Interpretacja indywidualna z dnia 25 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.318.2023.1.ANK

Czy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT: 1) Wnioskodawca posiadał w latach 2017-2022 prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi; 2) Wnioskodawca w przyszłych latach podatkowych będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi;

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

1)Wnioskodawca posiadał w latach 2017-2022 prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi;

2)Wnioskodawca w przyszłych latach podatkowych będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi;

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka, w celu finansowania bieżącej działalności oraz w celu sfinansowania zakupu maszyn, korzystała w ostatnich latach oraz nadal korzysta z oferty kredytowej (dalej: „Bank”) i w związku z tym, poza odsetkami liczonymi na warunkach wskazanych w umowach kredytowych, Spółka ponosi także szereg prowizji i opłat dodatkowych związanych z otrzymanym na mocy umowy o Limit Wierzytelności nr … (zmienionej aneksami) kredytem w rachunkach bankowych oraz otrzymanym na mocy umowy o kredyt nieodnawialny … kredytem inwestycyjnym (dalej łącznie: „kredyty bankowe”), określonych w Taryfie prowizji i opłat dla Klientów Korporacyjnych (dalej: „Taryfa”), w tym uiszcza na rzecz banku tzw. prowizję administracyjną ustalaną jako 0,075% od kwoty wykorzystanego kredytu tj. od ujemnego salda w walucie, na koniec danego kwartału (dalej: „prowizja administracyjna”). Zgodnie z Regulaminem czynności kredytowych i zabezpieczających dla klientów bankowości korporacyjnej (dalej: „Regulamin”), do którego bezpośrednio odsyła Taryfa, prowizja administracyjna ustalana jest na ostatni dzień poprzedniego kwartału kalendarzowego:

a)od kwoty kredytu/limitu, która pozostaje udostępniona w tej dacie - w przypadku produktów w formie linii odnawialnej,

b)od kwoty uruchomionego i pozostającego do spłaty w tej dacie kredytu - w przypadku produktów nieodnawialnych.

Ponoszone z tytułu prowizji administracyjnej koszty, Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że wskazana prowizja administracyjna stanowi typowy element kalkulacyjny kosztu korzystania z danego produktu bankowego, a obowiązek jej zapłaty oraz sposób ustalenia wynika bezpośrednio z Taryfy i Regulaminu, których postanowienia są integralną część umów kredytowych tj. zobowiązanie do jej zapłaty powstało na mocy stosunku obligacyjnego między Bankiem a Wnioskodawcą.

Wnioskodawca nie uiszcza składek wprowadzonych na mocy ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2253 z późn. zm.; dalej „znowelizowana ustawa o BFG”), która zastąpiła ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 711 z późn. zm. dalej „ustawa o BFG”) tj. składek na fundusz gwarancyjny banków, składek na fundusz gwarancyjny kas oraz składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego - nie jest do tego prawnie zobligowany.

Zgodnie z Taryfą Spółka dokonuje wpłat określonych kwot (prowizji administracyjnej) na rachunek banku. Z postanowień Taryfy nie wynika przeznaczanie środków przekazywanych bankowi w ramach prowizji administracyjnej, w szczególności nie wynika z nich, że prowizja ta ma charakter rekompensaty dla banku kredytującego za wnoszone przez niego składki na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego tj., że jest ona kalkulowanych przez bank kredytujący w oparciu o składki BFG, ponoszone przez ten bank na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

W świetle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość czy Spółka była uprawniona w latach podatkowych 2017-2022 do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu uiszczanej na rzecz banku prowizji administracyjnej.

Jednocześnie wątpliwości zostały powzięte przez Wnioskodawcę w odniesieniu do przyszłych lat podatkowych, tj. czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu prowizji administracyjnej w przyszłych latach podatkowych.

Pytania

1)Czy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca posiadał w latach 2017-2022 prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi?

2)Czy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca w przyszłych latach podatkowych będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) Wnioskodawca posiadał w latach 2017-2022 prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca w przyszłych latach podatkowych będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Część wspólna uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z generalną zasadą sformułowaną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać spełnione podstawowe przesłanki, tj.:

1)Wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika tj. koszt zostaje pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

2)Poniesiony wydatek musi być definitywny tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

3)Wydatek musi zostać poniesiony w celu, którym jest uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych,

4)Wydatek musi zostać należycie udokumentowany.

