Interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.274.2023.2.NF

Prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem odpowiedniego sposobu ustalania proporcji. Uwzględnienie otrzymanej dotacji przy wyliczeniu proporcji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·prawa do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem odpowiedniego sposobu ustalania proporcji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz

·uwzględnienia otrzymanej dotacji przy wyliczeniu proporcji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 sierpnia 2023 r. (wpływ 11 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A (dalej: Wnioskodawca, Stacja) jest państwową jednostką budżetową będącą podmiotem leczniczym, która swoje wydatki pokrywa ze środków budżetowych, a uzyskane dochody odprowadza na rachunek budżetu państwa (art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, dalej ustawa o PIS). Dochody te to wynagrodzenia za wykonywane usługi (zwolnione lub opodatkowane VAT) oraz otrzymane wpływy z kar nałożone za przekraczanie przepisów (czynności poza systemem VAT). Stacja prowadzi laboratorium, w którym wykonywane są badania wynikające w większości z zadań ustawowych. Jednocześnie, przy wykorzystaniu zasobów kadrowych i posiadanego majątku prowadzi (zgodnie z art. 36 ust. 3b ustawy o PIS) działalność usługową.

Zatem jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, świadczy usługi opodatkowane oraz zwolnione z podatku VAT. Środki uzyskane z usług zleconych stanowią w całości dochód budżetu państwa, a wszystkie wydatki jednostki są kosztami budżetu państwa. Koszty związane ze wszystkimi rodzajami działalności są ponoszone wspólnie. Tylko nieliczne koszty można wyodrębnić jako służące działalności ustawowej. Dla zdecydowanej większości kosztów nie ma możliwości rozdzielenia wydatków ponoszonych odrębnie na ww. rodzaje działalności.

Ponieważ część wykonywanych usług jest opodatkowana podatkiem VAT istnieje możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę podatku jeżeli spełnione są przesłanki opisane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931) – zwana dalej u.p.t.u. Wnioskodawca nie jest jednostką budżetową samorządu terytorialnego. Stacja świadczy usługi opodatkowane podatkiem VAT – wykonywanie usług w zakresie badań fizykochemicznych, mikrobiologicznych i bakteriologicznych wody, żywności, kosmetyków, powietrza, badania skuteczności sterylizacji, pomiary i badania czynników szkodliwych w środowisku pracy, ocena sensoryczna produktów żywnościowych, badania na obecność szkodników w żywności i inne. Świadczy usługi zwolnione z podatku VAT w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u. obejmujące: badania bakteriologiczne kału, moczu, wymazów, badania serologiczne surowicy, badania wirusologiczne, badania parazytologiczne w kierunku pasożytów, badania mykologiczne w kierunku grzybów, lekowrażliwość oraz szczepienia. Wykonuje również czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – czynności wykonywane w ramach bieżącego i zapobiegawczego nadzoru (uzyskując często wtedy wpływy z nakładanych kar) oraz działalności przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska, a także prowadzi działalność oświatowo-zdrowotną zgodnie z art. 3, 4, 5, 6 i 6a ustawy o PIS. Stacja realizuje również inwestycje związane jednocześnie z czynnościami objętymi podatkiem VAT, jak i wyłączonymi z opodatkowania (czynności ustawowe).

Ponieważ Wnioskodawca wykonuje trzy kategorie czynności:

1)opodatkowane podatkiem VAT,

2)zwolnione z podatku VAT oraz

3)czynności ustawowe niepodlegające pod ustawę o podatku od towarów i usług

i zawarty w ponoszonych wydatkach podatek VAT naliczony dotyczy jednocześnie wszystkich tych czynności stosuje on dwie kategorie proporcji.

Pierwsza proporcja wynikająca z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u. jest wyliczana jako udział sprzedaży podlegającej pod u.p.t.u. (sprzedaż opodatkowana plus zwolniona z VAT) w stosunku do tej samej sprzedaży powiększonej o otrzymane dotacje na funkcjonowanie jednostki oraz dotacje na inwestycje, a także wpływy z nałożonych kar za przekraczanie przepisów. Tak wyliczona proporcja jest stosowana do wszystkich wydatków dokumentowanych fakturami, które nie mogą być przyporządkowane jednoznacznie do jednej z opisanych czynności.

Druga proporcja wynikająca z art. 90 u.p.t.u. jest wyliczana jako udział sprzedaży opodatkowanej VAT w stosunku do całej sprzedaży w rozumieniu ustawy o VAT (sprzedaż opodatkowana i zwolniona z podatku VAT).

