Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.645.2023.1.JM
Ulga na powrót.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi na powrót.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 1 października 2021 r. do 31 marca 2022 r. posiadała Pani transferowany zasiłek dla bezrobotnych z Niemiec do Polski. Od 2 maja 2022 r. do chwili obecnej prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą. Zamieszkuje Pani w Polsce i posiada Pani obywatelstwo polskie. Przed lipcem 2017 r. mieszkała Pani całe życie w Polsce, jest Pani Polką. Od lipca 2017 r. do 30 września 2021 r. była Pani oficjalnie w Niemczech według dokumentacji. Potrzebowała Pani czasu na przyjazd do Polski – całą przeprowadzkę. Więc faktycznie w Polsce zamieszkała Pani ponownie na stałe od dnia 1 stycznia 2022 r. Od 5 października 2021 r. do 31 marca 2022 r. była Pani zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w (…) jako osoba ze statusem „poszukująca pracy w Polsce” – miała Pani w tym czasie transferowany zasiłek dla bezrobotnych z Niemiec do Polski. Zasiłek był wypłacany przez (…). Za rok 2021 składała Pani deklarację podatkową w Niemczech i tam się Pani rozliczała. Za rok 2022 r. składała Pani deklarację podatkową w Polsce i tutaj się Pani rozliczała.
Od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych obowiązywało w Niemczech. Od 1 stycznia 2022 r. do teraz i aktualnie Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się w Polsce.
Wyjazd z Polski nastąpił w lipcu 2017 roku. Wyjazd z Polski planowała Pani na stałe. Wyjechała Pani do Niemiec do swojego partnera. Podjęła Pani pracę oraz naukę. Miała Pani osiedlić się w Niemczech na stałe wraz z synem. Pani syn uczył się w państwowej szkole publicznej. Po rozstaniu z partnerem oraz ze względów zdrowotnych wraz z synem wróciła Pani do Polski. Od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. miała Pani miejsce zamieszkania tylko i wyłącznie na terenie Niemiec. Miała tam Pani stałą pracę. Pani miejsce zamieszkania do celów podatkowych było tylko i wyłącznie w Niemczech (podatek był rozliczany na terytorium Niemiec. Od 1 stycznia 2022 r. Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się w Polsce. Przeprowadziła się Pani do Niemiec z zamiarem pobytu na stałe. Do żadnego innego kraju, oprócz Niemiec się Pani nie wyprowadzała. Od momentu wyjazdu do dnia 31 grudnia 2021 r. nie przebywała Pani na terenie Polski przez okres 183 dni w danym roku kalendarzowym. Od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani na terenie Polski ponad 183 dni. Posiada Pani obywatelstwo polskie. Urodziła się Pani i wychowywała się w Polsce. Od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. była Pani traktowana w Niemczech jako rezydent podatkowy. W roku 2022 jest Pani traktowana jako rezydent podatkowy w Polsce. Nie posiadała Pani certyfikatu rezydencji. Od lipca 2017 r. do 31 września 2021 r. uzyskiwała Pani tylko dochody w Niemczech. Od 1 października 2021 r. do 31 marca 2022 r. uzyskiwała Pani tylko transferowany zasiłek dla bezrobotnych z niemieckiego urzędu pracy. Od 2 maja 2022 r. do teraz prowadzi Pani swoją działalność gospodarczą w Polsce. Po powrocie do Polski, tj. po 31 grudnia 2022 r. uzyskuje Pani dochody tylko z działalności gospodarczej.
Przeprowadziła się Pani do innego kraju z synem urodzonym w roku 2008. Jest Pani samotną matką ze 100% władzą rodzicielską. Nie posiada Pani męża i nie posiadała go Pani w trakcie wyjazdu do Niemiec. Wyjechała Pani do swojego partnera, który jest w Niemczech od wielu lat. Rozstała się Pani z partnerem i wraz z dzieckiem wróciła Pani do Polski po 31 grudnia 2021 r. Czasami w Niemczech odwiedzała Panią mama podczas urlopu wypoczynkowego. Była 2 razy. Raz w 2018 roku przez 2 tygodnie oraz raz w 2019 roku na tydzień. Od momentu wyjazdu, tj. od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani stałe ognisko domowe mieściło się w Niemczech. Była Pani, Pani biologiczne dziecko oraz Pani partner. Pani aktywność społeczna, kulturalna oraz zawodowa również mieściła się na terenie Niemiec. Od 1 stycznia 2022 r. Pani stałe ognisko domowe mieści się w Polsce całkowicie. Mieszka tu Pani z synem. Pani mama również jest w Polsce wraz z Pani siostrami i ich rodzinami. Pani działalność jest w Polsce. Pani aktywność społeczna oraz kulturowa mieści się w Polsce.
Posiada Pani mieszkanie w Polsce. Posiada Pani zarejestrowany samochód w Polsce. Prowadzi Pani działalność gospodarczą w Polsce. To jest Pani główny i jedyny ośrodek życia. Posiada Pani znajomych w Polsce. Pani źródło dochodu jest jedynie w Polsce. Do momentu powrotu do Polski posiadała Pani mieszkanie w Polsce, które Pani sprzedała i kupiła niedawno inne w Polsce (ta sama miejscowość). Pani rodzina (mama i siostry) mieszkają na stałe w Polsce całe życie. Pani znajomi również mieszkają w Polsce całe życie.
Pytanie
Czy przysługuje Pani ulga na powrót do kraju po 31 grudnia 2021 roku w rozliczeniach podatkowych?
