Interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.413.2023.2.ACZ

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji uzyskiwanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

-prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 24 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem  z 23 sierpnia 2023 r. (wpływ 25 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: „Podatnik”) prowadzący pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 2017 r., obecnie świadczy w praktyce usługi programistyczne (usługi z zakresu IT) związane w praktyce m.in. z tworzeniem i modyfikowaniem oprogramowania m.in. działając na zlecenie spółki zarejestrowanej w Polsce (dalej jako: „Usługobiorca”). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”). Podatnik w 2023 r. korzysta z liniowej metody rozliczania podatku dochodowego od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, według stawki 19%. Zakresem wniosku objęte są usługi świadczone przez Podatnika od 2023 r. Podatnik w przeszłości korzystał również  z tzw. ulgi IP Box (w ramach innej współpracy) i posiada w związku z tym wydaną inną interpretację indywidualną.

Podstawę świadczenia wspomnianych powyżej usług stanowi zawarta z Usługobiorcą umowa. Przedmiotowe usługi związane są z projektami wewnętrznymi przygotowywanymi na potrzeby Usługobiorcy lub zewnętrznymi na potrzeby kontrahenta Usługobiorcy (dalej łącznie: „Projekty” lub każdy z osobna: „Projekt”). Projekty dotyczą zasadniczo stworzenia nowego, autorskiego oprogramowania działającego osobno lub współdziałającego i komunikującego się z oprogramowaniem zaimplementowanym już wcześniej przez Usługobiorcę lub jego kontrahenta.

W ramach zawartej współpracy Wnioskodawca w praktyce świadczy usługi polegające na:

1)tzw. rutynowych czynnościach programistycznych takich jak np. bieżące wsparcie, przygotowanie dokumentacji, testowanie oraz naprawa pojedynczych błędów (dalej: „Bieżąca działalność programistyczna”) nieskutkujących powstaniem odrębnych utworów w postaci programów komputerowych; oraz

2)działaniach zmierzających m.in. do tworzenia na rzecz Usługobiorcy (lub finalnie jego kontrahenta) innowacyjnych i autorskich dzieł stanowiących przedmiot ochrony prawa autorskiego w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Ustawa o prawie autorskim”).

Szacunkowo większa część działań Wnioskodawcy w ramach opisywanej współpracy koncentruje się i koncentrować się będzie w przyszłości wokół drugiej z opisywanych powyżej czynności, tj. w szczególności prac programistycznych realizowanych w zakresie technologii informatycznych (IT), które skutkują/skutkować mogą w przyszłości powstaniem nowych produktów w postaci programu komputerowego (dalej: „Prace rozwojowe”). Czynności te polegają głównie na opracowywaniu algorytmów i pisaniu nowego kodu źródłowego na potrzeby danego Projektu.

W praktyce więc prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi działalność twórczą. Aby ten stan utrzymać, Podatnik musi stale rozwijać swoją wiedzę, tak aby być cały czas „na bieżąco” z nowościami technologicznymi. Dodatkowo musi On dla tworzonego oprogramowania rozwiązywać teoretyczne i praktyczne problemy, wymyślając unikatowe koncepcje ich rozwiązania. Tylko w ten sposób jest On w stanie dostarczyć Usługobiorcy (lub jego kontrahentowi) produkt spełniający wszystkie oczekiwania, jednocześnie będący jedynym w swoim rodzaju ze względu na zastosowane autorskie rozwiązania (oczywiście, po uprzednim ich przetestowaniu). Świadczenie przedmiotowych usług wymaga zatem ciągłego poszerzania i zdobywania wiedzy, aby oprogramowanie, które dostarcza było jak najlepszej jakości. Dlatego też utwory powstałe w toku świadczenia tej części wspomnianych usług, stanowią dzieła oryginalne, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługują pełne autorskie prawa majątkowe. Na mocy postanowień umowy zawartej z Usługobiorcą prawa te przechodzą na Usługobiorcę.

Autorskie oprogramowanie tworzone i ewentualnie modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach Projektów, stanowi utwór/utwory podlegający/podlegające ochronie na podstawie Ustawy o prawie autorskim (art. 74 tejże ustawy).

Zakresem wniosku objęte są więc twórcze działania Wnioskodawcy, które dotyczą bezpośrednio prowadzonych przez Podatnika Prac rozwojowych wykonywanych celem wytworzenia przedmiotów chronionych prawami autorskimi (dochody z pozostałej części świadczonych przez Podatnika usług nie są zaliczane do tzw. ulgi IP Box). Prowadzone od 2023 r. przez Wnioskodawcę Prace rozwojowe są wykonywane w sposób zaplanowany i zorganizowany przy użyciu odpowiedniego zaplecza sprzętowego – taki stan będzie również kontynuowany w przyszłości. Ze względu na istotę każdego Projektu, koncentrują się one wokół zwiększania zasobów posiadanej wiedzy oraz jej wykorzystywania w praktyce do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności dostarczanych przez Wnioskodawcę Usługobiorcy rozwiązań. Prace rozwojowe, co do zasady, bazują na autorskich pomysłach Wnioskodawcy wykonywanych w określonym celu – przy uwzględnieniu jedynie ogólnych wytycznych Usługobiorcy (lub jego kontrahenta) co do danej funkcjonalności czy całego oprogramowania. Prace takie obejmują przykładowo stworzenie projektu rozwiązania (zaprojektowanie algorytmu), przeprowadzenie testów, a także czynności programistyczne takie jak autorskie tworzenie kodu źródłowego oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Wskazane prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością (nie stanowią rutynowych zmian dokonywanych okresowo w funkcjonującym już systemie tzw. czynności utrzymania). W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń oraz testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (np. matematyka czy statystyka) czy stosowanych (np. informatyka), tak aby następnie móc wykorzystywać ją przy tworzeniu lub modyfikowaniu wskazanego oprogramowania lub modułów/funkcjonalności.

Każde nowe oprogramowanie, nową lub modyfikowaną funkcjonalność/moduł oraz postęp prac w ramach Projektu Wnioskodawca dokumentuje na bieżąco w prowadzonej dokumentacji zawierającej m.in. opis Projektu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz końcowe efekty, co świadczy o prowadzeniu prac w sposób systematyczny, metodologiczny i kontrolowany, umożliwiający monitorowanie postępów wspomnianych powyżej Prac rozwojowych.

Za wykonywanie opisywanych we Wniosku usług Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (sprecyzowane w ww. umowie), które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do wytwarzanych utworów. W tym miejscu pominięta została kwestia ewentualnych zwrotów wydatków związanych z realizacją niniejszej umowy, które mogą znaleźć się na fakturze (jako nieistotna z punktu widzenia niniejszego stanu). Na fakturze wystawianej przez Podatnika wykazana jest, co do zasady, jedna pozycja obejmująca całość należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia. Zgodnie z treścią zawartej umowy na całość wynagrodzenia składa się m.in. wynagrodzenie podstawowe, tj. za świadczenie usług oraz wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich zależy od czasu świadczenia usług poświęconego na wykonanie prac, który skutkuje/skutkować będzie powstaniem ww. utworów (w związku z tym wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych – możliwe do wydzielenia z całości wynagrodzenia za świadczenie usług – obliczane jest jako współczynnik czasu poświęconego na tworzenie utworów podzielonego przez całkowitą liczbę świadczenia godzin świadczenia usług w danym miesiącu, co zostaje pomnożone przez ustalone wynagrodzenie). Wnioskodawca wyodrębnia więc czas poświęcony na świadczenie czynności określanych przez Niego jako bieżącej działalności programistycznej, od czasu poświęconego na świadczenie usług w ramach opisywanych przez Niego Prac rozwojowych (tj. ta druga część wynagrodzenia za usługi odpowiada wynagrodzeniu za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów). Wskazany powyżej czas i kwoty ujmowane są w prowadzonej przez Podatnika ewidencji czasu spędzonego na danym Projekcie, dzięki której jest możliwe precyzyjne wydzielenie dla każdego miesiąca Bieżącej działalności od Prac rozwojowych. Umożliwia to Wnioskodawcy w praktyce na każdorazowe określenie czasu poświęconego na Prace rozwojowe i na pozostałą Bieżącą działalność programistyczną oraz w efekcie na łatwe wyodrębnienie przychodów związanych z tym rodzajem działalności. Kwoty te mogą dla każdego z miesięcy być różne – w zależności od ilości poświęconego czasu na poszczególne działania.

Istota opisywanych usług skupia się na realizacji zadań związanych z projektami, które zasadniczo dotyczą przygotowania oraz wdrożenia innowacyjnego oprogramowania w dziedzinie (…). Skutkuje to powstaniem produktów, które wspomagają procesy podejmowania decyzji przez (…) na międzynarodowych rynkach (…). Jedynie tytułem przykładu Podatnik pragnie wskazać, iż projekt nad którym obecnie pracuje (wykorzystujący języki (…), (…), (…) i technologię: (…)) związany jest z oprogramowaniem do (…), (…) oraz (…). W ten sposób, korzystając z innowacyjnego oprogramowania, (…) (finalny użytkownik oprogramowania) może zminimalizować czas potrzebny do podjęcia decyzji o przedstawieniu najlepszej możliwej oferty na (…), co skutkuje wyborem oferty przez klienta rynku i tym samym zwiększeniem przychodu instytucji (…), którą (…) reprezentuje.

Zadaniem Wnioskodawcy jest zasadniczo tworzenie nowego oprogramowania/nowych funkcjonalności, a jedynie wyjątkowo modyfikowanie już istniejącego oprogramowania w ramach opisywanych Projektów. Jeżeli chodzi zaś o te wyjątkowe sytuacje stanowiące rozwój istniejącego już oprogramowania, to w efekcie prac Podatnika powstają nowe funkcjonalności/moduły, które stanowią pewną „nakładkę” na istniejące już oprogramowanie w ramach opisywanych Projektów – komunikując się z nim i je ulepszając. Modyfikowane oprogramowanie nie jest własnością Podatnika – nawet jeżeli uprzednio sam stworzyłby dany program, to i tak wcześniej przenosi prawa do niego na Usługobiorcę lub/i jego kontrahenta (tj. finalnego odbiorcę oprogramowania).

W przypadku, gdy Wnioskodawca modyfikuje/ulepsza oprogramowanie komputerowe lub jego część (nawet takie, które sam wcześniej stworzył), w wyniku podjętych przez Niego czynności powstaje odrębny od tego oprogramowania program lub jego część składowa (tj. nowe, kwalifikowane prawo własności intelektualnej), podlegający ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem przysługują Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do tych nowo utworzonych programów/części składowych oprogramowania, których celem jest modyfikacja starszego oprogramowania. Następnie – w ramach postanowień umownych – całość praw do takiego nowo utworzonego programu przechodzi na Usługobiorcę lub/i jego kontrahenta (tj. finalnego odbiorcę oprogramowania) w ramach wykonywania ww. usług (następuje tzw. komercjalizacja). Dlatego to nowe funkcjonalności/moduły (części oprogramowania) stanowią osobny przedmiot obrotu, który podlega również ochronie na podstawie Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74). Zatem, Wnioskodawca jest twórcą i czasowym właścicielem nowych funkcjonalności/części składowych tego oprogramowania (tj. nowych funkcjonalności/modułów modyfikujących już wcześniej istniejące, powodujących ich ulepszenie).

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do sytuacji tzw. ulepszenia „przedmiotu cudzej własności” (tj. gdyby Wnioskodawca najpierw wytworzył oprogramowanie komputerowe, następnie sprzedał prawa autorskie na rzecz podmiotu, który w następnej kolejności udostępniał to oprogramowanie komputerowe Mu z powrotem w celu jego modyfikacji), która została wskazana przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.530.2019.3.RR. Może zdarzyć się też tak, że nie w przypadku każdego Projektu Wnioskodawca samodzielnie wykonuje wszystkie prace programistyczne – czasem Usługodawca powołuje specjalny zespół programistyczny do wykonania danego Projektu. W przypadku takiej współpracy, podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest wewnątrz zespołu. Ponieważ współtworzony w ramach danego Projektu „system” składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych prawa autorskie do tych elementów przysługują temu programiście, który je napisał/zaprojektował. Zatem, przysługują Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do tych nowo utworzonych elementów składowych większego oprogramowania w ramach danego Projektu. Następnie – w ramach postanowień umownych – całość praw autorskich do nich przechodzi na Usługobiorcę lub/i jego kontrahenta (tj. finalnego odbiorcę oprogramowania) w ramach wykonywania ww. usług (następuje tzw. komercjalizacja). Oprócz oprogramowania/funkcjonalności/moduły, nad którymi pracuje Wnioskodawca, w danym Projekcie występują (i będą występowały) też inne ulepszenia funkcjonalności, ale Podatnik nie posiada o nich wiedzy – zakresem wniosku objęte są tylko i wyłącznie świadczone przez Niego usługi.

W związku z prowadzeniem tak zarysowanych Prac rozwojowych Wnioskodawca jest, albo może być w przyszłości zmuszony do ponoszenia m.in.:

1)wydatków na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego;

2)wydatków na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki);

3)wydatków na zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej;

4)wydatków na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach oraz

5)wydatków na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu;

6)wydatków na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym kosztów utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie nabywa wyników prac  badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm.

W związku z tym, iż przedmiotowy wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego (rok 2023) oraz także zdarzenia przyszłego (lata późniejsze) – Wnioskodawca wskazuje tutaj również wydatki, które w przyszłości zamierza ponieść na wytwarzanie oprogramowania. To czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości, zależy od konkretnych wymagań stawianych w danym Projekcie. Jednakże, jeżeli on zostanie poniesiony, chciałby mieć pewność czy dokonuje prawidłowej kwalifikacji tego wydatku na potrzeby tzw. wskaźnika nexus (pytanie nr 3).

Uzyskane w ten sposób: oprogramowanie, sprzęt komputerowy, usługi/dostępy oraz uzyskane z publikacji czy na szkoleniach/konferencjach wiedza i informacje, są lub będą w przyszłości wykorzystywane albo:

a)wyłącznie w Pracach rozwojowych, albo

b)zarówno w Pracach rozwojowych, jak również w opisywanej wyżej Bieżącej działalności programistycznej.

