregu czynników. W trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia projektu;

b)Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje on wszelkie czynności faktyczne podejmowane w celu realizacji projektu, tj. zaprojektowanie i napisanie algorytmu w języku programowania, co prowadzi do stworzenia nowego produktu lub ulepszenia, rozwinięcia dotychczasowego produktu o nowe zastosowania (nową funkcjonalność). Proces tworzenia na tym etapie najczęściej dzieli się na mniejsze cykle wydawnicze (tzw. sprinty), po których następuje prezentacja wytworzonej części oprogramowania. Nie były i nie są to w żadnym wypadku czynności odtwórcze. Wnioskodawca ten etap prac realizuje za pomocą zawartych przez siebie umów o współpracy, umów cywilnoprawnych i umów o pracę. Jednakże to Wnioskodawca pozostaje właścicielem powstałego programu komputerowego, a od zakontraktowanych osób nabywa co najwyżej wyniki prac badawczo-rozwojowych, nie natomiast program komputerowy. Wnioskodawca prowadzi swoje projekty w sposób iteracyjny i posługuje się platformą do powierzania zadań. Wnioskodawca nie nabywa i nie będzie nabywać od innych podmiotów gotowych programów komputerowych.

c)Etap końcowy - obejmuje on zamknięcie projektu i podsumowanie wyników prac kilku cykli wydawniczych (sprintów) składających się na dany moduł. W trakcie tego etapu dochodzi do akceptacji bądź odrzucenia wyników pracy lub ogłoszenie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie programu odpowiadającego specyfikacji biznesowej lub dokonanie ulepszeń, czy rozbudowy aplikacji o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku niemożności zrealizowania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami rozpatrywane jest ewentualne zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań w stosunku do oprogramowania, które ma zostać wytworzone.

Oprogramowanie X umożliwia (...). Oprogramowanie działa na zasadach (...), poprzez którą (...). W ramach (...), która odbywa się za pomocą narzędzi w (...) ma możliwość (...).

Oprogramowanie zostało stworzone przez Wnioskodawcę z zamysłem udzielania odpłatnych licencji niewyłącznych podmiotom zewnętrznym – (...) – zainteresowanym usprawnieniem swojego funkcjonowania i wdrożenia narzędzi do sprawniejszej komunikacji z (...). Aktualnie oprogramowanie jest komercjalizowane poprzez udostępnianie go na zasadach odpłatnej licencji niewyłącznej dla podmiotu Y z siedzibą w (...). Umowa została zawarta na czas nieoznaczony i przewiduje kwartalne wynagrodzenie dla Wnioskodawcy jako Licencjodawcy, obliczone jako (...) oraz (...).

Wnioskodawca planuje wstąpić jako wspólnik do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca tytułem wkładu do tej spółki planuje wnieść autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego X. Aport zostanie dokonany na pokrycie wartości nominalnej udziałów stanowiącej kapitał zakładowy spółki.

Pytania

1.Czy autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego (X) są komercjalizowaną własnością intelektualną w rozumieniu art. 5a pkt 34 u.p.d.o.f.?

2.Czy w związku z planowanym aportem autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (X) Wnioskodawca jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f.?

3.Jeżeli odpowiedź na powyższe pytania będzie twierdząca, czy w związku z planowanym aportem autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (X). Wnioskodawca ma prawo w trybie art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f. nie ustalać przychodu z kapitałów pieniężnych w postaci wartości wkładu określonego umową spółki z ograniczoną odpowiedzialnością?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5a pkt 34 u.p.d.o.f. ilekroć w ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej – oznacza to:

a)patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa – określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 324 oraz z 2022 r. poz. 2185),

b)autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,

c)równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),

d)prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a–c na podstawie umowy licencyjnej.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca jest właścicielem autorskich praw majątkowych i osobistych do oprogramowania X. Oprogramowanie X jest także, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, programem komputerowym w rozumieniu art. 74 ust. 1 PAIPP. Skoro zatem ustawa literalnie wskazuje, iż komercjalizowaną własnością intelektualną są autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, to autorskie prawa majątkowe do oprogramowania X będą stanowiły komercjalizowaną własność intelektualną, gdyż oprogramowanie X jest programem komputerowym.

Zgodnie z art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f. ilekroć w ustawie jest mowa o podmiocie komercjalizującym oznacza to twórcę uprawnionego do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną. Przesłankami zatem jakie musi spełnić podmiot dla nadania mu przymiotu „komercjalizującego” są następujące:

1)podmiot jest twórcą;

2)podmiot jest uprawniony do praw lub wartości stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną w rozumieniu pkt 34 lit. a-c, a także do zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d;

3)podmiot wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

W związku z tym, iż powyżej zostało wykazane, iż prawa autorskie majątkowe do programu komputerowego X stanowią komercjalizowaną własność intelektualną, a także w stanie faktycznym jest wskazane, iż Wnioskodawca jest jedynym właścicielem tych praw majątkowych, a także zamierza wnieść te prawa jako aport do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, uznać należy, iż pkt 2 i 3 wskazane powyżej zostały spełnione.