Pani stanowisko w sprawie
Wróciła Pani do kraju (Polska) z Niemiec. Pracowała Pani w Niemczech 4 lata (do końca sierpnia 2021 roku). Wyjechała Pani z Polski do Niemiec w 2017 roku. Wróciła Pani do Polski z Niemiec w 2021 roku. Od 1 października 2021 roku do 31 marca 2022 roku miała Pani transferowany niemiecki zasiłek dla bezrobotnych do Polski. Od 5 października 2021 roku była Pani zarejestrowana w Urzędzie Pracy w Bydgoszczy jako osoba ze statusem „poszukująca pracy” – wraz z transferowanym niemieckim zasiłkiem dla bezrobotnych. Zasiłek był całkowicie opodatkowany w Niemczech. Otworzyła Pani działalność gospodarczą 2 maja 2022 roku w Polsce. Niemiecki zasiłek przesyłany był Pani na konto w euro w Polsce. W Polsce zaczęła Pani mieszkać faktycznie całkowicie bez podróżowania od 1 stycznia 2022 roku, pomimo wcześniejszej rejestracji jako osoba poszukująca pracy w (…) (przeprowadzka, zamykanie spraw wszystkich w Niemczech, remont mieszkania w Polsce uniemożliwiający Pani powrót do domu, sprawy zdrowotne – zajęła Pani cała przeprowadzka 3 miesiące). Z Pani interpretacji wynika że może Pani skorzystać z ulgi na powrót, ponieważ podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce dopiero od 1 kwietnia 2022 roku. Do dnia 31 marca 2022 roku podlegała Pani niemieckim organom podatkowym. Jest Pani Polką.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych
‒w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3)podatnik:
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
‒nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
‒na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85.528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Według art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90):
W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.
Na mocy art. 4 ust. 2 ww. Umowy:
Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
c)jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
W przedstawionym opisie stanu faktycznego wskazała Pani, że w lipcu 2017 r. wyjechała Pani wraz ze swoim synem do Niemiec do swojego partnera. Jest Pani samotną matką, nie posiada Pani męża, ani nie posiadała Go Pani w momencie wyjazdu do Niemiec. Wyjazd z Polski był planowany na stałe. Podjęła tam Pani pracę oraz naukę, miała się tam Pani osiedlić na stałe. Od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Niemczech. Od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. Niemcy traktowały Panią jako swojego rezydenta podatkowego. W tym okresie Pani aktywność społeczna, kulturalna oraz zawodowa również mieściła się na terenie Niemiec. Od momentu wyjazdu do dnia 31 grudnia 2021 r. nie przebywała Pani na terenie Polski przez okres 183 dni w danym roku kalendarzowym. Po rozstaniu z partnerem i ze względów zdrowotnych wraz z synem wróciła Pani do Polski po 31 grudnia 2021 r. Od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. przebywała Pani na terenie Polski ponad 183 dni. Od 1 stycznia 2022 r. Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się w Polsce. W roku 2022 jest Pani traktowana jako rezydent podatkowy w Polsce. Od lipca 2017 r. do 31 września 2021 r. uzyskiwała Pani tylko dochody w Niemczech. Od 1 października do 31 marca 2023 r. uzyskiwała Pani tylko transferowany zasiłek dla bezrobotnych z (…). Od 2 maja 2022 r. do teraz prowadzi Pani działalność gospodarczą w Polsce. Od 1 stycznia 2022 r. Pani aktywność społeczna, kulturalna i zawodowa została przeniesiona do Polski.
Ww. ulga na powrót polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.
W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.
Tym samym, na podstawie przedstawionych przez Panią informacji stwierdzam, że od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. posiadała Pani centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w Niemczech.W okresie tym podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast od 1 stycznia 2022 r. podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.
Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy.
Ze stanu faktycznego wynika, że w Niemczech mieszkała Pani od 2017 r. do 2021 r. Zatem w okresie czterech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2022, nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.
Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) jest posiadanie przez podatnika polskiego obywatelstwa.
We wniosku wskazała Pani, że posiada Pani obywatelstwo polskie, urodziła się Pani i wychowała w Polsce. Zatem spełniła Pani warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy.
Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
Z przedstawionego przez Panią opisu stanu faktycznego wynika, że od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. była Pani traktowana w Niemczech jak rezydent podatkowy. W tym okresie oficjalnie była Pani w Niemczech według dokumentacji. W tym okresie rozliczała się Pani w Niemczech.
W tym miejscu należy wskazać, że tutejszy Organ nie prowadzi postępowania dowodowego i nie analizuje dokumentów, przyjmuje przedstawiony przez Panią stan faktyczny.
Jeśli zatem posiada Pani dokumenty potwierdzające Pani miejsce zamieszkania w Niemczech w okresie od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. to warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przez Panią spełniony.
Jednocześnie, w sposób oczywisty spełniła Pani również obwarowanie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 cyt. ustawy podatkowej, jako że skorzystanie z rzeczonej ulgi jest możliwe dopiero od złożenia rozliczenia za rok 2022.
Zatem, przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli spełnia Pani warunek dotyczący posiadania dokumentów potwierdzających Pani miejsce zamieszkania w okresie od lipca 2017 r. do 31 grudnia 2021 r. na terytorium Niemiec. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2022-2025, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.
Zatem Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Wyjaśnić przy tym należy, że przedmiotem interpretacji nie jest ustalenie Pani obowiązku podatkowego na terytorium Polski, bowiem nie jest to przedmiotem Pani zapytania. Rozpatrując ulgę na powrót o interpretację której Pani wnosi przyjąłem jako element stanu faktycznego, że posiada Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski od 1 stycznia 2022 r.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right