Każdy taki koszt może być związany tylko z jednym wytwarzanym programem komputerowym lub z kilkoma wytwarzanymi programami, a może on być także wykorzystywany w pozostałej działalności programistycznej (nie zaliczanej do tzw. ulgi IP Box – np. do opisywanej wyżej Bieżącej działalności programistycznej).

Przykładowo i całkiem hipotetycznie, dla zobrazowania sytuacji: przy pracach nad programem komputerowym numer 1 (KPWI 1/2023), Podatnikowi może okazać się niezbędny dostęp do smartfona, ale dostęp ten nie będzie wykorzystywany przy pracach nad programem numer 2 (KPWI 2/2023), a jednocześnie będzie niejako przy okazji również wykorzystywany w pozostałej Bieżącej działalności programistycznej. W takim wypadku, aby poprawnie zakwalifikować dany koszt do tzw. ulgi IP Box, Podatnik jest zmuszony do dokonywania wydzielenia tych kosztów pod względem (I) funkcjonalnym (są one alokowane do tego programu, do wytworzenia którego posłużyły) oraz (II) czasowym. Tym samym po dokonaniu funkcjonalnego podziału takiego kosztu zakres w jakim jest on faktycznie wykorzystywany do Prac rozwojowych (i dalej przypisanie go do konkretnego wytworzonego prawa autorskiego) jest możliwy do ustalenia na podstawie wskazanej powyżej ewidencji prowadzonej przez Podatnika (przy uwzględnieniu proporcji czasowej). W ten sposób Podatnik dokonuje określenia jaka część wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi i w takiej proporcji alokuje opisywane koszty.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza w rocznych zeznaniach składanych za rok 2023 (stan faktyczny) oraz za lata kolejne (zdarzenie przyszłe) skorzystać z wprowadzonych niedawno przepisów umożliwiających zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT) – w stosunku do przychodów z tytułu usług związanych z opisanymi powyżej Pracami rozwojowymi w ramach Projektów.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przychody nie przekraczają określonych przepisami progów kwotowych, wobec czego nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym stosując omawiane rozwiązanie wykazuje na bieżąco, tj. od początku świadczenia usług w ramach opisywanych powyżej Prac rozwojowych w 2023 r. (i wykazywał będzie na bieżąco w przyszłości) wymagane przepisami prawa dane i informacje dotyczące opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w odrębnej ewidencji księgowej do celów IP Box (zgodnie z wymogiem z art. 30cb ust. 1 i 2 Ustawy o PIT). Przedmiotowa ewidencja jest (i będzie w przyszłości) zgodna również z wytycznymi wskazanymi w objaśnieniach opublikowanych przez Ministerstwo Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących stosowania przepisów przyznających preferencyjne opodatkowanie 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (dalej: „Objaśnienia IP Box” lub „Objaśnienia”).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wszystkie elementy, o które pyta Organ opisał szczegółowo we wniosku. Jednakże dla uściślenia Wnioskodawca może swoją wypowiedź rozwinąć – zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynikającym z wniosku oraz udzielonymi w piśmie odpowiedziami – Wnioskodawca w praktyce świadczy usługi programistyczne (tj. usługi z zakresu IT) związane w praktyce m.in.  z tworzeniem i modyfikowaniem oprogramowania m.in. działając na zlecenie spółki zarejestrowanej w Polsce (dalej jako: „Usługobiorca”), a otrzymywane przychody (o których mowa we wniosku) uzyskiwane przez Wnioskodawcę z pozarolniczej działalności gospodarczej, są przychodami z tytułu świadczenia tych usług. Wniosek dotyczy tylko  i wyłącznie tej współpracy, a nie innych przejawów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Szczegółowo rzecz ujmując za wykonywanie opisywanych we wniosku usług Wnioskodawca otrzymywał i może otrzymywać w przyszłości wynagrodzenie (sprecyzowane  w ww. umowie), które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich do wytwarzanych utworów. W tym miejscu pominięta zostaje kwestia ewentualnych zwrotów wydatków związanych z realizacją niniejszej umowy (jako nieistotna z punktu widzenia niniejszego stanu – w stosunku do tych kwot Wnioskodawca nie zamierza stosować z oczywistych względów niniejszej ulgi), a które teoretycznie mogą pojawić się na fakturze. Na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę wskazana jest, co do zasady, jedna pozycja obejmująca całość należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia, ponieważ takie były uzgodnienia między Stronami podczas jej zawierania. Jednakże – odpowiadając na dalszą część – zgodnie z treścią zawartej umowy na całość wynagrodzenia składa się m.in. wynagrodzenie podstawowe, tj. za świadczenie usług oraz wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich zależy od czasu świadczenia usług poświęconego na wykonanie prac, który skutkuje/skutkować będzie powstaniem ww. utworów (w związku z tym wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych – możliwe do wydzielenia z całości wynagrodzenia za świadczenie usług – obliczane jest jako współczynnik czasu poświęconego na tworzenie utworów podzielonego przez całkowitą liczbę świadczenia godzin świadczenia usług w danym miesiącu, co zostaje pomnożone przez ustalone wynagrodzenie).  Na całościowe wynagrodzenie składa się więc m.in. wynagrodzenie za świadczenie usług (w stosunku do tej części wynagrodzenia Wnioskodawca nie zamierza stosować przedmiotowej ulgi) oraz wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie ww. faktury, zgodnej z przygotowywanym sprawozdaniem z wykonywania usług w danym miesiącu. We wskazanym sprawozdaniu/raporcie wyodrębniony jest czas poświęcony na świadczenie czynności określanych przez Wnioskodawcę jako Bieżącej działalności programistycznej (tak jak Wnioskodawca pisał we wniosku – części wynagrodzenia związanej z tymi działaniami Wnioskodawca nie zalicza do przedmiotowej ulgi) od czasu poświęconego na świadczenie usług w ramach opisywanych przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych (tj. ta druga część wynagrodzenia za usługi odpowiada wynagrodzeniu za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów i tylko w stosunku do niej Wnioskodawca stosuje/zamierza stosować przedmiotową ulgę tzw. IP Box). Inne czynności, nie mają zatem znaczenia z perspektywy wniosku, ponieważ Wnioskodawca nie zamierza stosować ulgi IP Box  w odniesieniu do tej części przychodów.

Wracając do wypowiedzi – zatem istnieje mechanizm pozwalający jednoznacznie wydzielić część dochodu dotyczącą przeniesienia praw autorskich do tworzonego oprogramowania od dochodu za świadczenie usług w ramach opisywanej we wniosku i poniżej Bieżącej działalności programistycznej. Wskazany powyżej czas i kwoty ujmowane są w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji czasu spędzonego na danym Projekcie, dzięki której jest możliwe precyzyjne wydzielenie dla każdego miesiąca bieżącej działalności od Prac rozwojowych. Umożliwia to Wnioskodawcy na każdorazowe określenie czasu poświęconego na Prace rozwojowe i na pozostałą Bieżącą działalność programistyczną oraz w efekcie na łatwe wyodrębnienie przychodów związanych z tym rodzajem działalności. Kwoty tych poszczególnych wynagrodzeń mogą dla każdego z miesięcy być różne – w zależności od ilości poświęconego czasu na poszczególne działania. Taki jest model komercjalizacji w ramach działalności Wnioskodawcy opisywanych usług i powstałych w ich wyniku utworów.

Doprecyzowując powyższe, w ramach zawartej współpracy Wnioskodawca w praktyce świadczył i będzie świadczył w przyszłości usługi polegające na:

1)tzw. rutynowych czynnościach programistycznych, takich jak np. bieżące wsparcie, przygotowanie dokumentacji, testowanie oraz naprawa pojedynczych błędów (Bieżąca działalność programistyczna), nieskutkujących powstaniem odrębnych utworów w postaci programów komputerowych – które pozostają poza zakresem wniosku (przychodów uzyskiwanych z tyt. świadczenia tej części usług, wydzielanych z całości wynagrodzenia w schemacie opisanym powyżej Wnioskodawca nie zalicza do przedmiotowej ulgi) oraz

2)działaniach zmierzających m.in. do tworzenia na rzecz Usługobiorcy (lub finalnie jego kontrahenta) innowacyjnych i autorskich dzieł stanowiących przedmiot ochrony prawa autorskiego w rozumieniu art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych realizowanych w ramach opisywanych we wniosku Prac rozwojowych – tej części przychodów Wnioskodawcy w ramach tej jednej opisywanej współpracy (wydzielanych z całości uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów w schemacie opisanym powyżej) z tytułu świadczonych usług dotyczy przedmiotowy wniosek.

Szacunkowo większa część działań Wnioskodawcy w ramach opisywanej współpracy koncentrowała się/będzie się koncentrowała wokół drugiej z opisywanych powyżej czynności, tj. w szczególności prac programistycznych realizowanych w zakresie technologii informatycznych (IT), które skutkują powstaniem nowych produktów w postaci programu komputerowego/programów komputerowych/ich części (opisywane we wniosku jako Prace rozwojowe).

Podsumowując, te przychody (o których mowa we wniosku) są bez wątpienia przychodami związanymi z autorskim prawem do programu komputerowego (lub programów), który stanowi utwór/utwory podlegający/podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim (art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Taki jest model komercjalizacji w ramach działalności Wnioskodawcy opisywanych usług i powstałych w ich wyniku utworów.

Odnosząc się jednak do wielokrotnie podnoszonej kwestii przychodów/dochodów z praw autorskich, dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są/będą tutaj, zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej albo z kwalifikowanego prawa własności Intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi. Oba te rozwiązania kwalifikują wskazane dochody do skorzystania z opisywanej preferencji podatkowej. Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynikającym z wniosku oraz udzieloną odpowiedzią powyżej – dochodem z kwalifikowanego prawa/praw własności intelektualnej są najprawdopodobniej w tym wypadku dochody osiągnięte z tytułu kwalifikowanego prawa własności Intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi Wnioskodawcy (co Wnioskodawca podkreśla w uzasadnieniu stanowiska własnego do pytania nr 2). Niemniej jednak Wnioskodawca nie przesądza tego jednoznacznie, ponieważ m.in. tego dotyczy stawiane przez Wnioskodawcę pytanie nr 2 we wniosku – w ten sposób Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w tej kwestii i prosi Organ o rozjaśnienie swoich wątpliwości. Skoro Organ ma problem z interpretacją tego przepisu, to Wnioskodawca wskazuje, że również dla Niego jest to ciężkie i pragnie zaznaczyć, iż ani: (a) treść art. 30ca ust. 7 Ustawy o PIT, ani (b) treść opublikowanych przez Ministerstwo Finansów z dnia  15 lipca 2019 r. dotyczących stosowania przepisów przyznających preferencyjne opodatkowanie 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika  z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ani co ważniejsze (c) treść innych wydawanych przez Organ interpretacji indywidualnych nie potwierdzają czy w takiej sytuacji dochód należy traktować w myśl art. 30ca ust. 7 pkt 2 czy art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT. Tak jak Wnioskodawca pisał powyżej, Jego zdaniem, dochodem z kwalifikowanego prawa/praw własności intelektualnej są najprawdopodobniej w tym wypadku dochody osiągnięte z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi Wnioskodawcy (co Wnioskodawca podkreśla w uzasadnieniu stanowiska własnego do pytania nr 2). O przyjęciu takiego stanowiska świadczyć może fakt, iż w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2021 r., nr 0115-KDIT3.4011.677.2020.2.AD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, iż: „(...) Skoro wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych uwzględnione zostało w wynagrodzeniu Wnioskodawcy za ich przenoszenie, oznacza to, że Wnioskodawca osiąga – co do zasady – dochody o których mowa w art. 30ca ust. 7pkt 3 tej ustawy, a więc dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2021 r.,  nr 0115-KDIT3.4011.47.2021.1.AD: „(...) z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika więc, że Wnioskodawca osiąga – co do zasady – dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z autorskich praw do programów komputerowych podlegających ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Skoro wynagrodzenie ze przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych uwzględnione zostało w wynagrodzeniu Wnioskodawcy za usługę, oznacza to, że Wnioskodawca osiąga – co do zasady – dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 tej ustawy, a wiec dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedały usługi”. Podobne stwierdzenia padają w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 19 kwietnia 2021 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.512.2021.3.BS czy interpretacji nr 0113-KDIPT2-1.4011.471.2019.1.AP z 20 listopada 2019 r. Te przykłady można mnożyć, a ponieważ w tym zakresie występują dwie możliwości interpretacji Wnioskodawca uprzejmie prosi o wyjaśnienie Jego wątpliwości – w ramach odpowiedzi na żądane przez Wnioskodawcę pytanie nr 2 oraz nr 3 we wniosku.

Zatem, w ramach działalności Wnioskodawca nie prowadził badań naukowych w myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Czynności w ramach opisywanych Prac rozwojowych (realizowane w 2023 r. oraz w przyszłości) polegają głównie na opracowywaniu algorytmów i pisaniu nowego kodu źródłowego na potrzeby danego Projektu. Dlatego też w praktyce prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, działalność twórczą. Co więcej, aby ten stan utrzymać, Wnioskodawca musiał/będzie musiał w przyszłości stale rozwijać swoją wiedzę, tak aby być cały czas „na bieżąco” z nowościami technologicznymi. Dodatkowo, zasadniczo dla każdego tworzonego oprogramowania Wnioskodawca musiał/będzie musiał w przyszłości rozwiązywać teoretyczne i praktyczne problemy, wymyślając unikatowe koncepcje ich rozwiązania. Tylko w ten sposób Wnioskodawca może być w stanie dostarczyć Usługobiorcy (lub jego kontrahentowi) produkt spełniający wszystkie oczekiwania, jednocześnie będący jedynym w swoim rodzaju ze względu na zastosowane autorskie rozwiązania (oczywiście, po uprzednim ich przetestowaniu). Świadczenie przedmiotowych usług wymaga zatem poszerzania i zdobywania wiedzy, aby oprogramowanie, które dostarcza, było jak najlepszej jakości. Z tych powodów można uznać, że utwory powstałe w toku świadczenia tej części wspomnianych usług, stanowią dzieła oryginalne, w stosunku do których przysługują Wnioskodawcy pełne autorskie prawa majątkowe. Na mocy postanowień zawartej umowy prawa te przechodzą na Usługobiorcę. Autorskie oprogramowanie tworzone i ewentualnie modyfikowane przez Wnioskodawcę w ramach Projektów, stanowi więc utwór/utwory/ich części podlegający/podlegające ochronie na podstawie Ustawy o prawie autorskim (art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Zakresem wniosku objęte są więc twórcze działania Wnioskodawcy, które dotyczą bezpośrednio prowadzonych przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych wykonywanych celem wytworzenia przedmiotów chronionych prawami autorskimi zgodnie z treścią art. 74 ww. ustawy (dochody z pozostałej części świadczonych przez Wnioskodawcę usług – także w ramach tejże współpracy – nie są zaliczane do tzw. ulgi IP Box).

