Interpretacja indywidualna z dnia 4 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.354.2023.1.AW

W zakresie ustalenia czy: - Spółka rozliczając podatek dochodowy za rok 2022 może ująć w kosztach uzyskania przychodów tylko część odsetek od pożyczki z roku 2021 oraz część kosztów finansowania dłużnego poniesionych w roku 2022 (w części przypadającej na inne, drobne kwoty) pozostawiając dalej do rozliczenia w kolejnych latach odsetki z roku 2021 oraz odsetki z roku 2022; - jednak Spółka powinna kierować się jedynie zasadą FIFO i rozliczyć w pierwszej kolejności odsetki z roku 2021 i związku z tym, że koszty odsetek z 2021 r. w całości wyczerpią limit obowiązujący spółkę w roku 2022, to wszystkie koszty finansowania dłużnego poniesione w roku 2022 pozostawić do przeniesienia na kolejne lata (zakładając 5-letni okres wskazany w art. 15c ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

- Spółka rozliczając podatek dochodowy za rok 2022 może ująć w kosztach uzyskania przychodów tylko część odsetek od pożyczki z roku 2021 oraz część kosztów finansowania dłużnego poniesionych w roku 2022 (w części przypadającej na inne, drobne kwoty) pozostawiając dalej do rozliczenia w kolejnych latach odsetki z roku 2021 oraz odsetki z roku 2022;

- jednak Spółka powinna kierować się jedynie zasadą FIFO i rozliczyć w pierwszej kolejności odsetki z roku 2021 i związku z tym, że koszty odsetek z 2021 r. w całości wyczerpią limit obowiązujący spółkę w roku 2022, to wszystkie koszty finansowania dłużnego poniesione w roku 2022 pozostawić do przeniesienia na kolejne lata (zakładając 5-letni okres wskazany w art. 15c ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania. Jedynym udziałowcem Spółki jest J. siedzibą w Danii. Wnioskodawca oraz J. należą do międzynarodowej grupy kapitałowej J., światowego lidera na rynku rozwoju i dostaw wysokiej jakości gondoli i piast kompozytowych do turbin wiatrowych.

Wnioskodawca w zakresie swojej działalności ponosi koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ustawy o CIT. Ponieważ nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekroczyła w 2021 r. limit określony w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, odpowiednia część tych kosztów (odsetki od pożyczki) została przez Wnioskodawcę wyłączona z kosztów uzyskania przychodów danego roku (2021).

W roku 2022 Spółka również poniosła koszty finansowania dłużnego: głównie były to odsetki od pożyczki oraz inne, drobne kwoty jak: odsetki od nieterminowych zapłat czy odsetki od rat leasingowych. W roku 2022, nadwyżka kosztów finansowania dłużnego nie przekroczyła limitu określonego w art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawy o CIT”). Spółka, poprzez wyliczenie 30% podatkowej EBITDA, wyznaczyła limit kosztów finansowania dłużnego obowiązujący ją w roku 2022. Następnie, od kwoty tego limitu odjęła inne, drobne kwoty: jak odsetki od nieterminowych zapłat czy odsetki od rat leasingowych poniesione w roku 2022.

W wyniku tego działania, Spółka ustaliła pozostałą kwotę limitu i zdecydowała się, na rozliczenia w jej ramach części odsetek od pożyczki z roku 2021, które w poprzednim roku nie mogły stać się kosztem podatkowym w pełnej wysokości.

Na skutek tego, spółka wciąż posiada do rozliczenia w kolejnych latach (zakładając 5 letni limit czasowy wskazany w art. 15c ust. 18 ustawy o CIT odsetki od pożyczki z roku 2021 oraz odsetki od pożyczki z roku 2022. Spółka zdecydowała się na takie rozliczenie kosztów finansowania dłużnego (w kosztach roku 2022 zarówno części KFD z roku 2021 i części z roku 2022) w celu rolowania w kolejnych okresach jedynie jednego rodzaju kosztów - odsetek od pożyczki, co w opinii spółki znacznie uprości kontrolę pozostałych do rozliczenia kosztów i zmniejszy ryzyko błędu.

