Interpretacja indywidualna z dnia 5 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.482.2023.2.PRP

Rozpoznanie transakcji opisanych w WARIANCIE I jako dwie odrębne transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski stanowiące odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i eksport towarów oraz niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski transakcji opisanych w WARIANCIE II.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji opisanych w WARIANCIE I jako dwie odrębne transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski stanowiące odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i eksport towarów oraz niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski transakcji opisanych w WARIANCIE II. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 sierpnia 2023 r. (wpływ 22 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą skupiającą się na handlu pojazdami samochodowymi. W 2022 r. Spółka zawarła umowę o współpracy handlowej z niemieckim kontrahentem (dalej: Kontrahent DE), na podstawie której Spółka zakupuje samochody od Kontrahenta DE, które na późniejszym etapie są przez nią sprzedawane na terytorium Białorusi – zarówno na rzecz osób fizycznych jak i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (dalej: kontrahent spoza UE, białoruski nabywca).

Zawarta umowa zawiera następujące zapisy: „§ 2 ZASADY WSPÓŁPRACY HANDLOWEJ (…) 2.2. WYDANIE SAMOCHODÓW 2.2.1 Wydanie samochodów następować będzie w magazynie Sprzedającego. 2.2.2. Kupujący stwierdza odbiór samochodów przez podpis upoważnionej osoby na fakturze VAT, na dowodzie WZZ lub na umowie sprzedaży. 2.2.3. Strony każdorazowo uzgadniać będą sposób i termin odbioru samochodu. 2.2.4. Samochód może być przechowywany na parkingu Sprzedającego po sprzedaży do momentu otrzymania przez Kupującego lub jego przedstawiciela. 2.2.5. Z chwilą wydania samochodu, na Kupującego przechodzi ryzyko przypadkowej jego utraty lub uszkodzenia.’’

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że Kontrahent DE jest w posiadaniu informacji, iż wszystkie zakupione od niego samochody są przedmiotem dalszej odsprzedaży na rzecz białoruskich odbiorców (zarówno osób fizycznych, jak i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą). Nadto Spółka wskazuje, że w ramach powyższych transakcji występuje w roli podatnika VAT.

Dostawy samochodów zakupionych przez Wnioskodawcę są realizowane w dwóch wariantach:

WARIANT I

Etap I - Spółka oddelegowuje swoich pracowników do Niemiec celem zawarcia umowy zakupu samochodu z Kontrahentem DE. Prawo własności samochodu z Kontrahenta DE na Wnioskodawcę przechodzi w Niemczech, w chwili wydania samochodu. Spółka dokonuje zapłaty ceny za pojazd na rzecz Kontrahenta DE. Pracownik Spółki zakupionym samochodem przyjeżdża na terytorium Polski. Jeśli zakupiony samochód wymaga dodatkowych nakładów przed jego dalszą odsprzedażą Wnioskodawca serwisuje zakupiony pojazd. Najczęściej dokonywane są drobne naprawy lub bieżąca konserwacja (wymiana olejów, płynów lub innych elementów które wymagają okresowych wymian). Spółka sama poszukuje nabywców zakupionych w Niemczech samochodów.

Etap II – Spółka zawiera umowę sprzedaży z nabywcą spoza UE. W momencie dokonania dostawy samochodu, ten znajduje się już na terytorium Polski. Dostawy towarów najczęściej są realizowane na warunkach FCA, EXW – miejscem przeniesienia prawa własności towaru jest Polska. Jednocześnie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów jest ostateczny nabywca z Białorusi. Spółka wykazuje eksport towarów na podstawie dokumentów celnych – potwierdzenia wywozu IE 599 lub zgłoszenia wywozowego z nadanym numerem MRN. W zgłoszeniu celnym Wnioskodawca występuje w roli eksportera.

WARIANT II

Etap I – Spółka zakupuje samochód od Kontrahenta DE, który staje się własnością Wnioskodawcy w momencie wydania go z magazynu dostawcy – samochód pozostaje na terytorium Niemiec.