Czyli, efekty prac Wnioskodawcy (tj. opisywanych we wniosku Prac rozwojowych) zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych (odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga jedynie rutynowych umiejętności programistycznych i której rezultaty z góry da się określić i przewidzieć jako te o charakterze powtarzalnym i nie są jedynie techniczną realizacją Projektów zlecanych Wnioskodawcy). Z tego powodu można również uznać, że są innowacyjne. Ponieważ tworzone oprogramowanie jest autorskie, Wnioskodawca nigdy wcześniej nie oferował jego w swojej działalności.

Opisywane usługi związane są z projektami wewnętrznymi przygotowywanymi na potrzeby Usługobiorcy lub zewnętrznymi na potrzeby kontrahenta Usługobiorcy. Z perspektywy działań i usług Wnioskodawcy – oraz zadanych we wniosku pytań – nie ma to jakiegokolwiek znaczenia. Chodzi o to, iż te projekty mogą dotyczyć oprogramowania przeznaczonego na potrzeby własne Usługobiorcy lub przeznaczonego na potrzeby kontrahenta Usługobiorcy  (i to on wtedy będzie finalnym odbiorcą oprogramowania). Nie ma to jednak jakiegokolwiek znaczenia z perspektywy istoty wniosku.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz odpowiedzi – prowadzenie przez Wnioskodawcę Projektu w ramach Jego działalności gospodarczej polega głównie na działaniach zmierzających do autorskiego tworzenia oprogramowania komputerowego, co wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych (jak Wnioskodawca rozumie – Organowi chodzi także o to, czy Wnioskodawca nie zatrudnia nikogo w tym zakresie ani nie nabywa wyników prac rozwojowych od innych podmiotów – taka sytuacja nie występuje).

Każdy Projekt wiąże się z odrębnymi Pracami rozwojowymi prowadzonymi celem wytworzenia określonego w Projekcie oprogramowania – ma to odzwierciedlenie w prowadzonych przez Wnioskodawcę „Kartach projektu” – tak jak Wnioskodawca pisał powyżej, każde nowe oprogramowanie, nową lub modyfikowaną funkcjonalność/moduł oraz postęp prac w ramach danego Projektu Wnioskodawca dokumentował/będzie dokumentował w prowadzonej przez siebie dokumentacji zawierającej m.in. opis Projektu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz końcowe efekty, co świadczy o prowadzeniu prac w sposób systematyczny, metodologiczny i kontrolowany, umożliwiający monitorowanie postępów wspomnianych powyżej Prac rozwojowych. Pojęcia te używane są zamiennie, jednakże doprecyzowując, istota opisywanych usług skupia się na realizacji zadań związanych z Projektami, zasadniczo dotyczą przygotowania oraz wdrożenia innowacyjnego oprogramowania w dziedzinie (…). Skutkować to może powstaniem oprogramowania, które wspomaga procesy podejmowania decyzji przez (…).

Istota tego wniosku nie powinna się skupiać na analizie pojęcia Projekt, ponieważ jest to tylko robocza nazwa, ale raczej na tym, co w ramach działań podejmowanych w ramach danego Projektu będzie stworzone i w jaki sposób (jak pisał Wnioskodawca powyżej do ulgi IP Box kwalifikuje jedynie te twórcze działania, które skutkują wytworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego). Dla przykładu – Wnioskodawca nie może być właścicielem Projektu (jest to abstrakcyjny zespół czynności) – Wnioskodawca może być właścicielem oprogramowania wytwarzanego w ramach Projektu (o czym Wnioskodawca pisze poniżej).

Jeśli chodzi o innowacyjność – to nie technologia czy narzędzia wyróżnia projekty innowacyjne. Takie podejście prowadziłoby do paradoksu, gdzie żeby wymyślić coś innowacyjnego Wnioskodawca musiałby programować za każdym razem w nowej technologii – Wnioskodawca programuje zasadniczo w tych samych technologiach, ale wymyślane przez Wnioskodawcę rozwiązania są innowacyjne i twórcze na skalę prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponieważ takich Projektów może być kilka/kilkanaście w stosunku roku, Wnioskodawca nie jest w stanie fizycznie ich wszystkich opisać, zatem skupia się na częściach wspólnych tych Projektów. Szerzej Wnioskodawca opisze dwa, które zostały już w 2023 r. zrealizowane lub Wnioskodawca rozpoczął ich realizację.

Tytułem przykładu, celem jednego z Projektów realizowanych w 2023 r. było opracowanie nowej, skalowalnej konfiguracji dla (…).

Innowacyjność ww. oprogramowania dla użytkowników objawia się poprzez to, że jego użytkownicy mogą w czasie rzeczywistym (…). Z punktu widzenia programistów nowa skalowalna konfiguracja umożliwi szybsze i bardziej niezawodne wdrażanie nowych funkcjonalności. Oprogramowanie to musiało zapewniać skalowalność, wysoką dostępność i odporność na awarie. W ramach tego Projektu konieczne było przeprowadzenie Prac rozwojowych pozwalających na opracowanie koncepcji nowego oprogramowania (w tym opracowanie architektury skalowalnej konfiguracji), a następnie zrealizowanie stosownych prac programistycznych, które umożliwiły jego wdrożenie oraz implementację. Odbyło się to z wykorzystaniem języka (…), (…), przy użyciu technologii takiej jak (…), (…), (…), (…) oraz następujących zasobów wiedzy: algorytmika, projektowanie i konfiguracja systemów informatycznych, programowanie, automatyzacja testów, umiejętność tworzenia dokumentacji projektowej. One zostały rozwinięte.

Po przeprowadzeniu opisywanych prac, okazało się, że wskazane oprogramowanie jest innowacyjne na skalę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ponieważ występujące w nim koncepcje czy opracowywane narzędzia lub algorytmy w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Dotychczas Wnioskodawca nie miał opracowanego takiego rozwiązania. Projekt był nieprzewidywalny – Wnioskodawca nie wiedział czy stworzenie takiego rozwiązania jest możliwe, czy jest to odpowiednia technologia do tego typu rozwiązań, jeśli było ono możliwe to ile zajmie czasu. Wnioskodawca nie miał odpowiedniej wiedzy o wymaganiach co do architektury tegoż rozwiązania oraz formy zaprezentowania użytkownikowi końcowemu rzeczywistych danych.

Przyjęty przez Wnioskodawcę harmonogram (Wnioskodawca pomija tutaj daty dzienne) obejmował:

·opracowanie koncepcji nowego oprogramowania;

·zaprojektowanie, a następnie wykonanie interfejsu użytkownika umożliwiającego prezentację wyników działań ww. algorytmów;

·napisanie kodu źródłowego projektowanego oprogramowania;

·przygotowanie przypadków/środowisk testowych;

·testowanie zaprojektowanych rozwiązań w przygotowanym środowisku testowym oraz w środowisku symulacyjnym oraz przygotowanie dokumentacji projektowej.

Tak też wyglądały faktycznie zrealizowane działania (zajęły one Wnioskodawcy pół roku). Oczywiście, występowały odstępstwa od harmonogramu, ale Wnioskodawca opisał je szczegółowo w Karcie projektu.

Cel Projektu został zrealizowany zasobami ludzkimi Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie korzystał z podwykonawców. Wnioskodawca może opisać zasoby sprzętowe wykorzystane do realizacji tego przedsięwzięcia dokładniej (ale będzie to m.in. sprzęt komputerowy, Internet, oprogramowanie komputerowe, koszty dojazdu).

Co do sposobów finansowania, to wydatki określone powyżej Wnioskodawca poniósł ze środków własnych (Wnioskodawca może też dołączyć do wniosku przygotowane przez Niego Karty projektu).

Tytułem przykładu, celem drugiego z Projektów realizowanych w 2023 r. (który niedawno się rozpoczął) jest opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu (…).

Innowacyjność ww. oprogramowania objawia się tym, iż tzw. (…) (finalni użytkownicy oprogramowania) pracujący w ramach różnych rynków (…) będą mogli (…). Dotychczas nie istniało narzędzie umożliwiające na dokonywanie takich operacji w integracji z systemami Usługobiorcy (lub jego kontrahenta) o takich parametrach. Powstałe w wyniku Prac rozwojowych oprogramowanie ma zapewniać skalowalność, wysoką dostępność i odporność na awarie. W ramach tego Projektu konieczne będzie przeprowadzenie Prac rozwojowych pozwalających na opracowanie koncepcji nowego oprogramowania (w tym opracowanie architektury, algorytmów i interfejsu użytkownika), a następnie zrealizowanie stosownych prac programistycznych, które umożliwiły jego wdrożenie oraz implementację. Odbywać się ma to z wykorzystaniem języka (…), (…), przy użyciu technologii takiej jak: (…), (…), (…), (…), (…) oraz następujących zasobów wiedzy: algorytmika, projektowanie systemów informatycznych, programowanie, automatyzacja testów, umiejętność tworzenia dokumentacji projektowej. One zostaną rozwinięte.

Wytworzone w ten sposób algorytmy i oprogramowanie będą innowacyjne na skalę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ponieważ występujące w nim koncepcje czy opracowywane narzędzia lub algorytmy w znacznym stopniu odróżniać się będą od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Dotychczas Wnioskodawca nie miał opracowanego takiego rozwiązania.

Projekt jest nieprzewidywalny – Wnioskodawca nie wie czy stworzenie takiego rozwiązania jest możliwe, czy jest to odpowiednia technologia do tego typu rozwiązań, co więcej przystępując do prac Wnioskodawca nie wie jakie metody liczenia oraz algorytmy użyć do estymowania kosztów i przedstawienia rekomendacji ich zmniejszenia, a dodatkowo nie wie jakie dokładnie wykorzystać źródła danych do uzyskania optymalnych kalkulacji. Nie jest także wiadome jaka forma prezentacji tych danych użytkownikowi będzie najodpowiedniejsza.

Przyjęty przez Wnioskodawcę harmonogram (Wnioskodawca pomija tutaj daty dzienne) obejmuje:

·opracowanie koncepcji nowego oprogramowania;

·zaprojektowanie, a następnie opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu prezentacji danych dotyczących (…);

·zaprojektowanie, a następnie wykonanie interfejsu użytkownika umożliwiającego prezentację wyników działań ww. algorytmów;

·napisanie kodu źródłowego projektowanego oprogramowania;

·przygotowanie przypadków/środowisk testowych;

·testowanie zaprojektowanych rozwiązań w przygotowanym środowisku testowym oraz w środowisku symulacyjnym oraz przygotowanie dokumentacji projektowej.

Wnioskodawca nie umie odpowiedzieć, jak będą wyglądały dalsze faktyczne działania, ponieważ oczywiście mogą wystąpić odstępstwa od harmonogramu, ale opisze je szczegółowo w Karcie projektu.

Cel Projektu ma zostać zrealizowany zasobami ludzkimi Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie zamierza korzystać z podwykonawców. Wnioskodawca może opisać zasoby sprzętowe wykorzystane do realizacji tego przedsięwzięcia dokładniej (ale będzie to m.in. sprzęt komputerowy, Internet, oprogramowanie komputerowe, koszty dojazdu).

Co do sposobów finansowania, to wydatki określone powyżej Wnioskodawca poniósł ze środków własnych (Wnioskodawca może też dołączyć do wniosku przygotowane przez Niego Karty projektu).

W 2023 r. Wnioskodawca rozpoczął i zakończył pierwszy z opisywanych Projektów, natomiast drugi został dopiero rozpoczęty. Wnioskodawca nie wie ile potrwa i czy w tym roku Wnioskodawca będzie wykonywał jeszcze kolejne projekty. Oczywiście, zgodnie z tym o czym Wnioskodawca pisał powyżej, ma On wszystko udokumentowane w formie Kart projektu, więc Wnioskodawca może opisać każde wytworzone – do tej pory – autorskie prawo do programu komputerowego w ramach tychże Projektów, zgodnie z tym co Wnioskodawca udokumentował (w sposób opisany powyżej). Jednakże Wnioskodawca nie jest w stanie określić tego na przyszłość, ponieważ nie wie jaki Projekt będzie wykonywał za 3-4 miesiące. Przeważnie w trakcie roku Wnioskodawca pracuje nad kilkoma projektami.

Prowadzone przez Wnioskodawcę Prace rozwojowe są wykonywane w sposób zaplanowany i zorganizowany przy użyciu odpowiedniego zaplecza sprzętowego. Ze względu na istotę każdego Projektu, koncentrują się one wokół zwiększania zasobów posiadanej wiedzy oraz jej wykorzystywania w praktyce do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności dostarczanych przez Wnioskodawcę Usługobiorcy rozwiązań. Prace rozwojowe, co do zasady, bazują na autorskich pomysłach Wnioskodawcy wykonywanych w określonym celu – przy uwzględnieniu jedynie ogólnych wytycznych Usługobiorcy (lub jego kontrahenta) co do danej funkcjonalności czy całego oprogramowania.

Prace takie obejmują przykładowo stworzenie projektu rozwiązania (zaprojektowanie algorytmu), przeprowadzenie testów, a także czynności programistyczne takie jak autorskie tworzenie kodu źródłowego oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych.

Wskazane prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością (nie stanowią rutynowych zmian dokonywanych okresowo w funkcjonującym już systemie tzw. czynności utrzymania).

W praktyce, na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń oraz testów zdobywać, poszerzać czy łączyć wiedzę z nauk podstawowych (np. matematyka czy statystyka) czy stosowanych (np. informatyka), tak aby następnie móc wykorzystywać ją przy tworzeniu lub modyfikowaniu wskazanego oprogramowania lub modułów/funkcjonalności.

Nowe oprogramowanie, nową lub modyfikowaną funkcjonalność/moduł oraz postęp prac w ramach Projektu Wnioskodawca dokumentuje na bieżąco w prowadzonej przez siebie dokumentacji zawierającej m.in. opis Projektu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz końcowe efekty, co świadczyć może o prowadzeniu prac w sposób systematyczny, metodologiczny i kontrolowany, umożliwiający monitorowanie postępów wspomnianych powyżej Prac rozwojowych.