Po zakończeniu roku podatkowego jedna i druga proporcja jest wyliczana ponownie w oparciu o dane minionego roku i następuje ponowne przeliczenie tą proporcją podatku VAT naliczonego z faktur z minionego roku (art. 90c u.p.t.u. oraz 91 u.p.t.u.). Różnica wynikająca z tej korekty jest ujęta w deklaracji JPK_V7M za miesiąc styczeń. Ponieważ pierwsza proporcja (zwana w literaturze preproporcją) wyliczana przez Wnioskodawcę wynosi (…).

Jak wspomniano Wnioskodawca realizuje również inwestycje finansowane wspierane często środkami unijnymi. Przykładowo obecnie realizowany jest projekt unijny pn. „(…)” nr (…) w ramach działania (...). W ramach tego projektu doposażone jest laboratorium w oprogramowanie ułatwiające realizację i zarządzanie badaniami oraz prace budowlane w budynku Stacji. Również wyniki tych działań będą służyć jednocześnie czynnościom nieobjętym podatkiem VAT, czynnościom opodatkowanym VAT i zwolnionym z VAT (takie czynności wykonuje laboratorium).

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1.Jednostka oblicza dwie proporcje. Pierwszą – zwaną w literaturze „preproporcją” wynikającą z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u. Zgodnie z art. 86 ust. 2c u.p.t.u. przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Wnioskodawca wybrał sposób obliczania opisany w pkt. 3 cytowanego przepisu. Po obliczeniu preproporcji opisaną metodą Wnioskodawca przemnaża podatek VAT naliczony tym współczynnikiem. Wyznaczony zostaje w ten sposób podatek VAT naliczony służący działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 u.p.t.u. Ponieważ w ramach działalności gospodarczej wykonywane są czynności opodatkowane i zwolnione z VAT Wnioskodawca oblicza kolejną proporcję („druga proporcja”) opisaną w art. 90 u.p.t.u. W tym przypadku nie ma możliwości wyboru metody obliczania proporcji. Zgodnie z art. 90 ust. 3 u.p.t.u. proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Zatem ta proporcja jest określana w oparciu o obrót wynikający ze sprzedaży. Uprzednio obliczony VAT naliczony związany ze sprzedażą w rozumieniu u.p.t.u. przemnażany jest przez proporcję z art. 90 u.p.t.u. i dopiero tak uzyskana wartość wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem wyjściowy podatek VAT z faktur przemnażany jest dwukrotnie: wpierw przez preproporcję i potem ponownie uzyskany wynik przemnażany jest przez proporcję z art. 90 u.p.t.u.

2.Jednostka wykonuje następujące czynności:

a)opodatkowane podatkiem VAT,

b)zwolnione z podatku VAT,

c)nieobjęte podatkiem VAT (czynności statutowe).

Zdecydowana większość wydatków Wnioskodawcy dotyczy wszystkich tych działań i nie da się przyporządkować jednej z tych czynności. Zatem opisane proporcje stosuje on do wydatków takich jak energia elektryczna, usługi telefoniczne, ogrzewanie budynków, remont budynków, zakup artykułów biurowych, wyposażenie laboratorium, oprogramowanie do obsługi laboratorium itd.

3.Faktury dokumentujące wszystkie te wydatki są wystawiane na Jednostkę z jej numerem NIP. Wnioskodawca nie jest jednostką samorządową i nie ma struktury, w której istnieją wewnętrznie inne jednostki ze swoimi numerami NIP. Jest więc jednostką autonomiczną posiadającą swoje wydatki i przychody. Z tego powodu na czynności objęte podatkiem VAT stanowiącą sprzedaż wystawia on faktury jako Stacja ze swoim NIP i jednocześnie na fakturach zakupowych też figuruje jako ta sama jednostka.

4.Jak wspomniano w pkt. 2 zdecydowana większość wydatków dotyczy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. i jednocześnie czynnościom statutowym niestanowiącym działalności gospodarczej w rozumieniu cytowanego przepisu.

5.Nieliczne wydatki Wnioskodawca może przypisać wykonywanej działalności statutowej. Są to wydatki związane wyłącznie z nadzorem sanitarnym. W takiej sytuacji Jednostka nie stosuje rozliczenia proporcji i preproporcji i nie odlicza w ogóle podatku VAT z takich faktur. Wydatki te służą bowiem wyłącznie czynnościom nieobjętym podatkiem VAT (nie są związane z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u.).