Etap II – Spółka samodzielnie poszukuje nabywcy pojazdu i następnie zawiera umowę sprzedaży z nabywcą spoza UE najczęściej na warunkach FCA. Prawo własności samochodu przechodzi na nabywcę na terytorium Niemiec. Jednocześnie podmiotem zobowiązanym do zorganizowania transportu jest ostateczny nabywca z Białorusi. Za odprawę celną odpowiedzialny jest Kontrahent DE (występuje w roli eksportera). W zgłoszeniu celnym jako kraj wywozu wskazuje się Niemcy, a jako kraj docelowy Białoruś. Nadto w niektórych zgłoszeniach celnych przygotowanych dla dostaw z WARIANTU II wskazuje się, że towar może jedynie przejeżdżać przez terytorium Polski.

Ponadto, w uzupełnieniu wskazano, że:

1.Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

2.Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT-UE.

3.Kontrahent DE jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec.

4.Kontrahent DE sprzedaje towary w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca wskazuje, że udzielone odpowiedzi nie wpływają na zamianę stanowiska przedstawionego we wniosku.

W związku z tym Spółka podtrzymuje, iż w przypadku dostaw realizowanych w WARIANCIE I nie wystąpi dostawa łańcuchowa, bowiem łańcuch dostaw został przerwany. W związku z tym Spółka zakupując towary od Kontrahenta DE jest zobowiązana rozpoznać WNT, a dostarczając towary na rzecz kontrahentów spoza UE powinna rozpoznawać eksport towarów.

Natomiast transakcje opisane w WARIANCIE II stanowią dostawy łańcuchowe, które nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem eksport towarów poza Unię Europejską jest realizowany z terytorium Niemiec. Natomiast art. 2 pkt 8 ustawy o VAT wskazuje, że eksportem towarów podlegającym opodatkowaniu VAT jest wywóz towarów z terytorium Polski. 

Pytania

1.Czy dostawy opisane w WARIANCIE I należy rozliczyć w Polsce jako dwie odrębne transakcje – w momencie zakupu samochodu od Kontrahenta DE Spółka rozpoznaje WNT, a w momencie sprzedaży samochodu na rzecz nabywcy spoza UE rozpoznaje eksport towarów?

2.Czy dostawy towarów na rzecz kontrahenta spoza UE opisane w WARIANCIE II będą podlegać rozliczeniu na podstawie przepisów polskiej ustawy o VAT jako eksport towarów z Polski, czy też Spółka powinna dokonać rejestracji do VAT na terytorium Niemiec i wykazać eksport w niemieckim rozliczeniu podatkowym?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dostawy opisane w WARIANCIE I nie stanowią dostaw łańcuchowych, bowiem transport towarów nie obywa się bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy. W przypadku opisanym w WARIANCIE I są realizowane dwie dostawy, a podmiotami zobowiązanymi do zorganizowania transportu dla każdej z dostaw są nabywcy – dla dostawy na trasie Niemcy – Polska transport zapewnia Spółka, a dla dostawy na trasie Polska- Białoruś za transport jest odpowiedzialny kontrahent spoza UE. Nadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie są spełnione warunki, które pozwalałby stwierdzić, iż transport ma charakter ciągły. W związku z tym Spółka zakupując samochody z Niemiec jest zobowiązana rozliczyć tę transakcje jako WNT, a w przypadku dostaw realizowanych na rzecz kontrahentów spoza UE powinna wykazywać eksport towarów.

2.Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dostawy opisane w WARIANCIE II stanowią dostawy łańcuchowe, ale nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, bowiem eksport towarów poza terytorium Unii jest realizowany z terytorium Niemiec. Z kolei art. 2 pkt 8 ustawy o VAT wskazuje, że eksportem towarów podlegającym opodatkowaniu VAT jest wywóz towarów z kraju (tzn. z Polski) poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca stoi przy tym na stanowisku, iż w związku z eksportem towarów z Niemiec poza terytorium UE jest zobowiązany rozliczyć te transakcje zgodnie z niemieckim prawem podatkowym jako eksport z terytorium Niemiec.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie do pytania nr 1

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. W myśl powyższej regulacji w przypadku realizacji transgranicznych dostaw łańcuchowych, dostawą ruchomą, która będzie uprawniona do 0% stawki VAT może być tylko jedna z dostaw. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że powyższy przepis znajduje zastosowanie tylko w sytuacji gdy w ramach co najmniej dwóch dostaw towarów wystąpi jeden nieprzerwany transport.

