Interpretacja indywidualna z dnia 31 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.38.2023.2.KP

Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów cła antydumpingowego i wyrównawczego naliczonego w związku z importem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym cło antydumpingowe i wyrównawcze naliczone w związku z importem stanowi koszt uzyskania przychodów;

- czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2022 r. i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok;

- jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 2 okazałoby się nieprawidłowe, to czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2017 r. i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 sierpnia 2023 r., które wpłynęło tego samego dnia. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest producentem płyt warstwowych, płyt izolacyjnych oraz akcesoriów do ich montażu. Spółka dostarcza rozwiązania dla budownictwa przemysłowego, rolniczego oraz mieszkaniowego oferując szeroką gamę nowoczesnych płyt warstwowych – ściennych, dachowych i chłodniczych.

Spółka jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka importowała i importuje surowiec (blachę stalową), z różnych krajów, m.in. z Wietnamu, używany do wytworzenia wyrobów.

21 maja 2014 r. przedstawiciel bezpośredni działający w imieniu Spółki zgłosił w celu dopuszczenia do obrotu towar (blacha stalowa ze stali niestopowej, w zwojach, powleczona tworzywami sztucznymi). Importowany towar został zgłoszony w momencie importu do Unii Europejskiej jako pochodzący z Wietnamu, co sprawiło, że nie powstał obowiązek poniesienia opłat związanych z cłem antydumpingowym ani wyrównawczym.

Naczelnik (…) Urzędu Celno-Skarbowego w (…) decyzją z dnia 7 czerwca 2017 r. skierowaną do Spółki, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie pochodzenia towaru ujętego w zgłoszeniu celnym i wobec towaru objętego zgłoszeniem celnym kraj pochodzenia - Chiny (pkt 1), stawkę cła wyrównawczego w wysokości (…) oraz kod dodatkowy (…) (pkt 2), orzekł o zaksięgowaniu wymaganej kwoty należności celnych (należności celne (…) w kwocie 428 433,00 zł oraz należności celne (…) w kwocie 130 351,00 zł). Należności te zostały zapłacone przez Spółkę wraz z odsetkami 20 lipca 2017 r.

W związku, z tym, że Spółka postanowiła odwołać się od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego nałożone cło w momencie zapłaty nie zostało zaksięgowane przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodu. Po ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy wyrokiem NSA (data wydania 17 października 2022 r.), utrzymano w mocy decyzję określającą cło z 2017 r.

Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy i uprawomocnienia się orzeczenia NSA wydatek w postaci cła wyrównawczego i antydumpingowego był księgowany na koncie rezerw. W związku z tym Spółka ujęła wydatek jako koszt księgowy roku 2022. Wytworzone wyroby z wykorzystaniem importowanego surowca (blachy) zostały sprzedane w roku importu lub w roku kolejnym.

W związku z zaistniałą sytuacją Spółka powzięła wątpliwość, w którym okresie powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z zapłatą cła wyrównawczego i antydumpingowego.

Uzupełnienie wniosku

W pierwszej kolejności Spółka wskazała, że cło antydumpingowe i wyrównawcze nie są karami, lecz stanowią de facto opłatę dodatkową, która ma na celu ochronę rynku własnego i wyrównanie kosztów produktów do cen obowiązujących na rynku rodzinnym. W ten sposób eliminuje się praktyki sprzedaży towarów po cenach poniżej kosztów produkcji lub niższych niż ceny obowiązujące w Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe, Spółka podkreśliła, że bez zapłaty cła antydumpingowego lub cła wyrównawczego nie jest możliwe wprowadzenie surowców/materiałów na rynek krajowy, a idąc dalej do wykorzystania ich w procesie produkcyjnym służącym do wytworzenia wyrobów własnych, a których to sprzedaż generuje po stronie Spółki powstanie przychodu.

Stąd też, wydatek na zapłatę cła antydumpingowego oraz wyrównawczego jest konieczny dla osiągnięcia przychodu ze sprzedaży towarów.

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, wątpliwość organu podatkowego sprowadza się de facto do ustalenia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy nabyciem materiałów/surowców (zapłata ceł stanowi bowiem warunek sine qua non umożliwiający zakup niezbędnych materiałów/surowców) a osiągnięciem przychodu przez Spółkę ze sprzedaży wyrobów własnych.