6.Stosowany przez Wnioskodawcę sposób określania proporcji zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane.

7.Stosowany przez Wnioskodawcę sposób określania proporcji z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u. pozwala na obiektywne odzwierciedlenie części wydatków przypadającej odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy.

8.W oparciu o wyliczone dwie proporcje i przemnożenie wspólnych dla wszystkich czynności wydatków Stacja oblicza podatek VAT naliczony służący czynności opodatkowanej, który w rezultacie podlega odliczeniu. Natomiast jak wspomniano w odpowiedzi na pkt. 2 oraz pkt. 5 niektórych wydatków nie rozlicza proporcjami, ponieważ dają się jednoznacznie przypisać jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Wtedy Wnioskodawca postępuje tak jak opisano w pkt. 5.

9.Otrzymywane przez Wnioskodawcę dotacje nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług i nie stanowią one podstawy opodatkowania o których mowa w art. 29a u.p.t.u. Są to dotacje kierowane na utrzymanie Jednostki i pokrycia jej kosztów funkcjonowania lub kierowane na konkretne zakupy (dotacje o charakterze inwestycyjnym).

10.Jak wspomniano w pkt. 9 otrzymywana przez Wnioskodawcę dotacja pokrywa koszty funkcjonowania Jednostki i służy ona realizacji działalności statutowej (innej niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.) oraz jednocześnie działalności gospodarczej, o której mowa w tym przepisie (pokrywa koszty mediów, wynagrodzenia pracowników i inne).

Pytania

1.Czy obliczanie podatku VAT naliczonego z wykorzystaniem obu opisanych proporcji przez Wnioskodawcę dokonywane jest w sposób prawidłowy?

2.Czy otrzymywane dotacje na inwestycje takie jak opisany projekt nr (…) należy również uwzględniać przy obliczaniu pierwszej proporcji z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u.?

Państwa stanowisko w sprawie

Pierwsze pytanie dotyczy obliczania podatku VAT naliczonego z wykorzystaniem obu opisanych proporcji obliczanych przez Wnioskodawcę.

W tym zakresie Wnioskodawca opisał sposób obliczania proporcji z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u. oraz proporcji z art. 90 u.p.t.u. Jako sposób wyliczania proporcji z art. 86 ust. 2c u.p.t.u. Wnioskodawca wybrał metodę z pkt. 3 tego zapisu (metodę przychodową).

Proporcja ta pozwala ustalić Wnioskodawcy podatek VAT naliczony przypisany do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. (opodatkowanej i zwolnionej w przypadku Wnioskodawcy). Następnie otrzymany wynik (podatek VAT naliczony przypisany do działalności gospodarczej) jest przemnażany przez proporcję opisaną w art. 90 u.p.t.u. Zatem, pytanie Wnioskodawcy dotyczy tego, czy taki sposób postępowania z uwzględnieniem obu proporcji i dochodzenia do podatku VAT naliczonego pomniejszającego VAT należny jest prawidłowy.

Stacja uważa, że taki sposób postępowania jest prawidłowy, ponieważ wybór sposobu określania proporcji wynikającej z art. 86 ust. 2c u.p.t.u. nie jest Wnioskodawcy narzucony i sposób określania proporcji zgodnie z pkt. 3 tego przepisu najlepiej pozwala wyodrębnić podatek VAT naliczony służący działalności gospodarczej, a po przemnożeniu go przez drugą proporcję z art. 90 – podatek VAT naliczony umożliwiający odliczenie.

Drugie pytanie dotyczy niektórych dotacji otrzymywanych na zakupy inwestycje takie jak opisany projekt nr (…). Opisany projekt inwestycyjny modernizacji laboratorium służy wszystkim sferom działalności Jednostki. Wątpliwości Stacji budzi fakt, czy taka dotacja również powinna być uwzględniana przy obliczaniu pierwszej proporcji z art. 86 ust. 2a-2h u.p.t.u. Wnioskodawca uważa, że taka dotacja inwestycyjna służy wszystkim sferom działalności jednostki (opodatkowanej, zwolnionej i nieobjętej podatkiem VAT) i powinna być przy obliczaniu tej proporcji uwzględniana. W rezultacie pomniejsza ona tą proporcję, ponieważ wchodzi tylko do mianownika (w liczniku mamy wyłącznie obrót związany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. (opodatkowaną i zwolnioną). Proporcja ta liczona jest w takiej sytuacji w następujący sposób: obrót ze sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej/(obrót ze sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej + wpływy z nałożonych kar za przekraczanie przepisów + dotacja na pokrycie kosztów Jednostki + dotacja na cele inwestycyjne). Wnioskodawca uważa, że taki sposób obliczania tej proporcji jest prawidłowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku– jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570), zwana dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Ta zasada wyklucza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, w świetle którego:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy:

Obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte m.in. w art. 86 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie wskazanej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999).