Wnioskodawca podkreśla, że w ramach dostaw realizowanych na podstawie WARIANTU I do każdej z dostaw realizowany jest odrębny transport, a więc regulacja zawarta w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT nie może znaleźć zastosowania.

Dla traktowania danej dostawy jako części transakcji łańcuchowej konieczne jest, aby towar stanowiący jej przedmiot był transportowany bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że transport dla dostaw realizowanych z Niemiec do Polski jest organizowany przez Spółkę. Z kolei transport dla dostaw z Polski na Białoruś jest organizowany przez białoruskich nabywców.

W świetle tego należy wskazać, że dla każdej z dostaw jest realizowany osobny transport, a więc WARIANT I dostaw nie może stanowić dostawy łańcuchowej, bowiem łańcuch dostaw został przerwany po pierwszym transporcie, który zakończył się w Polsce. Należy podkreślić, że oba transporty są realizowane przez inne podmioty. Za pierwszy z transportów każdorazowo odpowiedzialni są pracownicy Spółki. Natomiast w przypadku transportu realizowanego dla drugiej z dostaw, podmiotem zobowiązanym do zorganizowania transportu jest białoruski nabywca.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zawierają wyjaśnienia dotyczące bezpośredniego transportu oraz wskazują, kiedy dochodzi do przerwania łańcucha dostaw. Na str. 61 wskazano: „gdyby transport z obiektu przedsiębiorstwa B w państwie członkowskim 2 do portu w państwie członkowskim X był organizowany przez przedsiębiorstwo C, natomiast pozostałe dwa transporty (transport statkiem z państwa członkowskiego X do państwa członkowskiego 5 oraz transport samochodem ciężarowym z portu w państwie członkowskim 5 do obiektu przedsiębiorstwa E) były organizowane przez innego dostawcę – przedsiębiorstwo D. W tym przypadku nie można byłoby zastosować zasad dotyczących transakcji łańcuchowych dla całego łańcucha B-C-D-E, ponieważ nie istnieje jeden transport, ale dwa różne. W tym przypadku nie można bowiem powiedzieć, że towary są wysyłane lub transportowane „bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu” (mianowicie z przedsiębiorstwa B do przedsiębiorstwa E), jak wymaga tego art. 36a ust. 1 DV.”

W świetle wyjaśnień przedstawionych w Notach wyjaśniających należy wskazać, że towary nie będą transportowane bezpośrednio od Kontrahenta DE do białoruskiego nabywcy, ponieważ transport będzie organizowany przez dwa podmioty – Wnioskodawcę oraz białoruskiego nabywcę, co zgodnie z notami oznacza, że taki transport nie może mieć bezpośredniego charakteru, a to wyklucza możliwość rozpoznania dostawy łańcuchowej. Nadto należy uwzględnić, że samochody przywiezione z Niemiec do Polski mogą wymagać poniesienia dodatkowych nakładów przed ich dalszą sprzedażą. Wnioskodawca po przywiezieniu towarów do Polski dokładnie sprawdza ich stan techniczny, i w razie potrzeby serwisuje samochody.

W dotychczasowych rozstrzygnięciach organów podatkowych ukształtował się pogląd, zgodnie z którym transport towarów będzie miał nieprzerwany charakter, jeśli spełnione są poniższe warunki:

-w momencie rozpoczęcia transportu towarów znany jest ich ostateczny nabywca;

-w momencie rozpoczęcia transportu towarów znane jest miejsce docelowe transportu towarów;

-ewentualna przerwa w transporcie jest podyktowana względami logistycznymi, a jej wystąpienie jest konieczne do realizacji transportu;

-pobyt towarów w magazynie jest krótkotrwały, i w tym czasie towar nie jest poddawany żadnym modyfikacjom.

Spółka wskazuje, że transport, który towarzyszy dostawom towarów realizowanym przez Kontrahenta DE i Spółkę nie spełnia powyższych warunków, bowiem Spółka sprzedaje zakupione samochody dopiero w momencie gdy te znajdują się na terytorium Polski, a więc nie można przyjąć że w momencie rozpoczęcia transportu (z Niemiec do Polski) jest znany ostateczny nabywca.

