Interpretacja indywidualna z dnia 18 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.502.2023.2.MK

Opodatkowanie emerytury zagranicznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Francji jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury z Francji. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 12 września 2023 r. (wpływ 12 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest obywatelem Francji oraz osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca przyjechał do Polski do żony, przenosząc swoją rezydencję podatkową w październiku 2020 r. Centrum interesów życiowych w wymiarze rodzinnym oraz ekonomicznym od października 2020 r. znajdowało się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca pobiera emeryturę zagraniczną wypłacaną przez organ administracji publicznej – …, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w czasie swojej kariery zawodowej był zatrudniony w … .

Od początku swojego pobytu w Polsce Wnioskodawca otrzymuje emeryturę wypłacaną przez właściwe …. Od przekazanej emerytury Ambasada Francji pobiera francuski podatek dochodowy. Dodatkowo bank … pobiera polski podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie obowiązku opodatkowania otrzymywanej z Francji emerytury.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy 2021 r., 2022 r. oraz 2023 r. Wnioskodawca posiada wyłącznie francuskie obywatelstwo.

Pytanie

Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura z … za pośrednictwem … w świetle przedstawionego stanu faktycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze. zm.; dalej jako: „u.p.d.o.f.”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy ust. 1a ww. przepisu prawa za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powyższe regulacje stosuje się na mocy art. 3a u.p.d.o.f. z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Właściwą umową w niniejszej sprawie jest Konwencja między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 stycznia 1977 r. (dalej jako: „UPO”).

W rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, za osobę mającą miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie rozumie się osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu. Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z UPO ustala się w Państwie, w którym podatnik posiada stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma on stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 2 lit. a) powyższej Umowy, renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo (Francję) albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu (Francji), albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 2 lit. b) Umowy, emerytura wypłacana przez organy administracji mogą być również opodatkowane w drugim Państwie (w Polsce) jeżeli ich odbiorca posiada na terytorium Polski miejsce zamieszkania i obywatelstwo.

Biorąc pod uwagę, iż dochody osiągane z francuskiej emerytury związane są z wcześniejszą pracą w sektorze … na rzecz organów samorządu terytorialnego, dochody Wnioskodawcy z emerytury powinny być opodatkowane wyłącznie we Francji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie to treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Jak stanowi art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Ze stanu faktycznego wynika, że w okresie, którego dotyczy wniosek (2021 r., 2022 r., 2023 r.) ma Pan miejsce zamieszkania w Polsce. Pobiera Pan emeryturę zagraniczną wypłacaną przez organ administracji publicznej – …, z uwagi na fakt, że w czasie swojej kariery zawodowej był zatrudniony w placówkach …. Otrzymuje Pan emeryturę wypłacaną przez właściwe …. Od przekazanej emerytury Ambasada Francji pobiera francuski podatek dochodowy, dodatkowo bank … pobiera podatek dochodowy od osób fizycznych. Posiada Pan wyłącznie francuskie obywatelstwo.

Tym samym w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (t. j. Dz. U. z 1977 r. Nr 1 poz. 5; dalej: „Umowa polsko-francuska”).

Stosownie do art. 18 ww. Umowy polsko-francuskiej:

Zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a) Umowy polsko-francuskiej:

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy polsko-francuskiej:

W myśl art. 19 ust. 3 ww. Umowy polsko-francuskiej:

Zgodnie art. 19 ust. 4 ww. Umowy polsko-francuskiej:

Z powołanych powyżej przepisów wynika jednoznacznie, że – co do zasady – emerytury wypłacane z Francji osobie fizycznej, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Wyjątek dotyczy tylko emerytury otrzymywanej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego; świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (we Francji). Jednakże tego rodzaju świadczenia podlegają opodatkowaniu także wyłącznie w państwie zamieszkania (w Polsce), w sytuacji, gdy świadczeniobiorca ma w tym państwie zarówno miejsce zamieszkania, jak i posiada obywatelstwo tego państwa. Z opisu stanu faktycznego wynika, że nie posiada Pan polskiego obywatelstwa (posiada wyłącznie francuskie obywatelstwo).

Zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, postanowienia tego artykułu mają zastosowanie do emerytur wypłacanych w związku z wcześniejszymi usługami świadczonymi na rzecz umawiającego się państwa. Świadczenia te powinny być wypłacane z funduszy publicznych. Emerytura musi pozostawać w związku z uprzednim wykonywaniem służby publicznej.

Zatem, emerytura wypłacana przez właściwe … osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, posiadającej wyłącznie francuskie obywatelstwo, ze względu na fakt, że wypłacana jest w związku z pełnieniem służby publicznej we Francji, podlega dyspozycji art. 19 Umowy polsko – francuskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że mieszka Pan w Polsce i posiada wyłącznie obywatelstwo francuskie, zatem zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a) powołanej Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, emerytura z Francji otrzymywana przez Pana podlega opodatkowaniu wyłącznie we Francji.

W związku z powyższym, emerytura z Francji wypłacana przez …, otrzymywana przez Pana, nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć należy, że w treści własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał „art. 3a u.p.d.o.f.”, co uznano za oczywistą omyłkę pisarską, a intencją Wnioskodawcy było wskazanie przepisu art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Końcowo organ wskazuje, że zapłacona na konto Krajowej Informacji Skarbowej, opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w części, która stanowi nadpłatę w myśl art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zostanie zwrócona w terminie określonym w art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej :

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... .

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm).