Interpretacja indywidualna z dnia 18 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.235.2023.2.DS

Pobranie i przekazywanie przez Państwa jako pracodawcę składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji dostawy towaru bądź świadczenia usług, a tym samym nie podlega u Państwa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych związanych z zawarciem grupowej umowy ubezpieczenia oraz dokonywanymi na jej podstawie rozliczeniami. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lipca 2023 r. (wpływ 19 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A S.A. [dalej: Wnioskodawca lub Spółka] prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...) W związku z realizowaną działalnością Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

W celu zwiększenia swojej atrakcyjności jako pracodawcy Wnioskodawca zapewnia pracownikom różnego rodzaju świadczenia pozapłacowe, w tym oferuje możliwość przystąpienia do grupowej umowy ubezpieczenia na życie.

Poza pracownikami Spółki ubezpieczeniem mogą być także obejmowani:

1. członkowie rodzin pracowników Spółki (małżonkowie, partnerzy i pełnoletnie dzieci) oraz
2. inne, określone osoby, takie jak wspólnicy, członkowie zarządu Wnioskodawcy i tzw. spółek powiązanych z Wnioskodawcą, jak też pracownicy spółek powiązanych ze Spółką.

Ubezpieczenie zapewniane jest na podstawie grupowej umowy ubezpieczenia, którą Wnioskodawca zawarł z podmiotem trzecim - towarzystwem ubezpieczeniowym [dalej: Ubezpieczyciel]. Umowa ta została podpisana przez Spółkę jako ubezpieczającego na rachunek osób fizycznych (ubezpieczonych), których życie, zdrowie lub określone zdarzenie w ich życiu są/mają być przedmiotem ubezpieczenia.

W ww. umowie przewidziane zostały różne warianty ubezpieczenia, z których mogą skorzystać ubezpieczeni. Dla danego wariantu określone zostały wysokość składki, suma ubezpieczenia oraz zakres ubezpieczenia, które to elementy różnią się między poszczególnymi wariantami.

Przystąpienie do ubezpieczenia jest dobrowolne, a osoba przystępująca do ubezpieczenia (w szczególności pracownik Wnioskodawcy) ma możliwość wyboru wariantu ubezpieczenia. Przystąpienie do ubezpieczenia następuje poprzez złożenie przez zainteresowaną osobę (przyszłego ubezpieczonego) stosownej deklaracji (deklaracja przystąpienia do ubezpieczenia), która wymaga akceptacji ze strony Spółki. Objęcie ochroną ubezpieczeniową potwierdzane jest certyfikatem wystawianym przez Ubezpieczyciela imiennie dla każdego ubezpieczonego.

Do otrzymania świadczenia (odszkodowania) wypłacanego w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego uprawniony jest ubezpieczony bądź - gdy odszkodowanie wypłacane jest w związku ze zgonem ubezpieczonego - inna osoba wskazana przez ubezpieczonego (uposażony). Spółka nie występuje w charakterze ubezpieczonego ani uposażonego, Wnioskodawca nie jest także uprawniony do wskazywania uposażonego.

Na podstawie umowy ubezpieczenia łączącej Wnioskodawcę i Ubezpieczyciela do zapłaty składki na rzecz Ubezpieczyciela zobowiązany jest Wnioskodawca. Wysokość składki stanowi suma składek należnych za każdego ubezpieczonego. Zapłata ta realizowana jest przez Spółkę z częstotliwością miesięczną, przelewem na rachunek bankowy wskazany przez Ubezpieczyciela.

W ramach przyjętej polityki świadczeń pozapłacowych Wnioskodawca dofinansowuje część składki z tytułu przystąpienia pracowników Spółki do wybranego pakietu podstawowego ubezpieczenia. Pracownik Wnioskodawcy ponosi więc jedynie część kosztu takiej składki, podczas gdy pozostała część finansowana jest przez Spółkę. Część składki ubezpieczeniowej finansowana przez Wnioskodawcę stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc równocześnie podstawę naliczenia składki na ubezpieczenia społeczne.

W pozostałym zakresie (dodatkowe pakiety ubezpieczenia, ubezpieczenie członków rodzin lub innych osób) Wnioskodawca nie ponosi kosztu składek i obciąża pracowników (lub inne osoby/podmioty) pełnym kosztem składek należnych Ubezpieczycielowi za dany wariant ubezpieczenia.

Co do zasady, obciążenie pracowników kosztem składek odbywa się poprzez potrącenie odpowiednich kwot z pensji pracowników, na podstawie złożonej przez danego pracownika zgody na potrącenie z wynagrodzenia. W pozostałych przypadkach równowartość składek (ich części) przekazywana jest przez zobowiązane osoby/podmioty na rachunek bankowy Spółki.

Pytania

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

1)w związku z zawartą grupową umową ubezpieczenia oraz dokonywanymi na jej podstawie rozliczeniami Wnioskodawca nie świadczy na czyjąkolwiek rzecz usług objętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT)?

2)w prowadzonej przez Spółkę ewidencji sprzedaży oraz składanych przez Wnioskodawcę deklaracjach w podatku od towarów i usług (VAT) nie należy uwzględniać

i. składek wpłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Ubezpieczyciela,

ii. składek (ich części) finansowanych przez Spółkę, ani

iii. składek (ich części), których koszt ponoszony jest przez inne osoby/podmioty (tj. gdy Spółka otrzymuje określone kwoty od innych podmiotów, w szczególności pracowników)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym:

1)w związku z zawartą grupową umową ubezpieczenia oraz dokonywanymi na jej podstawie rozliczeniami Wnioskodawca nie świadczy na czyjąkolwiek rzecz usług objętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT), i, w związku z tym,

2)w prowadzonej przez Spółkę ewidencji sprzedaży oraz składanych przez Wnioskodawcę deklaracjach w podatku od towarów i usług (VAT) nie należy uwzględniać

i. składek wpłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Ubezpieczyciela,

ii. składek (ich części) finansowanych przez Spółkę, ani

iii. składek (ich części), których koszt ponoszony jest przez inne osoby/podmioty (tj. gdy Spółka otrzymuje określone kwoty od innych podmiotów, w szczególności pracowników)?

W opinii Wnioskodawcy, w zakresie zawartej umowy ubezpieczenia Spółka, jako ubezpieczający, nie uczestniczy bowiem we własnym imieniu w świadczeniu usługi ubezpieczeniowej (która realizowana jest bezpośrednio w relacji Ubezpieczyciel - ubezpieczony). W związku z tym, brak jest podstaw do zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy VAT poprzez uznanie, że Spółka

1. nabywa (od Ubezpieczyciela) i
2. sprzedaje (na rzecz ubezpieczonych) usługę ubezpieczenia.

W konsekwencji, w składkach rozliczanych przez Wnioskodawcę (wpłacanych na rzecz Ubezpieczyciela, finansowanych przez Spółkę bądź otrzymywanych przez Wnioskodawcę) nie należy upatrywać wynagrodzenia należnego w zamian za wykonywane przez Spółkę czynności objęte zakresem opodatkowania VAT (w szczególności za świadczenie usług ubezpieczeniowych). W rezultacie, rozliczenia z tytułu składek nie powinny być uwzględniane w prowadzonej przez Spółkę ewidencji sprzedaży oraz składanych przez Wnioskodawcę deklaracjach VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Regulacje w zakresie podatku od towarów i usług (VAT)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) [dalej: ustawa VAT] opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa powyżej, rozumie się z kolei - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy VAT - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z powyższej konstrukcji przepisów wynika szeroki zakres świadczenia usług. Pod pojęciem tym należy bowiem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Co do zasady, niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności, tj. istnienie wynagrodzenia wypłacanego w zamian za świadczoną usługę.

W określonych przypadkach zakresem opodatkowania VAT objęte jest również nieodpłatne świadczenie usług. Wynika to w szczególności z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ponadto, z perspektywy niniejszego wniosku należy przywołać art. 8 ust. 2a ustawy VAT (dotyczący tzw. refakturowania), zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższej regulacji wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest jako usługobiorca, a także jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy VAT należy więc przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże bierze udział w jej świadczeniu (nabywa usługę we własnym imieniu), to dla potrzeb VAT traktowany jest jako nabywca (usługobiorca) oraz sprzedawca (usługodawca) danej usługi.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy VAT odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju jest jedną z czynności zaliczanych do sprzedaży. Transakcje takie wykazywane są w prowadzonej przez podatnika ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy VAT, oraz składanych przez podatnika deklaracjach VAT.