Zdaniem Wnioskodawcy warunek dotyczący miejsca przeznaczenia również nie jest spełniony, bowiem Spółka zakłada, że samochody będą sprzedawane na rzecz białoruskich nabywców, ale nie zna skonkretyzowanego miejsca dostawy. Jednocześnie wybór kraju docelowego dla samochodów jest podyktowany znajomością tamtego rynku motoryzacyjnego oraz stale rosnącym zapotrzebowaniem na samochody, które oferuje Spółka. Natomiast odnosząc się do przerwy w transporcie, która w przypadku Spółki ma miejsce w Polsce należy zauważyć, że ta jest podyktowana oczekiwaniem na potencjalnego nabywcę, który dokonuje zakupu na terytorium Polski. Jednocześnie w trakcie tej przerwy samochody są serwisowane, tak aby spełniały oczekiwania nabywców.

Z kolei odnosząc się do długości przerwy w transporcie Wnioskodawca wskazuje, że trudno jednoznacznie określić jak długo samochody znajdują się na terytorium Polski w magazynie Spółki – czasami samochody są sprzedawane po kilku dniach, ale niekiedy samochód udaje się sprzedać po kilku miesiącach. Nadto należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca zakupuje jedynie takie auta, które cieszą się dużym zainteresowaniem potencjalnych nabywców, co najczęściej skutkuje szybkim zawarciem umowy sprzedaży.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż WARIANT I dostaw nie stanowi dostawy łańcuchowej, bowiem nie występuje bezpośrednia dostawa z Niemiec na Białoruś. Należy podkreślić, że za realizację transportu są odpowiedzialne dwa podmioty – Wnioskodawca na trasie Niemcy-Polska oraz białoruski nabywca na trasie Polska – Białoruś. Dodatkowo Wnioskodawca po przywiezieniu samochodów do Polski zajmuje się ich serwisowaniem przed dalszą odsprzedażą. W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany do rozpoznania dwóch odrębnych transakcji – WNT w odniesieniu do nabycia samochodu z Niemiec oraz eksportu towarów w związku ze sprzedażą samochodu poza terytorium Unii Europejskiej.

Z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednocześnie należy mieć na uwadze warunki wskazane w art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, których spełnienie jest konieczne do rozpoznania WNT. Po pierwsze nabywcą towarów musi być podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, a nabywane towaru muszą być wykorzystane w prowadzonej działalności gospodarczej. Po drugie dostawcą musi być podatnik będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W myśl powyższych regulacji Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki, które pozwalają uznać, że nabycie samochodu od Kontrahenta DE stanowi dla niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce. Spółka rozliczając WNT z tytułu zakupu samochodów z Niemiec odprowadza podatek należny, ale jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c) ustawy o VAT odprowadzony podatek należny traktuje jako podatek naliczony.

Z kolei sprzedaż samochodów na rzecz białoruskich nabywców należy rozliczać jako eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednocześnie w myśl art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W art. 41 ust. 6a ustawy o VAT wskazano, że dokumentem, o którym mowa powyżej, jest w szczególności:

• dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego wydruk potwierdzony przez organ celny,
• dokument w formie elektronicznej z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, jeśli zapewniona jest jego autentyczność,
• zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez organ celny.

Wnioskodawca rozliczając dostawy z WARIANTU I ma na uwadze treść art. 41 ust. 7 ustawy o VAT, który wskazuje, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W odniesieniu do powyższych regulacji Wnioskodawca wskazuje, że eksport towarów na terytorium Białorusi może korzystać z 0% stawki VAT po spełnieniu wskazanych powyżej warunków. Spółka wskazuje, że w dokumencie celnym stanowiącym podstawę do zastosowania 0% VAT w pozycji eksportera wskazywane są jej dane, a samym dokumentem celnym, który jest podstawą do rozliczenia eksportu jest komunikat potwierdzający wywóz IE-599 lub dokument celny z nadanym numerem MRN.

