Interpretacja indywidualna z dnia 25 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.299.2023.2.AS

Brak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT odsetek wypłacanych Pożyczkodawcy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT odsetek wypłacanych Pożyczkodawcy. Uzupełnili go państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 sierpnia 2023 r. (wpływ 11 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zamierza zakupić lokal użytkowy. Większość ceny zakupu sfinansuje z własnych środków, a pozostałą część z pożyczki od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej (dalej: „Pożyczkodawca”). Lokal zostanie oddany w najem, a w dalszej przyszłości odsprzedany z zyskiem. Wnioskodawca będzie wypłacał Pożyczkodawcy odsetki, których wysokość będzie proporcjonalna do udziału kwoty pożyczki w całkowitej kwocie zakupu lokalu oraz do dochodu uzyskanego z lokalu (dochód z wynajmu, dochód z odsprzedaży).

Umowa Wnioskodawcy z Pożyczkodawcą będzie jednak gwarantować temu ostatniemu oprocentowanie minimalne, tj. określoną wysokość oprocentowania, które będzie mu należne w przypadku, gdyby odsetki ustalone wg. ww. proporcji miało być niższe od gwarantowanego.

Z drugiej strony, maksymalna wysokość odsetek także będzie ograniczona do określonego w umowie pożyczki oprocentowania maksymalnego, należnego Pożyczkodawcy w sytuacji, gdyby odsetki ustalone wg. ww. proporcji miały być wyższe od niego.

Maksymalne oprocentowanie będzie określane na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu lichwie. Wysokość odsetek nie będzie uzależniona ani od wysokości zysku Wnioskodawcy, ani od tego, czy w ogóle takowy zostanie osiągnięty. Innymi słowy, odsetki będą należne Pożyczkodawcy niezależnie od wyniku finansowego Wnioskodawcy, a także wówczas, gdy Wnioskodawca poniesie stratę.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem wniosku o interpretację jest jedno zdarzenie przyszłe, dotyczy skutków podatkowych związanych z zaciągnięciem przez Spółkę konkretnej pożyczki od znanej z imienia i nazwiska osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na zakup określonej nieruchomości (lokalu użytkowego).

Pożyczka partycypacyjna jest pojęciem zdefiniowanym w przepisach prawa podatkowego, a konkretnie w art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. l) ustawy o CIT, który łącznie z art. 16 ust. 1 pkt 13d) tej ustawy stanowi przedmiot wniosku o interpretację. Wszystkie istotne cechy pożyczki, którą Spółka ma zaciągnąć, zostały wskazane jako elementy stanu faktycznego lub zostaną uzupełnione w niniejszym piśmie zgodnie z Państwa żądaniami. Natomiast dokonanie subsumcji tego opisu do ww . przepisów, a w szczególności zajęcie stanowiska co do tego, czy tak określona pożyczka spełnia, czy też nie spełnia, przesłanek do uznania jej za pożyczkę partycypacyjną, nie jest elementem opisu zdarzenia przyszłego, lecz kluczowym w niniejszej sprawie elementem interpretacji, której dokonanie leży w zakresie Państwa prawa i obowiązku. Spółka może jedynie wskazać, co też zrobiła już we wniosku o interpretację, że jej zdaniem, przedmiotowa pożyczka nie jest pożyczką partycypacyjną (własne stanowisko w sprawie).

Pożyczkodawca (osoba fizyczna) nie jest i nie będzie w jakikolwiek sposób powiązana ze Spółką.

Zakup nieruchomości nie nastąpi w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Rola Pożyczkodawcy będzie ograniczona do udzielenia pożyczki. Wszelkie decyzje i czynności w zakresie nabycia nieruchomości, zarządzania nią i jej zbycia będą leżały całkowicie po stronie Spółki; Pożyczkodawca nie będzie miał na nie żadnego w pływu.

Spółka będzie jedynym właścicielem nieruchomości (lokalu użytkowego).

Rola Pożyczkodawcy będzie ograniczona do udzielenia pożyczki. Pożyczkodawca nie ma i nie będzie miał obowiązku świadczenia na rzecz Spółki lub podmiotów z nią powiązanych jakichkolwiek innych usług.

Pożyczkodawca nie angażuje się i nie będzie się angażował w zarządzanie finansowaną inwestycją.