Regulacje dotyczące umów ubezpieczenia

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny [dalej: Kodeks cywilny] przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Art. 808 Kodeksu cywilnego przewiduje konstrukcję ubezpieczenia na cudzy rachunek. Wynika z niego między innymi, że ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek (§ 1), w którym to przypadku roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zarzut mający wpływ na odpowiedzialność ubezpieczyciela może on podnieść również przeciwko ubezpieczonemu (§ 2). Co do zasady, ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§ 3) oraz może żądać, by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunków ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą praw i obowiązków ubezpieczonego (§ 4).

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej (niebędącej ubezpieczającym) - ubezpieczonego. W takim przypadku umowa zawarta między ubezpieczycielem a ubezpieczającym kreuje stosunek ubezpieczeniowy między ubezpieczycielem a ubezpieczonym.

Przyjmuje się, że grupowa umowa ubezpieczenia jest odmianą ubezpieczenia na cudzy rachunek, o której mowa we wskazanych przepisach. Zawierana jest przez ubezpieczającego na rachunek wielu osób, które stają się ubezpieczonymi.

Grupowa umowa ubezpieczenia z perspektywy przepisów o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z grupową umową ubezpieczenia zawartą przez Spółkę (jako ubezpieczającego) z Ubezpieczycielem, na podstawie której określone osoby (ubezpieczeni) obejmowane są ochroną ubezpieczeniową, Wnioskodawca nie wykonuje czynności objętych zakresem opodatkowania VAT, w szczególności nie świadczy usług ubezpieczeniowych. Podmiotem świadczącym usługi ubezpieczeniowe jest bowiem Ubezpieczyciel, a bezpośrednimi nabywcami tych usług (usługobiorcami) - ubezpieczeni. To osoby przystępujące do grupowej umowy ubezpieczenia (ubezpieczeni) obejmowane są ochroną ubezpieczeniową zapewnianą przez Ubezpieczyciela (wynikającą z wybranego przez te osoby wariantu ubezpieczenia) i są uprawnione do otrzymania odszkodowania (lub wskazania osób, które odszkodowanie to powinny otrzymać, tj. uposażonych).

W opinii Wnioskodawcy, występowanie przez Spółkę w charakterze ubezpieczającego nie oznacza w szczególności, że Spółka powinna być uznana za podmiot, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy VAT, tj. który uczestniczy we własnym imieniu w świadczeniu usługi ubezpieczeniowej. Specyfika umowy ubezpieczenia zawartej na cudzy rachunek polega bowiem na tym, że, jakkolwiek zawarcie umowy ubezpieczenia odbywa się na linii ubezpieczyciel - ubezpieczający, to nawiązany na jej podstawie stosunek ubezpieczeniowy łączy już bezpośrednio ubezpieczyciela z ubezpieczonym. Stąd, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że mimo iż grupowa umowa ubezpieczenia zawierana jest przez ubezpieczającego (tu: Spółkę) we własnym imieniu (i to ubezpieczający na jej podstawie zobowiązany jest do uiszczania składek na rzecz ubezpieczyciela), to w momencie przystąpienia danej osoby do ubezpieczenia (pojawienia się ubezpieczonego) stosunek ubezpieczeniowy nawiązywany jest bezpośrednio na linii ubezpieczyciel (usługodawca) - ubezpieczony (usługobiorca, konsument). W rezultacie, Spółka jako ubezpieczający pozostaje poza tą relacją i nie należy jej traktować jako podmiotu, który na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy VAT nabywa i świadczy usługę ubezpieczeniową.

