Interpretacja indywidualna z dnia 1 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.117.2023.3.MD

Nabycie w spadku udziału w prawie wynikającym z przedwstępnej umowy sprzedaży.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 1 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia w spadku udziału w prawie wynikającym z umowy przedwstępnej sprzedaży. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – w pismach z 2 sierpnia 2023 r. (data wpływu 2 sierpnia 2023 r.) oraz z 23 sierpnia 2023 r. (data wpływu – 29 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) r. wraz z mężem nabyła Pani nieruchomość położoną w (…). Jeszcze przed przysądzeniem nieruchomości, (…) r., została sporządzona umowa przedwstępna na sprzedaż nieruchomości nowemu właścicielowi po jej przyszłym przysądzeniu przez Sąd.

(…) r. zmarł Pani mąż i wraz z dziećmi dokonała Pani całościowego działu spadku po mężu w taki sposób, że nabywa Pani prawa wynikające z prawomocnego Postanowienia Sądu w przedmiocie przybicia nieruchomości do Pani majątku osobistego.

(…) r. nieruchomość została przysądzona, a (…) r. Postanowienie zostało prawomocne. Teraz, gdy chciała Pani sfinalizować sprzedaż nieruchomości, Notariusz zażądał zaświadczenia z Urzędu Skarbowego, że podatek nie wystąpił. Nie ujęła Pani jednak umowy przedwstępnej w deklaracji SD-Z2, którą składała Pani do Urzędu.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że masę spadkową po Pani mężu odziedziczyła Pani wraz z trójką dzieci: (…).

Przed dokonaniem działu spadku przysługiwało Pani prawo wynikające z postanowienia sądu w przedmiocie przybicia nieruchomości w wysokości 50%.

W wyniku działu spadku nabyła Pani prawa z umowy przedwstępnej sprzedaży w całości.

W ramach przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości, przez kupującego została uiszczona część zapłaty ceny sprzedaży. Reszta nastąpi dopiero w momencie podpisania umowy ostatecznej i przeniesienia własności nieruchomości.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy musi Pani złożyć do Urzędu Skarbowego w (…) korektę deklaracji SD-Z2, którą składała Pani po sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia i ująć w niej umowę przedwstępną jako masę spadkową odziedziczoną po mężu, by później uzyskać zaświadczenie, iż podatek od masy spadkowej nie wystąpił, by móc sfinalizować sprzedaż nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pani zdaniem, nie powinna Pani składać korekty deklaracji, ponieważ w momencie sporządzania aktu poświadczenia dziedziczenia nieruchomość nie była przysądzona ani prawomocna, więc według Pani nie trzeba wskazywać w deklaracji umowy przedwstępnej ani praw z niej wynikających.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610).

W myśl art. 922 § 1 tej ustawy:

Przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. Takim prawem majątkowym jest m.in. roszczenie o zapłatę ceny z umowy sprzedaży, jak również roszczenie o przysądzenie nieruchomości, jeśli przysługiwało ono spadkodawcy i istniało na moment jego śmierci.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Prawomocne postanowienie sądu jak i akt poświadczenia dziedziczenia mają natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdzają jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

W myśl art. 5 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 cyt. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 omawianej ustawy:

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że:

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1) 9637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2) 7276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3) 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Art. 14 ust. 1-3 tej ustawy stanowi, że:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

 1) do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

 2) do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

 3) do grupy III – innych nabywców.

Skalę podatkową określa art. 15 ustawy.

Niezależnie od powyższego, ustawodawca przewidział zwolnienie podmiotowe w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z ww. art. 4a ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Stosownie do treści art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

W myśl art. 4a ust. 2 i 3 ww. ustawy:

Jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych powinno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz. U. poz. 2060).

Art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że:

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z wniosku wynika, że (…) r. wraz z mężem nabyła Pani nieruchomość położoną w (…). Jeszcze przed przysądzeniem nieruchomości, (…) r., została sporządzona umowa przedwstępna na sprzedaż nieruchomości nowemu właścicielowi po jej przyszłym przysądzeniu przez Sąd. (…) r. zmarł Pani mąż i wraz z dziećmi dokonała Pani całościowego działu spadku po mężu w taki sposób, że nabywa Pani prawa wynikające z prawomocnego postanowienia Sądu w przedmiocie przybicia nieruchomości do Pani majątku osobistego. (…) r. nieruchomość została przysądzona, a (…) r. postanowienie stało się prawomocne. Masę spadkową po Pani mężu odziedziczyła Pani wraz z trójką dzieci. Przed dokonaniem działu spadku przysługiwało Pani prawo wynikające z postanowienia sądu w przedmiocie przybicia nieruchomości w wysokości 50%. W wyniku działu spadku nabyła Pani prawa z umowy przedwstępnej sprzedaży w całości. W ramach przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości, przez kupującego została uiszczona część zapłaty ceny sprzedaży. Reszta nastąpi dopiero w momencie podpisania umowy ostatecznej i przeniesienia własności nieruchomości.