Tak jak Wnioskodawca pisał we wniosku, Jego zadaniem jest zasadniczo tworzenie nowego oprogramowania/nowych funkcjonalności, a jedynie wyjątkowo modyfikowanie już istniejącego oprogramowania w ramach opisywanych Projektów. Skoro to, co Wnioskodawca wytworzył jest nowe i innowacyjne, Wnioskodawca nie może tego w tym samym czasie usprawniać ulepszać. Jeżeli chodzi zaś o te wyjątkowe sytuacje stanowiące rozwój istniejącego już oprogramowania, to w efekcie prac Wnioskodawcy powstają/powstawać mogą w przyszłości nowe funkcjonalności/moduły, które stanowią pewną „nakładkę” na istniejące już oprogramowanie w ramach opisywanych Projektów – komunikując się z nim i je ulepszając. Wnioskodawca jest więc właścicielem jedynie tego oprogramowania/części oprogramowania, które sam tworzy (tj. tej „nakładki”).

Zatem, te czynności zawsze zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania i nie mają charakteru rutynowych i okresowych zmian. Modyfikowane oprogramowanie nie jest własnością Wnioskodawcy (nawet jeżeli Wnioskodawca uprzednio sam stworzyłby dany program, to i tak wcześniej przenosi On prawa do niego na Usługobiorcę lub jego kontrahenta), a ulepszenie odbywa się w ramach realizowania przez Wnioskodawcę zawartej umowy, o której mowa we wniosku.

W przypadku gdy Wnioskodawca modyfikuje/ulepsza oprogramowanie komputerowe lub jego część (nawet takie, które sam wcześniej stworzył), w wyniku podjętych przez Niego czynności powstaje odrębny od tego oprogramowania program lub jego części składowa (tj. nowe, kwalifikowane prawo własności intelektualnej), podlegający ochronie na podstawie art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe do tych nowo utworzonych programów/części składowych oprogramowania, których celem jest modyfikacja starszego oprogramowania.

Następnie – w ramach postanowień umownych – całość praw do takiego nowo utworzonego programu przechodzi na Usługobiorcę w ramach wykonywania ww. usług (następuje tzw. komercjalizacja). Odbywa się to wszystko w schemacie opisanym powyżej w ramach odpowiedzi na pytania powyżej i nie ma sensu w tym miejscu tego kolejny raz powtarzać. Dlatego te nowe funkcjonalności/moduły (części oprogramowania) stanowią osobny przedmiot obrotu, który podlega również ochronie na podstawie Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74).

Zatem, Wnioskodawca jest twórcą i czasowym właścicielem nowych funkcjonalności/części składowych tego oprogramowania (tj. nowych funkcjonalności/modułów modyfikujących już wcześniej istniejące, powodujących ich ulepszenie).

W wyniku takiej modyfikacji powstawały lub mogą w przyszłości powstawać nowe kody/algorytmy w językach programowania i tak jak Wnioskodawca pisał powyżej – nowe prawo własności intelektualnej, chronione w myśl art. 74 Ustawy o prawie autorskim.

Wnioskodawca nie wie praktycznie nic o wytwarzanych przez inne osoby częściach oprogramowania i nie wie nic na temat tego jak wytwarzane przez Niego oprogramowanie traktuje Usługobiorca (co z nim później robi i czy je łączy czy dzieli). Doprecyzowując jednak powyższe, zasadniczo wszelkie zadania, jakie Wnioskodawca wykonuje, wykonuje je samodzielnie i tych sytuacji dotyczy przede wszystkim Jego wniosek. Wnioskodawca wykonuje je w ramach swojej działalności na potrzeby współpracy z kontrahentem wskazanym we wniosku i odpowiedzi powyżej.

Może zdarzyć się też tak, że nie w przypadku każdego Projektu Wnioskodawca samodzielnie wykonuje wszystkie prace programistyczne – czasem Usługobiorca powołuje specjalny zespół programistyczny do wykonania danego Projektu. W przypadku takiej współpracy, podział zadań pomiędzy poszczególnych programistów dokonywany jest wewnątrz zespołu. Ponieważ współtworzony w ramach danego Projektu „system” składa się z poszczególnych samodzielnych elementów składowych, prawa autorskie do tych elementów przysługują temu programiście, który je napisał/zaprojektował.

Zatem, przysługują Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do tych nowo utworzonych elementów składowych większego oprogramowania w ramach danego Projektu, które stanowią osobny przedmiot obrotu chroniony w myśl art. 74 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Następnie –w ramach postanowień umownych – całość praw autorskich do nich przechodzi na Usługobiorcę w ramach wykonywania ww. usług (następuje tzw. komercjalizacja). Odbywa się to wszystko w schemacie opisanym powyżej w ramach odpowiedzi na pytania powyżej i poniżej.

Przeniesienie (całości) autorskich praw majątkowych (do wytworzonych w ramach umowy utworów), o których mowa we wniosku i odpowiedzi, następuje zasadniczo ostatniego dnia miesiąca, w którym dane prawo powstało (co w praktyce zostaje potwierdzone we wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku dokumentacji). Szczegółowo – w praktyce – Wnioskodawca przygotowuje dla Usługobiorcy ww. ewidencję czasu spędzonego na tzw. Bieżącej działalności programistycznej i czasu poświęconego na tworzenie ww. utworów  w danym miesiącu, a jeżeli dojdzie do wytworzenia utworu, to po jego stworzeniu – jeśli zajdzie taka potrzeba – Wnioskodawca przekazuje Usługobiorcy (lub ewentualnie jego kontrahentowi) dokumentację w formie Karty projektu (o której Wnioskodawca pisze powyżej, a która zawiera m.in. opis utworu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz opis końcowych efektów) – ta dokumentacja potwierdza przeniesienie praw majątkowych autorskich do danego utworu. Sam utwór jest zapisywany w systemie teleinformatycznym Usługobiorcy lub jego kontrahenta w postaci kodu źródłowego  (a czasem także dodatkowej wymaganej dokumentacji). Szczegółowe zaś zasady dokonywania rozliczeń zostały przez Wnioskodawcę wskazane w odpowiedzi na pytania powyżej.

Sposób „przeniesienia” majątkowych praw autorskich następuje zgodnie z wymaganiami Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz 53 ww. ustawy), na polach eksploatacji wskazanych w umowie.

Usługi nie są wykonywane pod kierownictwem ani w miejscu i czasie wyznaczonym jednostronnie przez zlecającego je.

Wnioskodawca wykonując swoje usługi ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz (wykonywanie) podejmowanych przez siebie czynności.

Dla opisywanej we wniosku współpracy Wnioskodawca zaprowadził odrębną od PKPIR ewidencję, o której mowa we wniosku, od 1 stycznia 2023 r. (tj. od momentu rozpoczęcia opisywanych we wniosku Prac rozwojowych, jeszcze przed poniesieniem pierwszych kosztów na pierwszym Projekcie w 2023 r.) i od tego czasu Wnioskodawca prowadzi ją na bieżąco. W prowadzonej ewidencji wyodrębnione jest każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, pozwala ona na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a także pozwala ona wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu (oczywiście, z uwzględnieniem pytań/wątpliwości, które Wnioskodawca podnosi w swoim pytaniu nr 4). Taką ewidencję Wnioskodawca prowadził również w latach wcześniejszych, ale było to prowadzone na potrzeby innych rozliczeń, co do których Wnioskodawca posiada już wydaną indywidualną interpretację (jak pisał On we wniosku).

Wątpliwości Wnioskodawcy (zadane w pytaniu nr 4) dotyczą wydatków, które już faktycznie wystąpiły lub mogą faktycznie wystąpić w przyszłości – ponieważ wniosek dotyczy również przyszłości Wnioskodawca wskazuje tutaj również wydatki, które w przyszłości może ponieść. Oczywiście, do tzw. wskaźnika nexus mogą zostać zaliczone również inne wydatki, niemniej jednak w stosunku do nich Wnioskodawca nie podjął wątpliwości wskazanych w pytaniu nr 4. To, czy dany wydatek zostanie faktycznie poniesiony w przyszłości, zależy z jednej strony od konkretnych wymagań stawianych w danym Projekcie, a z drugiej wyznaczany jest przez aktualny stan technologii, a nawet popularność danego modelu telefonu wśród Użytkowników, do których kierowana jest usługa, której odbiorowi służy Projekt. Jednakże, jeżeli taki wydatek zostanie poniesiony, Wnioskodawca chciałby mieć pewność czy dokonuje On prawidłowej kwalifikacji tego wydatku na potrzeby tzw. wskaźnika nexus.

Każdy z ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków (wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i uzasadnieniu stanowiska własnego Wnioskodawcy w kontekście pytania nr 4) ma/może mieć w przyszłości bezpośredni związek z codzienną pracą Wnioskodawcy i wykonywanymi zadaniami (w obszarze IT), a ich ponoszenie jest/może być w przyszłości niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju.

O bezpośrednim powiązaniu wszystkich wymienionych w pytaniu nr 3 kosztów z wytworzeniem, rozwijaniem czy ulepszaniem oprogramowania świadczyć mogą następujące przesłanki.

W celu prowadzenia działalności w zakresie IT oraz szczególnie świadczenia usług w ramach opisywanych przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych w zakresie tworzenia/rozwoju oprogramowania Wnioskodawca był/może być zmuszony w przyszłości do ponoszenia wydatków na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego w formie np. licencji – lub subskrypcji – opłacanych miesięcznie lub rocznie. Podatnik posiadający własną firmę niejednokrotnie jest zobowiązany do zakupu licencji, która zezwala mu na wykorzystywanie oprogramowania komputerowego w firmie na określonych warunkach. Zakup licencji oraz sposób jej rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów zależy przede wszystkim od wartości i długości przewidywanego okresu, w którym nabyta licencja (lub dostęp do oprogramowania) będzie użytkowana w ramach działalności gospodarczej.

Ze względu na te kryteria, nabyte przez Wnioskodawcę licencje zezwalające na korzystanie z oprogramowania (np. edytora tekstu do pisania kodu, który może stanowić podstawowe narzędzie pracy Wnioskodawcy) mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie nabycia; wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (przy uwzględnieniu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania licencji do używania lub w miesiącu następnym; lub odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych). Nie wpływa to jednakże w żaden sposób na możliwość kwalifikacji takiego kosztu do wskaźnika nexus. Przedmiotowe koszty dotyczyć będą bezpośrednio oprogramowania, które umożliwiać będzie Wnioskodawcy prowadzenie Prac rozwojowych wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego. Tytułem przykładu Wnioskodawca może wskazać w tym miejscu oprogramowanie takie jak chociażby (…) lub (…), które są wykorzystywane zarówno do bieżącej kompilacji kodu źródłowego, jak również do uruchamiania scenariuszy testowych.

Bez tego oprogramowania, stanowiącego narzędzie pracy Wnioskodawcy (w sektorze IT), praktycznie niemożliwe mogłoby się okazać wytwarzanie konkretnych przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej na niektórych Projektach.

W celu prowadzenia działalności w sektorze IT (działalności programistycznej) oraz szczególnie świadczenia usług w ramach opisywanych przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych, Wnioskodawca był oraz może być zmuszony w przyszłości (zgodnie z tym o czym Wnioskodawca pisał powyżej) do ponoszenia wydatków na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki), który będzie Wnioskodawcy fizycznie niezbędny do wykonywania czynności programowania w obszarze IT (pisania kodu źródłowego) – czyli także wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Sprzęt w postaci komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki umożliwiać będzie Wnioskodawcy wytwarzanie kodu źródłowego (tj. tworzenie, rozwijanie lub ulepszanie oprogramowania). Bez tego typu sprzętu zaprojektowanie rozwiązania, napisanie kodu, przetestowanie i finalne stworzenie programu komputerowego nie byłoby możliwe – nie mówiąc już o późniejszej jego komercjalizacji i przekazaniu Usługobiorcy. Dodatkowo przykładowo dysk twardy może być Wnioskodawcy niezbędny do bezpiecznego przechowywania kodów źródłowych, algorytmów i innych danych związanych z tworzonym oprogramowaniem, natomiast smartfon umożliwia Wnioskodawcy kontakt z Usługobiorcą np. w celu przedyskutowania wymogów i założeń danego Projektu oraz dostęp do Internetu z każdego miejsca, w którym Wnioskodawca przebywa i świadczy usługi.

W kontekście tych wydatków, są to wydatki które Wnioskodawca może być w przyszłości zmuszony ponieść (gdyż może się zdarzyć tak, że sprzęt na który Wnioskodawca pracuje niedługo ulegnie normalnemu zużyciu). Dla przykładu w 2022 r. Wnioskodawca zakupił smartfon, klawiaturę, dysk twardy i monitor. Jeżeli chodzi o formę rozliczania, to zakup takiego sprzętu, co do zasady stanowić będzie środek trwały (amortyzowany) o niskiej wartości (wartość poniżej 10 000 zł.) lub w zależności od konkretnego wydatku zgodnie z kryterium wartości i przewidywanego czasu ich używania – mogą ewentualnie stanowić środki trwałe, składniki majątku lub wyposażenie albo nie stanowiąc środków trwałych, zostać rozliczone w kosztach jednorazowo. Niemniej jednak nie wpływa to w żaden sposób na możliwość zakwalifikowania takiego wydatku lub jego części do odpowiedniej litery wyszczególnionej we wskaźniku nexus, czego dotyczy zadane przez Wnioskodawcę pytanie nr 4.

Na ten moment Wnioskodawca nie planuje ponosić innych wydatków w tej kategorii niż wskazane powyżej oraz w zadanym przez Niego pytaniu nr 4 – nie może On jednak wykluczyć, iż w przyszłości pojawi się konieczność zakupu sprzętu niezbędnego do wytwarzania opisywanego oprogramowania (ze względu na błyskawiczny rozwój technologii IT Wnioskodawca nie jest w stanie na ten moment dokładnie określić parametrów sprzętu na jakim będzie programował za 2 czy 3 lata). Oczywiście, Wnioskodawca nie zamierza co roku kupować osobnego komputera czy dysku twardego, ale jeśli zakup stanie się niezbędny, chciałby mieć pewność, czy dobrze dokonuje rozliczenia.