Konsekwencją uznania, że w związku z zawartą grupową umową ubezpieczenia Wnioskodawca nie świadczy usług (ubezpieczeniowych) objętych zakresem opodatkowania VAT jest brak podstaw do upatrywania w składkach (wpłacanych na rzecz Ubezpieczyciela, finansowanych przez Spółkę bądź otrzymywanych przez Wnioskodawcę) wynagrodzenia należnego w zamian za wykonywane przez Spółkę czynności objęte zakresem opodatkowania VAT (i uwzględniania ich w podstawie opodatkowania ustalanej zgodnie z art. 29a ustawy VAT). Samo pobieranie i przekazywanie składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji świadczenia usługi (czy dostawy towarów) i nie podlega zaliczeniu do katalogu czynności objętych zakresem opodatkowania VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy VAT.

W świetle powyższych uwag Wnioskodawca stoi na stanowisku, że rozliczenia z tytułu składek są w Spółce neutralne na gruncie VAT i nie powinny być ujmowane w ewidencji VAT prowadzonej przez Spółkę ani w składanych przez nią deklaracjach VAT.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedstawione powyżej stanowisko znajduje jednolite potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Tytułem przykładu Spółka pragnie wskazać na:

1)interpretację indywidualną z 22 listopada 2021 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.578.2021.1.IG), w której wskazano m.in.:

„Nadleśnictwo zawarło Umowę Grupowego Ubezpieczenia Zdrowotnego swoich pracowników. Uprawnionymi do odbioru świadczeń, czyli ubezpieczonymi są pracownicy Nadleśnictwa. Zatem w niniejszych okolicznościach, Wnioskodawca nie dokonuje odsprzedaży usług, gdyż nie nabywa usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie. Wnioskodawca zawarł Umowę Grupowego Ubezpieczenia Zdrowotnego, które nie wynika z obowiązków pracodawcy z tytułu medycyny pracy.

Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na rzecz pracowników, Wnioskodawca nie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych (korzystania z zawartej polisy) od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik (ubezpieczony), który na mocy zawartej przez Wnioskodawcę Umowy Grupowego Ubezpieczenia Zdrowotnego, może z nich skorzystać.

Zatem Nadleśnictwo, pomimo zawarcia umowy Grupowego Ubezpieczenia Zdrowotnego i opłacenia składek, nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia wskazuje swoich pracowników, to należy uznać, że to wskazane osoby są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Skoro Nadleśnictwo nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie nie dochodzi do nabycia usług ubezpieczeniowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w przypadku zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracowników, nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy.

(…)

W konsekwencji, brak jest podstaw do wykazywania kwot składek w rozliczeniach na potrzeby podatku od towarów i usług, które Wnioskodawca jest obowiązany prowadzić i do wystawiania dokumentu wewnętrznego w celu prawidłowego rozliczenia VAT.”.

2)interpretację indywidualną z 10 lutego 2021 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.538.2020.1.HW), w której wskazano m.in.:

„Zatem w niniejszych okolicznościach, Wnioskodawca nie dokonuje odsprzedaży usług, gdyż nie nabywa usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedaje w takim samym zakresie. Wnioskodawca zawarł umowę grupowego ubezpieczenia na życie na rzecz swoich pracowników (osób bliskich). Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na rzecz pracowników, Wnioskodawca nie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych (korzystania z wybranych pakietów udostępnionych w ramach zawartej polisy) od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik, bądź osoba bliska (ubezpieczony), który na mocy zawartej przez Wnioskodawcę polisy grupowego ubezpieczenia może z nich skorzystać. Zatem Spółka, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie jest odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro Wnioskodawca zawierając umowę ubezpieczenia wskazuje swoich pracowników bądź ich osoby bliskie, to należy uznać, że wskazane osoby są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Skoro Spółka nie jest podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie może dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie nie dochodzi do kupna usług ubezpieczeniowych nabytych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika (osoby bliskiej) jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w przypadku zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczenia na życie w imieniu własnym, lecz na rzecz pracowników, nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy.

(...)