W przytoczonych przez organ fragmentach wniosku o interpretację nie ma rozbieżności. Spółka wyjaśnia, że kategoriami ustawy o CIT są „przychody”, „koszty” i „dochód” (abstrahując od wyjątkowej instytucji ryczałtu od dochodów spółek). Natomiast pojęcie „zysku” należy do kategorii przepisów Kodeksu Spółek Handlowych oraz przepisów o rachunkowości i nie ma wątpliwości co do tego, że tak należy rozumieć słowo „zysk” używane w ustawie o CIT, w szczególności w art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. l). Zysk wyraża przyrost majątku danego podmiotu w określonym czasie (KSH mówi o zysku rocznym). We wniosku o interpretację, Spółka używała słowa „zysk” właśnie w takim znaczeniu − jako roczny wynik finansowy Spółki, obejmujący całokształt jej działalności w danym roku. Stąd też, wysokość odsetek należnych Pożyczkodawcy nie będzie uzależniona ani od wysokości zysku Wnioskodawcy, ani od tego, czy w ogóle takowy zostanie osiągnięty. Roczny wynikfinansowy Spółki nie będzie miał przełożenia na wysokość tych odsetek.

Mówiąc o „dochodach z inwestycji” Spółka ma natomiast na myśli różnicę pomiędzy sumą przychodów i sumą kosztów dotyczących wyłącznie inwestycji częściowo sfinansowanej z pożyczki Pożyczkodawcy. Nie chodzi tu o roczny dochód Spółki w rozumieniu ustawy o CIT, ani tym bardziej o „zysk” w ww. rozumieniu.

Czym innym jest zatem „zysk” Spółki, a czym innym „dochód z inwestycji”. Rozróżnienie tych pojęć usuwa pozorne sprzeczności z przytoczonych przez Państwa fragmentów wniosku o interpretację. Spółka ma nadzieję, że powyższe wyjaśnienia czynią tę kwestię jasną.

Pytanie

Czy odsetki wypłacane Pożyczkodawcy będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Odsetki wypłacane Pożyczkodawcy nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów odsetki od pożyczki partycypacyjnej.

Definicja legalna takiej pożyczki została zamieszczona w art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. l) ustawy o CIT: „pożyczka udzielona osobie prawnej lub spółce, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku.

Scharakteryzowana w opisie zdarzenia przyszłego pożyczka nie jest więc pożyczką partycypacyjną.

Wysokość odsetek nie będzie uzależniona ani do wysokości zysku Wnioskodawcy, ani od tego, czy w ogóle takowy zostanie osiągnięty.

Na wysokość oprocentowania pożyczki wpływać będzie jedynie wysokość dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z lokalu, którego zakup został częściowo sfinansowany z pożyczki.

Definicja z art. 7b ust. 1 pkt 1) lit. l) nie odnosi się jednak do takich wyodrębnionych, pojedynczych interesów podatnika.

Użyte w nim pojęcie „zysku osiągniętego przez podatnika”, w połączeniu z faktem zaliczenia takich odsetek u pożyczkodawcy do przychodów z udziału w zyskach osób prawnych (jak dywidenda) jednoznacznie wskazuje na to, że mowa jest o rocznym, całkowitym zysku podatnika.

Ponadto, warunki pożyczki będą gwarantowały Pożyczkodawcy minimalną wysokość odsetek oraz ograniczały wysokość maksymalną, przy czym tę ostatnią wg przepisów dotyczących oprocentowania pożyczek.

Chociaż więc oprocentowanie będzie do pewnego stopnia zależne od dochodowości określonej inwestycji, to jednocześnie posiadać będzie bardzo wyraźne cechy odpłatnej pożyczki, tj. gwarantowane wynagrodzenie z jednej strony oraz ograniczenie maksymalnie możliwego do uzyskania oprocentowania z drugiej strony.

Tym samym, oprocentowanie pożyczek zaciąganych przez Wnioskodawcę będzie stanowiło typową zapłatę za korzystanie z cudzego kapitału.

Nabycie prawa do udziału w zyskach spółki kapitałowej wiąże się koniecznością wzięcia na siebie ryzyka utraty zaangażowanego kapitału oraz uzyskania dochodów tyko pod warunkiem, iż spółka taka osiągnie zyski. W zamian za to można liczyć na udział w zysku niezależnie od jego wysokości i ograniczony jedynie procentową wielkością udziału.

Tymczasem Pożyczkodawca nie ponosi tych ryzyk, ale też jego potencjalny zysk maksymalny jest ograniczony.

Jeśli Wnioskodawca osiągnie zysk, ale nie osiągnie dochodów z inwestycji w ww. lokal, Pożyczkodawca otrzyma wynagrodzenie minimalne; podobnie jeśli nie osiągnie zysku.

Jeśli natomiast Wnioskodawca osiągnie dochody na ww. inwestycji, ale ogólnie poniesie stratę, to Pożyczkodawcy będą przysługiwać odsetki proporcjonalne do dochodów z tej inwestycji (ale ograniczone co do wysokości); podobnie jeśli osiągnie zyski.

Widać zatem, że pozycja Pożyczkodawcy pozostanie bardzo odległa od pozycji osoby mającej prawo do udziału w zyskach Wnioskodawcy.