Do prowadzenia działalności w sektorze IT oraz szczególnie świadczenia usług w ramach opisywanych przez Wnioskodawcę Prac rozwojowych był Wnioskodawcy w 2023 r. oraz może się także okazać w przyszłości niezbędny dostęp do usług w chmurze obliczeniowej  (w tym np. hostingu, przestrzeni dyskowej, dzierżawy mocy obliczeniowej czy serwera), obejmujących m.in. stałe udostępnianie tzw. wirtualnej powierzchni dyskowej czy wirtualnych zasobów (RAM i CPU), które Wnioskodawca będzie mógł wykorzystywać w przyszłości w prowadzonej przez siebie działalności (przy opisywanych Pracach rozwojowych). Tytułem wyjaśnienia Wnioskodawca pragnie wskazać, że słowo „hosting” to określenie rodzaju usług teleinformatycznych polegających na udostępnieniu klientowi przez usługodawcę zasobów serwerowni.

Dzięki tym rozwiązaniom Wnioskodawca mógł/będzie mógł w przyszłości w bezpieczny sposób zapisywać, przechowywać i modyfikować z każdego miejsca, w którym się znajduje tworzone przez Niego rozwiązania (w postaci kodu autorskiego do programu komputerowego). Oprócz bezpiecznego miejsca dyskowego, usługi umożliwiają Wnioskodawcy pracę zdalną nad danym Projektem, z każdego miejsca w którym przebywa. Najważniejszą funkcją jednak jaką dla Wnioskodawcy tego typu usługi prezentują, jest tymczasowy dostęp do dodatkowych zewnętrznych zasobów (RAM i CPU) w celu np. testowania tworzonych przez Niego algorytmów. Bez dostępu do tych usług mogłoby okazać się niemożliwym prowadzenie takiej działalności (zgodnie z wymaganiami danego Projektu) ani późniejsze komercjalizowanie wyników ich prac – ze względu na specyfikę tworzonego oprogramowania. Wydatki te nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzowuje, że nie chodzi Mu tu o wykorzystywanie usług hostingu w celach marketingowych – usługi w tzw. chmurze obliczeniowej – zgodnie z tym o czym Wnioskodawca pisze powyżej, mogą być jednym z narzędzi do pisania programów komputerowych i w ten sposób Wnioskodawca zamierza je wykorzystywać (oczywiście, o ile zachodzi faktyczna potrzeba ich nabycia i wykorzystania na danym Projekcie). Pragnąc doprecyzować, może się zdarzyć tak, że obligatoryjnym elementem zakupu np. usług hostingowych czy serwerowych są tzw. usługi wsparcia technicznego związane bezpośrednio z usługami hostingowymi czy usługami w chmurze. Są one często obligatoryjnym elementem zakupu usług hostingowych czy związanych z udostępnieniem przestrzeni dyskowej (Wnioskodawca nie planuje dokonywać odrębnych zakupów w tym zakresie). Na takie usługi składają się m.in. dbanie usługodawcy o odpowiedni stan techniczny połączeń serwerów z Internetem, ochrona danych klientów oraz ich kont, ochrona serwerów przed cyberatakami, gwarantowanie maksymalnie szybkiej, niezawodnej i stałej dostępności do danych gromadzonych na serwerach oraz wsparcia w okresie awarii czy szybkiego reagowania na problemy związane z tymi dyskami.

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać odrębnych zakupów w tym zakresie ponad te, które wymienił.

Dodatkowo, w związku z profilem działalności Wnioskodawcy, w dynamicznie zmieniającym się sektorze IT oraz prowadzonymi Pracami rozwojowymi, Wnioskodawca może być zmuszony w przyszłości (Wnioskodawca nie ponosił ich dotychczas w 2023 r.) do ponoszenia wydatków na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach.

Ponieważ opisane Projekty są pod wieloma aspektami innowacyjne oraz m.in. dlatego, że technologia, w której Wnioskodawca pracuje podlega nieustannym i wyjątkowo szybkim zmianom, Wnioskodawca musi stale podnosić swoją wiedzę i rozwijać umiejętności. W praktyce, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w sektorze IT stanowi działalność twórczą. Aby ten stan utrzymać, Wnioskodawca musi stale rozwijać swoją wiedzę, tak aby być cały czas „na bieżąco” z nowościami technologicznymi szczególnie w dziedzinie programowania.

Dodatkowo, Wnioskodawca musi stale, dla każdego tworzonego oprogramowania, rozwiązywać teoretyczne i praktyczne problemy, wymyślając unikatowe koncepcje ich rozwiązania. Tylko w ten sposób Wnioskodawca jest w stanie dostarczyć swojemu kontrahentowi produkt spełniający oczekiwania, jednocześnie będący jedynym w swoim rodzaju ze względu na zastosowane autorskie rozwiązania oraz na tyle innowacyjny, że powstające oprogramowanie można określić jako nowatorskie. Świadczenie ww. usług wymaga zatem ciągłego poszerzania i zdobywania wiedzy, aby oprogramowanie, było jak najlepszej jakości.

Zatem, takie koszty mogą mieć w przyszłości bezpośrednie odzwierciedlenie w tworzonym oprogramowaniu.

W związku z tym, Wnioskodawca zamierza w przyszłości uwzględnić w lit. a wskaźnika nexus wydatki na zakup materiałów szkoleniowych oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych konferencjach (o ile zajdzie konieczność ich nabycia). Chodzi głównie o bezpośrednie koszty uczestnictwa w szkoleniach/konferencjach, dostępu do platform szkoleniowych czy zakupu specjalistycznych materiałów szkoleniowych (w formie np. publikacji), głównie z obszaru IT oraz programowania – z których Wnioskodawca będzie mógł czerpać najnowszą dostępną wiedzę z zakresu języków programowania, którą następnie wykorzysta podczas opisywanych Prac rozwojowych zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (lub praw) – oczywiście, o ile zajdzie taka potrzeba.

Z uwagi na panującą epidemię, szkolenia/konferencje stacjonarne z tej tematyki w interesującym Wnioskodawcę zakresie zostały niestety odwołane, dlatego aktualnie Wnioskodawca nie jest w stanie przedstawić ich przykładów (choć nie wyklucza On, że w przyszłości takie koszty poniesie). Dla przykładu mogą być to szkolenia w zakresie wykorzystywania technologii przygotowania do certyfikacji (…), (…)l ub (…). Mogą to być także koszty związane z udziałem w branżowych konferencjach, takich jak np. (…) lub (…), na których uczestnicy mogą uzyskać branżową wiedzę z zakresu technologii (…).

Dodatkowo, Wnioskodawca był oraz może być zmuszony w przyszłości do ponoszenia wydatków na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych, jakimi są dostęp Internetu oraz sieci GSM, który będzie Wnioskodawcy niezbędny do wykonywania działalności tego rodzaju. Chodzi konkretnie o wydatek na zakup usług dostępu do sieci Internet (np. stały dostęp lub pakiet danych) lub dostęp do sieci telefonicznej umożliwiający nawiązywanie połączeń głosowych i wysyłanie czy odbieranie wiadomości tekstowych.

Usługi te mogą umożliwić Wnioskodawcy pracę zdalną nad danym Projektem (bez fizycznej obecności w siedzibie Usługobiorcy, co jest istotne także w czasie obecnie panującej pandemii). Bez dostępu do tych usług mogłoby nie być możliwe prowadzenie takiej działalności ani późniejsze komercjalizowanie wyników ich prac – ze względu na specyfikę tworzonego oprogramowania, to właśnie z wykorzystaniem narzędzi zdalnego porozumiewania się następuje i będzie następować w przyszłości chociażby przekazanie wyników opisywanych Prac rozwojowych (tj. oprogramowania) – zamieszczanie ich w systemie teleinformatycznym kontrahenta, a także kontakt z kontrahentem w celu ustalenia zakresu prac niezbędnych do wykonania. Dodatkowo, dostęp do Internetu może dać Wnioskodawcy możliwość stałego podnoszenia swojej wiedzy i umiejętności, co z całą pewnością będzie mogło zostać wykorzystane w opisywanej przez Niego działalności.

Ponadto, Wnioskodawca był i może być zmuszony do ponoszenia wydatków na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym kosztów utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego). Na te wydatki składają się koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego, takie jak koszty zakupu paliwa, koszty napraw pojazdu czy ewentualnie opłaty parkingowe.

Tego typu wydatki były/mogą być Wnioskodawcy niezbędne, aby móc świadczyć usługi w ramach wskazanych Projektów – w szczególności aby móc dojechać do miejsca świadczenia usług czy przechowywania dokumentacji Projektowej, gdzie Wnioskodawca będzie mógł korzystać z pełnego dostępu do danych (niezbędnych na konkretnych etapach Jego pracy twórczej) do stworzenia autorskich praw do programów komputerowych  w ramach opisywanych we wniosku Prac rozwojowych. Zdalny dostęp do całego zbioru danych nie jest możliwy ze względu na wrażliwość tych danych. Dodatkowo, wydatki te umożliwiają dojazd na spotkania, w trakcie których wraz z Usługobiorcą lub finalnym odbiorcą oprogramowania (czy ich przedstawicielami) Wnioskodawca analizuje i tworzy nowe hipotezy badawcze (wykorzystywane później w opisywanych powyżej Pracach rozwojowych).

Tak też w skrócie przedstawia się także związek przyczynowo-skutkowy wskazanych kosztów z osiągnięciem przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w obszarze IT (a w szczególności z wytworzeniem/ulepszaniem/rozwojem opisywanego oprogramowania). Powtarzając jeszcze raz: bez dostępu do określonego sprzętu, oprogramowania umożliwiającego pisanie kodu źródłowego/testowanie czy odpowiedniej wiedzy/umiejętności, dostępu do środków zdalnego porozumiewania na odległość jak Internet, czy bez środka komunikacji, Wnioskodawca nie mógłby świadczyć usług programistycznych w obszarze IT (w tym w zakresie tworzenia oprogramowania) albo byłoby to utrudnione, i w związku z tym osiągnięcie opisywanego przez Wnioskodawcę przychodu byłoby znacznie utrudnione (w praktyce nawet może nie mógłby On świadczyć tego typu usług).

Dodatkowo, przesłanki świadczące o bezpośrednim powiązaniu wskazanych kosztów z wytwarzaniem oprogramowania Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu stanowiska własnego w odniesieniu do zadanego pytania nr 4. W szczególności, to wszystkie te przesłanki świadczą o bezpośrednim powiązaniu wymienionych w pytaniu nr 4 kosztów z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania.

Takie podejście jest zgodne zarówno z wydanymi przez MF Objaśnieniami IP Box, metodologią przyjętą przez OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, a także ze stanowiskiem prezentowanym przez Dyrektora KIS w innych wydanych interpretacjach m.in.: z 29 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.469.2019.2.AC;  z 13 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.487.2019.3.GG; z 11 marca 2020 r.,  nr 0114-KDIP3-2.4011.696.2019.2.JM; z 5 maja 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011 63.2020.2.MN; z 7 września 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.465.2020.2.GG, czy z 23 listopada 2020 r., nr 0115-KDIT2.4011.597.2020.2.HD.

Jeżeli chodzi o przyporządkowanie konkretnej wartości wydatków do konkretnego prawa własności intelektualnej, to ciężko jest Wnioskodawcy jednoznacznie wyjaśnić to w odpowiedzi, bez podania konkretnych kwotowych przykładów. Niemniej jednak, każdy ze wskazanych przez Wnioskodawcę kosztów jest/może być w przyszłości bezpośrednio związany w całości lub w części z konkretnym wytwarzanym (lub ulepszanym/rozwijanym) i komercjalizowanym przeze Niego prawem do programu komputerowego.

Zakres w jakim są/będą one wykorzystywane do Prac rozwojowych Wnioskodawca ustala na podstawie wskazanej przez Niego wcześniej we wniosku osobnej ewidencji wewnętrznej prowadzonej na bieżąco (przy uwzględnieniu zastosowanej przez Wnioskodawcę odpowiedniej proporcji odnoszącej się do czasu świadczenia usług, poświęconego na wytworzenie danego programu komputerowego w danym miesiącu). W ten sposób na bieżąco Wnioskodawca dokonuje określenia, jaka część danego wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi (i dalej z konkretnym wytwarzanym prawem do programu komputerowego), a jaka jego część służy do pozostałych celów (tj. usług niezaliczanych do tzw. ulgi IP Box – Bieżącej działalności programistycznej). Oczywiście, o ile dany koszt zostanie faktycznie poniesiony, nie musi on być związany z każdym wytwarzanym prawem własności intelektualnej, dodatkowo może on być też wykorzystywany w pozostałej działalności Wnioskodawcy (nie zaliczanej do tzw. ulgi IP Box – np. do opisywanej wyżej Bieżącej działalności programistycznej).

Przykładowo i całkiem hipotetycznie, dla zobrazowania sytuacji: przy pracach nad programem komputerowym numer 1 (KPWI 1/2023), może okazać się niezbędny dostęp do danego oprogramowania o określonej specyfikacji, ale dostęp ten nie będzie wykorzystywany przy pracach nad programem numer 2 (KPWI 2/2023), a jednocześnie będzie niejako przy okazji również wykorzystywany w pozostałej Bieżącej działalności programistycznej. W takim wypadku, aby poprawnie zakwalifikować dany koszt do tzw. ulgi IP Box, Wnioskodawca jest zmuszony do dokonywania (I) funkcjonalnego (są one alokowane do tego programu, do wytworzenia którego posłużyły) oraz (II) czasowego wydzielenia tych kosztów według opisanej we wniosku proporcji. Zatem, po dokonaniu funkcjonalnego podziału, zakres w jakim są one wykorzystywane do Prac rozwojowych (i dalej przypisanie ich do konkretnego wytworzonego prawa autorskiego) jest możliwy do ustalenia na podstawie wskazanej powyżej ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę (przy uwzględnieniu proporcji czasowej). W ten sposób Wnioskodawca dokonuje określenia, jaka część wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi i w takiej proporcji alokuje On opisywane koszty.

Pytania

1.Czy autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, spełnia przesłanki do uznania go za wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT?

2.Czy wskazane przez Wnioskodawcę kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą być opodatkowane stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT?

3.Czy wskazane przez Wnioskodawcę kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą być opodatkowane stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy o PIT?