Orzec natomiast należy, czy Wnioskodawca wypełnia znaczenie pojęcia twórcy w rozumieniu art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f.

Brak jest definicji legalnej pojęcia „twórcy” na gruncie ustaw podatkowych, a także utrwalonej linii orzeczniczej w tym zakresie. W tym wypadku posiłkować należy się treścią przepisów PAIPP, gdzie w art. 8 ust. 2 wskazano, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. „Prawo autorskie powstaje na rzecz twórcy z mocy prawa, z faktu ustalenia i przejawienia utworu. W orzecznictwie stwierdzono to jednoznacznie: "artykuł 8 ust. 1 PrAut konstytuuje podstawową zasadę, w myśl której prawo autorskie powstaje w sposób pierwotny na rzecz twórcy. Odejście od tej zasady wymaga szczególnego przepisu ustawy. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychologicznych" (wyr. SA w Poznaniu z 7.11.2007 r., I ACa 800/07, niepubl.).

Brak jest fizycznego egzemplarza utworu w postaci oprogramowania X, albowiem został on utrwalony w formie kompilacji kodu oprogramowania. Do rozpowszechniania utworu dochodzi w ramach działalności Wnioskodawcy i jego nazwisko związane jest z oprogramowaniem X. Wnioskodawca nie nabył praw autorskich do programu komputerowego X, a jedynie dokonywał nabycia usług programistycznych.

Wskazać należy, iż w doktrynie przyjmuje się, że pod pojęciem "egzemplarza" utworu w rozumieniu art. 8 ust. 2 PAIPP należy rozumieć wszelkie rezultaty zwielokrotnienia utworu w znaczeniu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 PAIPP. Pojęcie to obejmuje zatem nie tylko materialne (fizyczne) kopie utworu, lecz również egzemplarze udostępniane publicznie w postaci elektronicznej (np. w sieci komputerowej). Domniemanie to odnosi się zatem również do elektronicznych egzemplarzy utworu, na których uwidocznione jest nazwisko twórcy (LEX nr 2288137 – SA Łódź wyrok z dnia 5 stycznia 2017 r. I ACa 830/16).

W sieci internetowej informacja o oprogramowaniu X udostępniana jest na stronie (...), której właścicielem jest Wnioskodawca, co zostało wskazane w stanie faktycznym. Na stronie internetowej do publicznej wiadomości podano, iż właścicielem programu komputerowego X jest Wnioskodawca. Oznacza to, że został on oznaczony na egzemplarzu utworu w charakterze twórcy.

Wskazać należy, iż pojęcie „twórca” według definicji słownikowej oznacza «osobę, która coś tworzy, zwłaszcza w dziedzinie sztuki» lub «osoba, która jest sprawcą czegoś» (www.sjp.pwn.pl/sjp/tworca;2531500.html dostęp na dzień 15 maja 2023 r.).

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie. Co prawda Wnioskodawca samodzielnie nie wykonuje czynności technicznej programowania, jednakże pozostaje osobą scalającą całość, koordynującą i wyznaczającą kierunek pracy całego zespołu zatrudnionych programistów i dopiero w wyniku kompilacji pracy całego zespołu powstaje oprogramowanie X.

Wnioskodawca także dokonuje specyfikacji zapotrzebowania biznesowego, którego rozwiązaniem ma być algorytm utrwalony w postaci kodu źródłowego. Tę część tworzenia oprogramowania przygotowuje jedynie Wnioskodawca jako osoba zaznajomiona z procesem (...), których techniczne organizacja ma zostać ułatwiona przez program. Tworzenie oprogramowania w ramach działalności Wnioskodawcy odbywa się zatem za pomocą identyfikacji problemu i sporządzania jego specyfikacji przez Wnioskodawcę oraz nakreślania przez niego pożądanego rozwiązania, a także za pomocą nabywania usług technicznych inżynierów i developerów oprogramowania. Powyższe przesądza zatem o indywidualnym charakterze działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa gotowego produktu ani praw autorskich do programów komputerowych. Od samego początku to Wnioskodawca jest podmiotem osobistych praw, jak i jest właścicielem autorskich praw majątkowych do programu komputerowego X.

Prawa te nie zostały nabyte od podmiotu trzeciego. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej jest sprawcą tego, że oprogramowanie X powstało. To Wnioskodawca pierwotnie określił kształt i cechy charakterystyczne oprogramowania uwzględniając potrzeby rynku świadczenia (...). Aktualnie Wnioskodawca określa potrzeby i projekt rozwiązania problemu związanego z funkcjonowaniem oprogramowania, Wnioskodawca jest autorem całości koncepcji związanej z oprogramowaniem. W ramach tworzenia oprogramowania realizowana jest wyłączna wizja Wnioskodawcy, jedynie za pomocą nabywania technicznej usługi programistycznej – wyrażenia jej w kodzie programowania.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu status twórcy w rozumieniu art. 5a ust. 35 u.p.d.o.f.