Własne stanowisko Spółki zaprezentowane we wniosku o interpretację pozostaje aktualne w świetle ww. wyjaśnień i odpowiedzi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) :

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą powinien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawy o CIT:

Zauważyć należy, że koszty, które dotyczą przychodów z zysków kapitałowych określonych w ww. art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, winny być kwalifikowane do źródła, do którego kwalifikowane są przychody.

W art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ustawodawca wymienia bowiem zdarzenia, w związku z zaistnieniem których podatnik osiąga przychody będące następstwem dokonanych czynności związanych m.in. z:

Zatem ustawodawca poprzez przepis art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT wyłączył z kosztów uzyskania przychodu odsetki od pożyczki partycypacyjnej, jednocześnie uznając je na mocy art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. l) ustawy o CIT za kategorię przychodu z udziału w zyskach osoby prawnej.

Z treści złożonego przez Państwa wniosku wynika, że planują Państwo kupić lokal użytkowy, który sfinansują Państwo w większości z własnych środków, a pozostałą część z pożyczki od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej (dalej: „Pożyczkodawca”). Pożyczkodawca (osoba fizyczna) nie jest i nie będzie w jakikolwiek sposób powiązana ze Spółką.

Zakup nieruchomości nie nastąpi w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Rola Pożyczkodawcy będzie ograniczona do udzielenia pożyczki. Wszelkie decyzje i czynności w zakresie nabycia nieruchomości, zarządzania nią i jej zbycia będą leżały całkowicie po stronie Spółki; Pożyczkodawca nie będzie miał na nie żadnego w pływu.

Spółka będzie jedynym właścicielem nieruchomości (lokalu użytkowego).

Rola Pożyczkodawcy będzie ograniczona do udzielenia pożyczki. Pożyczkodawca nie ma i nie będzie miał obowiązku świadczenia na rzecz Spółki lub podmiotów z nią powiązanych jakichkolwiek innych usług. Pożyczkodawca nie angażuje się i nie będzie się angażował w zarządzanie finansowaną inwestycją.

Lokal zostanie oddany w najem, a w dalszej przyszłości odsprzedany z zyskiem. Przy czym słowo „zysk” oznacza dla Państwa roczny wynik finansowy Spółki, obejmujący całokształt jej działalności w danym roku. Stąd też, wysokość odsetek należnych Pożyczkodawcy nie będzie uzależniona ani od wysokości Państwa zysku, ani od tego, czy w ogóle takowy zostanie osiągnięty. Wskazali Państwo, że roczny wynik finansowy Spółki nie będzie miał przełożenia na wysokość tych odsetek. Będą Państwo wypłacali Pożyczkodawcy odsetki, których wysokość będzie proporcjonalna do udziału kwoty pożyczki w całkowitej kwocie zakupu lokalu oraz do dochodu uzyskanego z lokalu (dochód z wynajmu, dochód z odsprzedaży). Umowa pożyczki będzie jednak gwarantować Pożyczkodawcy oprocentowanie minimalne, tj. określoną wysokość oprocentowania, które będzie mu należne w przypadku, gdyby odsetki ustalone wg. ww. proporcji miało być niższe od gwarantowanego. Z drugiej strony, maksymalna wysokość odsetek także będzie ograniczona do określonego w umowie pożyczki oprocentowania maksymalnego, należnego Pożyczkodawcy w sytuacji, gdyby odsetki ustalone wg. ww. proporcji miały być wyższe od niego. Maksymalne oprocentowanie będzie określane na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu lichwie. Wysokość odsetek nie będzie uzależniona ani od wysokości Państwa zysku, ani od tego, czy w ogóle zysk zostanie osiągnięty. Innymi słowy, odsetki będą należne Pożyczkodawcy niezależnie od wyniku finansowego Spółki, a także wówczas, gdy Spółka poniesie stratę.

Państwa wątpliwości dotyczą braku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT odsetek wypłacanych Pożyczkodawcy.

Państwa zdaniem odsetki wypłacane Pożyczkodawcy nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu zdarzenia przyszłęgo nie można zgodzić się z Państwem, że odsetki od pożyczki wypłacone na rzecz Pożyczkodawcy nie będą uznane na mocy art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. l) ustawy o CIT za kategorię przychodu z udziału w zyskach osoby prawnej jako odsetki od pożyczki partycypacyjnej.

W związku z brakiem definicji pożyczki w polskim ustawodawstwie podatkowym, należy sięgnąć do definicji umowy pożyczki, uregulowanej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1610). Zgodnie z art. 720 § 1 ww. ustawy:

Biorąc pod uwagę ww. definicję pożyczki oraz opisane przez Państwa postanowienia umowy, jaką zamierzają Państwo zawrzeć z Pożyczkodawcą, należy stwierdzić, że umowę tą należy traktować na równi z pożyczką w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego.