Na podstawie § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia:

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy – przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Natomiast, uregulowania zawarte w art. 90 ustawy dotyczą podatników, którzy wykonują w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz zwolnione z opodatkowania tym podatkiem.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy:

Art. 90 ust. 2 ustawy stanowi, że:

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 90 ust. 4 ustawy:

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego podatnik powinien w pierwszej kolejności przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik powinien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz (w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych od podatku) w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi laboratorium, w którym wykonywane są badania wynikające w większości z zadań ustawowych. Jednocześnie, przy wykorzystaniu zasobów kadrowych i posiadanego majątku prowadzi (zgodnie z art. 36 ust. 3b ustawy o PIS) działalność usługową. Wnioskodawca świadczy usługi opodatkowane oraz zwolnione od podatku VAT. Środki uzyskane z usług zleconych stanowią w całości dochód budżetu państwa, a wszystkie wydatki jednostki są kosztami budżetu państwa. Koszty związane ze wszystkimi rodzajami działalności są ponoszone wspólnie. Tylko nieliczne koszty można wyodrębnić jako służące działalności ustawowej. Dla zdecydowanej większości kosztów nie ma możliwości rozdzielenia wydatków ponoszonych odrębnie na ww. rodzaje działalności. Otrzymywane przez Wnioskodawcę dotacje nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług i nie stanowią one podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy. Są to dotacje kierowane na utrzymanie Jednostki i pokrycia jej kosztów funkcjonowania lub kierowane na konkretne zakupy (dotacje o charakterze inwestycyjnym). Wnioskodawca wskazał, że obecnie realizuje projekt unijny, inwestycję finansowaną ze środków unijnych. W ramach tego projektu doposażone jest laboratorium w oprogramowanie ułatwiające realizację i zarządzanie badaniami oraz prace budowlane w budynku Stacji. Otrzymywana przez Wnioskodawcę dotacja pokrywa koszty funkcjonowania Jednostki i służy ona realizacji działalności statutowej (innej niż działalności gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy) oraz jednocześnie działalności gospodarczej, o której mowa w tym przepisie (pokrywa koszty mediów, wynagrodzenia pracowników i inne).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą odliczenia podatku VAT naliczonego z wykorzystaniem metod, o których mowa w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy oraz art. 90 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że w ramach swojej działalności zdecydowana większość wydatków dotyczy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jednocześnie czynnościom statutowym niestanowiącym działalności gospodarczej w rozumieniu cytowanego przepisu. Okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca nie zawsze ma możliwość alokacji ponoszonych wydatków z rodzajem wykonywanej działalności.

Jak wynika z wyżej cytowanego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy – sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie, aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

·zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz

·obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Ustawodawca zaproponował w art. 86 ust. 2c ustawy kilka metod, które podatnik może wykorzystać celem proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, jednakże katalog ten nie ma charakteru zamkniętego.

Biorąc pod uwagę art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji Wnioskodawca może wykorzystać następujące dane: roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez Stację działalności innej niż gospodarcza.

Według Wnioskodawcy wskazany we wniosku sposób obliczenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Ponadto, stosowany przez Wnioskodawcę sposób określania proporcji pozwala na obiektywne odzwierciedlenie części wydatków przypadającej odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy.

Zatem skoro sposób określenia proporcji wskazany w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności i dokonywanych przez Jednostkę nabyć oraz zapewni dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, Wnioskodawca może stosować taką metodę ustalenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Wnioskodawca wskazał również, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT i zwolnione od tego podatku.

W związku z tym, w kolejnym etapie, w celu odliczenia podatku naliczonego we właściwej wysokości, Gmina jest zobowiązana do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji – wskaźnika struktury sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z ustaleniem na pierwszym etapie odliczania podatku, odpowiedniego prewspółczynnika (na podstawie art. 86 ust. 2a i nast. ustawy), czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie wpływają na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego ustalonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 ustawy. Jak już bowiem wskazano, przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Podsumowując, w celu odliczenia podatku naliczonego w pierwszej kolejności Wnioskodawca powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem).