Dodatkowo Spółka rozliczając eksport towarów ma na uwadze terminy wynikające z art. 41 ust. 6, 7 i 9 ustawy o VAT, jeśli więc nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza UE przed upływem terminu na złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy wstrzymuje się z wykazaniem tej dostawy w rozliczeniu do kolejnego okresu rozliczeniowego. W przypadku gdy dokument potwierdzający wywóz towarów nie wpłynie do Wnioskodawcy w terminie wskazanym w art. 41 ust. 7 ustawy o VAT wykazuje eksport towarów z zastosowaniem stawki krajowej, który po spełnieniu warunków z art. 41 ust. 9 ustawy o VAT jest korygowany.

Podsumowując powyższe Wnioskodawca wskazuje, że dostawy realizowane w ramach WARIANTU I przez przerwanie łańcucha dostaw nie spełniają definicji dostawy łańcuchowej, a więc każdą z dostaw należy rozliczać odrębnie.

W związku z tym Wnioskodawca nabywając od Kontrahenta DE samochody, które były transportowane do Polski prawidłowo wykazywał WNT. Natomiast ich sprzedaż na rzecz białoruskiego nabywcy, która skutkowała wywozem samochodów z Polski na Białoruś zobowiązywała Spółkę do rozliczenia eksportu towarów.

Uzasadnienie do pytania nr 2

W odniesieniu do dostaw realizowanych w oparciu o WARIANT II Wnioskodawca wskazuje, że dostawy te stanowią dostawy łańcuchowe, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku WARIANTU II również należy wyodrębnić dwie dostawy – pierwszą realizowaną przez Kontrahenta DE na rzecz Wnioskodawcy (prawo własności towarów przechodzi na Wnioskodawcę na terytorium Niemiec), a drugą realizowaną przez Spółkę na rzecz białoruskiego nabywcy (dostawy najczęściej są realizowane na warunkach EXW lub FCA).

W tym miejscu należy jednak zauważyć, że prawo własności towarów na każdego z nabywców – Spółkę i białoruskiego nabywcę każdorazowo przechodzi jeszcze na terytorium Niemiec. Nadto podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest białoruski nabywca.

W świetle powyższego co do zasady należałoby ustalić, która z wyżej wymienionych dostaw stanowi dostawę ruchomą, bowiem byłoby to konieczne do prawidłowego rozliczenia wywozu towarów przez Wnioskodawcę poza terytorium Unii. Niemniej jednak zdaniem Spółki dla ustalenia prawidłowego sposobu rozliczenia tej transakcji na gruncie przepisów polskiego prawa podatkowego należy uwzględnić terytorium kraju, w którym dochodzi do dostaw towarów oraz, z którego towar jest transportowany poza UE.

Wprawdzie zgodnie z art. 5 ust. 1pkt 2 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega eksport towarów.

Jednakże art. 2 pkt 8 ustawy o VAT stanowi iż, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Z przywołanej powyżej definicji eksportu towarów wynika, iż elementem koniecznym do rozpoznaniu eksportu towarów jest wywóz towarów z terytorium Polski poza Unię Europejską. Spółka wskazuje, że realizowane przez nią dostawy towarów w WARIANCIE II nie odbywają się z terytorium Polski – samochody są transportowane na Białoruś bezpośrednio z terytorium Niemiec.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż sprzedaż towarów, które będą transportowane bezpośrednio z Niemiec na Białoruś przez ostatecznego nabywcę nie będzie stanowić eksportu towarów, bowiem wywóz nie następuje z terytorium Polski.

W związku z tym sprzedaż samochodów, które będą wywożone z Niemiec na Białoruś nie będzie podlegać rozliczeniu na podstawie przepisów ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że powyższe było już potwierdzane przez organy podatkowe w dotychczasowych rozstrzygnięciach. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2022 r. 0112-KDIL1-3.4012.672.2021.2.MR, w której wskazano: „Z powołanych przepisów wynika, że dla uznania danej transakcji za eksport towarów niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tych towarów przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski”.

Wyżej przywołane stanowisko Dyrektora KIS jest tożsame ze stanowiskiem NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 3/12, gdzie czytamy: „stosownie do art. 2 pkt 8 u.p.t.u., wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty musi nastąpić z terytorium kraju. (…) Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – stawce 0 %. (…) Oczywiście nie wynika z tego, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Wspólnoty, rozpoczął się na terytorium Polski".