Powyższy związek jest natomiast oczywisty, co wynika także z orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) - tj. NSA w wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 924/11 wskazał: „Nie może nasuwać wątpliwości, że typowym bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu jest zakup towarów handlowych czy materiałów do produkcji”.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 maja 2021 r. (0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR), gdzie wskazano: „(…) uiszczone przez spółkę komandytową cło antydumpingowe niewątpliwie jest związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży hurtowej towarów. Wydatek w postaci ww. cła był ponadto poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie jest ujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 cit.”

Dodatkowo warto podkreślić, że w opisie zdarzenia przyszłego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, sporządzonego w dniu 21 czerwca 2023 r. (dalej: „Wniosek”), Wnioskodawca wskazał wprost, że:

a)„X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest producentem płyt warstwowych, płyt izolacyjnych oraz akcesoriów do ich montażu” (strona 2 Wniosku),

b)„W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka importowała i importuje surowiec (blachę stalową), z różnych krajów, m.in. z Wietnamu, używany do wytworzenia wyrobów”(strona 2 Wniosku),

c)„Wytworzone wyroby z wykorzystaniem importowanego surowca (blachy) zostały sprzedane w roku importu lub w roku kolejnym” (strona 3 Wniosku).

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, wykazał on bezpośredni związek pomiędzy poniesieniem kosztu (zapłata cła antydumpingowego oraz cła wyrównawczego z tytułu zakupu blachy (surowca), która została wykorzystana do wytworzenia wyrobów), a osiągniętym przychodem (sprzedażą wyrobów własnych).

Niezależnie jednak od powyższego, Wnioskodawca pragnie ponownie jednoznacznie podkreślić, że uiszczenie cła antydumpingowego oraz cła wyrównawczego przez Spółkę jest niezbędne dla wprowadzenia materiałów/surowców na rynek krajowy.

Bez uiszczenia powyższych ceł, materiał/surowiec nie mógł być wykorzystany w produkcji wyrobów własnych Wnioskodawcy, co uniemożliwia osiągnięcie przychodu ze sprzedaży wyrobów własnych.

W związku z tym należy stwierdzić, że występuje związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi przez Spółkę kosztami na zapłatę cła, a osiągnięciem przez Spółkę przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym cło antydumpingowe i wyrównawcze naliczone w związku z importem stanowi koszt uzyskania przychodów?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2022 r. i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok?

3.Jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 2 okazałoby się nieprawidłowe, to czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2017 r. i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko zgodnie z którym cło antydumpingowe i wyrównawcze naliczone w związku z importem stanowi koszt uzyskania przychodów.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2022 r. (data zaksięgowania cła na koncie kosztu) i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok.

Ad 3.

W przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym cło antydumpingowe i wyrównawcze naliczone w związku z importem należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2017 r. (data wydania decyzji i zapłaty cła) i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodu umożliwia podatnikowi odliczenie dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), o ile podatnik wykaże ich bezpośredni lub pośredni wpływ związany z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Do katalogu wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów ustawodawca nie zaliczył należności celnych.

Ponadto, uiszczone przez Spółkę cło antydumpingowe i wyrównawcze niewątpliwie jest związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą polegającą na produkcji płyt warstwowych.

Oznacza, to, że zapłata cła antydumpingowego i wyrównawczego w związku z importem z 2014 r. jako koszt poniesiony przez Spółkę i nieujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 ustawy CIT stanowi koszt uzyskania przychodu.

Ad 2 i 3.

W celu ustalenia momentu, w którym można zaliczyć dany koszt do kosztów uzyskania przychodów, wpierw należy w sposób prawidłowy ustalić jego charakter. Koszty podatkowe zgodnie z ustawą można bowiem podzielić na:

- koszty bezpośrednio związane z przychodami – wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na wytworzenie lub nabycie jednostki towaru handlowego),

- koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) – wydatki, które co prawda są związane z działalnością gospodarczą podatnika, ale nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach i nie można im przypisać konkretnego przychodu, ale w sposób pośredni wpływają na całokształt działalności gospodarczej podatnika i w konsekwencji wpływają również pośrednio na osiągane przez niego przychody podatkowe (interpretacja Dyrektora KIS z dnia 23 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.437.2020.1.ŚS).