4.Czy Podatnik przyjmuje prawidłową metodologię w zakresie obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, w szczególności czy wskazane we wniosku koszty (m.in. wydatki na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego; wydatki na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki); wydatki na zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej; wydatki na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach; wydatki na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu oraz wydatki na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego)), o ile zostaną faktycznie poniesione, mogą zostać zakwalifikowane w całości lub odpowiedniej proporcji do uznania za składniki wzoru oznaczonego literą „a”, tj. „prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, spełnia przesłanki do uznania go za wytwarzane w ramach prowadzonej działalności  badawczo-rozwojowej zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Warunkiem koniecznym dla skorzystania ze wskazanej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego preferencji podatkowej jest wymóg prowadzenia przez Podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 38 Ustawy o PIT – działalność badawczo-rozwojowa, to „(...) działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

W kontekście wskazanej definicji istotne są opublikowane przez Ministerstwo Finansów Objaśnienia IP BOX, w których stwierdzone zostało, że „Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” wskazuje, iż w celu uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczy, aby podatnik prowadził badania naukowe lub alternatywnie, aby prowadził prace rozwojowe (...)” – i taki właśnie przypadek występuje, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej przez Niego sytuacji, obejmując prace rozwojowe.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT, za prace rozwojowe uznaje się: „prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce”.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: „Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń”.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełniają przesłanki wskazane w przytoczonej powyżej definicji działalności rozwojowej. W jej myśl za prace rozwojowe uznane powinny być m.in. wszelkie prace wykorzystujące dostępną wiedzę i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów lub procesów. W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi (i będzie musiał w przyszłości) od 2023 r. w drodze doświadczeń oraz testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (takich jak m.in. matematyka czy statystyka) czy stosowanych (np. informatyka), tak aby następnie móc wykorzystywać ją przy tworzeniu lub modyfikowaniu wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego modułów czy całego oprogramowania. W oczach Podatnika, opisane we wniosku czynności i prace, które polegają m.in. na projektowaniu, opracowywaniu innowacyjnych rozwiązań i tworzeniu algorytmu, mieszczą się w zakresie tak ujmowanej działalności rozwojowej. Celem wskazanych prac jest (i będzie w przyszłości) tworzenie nowego oprogramowania/nowych lub modyfikowanie istniejących już modułów w ramach prowadzonych Projektów. Wytworzenie nowego kodu wpływa (i wpływać będzie w przyszłości) znacząco na ilość i jakość funkcji opracowywanych w ramach każdego Projektu rozwiązań finalnych. Prace nad tymi modułami oraz nad nowym oprogramowaniem, stanowią istotny obszar działalności Wnioskodawcy, co znajduje odzwierciedlenie w wyodrębnieniu ewidencji prowadzonej na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej (wskazanej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego).

Co więcej, z przytoczonych definicji wynika, że wskazana w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działalność Wnioskodawcy spełnia jednocześnie przesłanki do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową, ponieważ:

• ma charakter twórczy – w związku z tym, iż większa część opisanej we wniosku działalności Podatnika jest nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru, przedmiotowe wyniki prac spełniają bez wątpienia tę przesłankę;
• jest podejmowana w systematyczny sposób – w opublikowanych przez Ministerstwo Finansów Objaśnieniach IP BOX znalazły się wytyczne dotyczące tego warunku, zgodnie z którymi „Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany (…)”. W związku z tym, iż opisane działania są i będą stałym elementem prac Wnioskodawcy, nie są one incydentalne ani jednorazowe, a przed przystąpieniem do każdego takiego działania Podatnik ustala plan i harmonogram prac, czas trwania danego Projektu oraz regularnie i na bieżąco rejestruje zarówno przebieg prac, jak i ich wynik oraz inne aspekty wskazane w wymienionej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ewidencji, należy uznać, iż wskazana działalność jest prowadzona w sposób zaplanowany i systematyczny spełniając wskazaną przesłankę;
• ma określony cel – jako nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Tworzenie autorskich programów komputerowych przez Wnioskodawcę w ramach podejmowanych w danym Projekcie działań ma na celu wytworzenie nowych koncepcji, które w oczywisty przyczyniają się do wzbogacenia istniejącej wiedzy czy tworzenia nowych zastosowań spełniając i tę przesłankę.

Zdaniem Podatnika, programy/moduły, które wytwarza od 2023 r. (i będzie wytwarzał w przyszłości), bez wątpienia stanowią nowe oprogramowanie lub ulepszenia istniejącego oprogramowania albo zwiększają liczbę funkcji jakie ono pełni. W niektórych przypadkach nowe oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę umożliwia wykonanie konkretnych analiz lub czynności w trakcie procesów rozwojowych dotyczących danego Projektu. Także finalny produkt (po realizacji każdego Projektu) Usługobiorcy (lub ewentualnie jego kontrahenta) – jako całość, w skład której wchodzi tworzone przez Podatnika oprogramowanie, jest sam w sobie produktem innowacyjnym, praktycznie jedynym w swoim rodzaju oferującym konkretne funkcjonalności przy zachowaniu określonego poziomu bezpieczeństwa.

Tak więc twórcze działania podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach Projektów, spełniają przesłanki działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 5a pkt 38  w zw. z art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT. Jako że efektem tych działań jest kod źródłowy programu komputerowego należy stwierdzić, że Podatnik wytwarza jednocześnie chronione prawa własności intelektualnej.

Z wymienionych wyżej powodów należy zatem uznać, że prace wykonywane w przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w myśl art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT. Dlatego też autorskie oprogramowanie, o którym mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnia przesłanki do uznania go za wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 40 Ustawy o PIT. Przyjęcie takiego stanowiska potwierdzają wydane w ostatnim czasie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne, m.in.: z 17 czerwca 2020 r., nr 0115-KDIT3.4011.244.2020.1.PS; z 11 marca 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.696.2019.2.JM; z 2 kwietnia 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.1.2019.2.AA; z 4 lipca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.243.2019.1.BO.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane przez Niego kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą być opodatkowane stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT.

Ad 3

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 zostanie uznane za nieprawidłowe, to zdaniem Wnioskodawcy, wskazane przez Niego kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą być opodatkowane stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 2 Ustawy o PIT.

Uzasadnienie do pytań nr 2 i nr 3

Z początkiem 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie Ustawy o PIT, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, która wprowadziła korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. „IP BOX”).

Omawiane rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent czy właśnie autorskie prawo do programu komputerowego (dalej także: „kwalifikowane prawa własności intelektualnej” lub „kwalifikowane IP”).

Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT, w aktualnym brzmieniu, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W opublikowanych przez Ministerstwo Finansów Objaśnieniach IP BOX można znaleźć wytyczne na temat dochodu objętego wskazaną preferencją.

Zgodnie z ich treścią: „Dochodem z kwalifikowanego IP zgodnie z (...) art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, jest osiągnięty przez podatnika w ciągu roku podatkowego dochód:

• z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, dotyczących kwalifikowanego IP,
• ze sprzedaży kwalifikowanego IP,
• z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

·(...)”.

Zgodnie zaś z treścią art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego IP uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z opisywanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP (zgodnie z art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o PIT).

Zatem, o ile stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pierwszego z postawionych we wniosku pytań jest prawidłowe, ten warunek jest spełniony przez Wnioskodawcę.  Co więcej, zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu  z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu  z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym  i wskaźnika obliczonego według wzoru:

 [(a+b)x1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie zaś z treścią art. 30ca ust. 5 Ustawy o PIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W myśl art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Www. Objaśnieniach IP BOX, znaleźć można szczegółowe uzasadnienie takiego ujęcia podejścia do aspektu kosztowego. Zgodnie z ww. objaśnieniami: „Z powyższego wzoru wynika, że im więcej procesów związanych z innowacjami podatnik będzie przeprowadzał we własnym zakresie lub zlecał podmiotom niepowiązanym, tym większy będzie kwalifikowany dochód podlegający opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką, ponieważ wskaźnik będzie bliższy wartości 1 (kończąc na 1 przy najwyższej wartości wskaźnika). Wynika to z podejścia wymaganego przez OECD, zgodnie z którym dochody związane z kwalifikowanym IP mogą być korzystnie opodatkowane jedynie w takim zakresie, w jakim konkretne kwalifikowane IP przynoszące przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika (zob. między innymi akapit nr 29 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5), czyli prac, które wymagają poniesienia kwalifikowanych kosztów uwzględnionych we wskaźniku nexus”.

Mając na uwadze powyższe można stwierdzić, iż preferencyjne opodatkowanie jest możliwe do zastosowania tylko w sytuacji, gdy Podatnik ponosi jakiekolwiek koszty, które są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (w roku jego wytworzenia). Analizując to stwierdzenie w kontekście zaprezentowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy wskazać, ze Podatnik ponosił/ponosi w 2023 r. (oraz będzie przynosił w przyszłości) koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT. Powyższe koszty przypadają w całości na jedno lub w określonej proporcji na każde wytworzone przez Niego kwalifikowane prawo własności intelektualnej. W tym miejscu należy zaznaczyć, że prawidłowej kwalifikacji wskazanych kosztów dotyczy kolejne przedstawione we wniosku pytanie.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż w ramach świadczonych usług Podatnik wytwarza program komputerowy (lub programy), a w ramach zawartej umowy sprzedaje (komercjalizuje) prawo do niego (nich). Jednocześnie należy przypomnieć, że przepisy ustaw podatkowych nie zawierają definicji terminu „program komputerowy”. Bezpośrednio takiej definicji nie przedstawia również Ustawa o prawie autorskim. Przewiduje ona jednak przepisy szczególne dotyczące „programów komputerowych” (zob. art. 74 i nast. tejże Ustawy). Przepisy te wzorowane są na Dyrektywie Rady z 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych 91/250/EWG, zastąpionej później przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych. W świetle wspomnianej Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programem komputerowym będzie więc zestaw instrukcji adresowany do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania odpowiednich wyników czy realizacji odpowiednich celów.

Zatem utwory, tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę, stanowią utwory podlegające ochronie na podstawie Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z wykładnią celowościową i funkcjonalną (zob. także Raport OECD BEPS Plan Działania nr 5), mogą być uznane za kwalifikowane IP w świetle wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT, jako autorskie prawa do programu komputerowego, jeśli ich wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jako że finalny efekt prac Wnioskodawcy to kod źródłowy programu komputerowego, w myśl powyższego należy uznać, że wytwarza On chronione prawa własności intelektualnej. Ponadto, zdaniem Podatnika, działalność wykonywana przez Niego spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, dlatego tez można uznać, że wytwarza On kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT (tj. autorskie prawo do programu komputerowego). Na podstawie ww. umowy Wnioskodawca wykonuje usługę informatyczną (programistyczną), a wszelkie wytworzone prawa własności intelektualnej są przekazywane na rzecz Usługobiorcy lub/i jego kontrahenta, za ustaloną opłatą (wliczoną finalnie na fakturze w cenie świadczonej usługi).Tak więc w tym przypadku następuje także faktyczne skomercjalizowanie wytworzonych przez Niego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Główną usługą jaką wykonuje Wnioskodawca na rzecz Usługobiorcy są prace w ramach ww. Projektów, których efektem finalnym jest kod źródłowy programu komputerowego. Co więcej, jest to zasadniczo oprogramowanie pisane na zamówienie spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne, tak aby można było na jego podstawie wycenić odmiennie wartość praw własności intelektualnej związanej z tym oprogramowaniem.

Dochodem z kwalifikowanego IP z programu komputerowego jest w tym przypadku obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Odpowiednie zasady dokonywania rozliczeń między Wnioskodawcą a Usługobiorcą wskazane zostały w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zatem, spełniając warunki formalne związane z prowadzeniem na bieżąco odrębnej ewidencji księgowej (art. 30cb Ustawy o PIT) i w związku z tym, że:

1. efektem prac Wnioskodawcy są utwory objęte kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, spełniające wymogi art. 30ca Ustawy o PIT,
2. następuje przekazanie Usługobiorcy i/lub jego kontrahentowi praw własności intelektualnej, za co jest pobierane wynagrodzenie (finalnie wliczone na fakturze w cenie świadczonej usługi, co jest zgodnie z treścią umowy) oraz
3. Wnioskodawca ponosi koszty, które są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej

– Podatnik ma prawo rozliczać się na podstawie art. 30ca Ustawy o PIT (w zeznaniu rocznym za 2023 r. oraz lata kolejne), korzystając z preferencyjnej stawki podatkowej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione przez Wnioskodawcę kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskiwane w ramach opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, mogą być opodatkowane stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1  w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy o PIT. Przyjęcie takiego stanowiska potwierdzają wydane w ostatnim czasie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne m.in. z 10 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.231.2019.2.ES;  z 1 sierpnia 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR; z 27 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.410.2019.3.AC; z 23 kwietnia 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.78.2020.2.JK3.

Ad 4

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjmuje On prawidłową metodologię w zakresie obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, w szczególności poprzez uznanie, że wskazane we wniosku koszty (m.in. wydatki na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego; wydatki na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki); wydatki na zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej; wydatki na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach; wydatki na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu oraz wydatki na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego)), o ile zostaną faktycznie poniesione, mogą zostać zakwalifikowane w całości lub odpowiedniej proporcji do uznania za składniki wzoru oznaczonego literą „a”, tj. „prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zatem, jeżeli wyrażone wcześniej stanowiska Wnioskodawcy (pytania nr 1 i nr 2) są prawidłowe, to do wskazanego w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego kwalifikowanego dochodu można zastosować 5% stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jak zostało wcześniej ustalone, zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

 [(a+b)x1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zgodnie zaś z treścią art. 30ca ust. 5 Ustawy o PIT, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związano z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W myśl art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy należy uznać, że jeżeli przedstawione we wcześniejszych pytaniach postawionych we wniosku (pytanie nr 1 i nr 2) stanowisko Podatnika okaże się prawidłowe, to w celu ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania, musi On prawidłowo obliczyć wskazany w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT wskaźnik.