Pytania

 1. Czy Spółka rozliczając podatek dochodowy za rok 2022 może ująć w kosztach uzyskania przychodów tylko część odsetek od pożyczki z roku 2021 oraz część kosztów finansowania dłużnego poniesionych w roku 2022 (w części przypadającej na inne, drobne kwoty) pozostawiając dalej do rozliczenia w kolejnych latach odsetki z roku 2021 oraz odsetki z roku 2022?

 2. Czy jednak Spółka powinna kierować się jedynie zasadą FIFO i rozliczyć w pierwszej kolejności odsetki z roku 2021 i związku z tym, że koszty odsetek z 2021 w całości wyczerpią limit obowiązujący spółkę w roku 2022, to wszystkie koszty finansowania dłużnego poniesione w roku 2022 pozostawić do przeniesienia na kolejne lata? (zakładając 5-letni okres wskazany w art. 15c ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) ani żaden inny przepis ustawy o CIT nie wskazuje na kolejność w jakiej powinny zaliczane być do kosztów uzyskania przychodów, koszty finansowania dłużnego. Art. 15c ust. 18 ustawy o CIT wskazuje jedynie, że koszty finansowania dłużnego jednego roku, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Przepis ten jednak nie narzuca, że podatnik w danym roku musi w pierwszej kolejności rozliczyć odsetki z lat poprzednich a następnie dopiero po „wyczerpaniu” kosztów z lat poprzednich, może rozpocząć rozliczanie kosztów z następnych lat. Przepis ten nie wskazuje również, że nie można w jednym roku podatkowym „miksować” dowolnie kosztów i rozliczyć w nich jedynie część kosztów z poprzednich lat i jedynie części kosztów z danego roku podatkowego. Przepis ten pozostawia pewną dowolność i swobodę podatnikowi co do sposobu rozliczania kosztów w czasie, ogranicza to prawo jedynie do pięciu lat podatkowych. Zgodnie z tym, podatnik uważa, że prawidłowym jest rozliczenie w roku 2022 jedynie części kosztów finansowania dłużnego poniesionych w roku 2022 i jedynie części odsetek z roku 2021. W wyniku takiej operacji spółka nie wyczerpie wszystkich zawieszonych do rozliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych odsetek roku 2021, nie dokona też zaliczenia w te koszty w całości, kosztów poniesionych w roku 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

1) kwotę 3 000 000 zł albo

2) kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P-Po)-(K-Am-Kfd) x 30

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P – zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po – przychody o charakterze odsetkowym,

K – sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu,

Am – odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd – zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu.

W świetle art. 15c ust. 3 ustawy o CIT,

przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT,

przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

W świetle art. 15c ust. 18 ustawy o CIT,

koszty finansowania dłużnego wyłączone w roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ust. 1 podlegają zaliczeniu do takich kosztów w następnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-17 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia czy:

- Spółka rozliczając podatek dochodowy za rok 2022 może ująć w kosztach uzyskania przychodów tylko część odsetek od pożyczki z roku 2021 oraz część kosztów finansowania dłużnego poniesionych w roku 2022 (w części przypadającej na inne, drobne kwoty) pozostawiając dalej do rozliczenia w kolejnych latach odsetki z roku 2021 oraz odsetki z roku 2022;

- jednak Spółka powinna kierować się jedynie zasadą FIFO i rozliczyć w pierwszej kolejności odsetki z roku 2021 i związku z tym, że koszty odsetek z 2021 w całości wyczerpią limit obowiązujący spółkę w roku 2022, to wszystkie koszty finansowania dłużnego poniesione w roku 2022 pozostawić do przeniesienia na kolejne lata (zakładając 5-letni okres wskazany w art. 15c ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że jak słusznie wskazaliście Państwo ustawa o CIT nie wskazuje w jakiej kolejności należy zaliczać koszty finansowania dłużnego wyłączone w danym roku do kosztów uzyskania przychodów w następnych latach podatkowych, w sytuacji gdy wysokość limitu, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT w tych kolejnych latach nie pozwala na jednoczesne rozpoznanie jako kosztów uzyskania przychodów zarówno kosztów finansowania dłużnego bieżącego roku jak i kosztów finansowania dłużnego przeniesionych z poprzednich lat.

Zatem wybór metody (kolejności) rozliczania przez Spółkę ponadlimitowych kosztów finansowania dłużnego, leży w gestii Spółki jako podmiotu ponoszącego odpowiedzialność za skutki prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).