5)Koszt nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przekonaniu Wnioskodawcy, będące przedmiotem wniosku wydatki z tytułu prowizji administracyjnej spełniają powyżej wymienione przesłanki tj. stanowią one wydatek bezzwrotny, poniesiony z zasobów własnych Spółki oraz są przez nią właściwie dokumentowane. Dodatkowo, należy uznać je za racjonalnie uzasadnione, gdyż przyczyniają się do osiągania przez spółkę dochodów. Pozyskanie przez Spółkę finansowania w postaci kredytów ma na celu stworzenie i zachowanie źródła przychodów.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy między ponoszeniem koszów a uzyskiwaniem przychodów. Zaciągnięcie przez Spółkę kredytu na zakup maszyn oraz kredytu na sfinansowanie bieżącej działalności jest motywowane stworzeniem oraz zachowaniem źródła przychodów. Spółka uzyskuje przychody z prowadzonej działalności tj. obróbki wysokiej jakości aluminium i stali, wykorzystując w tym celu zakupiony z uzyskanego w ramach kredytu inwestycyjnego finansowania sprzęt tj. niezbędne do prowadzenia procesu produkcyjnego prasy służące do wytłaczania metalowych elementów sprzętu RTV oraz poprawiające wydajność oraz automatyzację produkcji roboty używane do przenoszenia elementów na poszczególne stanowiska. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zakup pras i robotów z kredytu inwestycyjnego jest bezpośrednio powiązany z osiąganiem przychodów przez Spółkę.

Środki z kredytu w rachunkach bankowych są z kolei przeznaczane przede wszystkim na spłatę bieżących zobowiązań Wnioskodawcy i tym samym przyczyniają się one do zachowania płynności przez Spółkę, jednocześnie zabezpieczając źródło przychodu.

W związku z kredytami bankowymi, Spółka ponosi koszty dostępu do finansowania dłużnego tj. odsetki i różnego rodzaju opłaty dodatkowe konieczne w kontekście otrzymania kredytu.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że spełniona jest dyspozycja art. 15 ust. 1. ustawy o CIT.

Przechodząc do ostatniej przesłanki - negatywnego katalogu kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 71 kosztów uzyskania przychodów nie stanowią składki na fundusz gwarancyjny banków i składki na fundusz gwarancyjny kas, o których mowa w art. 286 ust. 2 i 3 nowelizacji ustawy o BFG oraz składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas, o których mowa w art. 295 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Wskazany przepis zastąpił historycznie obowiązujący (do 9 października 2016 r.) art. 16 ust. 1 pkt 68 ustawy o CIT, wskazujący, że nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, opłata ostrożnościowa, o której mowa w art. 14a ustawy o BFG.

Definicje legalne podmiotów objętych systemem gwarantowania zostały sformułowane w zamkniętym katalogu wynikającym z art. 2 pkt 1, pkt 28, pkt 35 i pkt 41 nowelizacji ustawy o BFG. Są to:

a.bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo bankowe

b.oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy - Prawo bankowe, o ile nie jest uczestnikiem systemu gwarantowania środków pieniężnych albo system gwarantowania środków pieniężnych, w którym uczestniczy, nie zapewnia gwarantowania środków pieniężnych co najmniej w zakresie i w wysokości określonych w ustawie,

c.spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa.

Dodatkowo, w art. 295 ust. 1 i 3 nowelizacji ustawy BFG określono podmioty zobowiązane do wnoszenia składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas.

Wskazany katalog nie obejmuje Wnioskodawcy - Spółka nie jest zobowiązana do uiszczania składki na fundusze gwarancyjne oraz składki na fundusze przymusowej restrukturyzacji. Tym samym, do Wnioskodawcy, który nie jest płatnikiem wyżej wymienionych składek, nie znajdzie bezpośredniego zastosowania norma wynikająca z art. 16 ust. 1 pkt 71 ustawy o CIT.

Abstrahując od powyższego, warto wspomnieć, że historycznie pojawiały się stanowiska organów podatkowych oraz sądów administracyjnych bezpośrednio referujące do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w postaci opłat dodatkowych, których celem jest rekompensata bankowi kredytującemu wnoszonych przez niego składek na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (przykładowo NSA w wyrokach z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. akt II FSK 75/18, z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. II FSK 2941/18 oraz z dnia 13 sierpnia 2020 r., o sygn. akt II FSK 864/18). Należy jednak podkreślić, że przeważająca część została wydana w odniesieniu do poprzedniego stanu prawnego, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 68 ustawy o CIT sprzed nowelizacji, w którym literalnie wymieniono opłatę ostrożnościową (na gruncie obecnej i dotychczasowej ustawy o BFG nie ma podstaw, by utożsamiać opłatę ostrożnościową ze składką na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków uiszczaną dopiero począwszy od 2017 r.).