Z uwagi na to, że zostały spełnione wszystkie przesłanki wyrażone w definicji z art. 5a pkt 35 u.p.d.o.f. uznać należy, iż Wnioskodawca jest podmiotem komercjalizującym w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f. nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

W ust. 1 pkt 9 mowa jest natomiast o przychodzie z kapitałów pieniężnych, który stanowi wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Z uwagi zatem na fakt, iż w ocenie Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do oprogramowania (x.)są komercjalizowaną własnością intelektualną, a sam Wnioskodawca w swojej ocenie jest także podmiotem komercjalizującym, uznać należy, iż zgodnie z art. 17 ust. 1e u.p.d.o.f. nie ma on obowiązku ustalania przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., a zatem przychodu z kapitałów pieniężnych w wartości wkładu określonego umową spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z pkt 9 tego przepisu:

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, jak wynika z treści art. 5a pkt 28 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce oznacza to:

a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania

e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 1e ww. ustawy:

Nie ustala się przychodu, o którym mowa ust. 1 pkt 9, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest komercjalizowana własność intelektualna wniesiona przez podmiot komercjalizujący.

W świetle powyższych przepisów, co do zasady, w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki u podatnika powstaje przychód z kapitałów pieniężnych. Jednakże przychód z tego tytułu nie powstanie, jeżeli:

1.wkład wnoszony jest do spółki kapitałowej,

2.przedmiotem wkładu jest komercjalizowana własność intelektualna,

3.wkład wnoszony jest przez podmiot komercjalizujący.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.):

Spółką kapitałową jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

Z kolei pojęcia: „komercjalizowana własność intelektualna” oraz „podmiot komercjalizujący” zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 34 ww. ustawy:

Ilekroć w tej ustawie jest mowa o komercjalizowanej własności intelektualnej oznacza to:

a)patent, dodatkowe prawo ochronne na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego lub prawo z rejestracji topografii układu scalonego oraz prawo do uzyskania powyższych praw lub prawo z pierwszeństwa - określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 324),

b)autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,

c)równowartość udokumentowanej wiedzy (informacji) nadającej się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej (know-how),

d)prawa do korzystania z praw lub wartości wymienionych w lit. a-c na podstawie umowy licencyjnej.

Jedną z pozycji stanowiących komercjalizowaną własność intelektualną jest autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje znaczenia tego terminu.

Prawo autorskie do programu komputerowego wynika z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.). Z literatury tematu wynika, że:

W nomenklaturze technicznej programem komputerowym określa się algorytm zapisany w języku zrozumiałym dla danego komputera, zawierający zestaw deklaracji opisujących zmienne, na podstawie których mają być wykonywane operacje oraz ciąg poleceń lub instrukcji. Program komputerowy może przyjąć różne formy, przede wszystkim postać kodu źródłowego lub kodu wynikowego. Współczesne programy komputerowe stanowią de facto zespół funkcjonalnie połączonych ze sobą programów komputerowych, które razem stanowią inny program komputerowy. Z tego względu w procesie tworzenia programów komputerowych zazwyczaj bierze udział wiele osób, z których każda jest odpowiedzialna za określoną funkcję ostatecznego programu komputerowego. Co do zasady proces ten rozpoczyna opracowanie koncepcji i analiza możliwości przygotowania kodu źródłowego. Kolejny etap to projektowanie i fizyczne pisanie kodu, a ostatni to testowanie i wdrożenie, bez których nie ma możliwości wprowadzenia produktu finalnego w postaci np. aplikacji czy też nowej funkcjonalności w już istniejącej aplikacji (Por. Z. Rudnicki, Wprowadzenie do informatyki i programowania, Kraków 2015, s. 11. i Dawid Kurach, BISP 2023, Nr 1).

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 5a pkt 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotem komercjalizującym jest twórca uprawniony do praw lub wartości wymienionych w pkt 34 lit. a-c, a także zawarcia umowy licencyjnej, o której mowa w pkt 34 lit. d, jeżeli wnosi do spółki kapitałowej komercjalizowaną własność intelektualną.

Według art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ocena skutków podatkowych Pana sytuacji

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym planowane jest wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego (x.) stanowi komercjalizowaną własność intelektualną wskazaną w art. 5a pkt 34 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei Pana jako twórcę uprawnionego do autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego (x.) należy uznać za podmiot komercjalizujący określony w art. 5a pkt 35 ustawy podatkowej.

W konsekwencji, w związku z wniesieniem do spółki kapitałowej (sp. z o.o.) wkładu niepieniężnego w postaci opisanego we wniosku autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego i objęciem udziałów w tej spółce, po Pana stronie, zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).