W tak przedstawionym stanie faktycznym, chciałaby Pani dowiedzieć się, czy musi Pani złożyć do Urzędu Skarbowego korektę deklaracji SD-Z2, którą składała Pani po sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia i ująć w niej umowę przedwstępną jako masę spadkową odziedziczoną po mężu.

Jak wskazano powyżej, zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przepis art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, iż:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji (zgłoszenie mające charakter informacyjny jest również uznawane za deklarację w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorygowane zeznanie (deklaracja) zastępuje zeznanie (deklarację) złożone uprzednio.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, wskazać należy, że korekta zgłoszenia o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) może dotyczyć jedynie wskazania błędnych informacji w złożonym zgłoszeniu, np. dotyczących wielkości nabytego udziału w rzeczy lub prawie majątkowym, miejsca ich położenia lub ich wartości rynkowej.

Natomiast nabycie innych niż wykazane już w pierwotnym zgłoszeniu SD-Z2 rzeczy i praw majątkowych należących do spadku, o których spadkobierca dowiedział się po złożeniu ww. zgłoszenia, nie może być przedmiotem korekty dokonanego zgłoszenia.

Ustawodawca nie przewidział w takim przypadku korekty złożonego wcześniej zgłoszenia o nabyciu, lecz nakazał obowiązek ponownego złożenia zgłoszenia.

Uważa Pani, że nie powinna składać korekty deklaracji, ponieważ w momencie sporządzania aktu poświadczenia dziedziczenia nieruchomość nie była przysądzona ani prawomocna, więc według Pani nie trzeba wskazywać w deklaracji umowy przedwstępnej ani praw z niej wynikających.

Chociaż należy się zgodzić z tym, że nie powinna Pani w tak opisanym stanie faktycznym składać korekty złożonego wcześniej zgłoszenia, nie jest to jednak związane z brakiem prawomocnego przysądzenia nieruchomości.

Ponownie, korekta zgłoszenia o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2) może dotyczyć jedynie wskazania błędnych informacji w złożonym zgłoszeniu, np. dotyczących wielkości nabytego udziału w rzeczy lub prawie majątkowym, miejsca ich położenia lub ich wartości rynkowej.

W opisanym przez Panią stanie faktycznym nie dochodzi też do późniejszego dowiedzenia się o istnieniu nowego przedmiotu spadku, bowiem jako strona umowy przedwstępnej sprzedaży miała Pani świadomość o jej istnieniu oraz o współuczestnictwie męża w tej umowie.

Nie może być więc w tej sytuacji mowy o korekcie zgłoszenia, minął także – z uwagi na upływ czasu – okres na dokonanie nowego zgłoszenia względem nieuwzględnionego w pierwotnym zgłoszeniu składnika majątkowego.

W takiej sytuacji konieczne jest złożenie zeznania podatkowego SD-3 w zakresie nabytego w spadku roszczenia o zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży i zapłatę ceny i opodatkowanie go podatkiem od spadków i darowizn na zasadach przewidzianych dla I grupy podatkowej.

Sytuacją generującą obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn jest między innymi dziedziczenie – nabycie spadku, a w ramach tego spadku nabycie rzeczy lub praw majątkowych. Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy rzeczy lub praw majątkowych i powstaje z chwilą przyjęcia spadku, a jeśli spadku nie zgłoszono do opodatkowania i został on stwierdzony następnie pismem – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego pisma (w Pani przypadku – z chwilą zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia).

Nabyła Pani w spadku po mężu m.in. udział w roszczeniu do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży i zapłaty ceny, wynikające z przedwstępnej umowy sprzedaży, której Pani i Pani mąż byli stronami.

W skład masy spadkowej wchodzą rzeczy i prawa, których właścicielami są spadkodawcy i które przysługują spadkodawcom w momencie ich śmierci, a także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa, które przysługiwały spadkodawcy w chwili jego śmierci.

W momencie śmierci Pani męża w skład masy spadkowej weszło ww. roszczenie. To więc roszczenie, jako prawo majątkowe, jest przedmiotem nabytego spadku i to jego nabycie wymagało zgłoszenia oraz podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Z wniosku wynika, że przed śmiercią męża przysługiwało Pani 50% udziału w prawach wynikających z przedwstępnej umowy sprzedaży. Następnie, nabyła Pani spadek po mężu razem z trójką Państwa dzieci. Opodatkowaniu po Pani stronie podlega więc roszczenie o zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży i zapłatę ceny, w wysokości, w jakiej nabyła Pani to roszczenie w drodze spadku po mężu – a więc w takim udziale, w jakim nabyła Pani prawo do masy spadkowej po mężu.

Dla ustalenia wartości ma również znaczenie fakt, że cena sprzedaży została częściowo uiszczona przez sprzedających przy podpisaniu umowy przedwstępnej. Wartość powinna być zatem ustalona z uwzględnieniem rzeczywistej wysokości roszczenia – a więc względem ceny, która nie została zapłacona.

W tym zakresie odziedziczone roszczenie podlega zgłoszeniu przez Panią w zeznaniu o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3 i podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn po Pani stronie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.