Dodatkowo, jak wcześniej wskazywał Wnioskodawca, z umów kredytowych oraz Taryfy (stanowiącej integralną część umów) nie wynika powiązanie prowizji administracyjnej ze składkami ponoszonymi przez banki na rzecz BFG, zarówno w zakresie definicji ww. prowizji jak i sposobu kalkulacji. Jak wskazano w stanie faktycznym, prowizja administracyjna jest ustalana jako 0,075% od ujemnego salda w walucie (na koniec danego kwartału), natomiast zgodnie z przepisami nowelizacji ustawy o BFG:

a)Kwoty składek na fundusz gwarancyjny banków należne od poszczególnych banków w danym kwartale są wyznaczane w oparciu o łączne kwoty składek, które zgodnie z ustawą o BFG są określane corocznie przez Radę Funduszu w formie uchwały. W każdym kwartale podziałowi pomiędzy banki podlega jedna czwarta łącznych kwot składek na dany rok.

b)Składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków są wnoszone rocznie. Kwoty składek należnych od poszczególnych banków i firm inwestycyjnych w danym roku są wyznaczane w oparciu o łączne kwoty składek, które zgodnie z ustawą o BFG są określane corocznie przez Radę Funduszu w formie uchwały.

Sposób kalkulacji prowizji administracyjnej nie wykazuje podobieństw również w stosunku do obowiązującej w poprzednim reżimie prawnym metody wyliczania tzw. opłaty ostrożnościowej - zgodnie z art. 14a Ustawy o BFG Podmioty objęte systemem gwarantowania wnosiły na rzecz Funduszu opłatę ostrożnościową w okresach kwartalnych w wysokości iloczynu stawki nieprzekraczającej 0,05% i podstawy naliczania opłaty na dany kwartał. Podstawę naliczania opłaty na dany kwartał (…) stanowi łączna kwota ekspozycji na ryzyko, określona w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.).

Jak wynika z powyższego, ponoszona przez Spółkę na rzecz Banku prowizja administracyjna nie stanowi refundacji składki BFG na rzecz kredytodawcy. Łącznie z odsetkami oraz innymi opłatami wynikającymi z umów kredytowych oraz stanowiących ich integralną część Taryfy i Regulaminu są częściami składowymi ogólnych kosztów kredytów bankowych. Cel ich ponoszenia przez Wnioskodawcę jest tożsamy tj. pozyskanie finansowania źródła przychodów i tym samym jego zabezpieczenie.

Na podstawie powyższego, należy stwierdzić, że brak jest podstaw do traktowania prowizji administracyjnej odrębnie od pozostałych kosztów wynikających z otrzymania od banku finansowania. Wszystkie koszty kredytowania pozostają w bezpośrednim związku ze środkami pozyskanymi w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Dodatkowo, ponoszenie przez Spółkę wydatków z tytułu prowizji administracyjnej jest warunkiem, bez którego spełnienia uzyskanie kredytowania byłoby niemożliwe, a sama wysokość omawianych prowizji (ustalana w odniesieniu do wysokości zobowiązań) oraz obowiązek ich zapłaty ma podstawę w umowach kredytowych tj. wynika on z więzi obligacyjnej między dwoma podmiotami prywatnymi i nie referuje do ustalonych na mocy ustawy składek o charakterze publicznoprawnym na BFG (a w szczególności nie stanowi ich refundacji na rzecz Banku).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, argumentacja zawarta w części wspólnej uzasadnienia stanowiska Spółki jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca był uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że ponoszony przez Spółkę na rzecz banku wydatek z tytułu prowizji administracyjnej spełnia generalne przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie został wskazany w katalogu wyłączeń przewidzianym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności w stosunku do prowizji administracyjnej zastosowania nie znajdzie wyłączenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 71 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca posiadał w latach 2017-2022 prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, argumentacja zawarta w części wspólnej uzasadnienia stanowiska Spółki jednoznacznie wskazuje, że Wnioskodawca będzie w przyszłych latach podatkowych uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Jak zostało już w niniejszym wniosku niejednokrotnie podkreślone, ponoszony przez Spółkę na rzecz Banku wydatek z tytułu prowizji administracyjnej spełnia generalne przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie został wskazany w katalogu wyłączeń przewidzianym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności w stosunku do prowizji administracyjnej zastosowania nie znajdzie wyłączenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 71 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT Wnioskodawca w przyszłych latach podatkowych będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji administracyjnej ponoszonej w związku z zaciągniętymi kredytami bankowymi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.