Zatem, skoro opisany przez Państwa instrument finansowy planowany na potrzeby współfinansowania zakupu lokalu użytkowego należy traktować jako pożyczka w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego, należy również traktować wypłacane Pożyczkodawcy odsetki na równi z odsetkami, stanowiącymi wynagrodzenie z tytułu umowy pożyczki.

Zauważyć bowiem należy, że zawarta w Kodeksie cywilnym konstrukcja regulacji prawnej dotyczącej umowy pożyczki nie zawiera w ogóle odpłatności jako elementu przedmiotowo istotnego. Zgodnie jednak z zasadami prawa cywilnego, strony umowy pożyczki mogą przewidzieć odpłatność za korzystanie przez pożyczkobiorcę z kapitału pożyczkodawcy. Zwyczajowo najczęściej spotykaną formą odpłatności za udzielenie pożyczki są odsetki, stanowiące oprocentowanie kwoty pożyczki w stosunku do okresu korzystania z pożyczonego kapitału. W związku z brakiem prawnych ograniczeń w tym zakresie, sposób odpłatności strony umowy pożyczki mogą ustalić w dowolny sposób, w tym także w formie udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę (zob. A. Szpunar, O umowie pożyczki, Państwo i Prawo 1992, Nr 10, s. 30).

W konsekwencji powyższego, opierając się na wykładni funkcjonalnej pojęcia odsetek, nie należy więc zawężać tylko do takich kwot, które obliczone są według stopy procentowej liczonej w stosunku do pożyczonego kapitału. Pojęcie to należy rozumieć szeroko, obejmując jego zakresem wszelkie kwoty wypłacane pożyczkodawcy tytułem odpłatności za udzieloną pożyczkę, bez względu na podstawę i sposób ich obliczenia.

Za dopuszczalnością wskazanej powyżej kwalifikacji przemawia charakter ekonomiczny wypłacanego wynagrodzenia, które dla pożyczkodawcy pełni de facto identyczną rolę, jaką pełniłyby „klasyczne” odsetki. Ponadto, prawo cywilne nie przeciwstawia się ukształtowaniu odpłatności w ramach umowy pożyczki w sposób inny aniżeli „klasyczne” odsetki.

Pozyskanie środków finansowania przedsięwzięć o podwyższonym stopniu ryzyka, w sytuacji gdy wyczerpana została możliwość finansowania się „zwykłym” długiem (pożyczką), może stanowić pożyczka partycypacyjna.

Pożyczka partycypacyjna nie została uregulowana w obowiązujących w Polsce przepisach prawa cywilnego.

Podobnie, definicja pożyczki partycypacyjnej – wbrew temu, co Państwo dowodzą – nie została zawarta w ustawie o CIT. Mając jednak na względzie praktykę obrotu gospodarczego, przez umowę pożyczki partycypacyjnej rozumie się przekazanie przez inwestora (Pożyczkodawcę) na rzecz przedsiębiorcy (Pożyczkobiorcy) określonej kwoty pieniężnej w zamian za procentowy udział w zysku tego przedsiębiorcy z tytułu finansowanej inwestycji. W przeciwieństwie do typowej umowy pożyczki, w pożyczce partycypacyjnej wynagrodzenie w postaci odsetek od przekazanego kapitału nie występuje w ogóle lub występuje obok procentowego udziału w zysku.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że uzyskanie przez Państwa finansowania na podstawie zawartej umowy ze znaną z imienia i nazwiska osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej na zakup określonej nieruchomości (lokalu użytkowego), które będzie uprawniało tego Pożyczkodawcy do otrzymania, w zamian za udostępnienie środków finansowych, udziału w zysku osiągniętym przez Państwa z tytułu finansowanej inwestycji, spełnia znamiona uznania go za pożyczkę patrycypacyjną.

Jak wynika bowiem z Państwa wyjaśnień, wysokość odsetek od pożyczki będzie proporcjonalna do udziału kwoty pożyczki w całkowitej kwocie zakupu lokalu oraz do dochodu uzyskanego z lokalu (dochód z wynajmu, dochód z odsprzedaży). Taki dochód będzie zatem Państwa zyskiem z tytułu finansowanej inwestycji. Nie chodzi tu zatem − wbrew temu, co Państwo dowodzą – o „roczny wynik finansowy Spółki”, ale zysk z finansowanej pożyczką inwestycji.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro Państwa zyski osiągnięte z tytułu finansowanej inwestycji wypłacane na rzecz Pożyczkodawcy będą stanowiły zyski z tytułu udzielenia pożyczki partycypacyjnej, o której mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. l) ustawy o CIT, to w opisanej przez Państwa sprawie znajdzie wyłączenie dotyczące możliwosci zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT.

Odsetki wypłacane Pożyczkodawcy będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie braku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13d) ustawy o CIT odsetek wypłacanych Pożyczkodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).