Wnioskodawca uważa, że dla potrzeb ustalania kosztów faktycznie poniesionych na bezpośrednio prowadzoną działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (a dokładniej autorskim prawem do programu komputerowego) we wzorze podanym w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT oznaczonym literą „a” może/będzie mógł uwzględnić m.in. wydatki na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działać programistycznych oprogramowania komputerowego; wydatki na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki); wydatki na zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej; wydatki na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach; wydatki na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu oraz wydatki na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego), jako kwalifikowane koszty związane bezpośrednio z prowadzoną przez Podatnika działalnością badawczo-rozwojową (przypadające w całości lub proporcji – wskazanej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – na Prace rozwojowe i w dalszym etapie na każde wytwarzane kwalifikowane prawo własności intelektualnej).

W przeciwieństwie do liter b, c czy d, ze wskazanego w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT wzoru, kosztowa pozycja oznaczona lit. a odnosi się do takiej aktywności Podatnika, która dotyczy prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej (o ile odpowiedź na pytanie nr 1 zostanie uznana za prawidłową oczywiście) związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Nie dotyczy ona nabycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ale przede wszystkim dotyczy wszelkich działań i kosztów, jakie Podatnik wykonuje i ponosi w ramach działalności badawczo-rozwojowej nastawionej na stworzenie przedmiotowego prawa. Mają one na celu udoskonalenie projektowanych rozwiązań czy ich dostosowanie do oczekiwań potencjalnych klientów. Aktywność ta może powodować powstanie po stronie Podatnika kosztów, które należy zakwalifikować jako te poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Za kwalifikacją przedmiotowych wydatków jako kosztu faktycznie poniesionego przez Podatnika na prowadzoną przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (lit. a z ww. wzoru) przemawia fakt, że przedmiotowe koszty dotyczą bezpośrednio nabycia usług, dostępu sprzętu lub oprogramowania czy uzyskania odpowiedniej wiedzy i umiejętności, co umożliwia (lub może umożliwiać w przyszłości) prowadzenie prac badawczo-rozwojowych wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku. Z tego powodu więc każdy z ponoszonych przez Podatnika wydatków, opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma lub może mieć w przyszłości bezpośredni związek z Jego codzienną pracą i wykonywanymi zadaniami, a ich ponoszenie jest/będzie niezbędne do prowadzenia innowacyjnej działalności wskazanego rodzaju. W szczególności Wnioskodawca musi/będzie musiał w przyszłości, w celu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, ponosić wydatki na zakup sprzętu oraz dostępu do oprogramowania, który jest/będzie Mu niezbędny do faktycznego wykonywania czynności programowania oraz wydatki na stałe podnoszenie poziomu swojej wiedzy i umiejętności – bez których poprawne wykonanie Prac rozwojowych nie byłoby faktycznie możliwe lub byłoby znacznie utrudnione. Do wykonywania opisywanych czynności w ramach Projektów niezbędny Podatnikowi może okazać się również zakup tzw. usług w chmurze obliczeniowej w postaci np. hostingu, przestrzeni dyskowej, czy serwera. Realizując wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego innowacyjne Projekty, kluczowym dla Podatnika może okazać się udział w specjalistycznych szkoleniach/konferencjach czy zakup publikacji i materiałów edukacyjnych, a nabyta w ten sposób wiedza będzie mogła zostać następnie wykorzystana w działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Podatnika. Podatnik mógłby nie być też w stanie prowadzić wskazanej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego działalności badawczo-rozwojowej bez dostępu do podstawowych usług telekomunikacyjnych (jak dostęp do Internetu czy sieci GSM) – a także nie mógłby bez tego skomercjalizować wytworzonych programów komputerowych na rzecz Usługobiorcy. Wnioskodawca ponosi/może być zmuszony do ponoszenia również wydatków na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego) – tego typu wydatki są niezbędne aby móc świadczyć usługi w ramach wskazanej współpracy – w szczególności aby móc dojechać do miejsca świadczenia usług czy przechowywania dokumentacji projektowej, gdzie Wnioskodawca może/będzie mógł korzystać z pełnego dostępu do danych niezbędnych (niezbędnych na konkretnych etapach Jego pracy twórczej) do stworzenia autorskich praw do programów komputerowych w ramach opisywanych we wniosku Prac rozwojowych. Zdalny dostęp do całego zbioru danych nie jest możliwy ze względu na wrażliwość tych danych. Dodatkowo, wydatki te umożliwiają dojazd na spotkania, w trakcie których wraz z Usługobiorcą (czy jego przedstawicielami) Wnioskodawca analizuje i tworzy nowe hipotezy badawcze (wykorzystywane później w działalności B+R).

W związku z powyższym należy uznać, że wydatki te stanowią koszty faktycznie ponoszone na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (autorskim prawem do programu komputerowego) – we wskazanej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego proporcji. Bez poniesienia wskazanych wydatków prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie przynosiłaby rezultatu, nie mógłby być stworzony program komputerowy (lub programy), a następnie nie mógłby być on komercyjnie wykorzystywany (w zakresie wskazanym w art. 30ca ust. 7 Ustawy o PIT) – lub byłoby to znacznie utrudnione.

Pozostałe pozycje ze wzoru podanego w art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT oznaczone literami b, c i d, nie znajdą zastosowania w opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, ponieważ dotyczą one kosztów faktycznie poniesionych przez Podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych lub kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,  co w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie miało miejsca. W przypadku ponoszenia przez Podatnika wyłącznie kosztów wskazanych powyżej wymienione w ww. wzorze litery b, c oraz d osiągną wartość „0”.

Zatem, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej będzie w omawianym przypadku wynosiła iloczyn dochodu z osiągniętego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz wskaźnika obliczonego według wzoru, który ostatecznie przyjmie następującą postać: ,,[a*1,3] / [a]”. Tak określona wartość przy zakwalifikowaniu wskazanych kosztów do składnika wzoru oznaczonego literą „a” będzie większa od 1, zatem zgodnie z treścią art. 30ca ust. 6 Ustawy o PIT, będzie ona finalnie wynosiła 1. To spowoduje, że podstawę opodatkowania w omawianym przypadku stanowić będzie suma dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Jeżeli chodzi o przyporządkowanie konkretnej wartości wydatków do konkretnego prawa własności intelektualnej, to Podatnik dokonuje tego na podstawie prowadzonej przez Niego ewidencji (prowadzonej na bieżąco). Zakres ten jest ustalany przy uwzględnieniu odpowiedniej proporcji odnoszącej się do czasu świadczenia usług, poświęconego na wytworzenie danego programu komputerowego w danym miesiącu. W ten sposób na bieżąco Podatnik dokonuje określenia, jaka część danego wydatku w danym miesiącu ma związek z Pracami rozwojowymi (i dalej z każdym konkretnym wytwarzanym prawem do programu komputerowego), a jaka jego część służy do pozostałych celów (tj. usług niezaliczanych do tzw. ulgi IP Box). Nie każdy z wymienionych kosztów jest powiązany z każdym tworzonym przez Niego prawem do programu komputerowego, w związku z tym Wnioskodawca musi uwzględnić przy podziale kosztów kryterium funkcjonalne, tj. kryterium bezpośredniego związku danego wydatku z wytworzeniem danego prawa własności intelektualnej) – co zostało opisane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jest to jedyny rzeczywiście miarodajny i poprawny sposób przyporządkowania konkretnej wartości danych kosztów, o których mowa we wniosku, do wytworzenia, ulepszenia czy rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania. Ten sposób powiązania konkretnych kosztów z wytworzeniem oprogramowania można określić jako klucz bezpośredniego związku i czasu, ponieważ wiąże on konkretny koszt z programem do którego wytworzenia był on niezbędny (a proporcja czasowa odnosi się do nakładu czasu spędzonego na wytworzenie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej).  Ma on zastosowanie do wszystkich wymienionych przez Wnioskodawcę w tym pytaniu kosztów. Wnioskodawca nie zna innego sposobu określania proporcji w jakiej dany koszt przypadał na dany wytwarzany przez Niego program. Jest to Jego zdaniem, najdokładniejszy sposób, który najbardziej obrazuje istniejące powiązania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Podatnik przyjmuje prawidłową metodologię w zakresie obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, w szczególności poprzez uznanie, że wskazane we wniosku koszty (m.in. wydatki na uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego; wydatki na nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfonu, dysku twardego klawiatury czy myszki); wydatki na zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej; wydatki na zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach; wydatki na uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu oraz wydatki na pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym koszty utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego)), o ile zostaną faktycznie poniesione, mogą zostać zakwalifikowane w całości lub odpowiedniej proporcji do uznania za składniki wzoru oznaczonego literą „a”, tj. „prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”. Przyjęcie takiego stanowiska potwierdzają wydane w ostatnim czasie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej podobne interpretacje indywidualne m.in.:  z 29 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.469.2019.2.AC; z 13 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.487.2019.3.GG; z 11 marca 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.696.2019.2.JM; z 5 maja 2020 r., nr 0115-KDIT1.4011.63.2020.2.MN; z 7 września 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.465.2020.2.GG, czy z 23 listopada 2020 r., nr 0115-KDIT2.4011.597.2020.2.HD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.):

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 2017 r., obecnie świadczy w praktyce usługi programistyczne (usługi z zakresu IT) związane w praktyce m.in. z tworzeniem i modyfikowaniem oprogramowania m.in. działając na zlecenie spółki zarejestrowanej w Polsce. Podstawę świadczenia wspomnianych powyżej usług stanowi zawarta z Usługobiorcą umowa. Przedmiotowe usługi związane są z projektami wewnętrznymi przygotowywanymi na potrzeby Usługobiorcy lub zewnętrznymi na potrzeby kontrahenta. Projekty dotyczą zasadniczo stworzenia nowego, autorskiego oprogramowania działającego osobno lub współdziałającego i komunikującego się z oprogramowaniem zaimplementowanym już wcześniej przez Usługobiorcę lub jego kontrahenta.

Ponieważ takich Projektów może być kilka/kilkanaście w stosunku roku, Wnioskodawca nie jest w stanie fizycznie ich wszystkich opisać, zatem skupia się na częściach wspólnych tych Projektów.

Tytułem przykładu, celem jednego z Projektów realizowanych w 2023 r. było opracowanie nowej, skalowalnej konfiguracji dla (…).

Tytułem przykładu, celem drugiego z Projektów realizowanych w 2023 r. (który niedawno się rozpoczął) jest opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu (…).

W 2023 r. Wnioskodawca rozpoczął i zakończył pierwszy z opisywanych projektów, natomiast drugi został dopiero rozpoczęty. Wnioskodawca nie wie ile potrwa i czy w tym roku Wnioskodawca będzie wykonywał jeszcze kolejne projekty. Wnioskodawca nie wie jaki Projekt będzie wykonywał za 3-4 miesiące. Przeważnie w trakcie roku Wnioskodawca pracuje nad kilkoma projektami.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki ,technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Wnioskodawcę efektów tych prac (oprogramowania opisanego we wniosku, zrealizowanego i zakończonego w 2023 r. oraz oprogramowania, którego realizację Wnioskodawca rozpoczął w 2023 r. i którego realizacja wciąż trwa).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć  – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia  się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Projekty Wnioskodawcy dotyczą zasadniczo stworzenia nowego, autorskiego oprogramowania działającego osobno lub współdziałającego i komunikującego się z oprogramowaniem zaimplementowanym już wcześniej przez Usługobiorcę lub jego kontrahenta.

W odniesieniu do Projektu zrealizowanego Wnioskodawcę w 2023 r., którego celem było opracowanie nowej, skalowalnej konfiguracji dla (…), Wnioskodawca wskazał, że innowacyjność ww. oprogramowania dla użytkowników objawia się poprzez to, że jego użytkownicy mogą (…). Z punktu widzenia programistów nowa skalowalna konfiguracja umożliwi szybsze i bardziej niezawodne wdrażanie nowych funkcjonalności. Oprogramowanie to musiało zapewniać skalowalność, wysoką dostępność i odporność na awarie. W ramach tego projektu konieczne było przeprowadzenie Prac rozwojowych pozwalających na opracowanie koncepcji nowego oprogramowania (w tym opracowanie architektury skalowalnej konfiguracji), a następnie zrealizowanie stosownych prac programistycznych, które umożliwiły jego wdrożenie oraz implementację.

Po przeprowadzeniu opisywanych prac, okazało się że wskazane oprogramowanie jest innowacyjne na skalę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ponieważ występujące w nim koncepcje czy opracowywane narzędzia lub algorytmy w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Dotychczas Wnioskodawca nie miał opracowanego takiego rozwiązania.

W odniesieniu do drugiego Projektu realizowanego przez Wnioskodawcę w 2023 r., którego celem jest opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu (…), Wnioskodawca wskazał, że innowacyjność ww. oprogramowania objawia się tym,  iż tzw. (…) (finalni użytkownicy oprogramowania) pracujący w ramach różnych rynków (…) będą mogli (…). Dotychczas nie istniało narzędzie umożliwiające na dokonywanie takich operacji w integracji z systemami Usługobiorcy (lub jego kontrahenta) o takich parametrach. Powstałe w wyniku Prac rozwojowych oprogramowanie ma zapewniać skalowalność, wysoką dostępność i odporność na awarie. W ramach tego Projektu konieczne będzie przeprowadzenie Prac rozwojowych pozwalających na opracowanie koncepcji nowego oprogramowania (w tym opracowanie architektury, algorytmów i interfejsu użytkownika), a następnie zrealizowanie stosownych prac programistycznych, które umożliwiły jego wdrożenie oraz implementację.

Wytworzone w ten sposób algorytmy i oprogramowanie będą innowacyjne na skalę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ponieważ występujące w nim koncepcje czy opracowywane narzędzia lub algorytmy w znacznym stopniu odróżniać się będą od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Dotychczas Wnioskodawca nie miał opracowanego takiego rozwiązania.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że efekty Jego prac odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga jedynie rutynowych umiejętności programistycznych i której rezultaty z góry da się określić i przewidzieć jako te o charakterze powtarzalnym i nie są jedynie techniczną realizacją projektów zlecanych Wnioskodawcy.

Zatem, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia wymienionych oprogramowań (programów komputerowych) ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań: planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace  badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności,  w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do Projektu zrealizowanego przez Niego w 2023 r., którego celem było opracowanie nowej, skalowalnej konfiguracji dla (…), przyjęty przez Niego harmonogram obejmował:

• opracowanie koncepcji nowego oprogramowania;
• zaprojektowanie, a następnie wykonanie interfejsu użytkownika umożliwiającego prezentację wyników działań ww. algorytmów;
• napisanie kodu źródłowego projektowanego oprogramowania;
• przygotowanie przypadków/środowisk testowych;
• testowanie zaprojektowanych rozwiązań w przygotowanym środowisku testowym oraz w środowisku symulacyjnym oraz przygotowanie dokumentacji projektowej.