Ustawodawca uregulował moment potrącalności w przepisach art. 15 ust 4-4e ustawy CIT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4 ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Według art. 15 ust. 4c ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W przypadku cła wyrównawczego i antydumpingowego związanego z zakupionymi towarami handlowymi można mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatków z przychodami osiągniętymi ze sprzedaży towarów, które zostały wyprodukowane z importowanej blachy w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Teza o bezpośrednim charakterze kosztów uzyskania przychodów w przypadku cła wyrównawczego znajduje potwierdzenie w stanowiskach organów podatkowych:

- „Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku cła związanego z zakupionymi towarami handlowymi należy mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatku z przychodami ze sprzedaży tych towarów.” (interpretacja Dyrektora KIS z dnia 4 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.26.2021.4.SG),

-„W przypadku cła związanego z zakupionymi towarami handlowymi można mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatku z przychodami ze sprzedaży tych towarów.” (Interpretacja Dyrektora KIS z dnia 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR).

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym, zapłata cła wyrównawczego i antydumpingowego, jako wydatku bezpośrednio dotyczącego produkcji wyrobów z importowanej blachy i następnie ich sprzedaży ma charakter kosztu uzyskania przychodów bezpośrednio związanego z przychodami Spółki ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych z blachy.

Jak zostało wskazane wyżej zasadą jest (zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy CIT), iż w roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

- do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.

W konsekwencji koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się od przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Przy czym przez rozliczenie w roku podatkowym następującym, należy rozumieć nie tylko ten, rok podatkowy następujący bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód, ale również kolejne lata podatkowe, o ile to w nich został udokumentowany i poniesiony koszt bezpośredni. Stanowisko to znajduje uzasadnienie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych:

- ,,Przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku, pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym wystąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni (…). Z uwagi na okoliczność, że poniesienie kosztu w postaci cła antydumpingowego w związku z wydaną decyzją, zarówno memoriałowo jak i kasowo, nastąpiło w 2020 r. nie ma możliwości ujęcia go jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych roku podatkowego 2018, 2019. Z tej też przyczyny stosownie do art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacone przez Wnioskodawcę cło stanowi koszt uzyskania przychodu, w momencie jego poniesienia, co jest zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w 2020 r. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że cło antydumpingowe naliczone w związku z dostawami w roku 2017, 2018, 2019 zapłacone w 2020 r. należy zaliczyć do kosztów podatkowych w 2020 r. Tym samym skoro wydatek poniesiony z ww. tytułu należy zaliczyć do kosztów podatkowych w 2020 r., to nie spowoduje to obowiązku dokonania korekty zeznania podatkowego składanego za rok 2018 i 2019.” (interpretacja Dyrektora KIS z dnia 4 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.26.2021.4.SG).

- „Z uwagi na okoliczność, że koszt w postaci cła antydumpingowego zarówno memoriałowo (w związku z otrzymaniem decyzji organu celnego) jak i zapłata tego cła nastąpiła w 2021 r., nie ma możliwości ujęcia tego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych roku podatkowego 2019 oraz odpowiednio 2020 r., gdyż w tych latach koszt ten nie został poniesiony. Z tej też przyczyny stosownie do art. 15 ust. 4c PDOPrU, zapłacone cło Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania) winna zaliczyć do kosztów podatkowych w 2021 r. a nie jak Zainteresowani wskazali we wniosku odpowiednio w 2019 r. i 2020 r. Tym samym Sp. z o.o. (Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania) nie będzie przysługiwało prawo do korekty zeznania za 2019 r. oraz możliwość ujęcia ww. kosztów w deklaracji podatkowej za rok 2020.” (interpretacja Dyrektora KIS z dnia 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR).

Ponadto w ocenie Spółki, jeżeli ustawodawca miałby na celu umożliwienie rozliczenia w trybie art. 15 ust. 4c ustawy CIT kosztów wyłącznie w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku, którego dotyczy przychód powiązany z tym kosztem zredagowałby przepis w analogiczny sposób jak to ma miejsce w innych przepisach ustawy, tj. w art. 25 ust. 11, 12 i ust. 16 pkt 2, co potwierdza również interpretacja Dyrektora KIS z dnia 28 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.70.2021.5.AR.

Cło antydumpingowe stanowiące koszty zostało zapłacone przez Spółkę w 2017 r., a zatem po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2 ustawy CIT.

Z uwagi na fakt, że Spółka ujęła na koncie kosztowym wydatek związany cłem wyrównawczym oraz antydumpingowym naliczonym w związku z importem w 2022 r. (tj. w dacie ostatecznego rozstrzygnięcia przez NSA) jest ona zdania, że będzie ona uprawniona do ujęcia tego wydatku w tym roku i będzie uprawniona do dokonania korekty zeznania podatkowego za ten rok.