Podsumowując powyższe Spółka stoi na stanowisku, że dostawy towarów z WARIANTU II, które na rzecz białoruskich nabywców są realizowane na terytorium Niemiec, i to z tego kraju następuje wywóz towarów nie stanowią eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, a więc nie należy wykazywać ich w pliku JPK_V7 w Polsce.

Wnioskodawca stoi przy tym jednocześnie na stanowisku, iż dostawy towarów realizowane w ramach WARIANTU II nie będą podlegać rozliczeniu na podstawie polskiej ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż zarówno dostawa towarów, jak i jego wywóz (organizowany przez nabywcę) poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się z Niemiec. W takiej sytuacji należy przyjąć, że eksport towarów z Niemiec będzie podlegał rozliczeniu na podstawie niemieckich przepisów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 4 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Wskazać jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

-wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy), towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego. Przy czym, nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 9 ust. 2 ustawy stanowi z kolei, że:

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis rozszerza zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Ponadto, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei według art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy wynika, że po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć praw do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L z 2006 r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy rozpoznać (opodatkować) w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Podatnikiem (podmiotem zobowiązanym do opodatkowania WNT) z tego tytułu jest nabywca towarów.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz podatku VAT-UE. Prowadzą Państwo działalność gospodarczą skupiającą się na handlu pojazdami samochodowymi. W 2022 r. zawarli Państwo umowę o współpracy handlowej z niemieckim kontrahentem (dalej: Kontrahent DE), na podstawie której zakupują Państwo samochody od Kontrahenta DE, które na późniejszym etapie są przez Państwa sprzedawane na terytorium Białorusi – zarówno na rzecz osób fizycznych jak i podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (dalej: kontrahent spoza UE, białoruski nabywca). Kontrahent DE jest w posiadaniu informacji, iż wszystkie zakupione od niego samochody są przedmiotem dalszej odsprzedaży na rzecz białoruskich odbiorców. Kontrahent DE jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec. Kontrahent DE sprzedaje towary w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Dostawy samochodów zakupionych przez Państwa są realizowane w dwóch wariantach:

WARIANT I

Etap I - Państwo oddelegowują swoich pracowników do Niemiec celem zawarcia umowy zakupu samochodu z Kontrahentem DE. Prawo własności samochodu z Kontrahenta DE na Państwa przechodzi w Niemczech, w chwili wydania samochodu. Dokonują Państwo zapłaty ceny za pojazd na rzecz Kontrahenta DE. Państwa pracownik zakupionym samochodem przyjeżdża na terytorium Polski. Jeśli zakupiony samochód wymaga dodatkowych nakładów przed jego dalszą odsprzedażą serwisują Państwo zakupiony pojazd. Najczęściej dokonywane są drobne naprawy lub bieżąca konserwacja (wymiana olejów, płynów lub innych elementów które wymagają okresowych wymian). Państwo sami poszukują nabywców zakupionych w Niemczech samochodów.

Etap II – zawierają Państwo umowę sprzedaży z nabywcą spoza UE. W momencie dokonania dostawy samochodu, ten znajduje się już na terytorium Polski. Dostawy towarów najczęściej są realizowane na warunkach FCA, EXW – miejscem przeniesienia prawa własności towaru jest Polska. Jednocześnie podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów jest ostateczny nabywca z Białorusi. Wykazują Państwo eksport towarów na podstawie dokumentów celnych – potwierdzenia wywozu IE 599 lub zgłoszenia wywozowego z nadanym numerem MRN. W zgłoszeniu celnym występują Państwo w roli eksportera.

WARIANT II

Etap I – zakupują Państwo samochód od Kontrahenta DE, który staje się Państwa własnością w momencie wydania go z magazynu dostawcy – samochód pozostaje na terytorium Niemiec.