Natomiast w odniesieniu do wydatków, dla których takie przyporządkowanie nie jest możliwe i wydatki te służą zarówno do celów wykonywanej przez Jednostkę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawca powinien w pierwszej kolejności ustalić proporcję (prewspółczynnik), o której mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy. Następnie Wnioskodawca powinien wyliczyć proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, przy jej wyliczeniu biorąc pod uwagę wartość czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. czynności opodatkowanych stawką podatku VAT oraz czynności zwolnionych z tego podatku.

Podsumowując, Wnioskodawca postępuje prawidłowo obliczając podatek VAT naliczony z wykorzystaniem obu proporcji, jeśli nie jest możliwe określenie z jakim rodzajem działalności i czynności mają związek poniesione wydatki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości dotyczące uwzględnienia otrzymanej dotacji przy wyliczeniu proporcji (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Należy ponownie zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza. Oznacza to, że nie wszystkie dofinansowania będą zaliczane do kategorii „przychodu”, ale tylko takie, które finansują inną aktywność podatnika (poza VAT). Zatem w kategorii tej nie będą mieściły się dotacje wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej.

W odniesieniu do sposobu liczenia proporcji w wybranej przez Wnioskodawcę metodzie wskazanej w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy należy podkreślić, że sposób określenia proporcji obliczany jest na podstawie następujących danych: roczny obrót z działalności gospodarczej (licznik) w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności (mianownik). Co istotne w mianowniku w przychodach z innej działalności należy uwzględnić również wartość dotacji, subwencji i dopłat o podobnym charakterze otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Ważne jest również to, że pojęcie obrotu należy rozumieć jako zapłatę, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że:

Zatem tylko takie dotacje będą uwzględniane w obrocie podatnika, które mają faktyczny i bezpośredni wpływ na wielkość świadczenia podatnika (cenę świadczenia) w ramach czynności opodatkowanych.

Z kolei w kategorii „przychodu” będą się mieścić także dotacje, subwencje oraz inne dopłaty o podobnym charakterze otrzymane na sfinansowanie działalności innej niż gospodarcza.

W przypadku stosowania metody opartej na obrocie i przychodach, do obrotu nie będzie wliczało się kwoty podatku VAT. Do obrotu/przychodu nie będzie wliczany odpowiednio obrót/przychód uzyskany z:

·dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane (lub mogłyby zostać zaliczone) przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności;

·dostawy gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika (lub mogłyby zostać zaliczone) – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności;

·tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;

·tytułu transakcji dotyczących usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 (tj. zasadniczo usług o charakterze finansowym), w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Z powyższych przepisów wynika, że jako mianownik w sprawie, będącej przedmiotem analizy, należy przyjąć roczny obrót podatnika z działalności gospodarczej powiększony o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Ujęcie wszystkich przychodów jednostki (z pewnymi wyjątkami opisanymi powyżej), w tym w szczególności dotacji celowych lub podmiotowych niezwiązanych bezpośrednio z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług (ujętych w planie finansów), znajduje umocowanie w przepisach unijnych. Zgodnie bowiem z art. 174 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), państwa członkowskie mogą uwzględnić w mianowniku wysokość subwencji innych niż subwencje bezpośrednio związane z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 73. Przepis ten dotyczy wyłącznie przypadku podatników tzw. mieszanych i został wprowadzony do Dyrektywy w celu uniknięcia sytuacji, w której podmiot otrzymujący subwencje, niedokonujący czynności podlegających opodatkowaniu VAT przez dokonywanie symbolicznych – w stosunku do całości wykonywanych działań – czynności podlegających opodatkowaniu VAT mógłby uzyskać niewspółmiernie wysoki zwrot podatku VAT.

W związku z tym, otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja zwiększa wartość mianownika wybranej metody liczenia proporcji.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien uwzględnić otrzymaną dotację przy obliczeniu mianownika proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zadanych pytań i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.Organ nie dokonuje również oceny prawidłowości wyliczeń. W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jeżeli w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno‑skarbowej zostanie ustalone, że metoda wyliczenia prewspółczynnika przez Państwa, nie zapewni dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z poniesionymi wydatkami na realizację objętej wnioskiem inwestycji wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą oraz nie będzie obiektywnie odzwierciedlała części wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na inne cele, a więc nie będzie metodą najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej przez Państwa działalności i dokonywanych nabyć, niniejsza interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).