Występowały odstępstwa od harmonogramu, ale Wnioskodawca opisał je szczegółowo w Karcie projektu.

W odniesieniu do drugiego Projektu realizowanego przez Wnioskodawcę w 2023 r., którego celem jest opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu (…), Wnioskodawca wskazał, że przyjęty przez Niego harmonogram obejmuje:

·opracowanie koncepcji nowego oprogramowania;

·zaprojektowanie, a następnie opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu (…);

·zaprojektowanie, a następnie wykonanie interfejsu użytkownika umożliwiającego prezentację wyników działań ww. algorytmów;

·napisanie kodu źródłowego projektowanego oprogramowania;

·przygotowanie przypadków/środowisk testowych;

·testowanie zaprojektowanych rozwiązań w przygotowanym środowisku testowym oraz w środowisku symulacyjnym oraz przygotowanie dokumentacji projektowej.

Wnioskodawca nie umie odpowiedzieć, jak będą wyglądały dalsze faktyczne działania, ponieważ oczywiście mogą wystąpić odstępstwa od harmonogramu, ale opisze je szczegółowo w Karcie projektu.

Ponadto, Wnioskodawca wyjaśnił, że każdy Projekt wiąże się z odrębnymi pracami rozwojowymi prowadzonymi celem wytworzenia określonego w Projekcie oprogramowania – ma to odzwierciedlenie w prowadzonych przez Wnioskodawcę „Kartach projektu”. Każde nowe oprogramowanie, nową lub modyfikowaną funkcjonalność/moduł oraz postęp prac w ramach danego Projektu Wnioskodawca dokumentował/będzie dokumentował na bieżąco w prowadzonej przez siebie dokumentacji zawierającej m.in. opis projektu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz końcowe efekty, co świadczy o prowadzeniu prac w sposób systematyczny, metodologiczny i kontrolowany, umożliwiający monitorowanie postępów wspomnianych powyżej Prac rozwojowych. Prowadzone przez Wnioskodawcę Prace rozwojowe są wykonywane w sposób zaplanowany i zorganizowany przy użyciu odpowiedniego zaplecza sprzętowego.

Mając na uwadze powyższe, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę oprogramowań (programów komputerowych) jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

W opisie sprawy, w odniesieniu do Projektu zrealizowanego Wnioskodawcę w 2023 r., którego celem było opracowanie nowej, skalowalnej konfiguracji dla (…), Wnioskodawca wskazał, że opracowane oprogramowanie powstało z wykorzystaniem języka (…), (…), przy użyciu technologii takiej jak (…), (…), (…), (…) oraz następujących zasobów wiedzy: algorytmika, projektowanie i konfiguracja systemów informatycznych, programowanie, automatyzacja testów, umiejętność tworzenia dokumentacji projektowej. One zostały rozwinięte. Zasobami sprzętowymi wykorzystanymi do realizacji tego przedsięwzięcia były m.in. sprzęt komputerowy, Internet, oprogramowanie komputerowe.

W odniesieniu natomiast do drugiego Projektu realizowanego przez Wnioskodawcę w 2023 r., którego celem jest opracowanie nowych algorytmów oraz interfejsu użytkownika w celu (…), Wnioskodawca wskazał, że opracowanie oprogramowania ma odbywać się z wykorzystaniem języka (…), (…), przy użyciu technologii takiej jak: (…), (…), (…), (…), (…) oraz następujących zasobów wiedzy: algorytmika, projektowanie systemów informatycznych, programowanie, automatyzacja testów, umiejętność tworzenia dokumentacji projektowej. One zostaną rozwinięte. Zasobami sprzętowymi wykorzystanymi do realizacji tego przedsięwzięcia będą m.in. sprzęt komputerowy, Internet, oprogramowanie komputerowe.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy – prowadzone od 2023 r. przez Wnioskodawcę Prace rozwojowe są wykonywane w sposób zaplanowany i zorganizowany przy użyciu odpowiedniego zaplecza sprzętowego – taki stan będzie również kontynuowany w przyszłości. Ze względu na istotę każdego Projektu, koncentrują się one wokół zwiększania zasobów posiadanej wiedzy oraz jej wykorzystywania w praktyce do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności dostarczanych przez Wnioskodawcę Usługobiorcy rozwiązań. W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń oraz testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (np. matematyka czy statystyka) czy stosowanych (np. informatyka), tak aby następnie móc wykorzystywać ją przy tworzeniu lub modyfikowaniu wskazanego oprogramowania lub modułów/funkcjonalności. Wnioskodawca musiał/będzie musiał w przyszłości stale rozwijać swoją wiedzę, tak aby być cały czas „na bieżąco” z nowościami technologicznymi. Dodatkowo, dla każdego tworzonego oprogramowania Wnioskodawca musiał/będzie musiał w przyszłości rozwiązywać teoretyczne i praktyczne problemy, wymyślając unikatowe koncepcje ich rozwiązania. Tylko w ten sposób Wnioskodawca może być w stanie dostarczyć Usługobiorcy (lub jego kontrahentowi) produkt spełniający wszystkie oczekiwania, jednocześnie będący jedynym w swoim rodzaju ze względu na zastosowane autorskie rozwiązania (oczywiście, po uprzednim ich przetestowaniu). Świadczenie przedmiotowych usług wymaga zatem poszerzania i zdobywania wiedzy, aby oprogramowanie, które dostarcza, było jak najlepszej jakości.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

• badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

·prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku i jego uzupełnieniu, Wnioskodawca prowadzący pozarolniczą jednoosobową działalność gospodarczą od 2017 r., obecnie świadczy w praktyce usługi programistyczne (usługi z zakresu IT) związane w praktyce  m.in. z tworzeniem i modyfikowaniem oprogramowania m.in. działając na zlecenie spółki zarejestrowanej w Polsce. Podstawę świadczenia wspomnianych powyżej usług stanowi zawarta z Usługobiorcą umowa. Przedmiotowe usługi związane są z projektami wewnętrznymi przygotowywanymi na potrzeby Usługobiorcy lub zewnętrznymi na potrzeby kontrahenta. Projekty dotyczą zasadniczo stworzenia nowego, autorskiego oprogramowania działającego osobno lub współdziałającego i komunikującego się z oprogramowaniem zaimplementowanym już wcześniej przez Usługobiorcę lub jego kontrahenta. Każdy Projekt wiąże się z odrębnymi Pracami rozwojowymi prowadzonymi celem wytworzenia określonego w Projekcie oprogramowania – ma to odzwierciedlenie w prowadzonych przez Wnioskodawcę „Kartach projektu”. Każde nowe oprogramowanie, nową lub modyfikowaną funkcjonalność/moduł oraz postęp prac w ramach danego Projektu Wnioskodawca dokumentował/będzie dokumentował na bieżąco w prowadzonej przez siebie dokumentacji zawierającej m.in. opis Projektu, plan prac, czas ich rozpoczęcia i zakończenia oraz końcowe efekty. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że efekty Jego prac odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy która wymaga jedynie rutynowych umiejętności programistycznych i której rezultaty z góry da się określić i przewidzieć jako te o charakterze powtarzalnym i nie są jedynie techniczną realizacją projektów zlecanych Wnioskodawcy.

Prowadzone od 2023 r. przez Wnioskodawcę Prace rozwojowe są wykonywane w sposób zaplanowany i zorganizowany przy użyciu odpowiedniego zaplecza sprzętowego – taki stan będzie również kontynuowany w przyszłości. Ze względu na istotę każdego Projektu, koncentrują się one wokół zwiększania zasobów posiadanej wiedzy oraz jej wykorzystywania w praktyce do tworzenia nowych zastosowań i funkcjonalności dostarczanych przez Wnioskodawcę Usługobiorcy rozwiązań. W praktyce na co dzień Wnioskodawca musi w drodze doświadczeń oraz testów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych (np. matematyka czy statystyka) czy stosowanych (np. informatyka), tak aby następnie móc wykorzystywać ją przy tworzeniu lub modyfikowaniu wskazanego oprogramowania lub modułów/funkcjonalności. Ponieważ tworzone oprogramowanie jest autorskie, Wnioskodawca nigdy wcześniej nie oferował jego w swojej działalności. Wnioskodawca programuje w tych samych technologiach, ale wymyślane przez Wnioskodawcę rozwiązania są innowacyjne i twórcze na skalę prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych oprogramowań (programów komputerowych) spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikające z wniosku i jego uzupełnienia.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu oprogramowań komputerowych (programów komputerowych) spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac  badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Jak stanowi art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ww. ustawy:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

• Wnioskodawca tworzy wymienione w opisie oprogramowania komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie, jak również jego nowe funkcjonalności/moduły, które mają na celu ulepszenie (rozwinięcie/modyfikację) danego oprogramowania (osobny przedmiot obrotu), stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy,
• Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania w zamian za stosowne wynagrodzenie,
• Wnioskodawca prowadzi Pan na bieżąco od 1 stycznia 2023 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego tworzone oraz rozwijane samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP) w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanych przez Wnioskodawcę oprogramowań komputerowych, które stanowią/będą stanowić utwory prawnie chronione i zostały/zostaną wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanych IP.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika też, że przenosi Pan ogół praw autorskich na rzecz Usługobiorcy. Na mocy umowy przenosi Pan prawa autorskie za wynagrodzeniem. Jednocześnie w sformułowanym pytaniu nr 2 i nr 3 i we własnym stanowisku do tych pytań odwołuje się Pan do przepisu art. 30ca ust. 7 pkt 2 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przepisie art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Przepis art. 30ca ust. 7 pkt 2 ww. ustawy ma zastosowanie, gdy całość praw własności intelektualnej do tworzonego i rozwijanego oprogramowania jest przekazywana odpłatnie na rzecz danego kontrahenta. W toku realizowanych prac, podatnik wytwarza utwory objęte prawami własności intelektualnej. Kontrahent zyskuje wszystkie prawa do wytworzonych utworów, a podatnik je traci, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Natomiast przepis art. 30ca ust. 7 pkt 3 powołanej ustawy dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Co istotne, użyte przez ustawodawcę pojęcie dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odnosi się do dochodu (straty) z konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tym samym, w celu skorzystania z ulgi IP Box podatnik nie ustala łącznego dochodu (straty) ze wszystkich posiadanych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ale odrębne dochody (straty) z poszczególnych praw.

Wobec tego, że we wniosku i uzupełnieniu wskazał Pan, że uzyskuje wynagrodzenie za przeniesienie na rzecz Usługobiorcy majątkowych praw autorskich do wytwarzanych utworów, tj. autorskich programów komputerowych, dochód uzyskany z tego tytułu jest dochodem ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jest dochodem, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ww. ustawy.

Przepis art. 30ca ust. 7 pkt 3 cytowanej ustawy nie dotyczy Pana sytuacji, gdyż jak wykazano powyżej obejmuje swoim zakresem sytuację, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Natomiast Pan – jak wynika z wniosku – dokonuje przeniesienia każdego z wytworzonych kwalifikowanych IP zgodnie z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wobec powyższego Pana stanowisko w zakresie, w jakim dotyczy potwierdzenia rodzaju uzyskiwanego przez Pana dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jako dochodu uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi, tj. że opisany przez Pana we wniosku dochód stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zwrócić także uwagę, że opodatkowaniu preferencyjną stawką podatkową w wysokości 5% może podlegać wyłącznie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnych uzyskany w danym roku podatkowym.

Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąganego od 1 stycznia 2023 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych od 1 stycznia 2023 r., a także Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w kolejnych latach, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia czy wydatki poniesione na:

1. uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego w formie np. licencji lub subskrypcji;
2. nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki);
3. zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej (w tym np. hostingu – niewykorzystywanej w celach marketingowych, przestrzeni dyskowej, dzierżawy mocy obliczeniowej czy serwera);
4. zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach oraz
5. uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu;
6. pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym kosztów utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego takie jak: koszty zakupu paliwa, koszty napraw pojazdu, czy ewentualnie opłaty parkingowe)

o ile zostaną faktycznie poniesione, mogą zostać zakwalifikowane w całości lub odpowiedniej proporcji do uznania za składniki wzoru oznaczonego literą „a” wskaźnika nexus.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

·wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

·kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

·dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności  badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w Objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu  z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5  (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

·dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

·wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

·dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

·wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

W opisie przedstawionym we wniosku oraz w uzupełnieniu Wnioskodawca wykazał bezpośredni związek poszczególnych kosztów z wytworzeniem programów komputerowych. Ponadto, Wnioskodawca poinformował, że każdy taki koszt może być związany tylko z jednym wytwarzanym programem komputerowym lub z kilkoma wytwarzanymi programami, a może on być także wykorzystywany w pozostałej działalności (niezaliczanej do tzw. ulgi IP Box).

Reasumując – wskazane we wniosku wydatki na: uzyskanie dostępu do niezbędnego do wykonywania działań programistycznych oprogramowania komputerowego w formie np. licencji lub subskrypcji; nabycie sprzętu komputerowego (w tym komputera, smartfona, dysku twardego, klawiatury czy myszki); zakup tzw. usług IT w chmurze obliczeniowej (w tym np. hostingu – niewykorzystywanej w celach marketingowych, przestrzeni dyskowej, dzierżawy mocy obliczeniowej czy serwera); zakup publikacji z zakresu IT oraz na pokrycie kosztów uczestnictwa w specjalistycznych szkoleniach lub konferencjach oraz uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych – sieci GSM czy Internetu; pokrycie kosztów dojazdu do uzgodnionego z Usługobiorcą lub jego kontrahentem miejsca spotkania, miejsca świadczenia usług albo do miejsca przechowywania dokumentacji projektowej (w tym kosztów utrzymania i eksploatacji samochodu osobowego takie jak: koszty zakupu paliwa, koszty napraw pojazdu, czy ewentualnie opłaty parkingowe) – kwalifikują się/będą się kwalifikowały (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) – przy uwzględnieniu wskazanej w opisie sprawy proporcji – do uznania za koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zwracamy uwagę, że wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).