Etap II – Państwo samodzielnie poszukują nabywcy pojazdu i następnie zawierają umowę sprzedaży z nabywcą spoza UE najczęściej na warunkach FCA. Prawo własności samochodu przechodzi na nabywcę na terytorium Niemiec. Jednocześnie podmiotem zobowiązanym do zorganizowania transportu jest ostateczny nabywca z Białorusi. Za odprawę celną odpowiedzialny jest Kontrahent DE (występuje w roli eksportera). W zgłoszeniu celnym jako kraj wywozu wskazuje się Niemcy, a jako kraj docelowy Białoruś. Nadto w niektórych zgłoszeniach celnych przygotowanych dla dostaw z WARIANTU II wskazuje się, że towar może jedynie przejeżdżać przez terytorium Polski.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości objętych zakresem zadanego pytania nr 1 wniosku w pierwszej kolejności wskazać należy, że transakcje opisane w WARIANCIE I nie stanowią transakcji łańcuchowej, ponieważ aby można było mówić o transakcji łańcuchowej towary muszą być przedmiotem kolejnych dostaw i być transportowane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego w kolejności nabywcy, oraz w transakcji muszą uczestniczyć co najmniej trzy podmioty. W analizowanym przypadku ten warunek nie jest spełniony, gdyż jak zostało wskazane w opisie sprawy towar nabyty przez Państwa od kontrahenta niemieckiego będzie przemieszczany z terytorium Niemiec do Polski, gdzie dokonywane są drobne naprawy lub bieżąca konserwacja, następnie zawierają Państwo umowę sprzedaży z nabywcą z Białorusi, który dokona wywozu towaru z Polski. Tym samym, w okolicznościach niniejszej sprawy nie można mówić o dostawach dokonanych w ramach transakcji łańcuchowej, realizowanej bezpośrednio na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. na rzecz nabywcy z Białorusi. Oznacza to, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki określone w art. 22 ust. 2 ustawy.

W związku z przemieszczeniem towaru (samochodu) z Niemiec do Polski, a w dalszym etapie z Polski na Białoruś powinni Państwo rozpoznać w Polsce dwie odrębne transakcje, tj. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy (przemieszczenie towaru z Niemiec do Polski, w wyniku dostawy dokonanej na Państwa rzecz), a następnie eksport towarów z Polski, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy (sprzedaż towaru na rzecz nabywcy z Białorusi).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że w opinanym WARIANCIE I transakcja między Kontrahentem DE z Niemiec a Państwa Spółką podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Natomiast transakcja między Państwa Spółką a nabywcą z Białorusi stanowi eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Zatem są to czynności podlegające opodatkowaniu na terytorium kraju wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości objętych zakresem zadanego pytania nr 2 wskazać należy, że podatek od towarów i usług, jak już wcześniej wskazano, jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w Polsce podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Stąd też niezbędne jest ustalenie miejsca dostawy towarów. Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem opodatkowania towarów co do zasady jest miejsce (kraj), w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma wpływu siedziba dostawcy (podatnika) – istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

W rozpatrywanej sprawie zakupują Państwo samochód od Kontrahenta DE, który staje się Państwa własnością w momencie wydania go z magazynu dostawcy – samochód pozostaje na terytorium Niemiec. Państwo samodzielnie poszukują nabywcy pojazdu i następnie zawierają umowę sprzedaży z nabywcą spoza UE najczęściej na warunkach FCA. Prawo własności samochodu przechodzi na nabywcę na terytorium Niemiec. Jednocześnie podmiotem zobowiązanym do zorganizowania transportu jest ostateczny nabywca z Białorusi. W konsekwencji należy stwierdzić, że opisana transakcja sprzedaży przez Państwa towarów znajdujących się na terytorium Niemiec nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Z uwagi więc na fakt przeniesienia przez Państwa na rzecz nabywcy z Białorusi prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na terenie Niemiec, gdzie towar jest przechowywany i skąd będzie transportowany do ww. ostatecznego nabywcy, czynność ta podlega opodatkowaniu na terenie tego państwa (tj. Niemiec), z którego rozpoczął się transport towarów będących przedmiotem dostawy (zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium ww. kraju).

Zatem czynność polegająca na dokonaniu przez Państwa dostawy towarów znajdujących się na terytorium Niemiec podmiotowi z państwa trzeciego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W odniesieniu natomiast do powołanej interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Odnośnie powołanego przez Państwa we wniosku wyroku, wskazać należy, że wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenie nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).