W przypadku uznania jednak stanowiska w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym cło antydumpingowe i wyrównawcze naliczone w związku z importem należy ująć w kosztach uzyskania przychodów za 2017 r. (data zapłaty cła i data wydania decyzji przez Naczelnika (…) Urzędu Celno-Skarbowego w (…)) i jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania korekty za ten rok.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczenie” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca nie wymienił cła (należności celnych). Jak wynika z opisu sprawy, uiszczenie cła antydumpingowego oraz cła wyrównawczego przez Spółkę jest niezbędne dla wprowadzenia materiałów/surowców na rynek krajowy. Bez uiszczenia powyższych ceł, materiał/surowiec nie mógł być wykorzystany w produkcji wyrobów własnych Wnioskodawcy, co uniemożliwia osiągnięcie przychodu ze sprzedaży wyrobów własnych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, żezapłata cła antydumpingowego i wyrównawczego związanego z importem, jako koszt poniesiony przez Spółkę i nieujęty w zamkniętym katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może stanowić koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:

Wspomniane powyżej prowadzenie ewidencji rachunkowej może wynikać m.in. z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120, ze zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1.koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);

2.koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT).

Moment potrącalności kosztów został uregulowany przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej importowali i importują Państwo surowiec (blachę stalową) używany do wytworzenia wyrobów, z różnych krajów, m.in. z Wietnamu. 21 maja 2014 r. Państwa towar w związku z importem został zgłoszony jako pochodzący z Wietnamu, co sprawiło, że nie powstał obowiązek poniesienia opłat związanych z cłem antydumpingowym. Wytworzone przez Państwa wyroby z wykorzystaniem importowanego surowca zostały sprzedane w roku importu lub w roku kolejnym. Naczelnik (…) Urzędu Celno-Skarbowego w (…) decyzją z 7 czerwca 2017 r., po przeprowadzeniu postepowania w sprawie pochodzenia towaru ujętego w zgłoszeniu celnym – wobec towaru objętego zgłoszeniem celnym kraj pochodzenia – Chiny – orzekł stawkę należności celnych, które zostały przez Państwa zapłacone wraz z odsetkami 20 lipca 2017 r. Postanowili Państwo odwołać się od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, a nałożone cło w momencie zapłaty nie zostało przez Państwa zaksięgowane jako koszt uzyskania przychodu. Po ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy wyrokiem NSA (data wydania 17 października 2022 r.), utrzymano w mocy decyzję określającą cło z 2017 r. Do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy i uprawomocnienia się orzeczenia NSA wydatek w postaci cła wyrównawczego i antydumpingowego księgowany był przez Państwa na koncie rezerw. Ujęli Państwo wydatek jako koszt księgowy roku 2022.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku cła antydumpingowego i wyrównawczego związanego z zakupionymi przez Spółkę surowcami należy mówić o bezpośrednim związku tego rodzaju wydatku z przychodami ze sprzedaży wyrobów wytworzonych z wykorzystaniem importowanych surowców.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z powyższymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mają Państwo obowiązek prowadzenia dokumentacji w sposób pozwalający na prawidłowe ustalanie przychodów i związanych z nimi kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano wyżej, w roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

- do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku, pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym wystąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył się wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.

Należy zaznaczyć, co już wcześniej wskazano, że uwzględnienie danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów możliwe jest gdy wydatek ma charakter definitywny – ostateczny. Skoro obowiązek poniesienia przez Spółkę cła antydumpingowego oraz cła wyrównawczego został ostatecznie potwierdzony prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w 2022 r. i wydatek z tytułu tych należności do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy i uprawomocnienia się orzeczenia NSA księgowany był na koncie rezerw a jako koszt księgowy został ujęty w roku 2022, to należy zgodzić się z Państwem, że Spółka będzie uprawniona do ujęcia tego wydatku jako koszt uzyskania przychodów w 2022 roku.

W myśl art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Jak stanowi art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej:

Tym samym, skoro wydatek poniesiony z tytułu cła antydumpingowego oraz wyrównawczego należy zaliczyć do kosztów podatkowych w 2022 r., to rozpoznanie ww. kosztu możliwe będzie poprzez dokonanie korekty zeznania podatkowego złożonego za 2022 r.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za prawidłowe Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 3.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).