Podsumowując, w opisanym stanie sprawy, Spółka zawierając umowę ubezpieczenia grupowego dla pracowników bądź ich osób bliskich i następnie przekazując do ubezpieczyciela pobrane składki, nie dokonuje świadczenia usług na rzecz pracowników (osób bliskich) z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia na życie, a także z tytułu przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela. Rola Spółki jako ubezpieczającego - jak wynika z wniosku - sprowadza się jedynie do pobrania składki od ubezpieczonych i przekazania jej na konto ubezpieczyciela, przy czym w zależności od wybranego wariantu ubezpieczenia część bądź całość składki należnej od pracowników jest przez Spółkę finansowana. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników (osoby bliskie) usługi ubezpieczenia w zależności od wybranego wariantu. Spółka w związku z zawartą generalną umową w sprawie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników (osób bliskich) nie odnosi żadnych bezpośrednich korzyści, wynikających z zawartej umowy.

Tym samym, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w opisanej sytuacji Spółka nie świadczy żadnych usług na rzecz pracowników (osób bliskich), niezależnie czy pracownik płaci składkę w całości bądź w części z własnych środków, czy też finansuje ją pracodawca w całości bądź w części. Zatem samo pobranie i przekazywanie przez Spółkę jako pracodawcę składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji dostawy towaru bądź świadczenia usług, a tym samym nie podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, brak jest podstaw, w odniesieniu do każdego z opisanych wariantów, do wykazywania kwot składek w rozliczeniach na potrzeby podatku od towarów i usług, które Wnioskodawca jest obowiązany, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, składać/prowadzić.”.

3)interpretację indywidualną z 24 listopada 2020 r. (sygn. 0112-KDIL3.4012.616.2020.1.EW);

4)interpretację indywidualną z 22 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP4-3.4012.142.2020.2.IG);

5)interpretację indywidualną z 16 grudnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.753.2019.1.EK).

Mając na uwadze powyższe uwagi, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska jak wyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy, należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi, wynikającymi z tego, konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla niektórych czynności.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy:

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że podstawowym elementem transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy.

Z kolei „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia okoliczności objętych umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

W akapicie 41 sprawy Skandia, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku, tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

W rozpatrywanej sprawie znaczenie ma ustalenie, czy Spółka jest podmiotem zawierającym umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek, a zatem czy spełni kryterium podmiotowe wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Co prawda prawo podatkowe stanowi osobną od prawa cywilnego gałąź prawa, jednak przy stosowaniu prawa podatkowego należy posiłkować się prawem cywilnym, o ile nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego, w szczególności w celu określenia natury stosunków cywilnoprawnych łączących podmioty cywilnoprawne (osoby fizyczne, prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej).

Ponadto, w przypadku gdy ustawy podatkowe posługują się pewnymi pojęciami bez ich zdefiniowania (jak np. własność, zdolność prawna), należy nadawać tym pojęciom znaczenie ustalone w prawie cywilnym, jako gałęzi prawa regulującej stosunki prywatne pomiędzy podmiotami cywilnoprawnymi. Inne stanowisko prowadziłoby do powstania niespójności w ramach systemu prawa, jak również do dowolności interpretacyjnej, umożliwiając różne rozumienie tych samych pojęć. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w szczególności w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2002 r., sygn. akt P 7/00, w którym stwierdzone zostało, że „Uznając samodzielność regulacji Ordynacji podatkowej nie sposób zanegować faktu, iż prawo cywilne spełnia rolę tzw. prawa powszechnego, co usprawiedliwia odwołanie się do wykształconych w nim pojęć podstawowych”.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać, by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Z treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jasno wynika, że zwolnieniem objęte są m.in. – co należy podkreślić – usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Z zapisu tego wynika zatem, że aby zwolnione były usługi świadczone przez ubezpieczającego, nie ma wymogu, aby ubezpieczającym był agent, pośrednik, czy też broker ubezpieczeniowy, w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej – ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

Zatem należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy,

W myśl art. 109 ust. 8a ustawy,

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji leków oraz badań i rozwoju nowych produktów farmaceutycznych, a także wytwarzania produktów farmaceutycznych i substancji aktywnych. W związku z realizowaną działalnością są Państwo zarejestrowani w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Oferują Państwo pracownikom możliwość przystąpienia do grupowej umowy ubezpieczenia na życie. Poza Państwa pracownikami ubezpieczeniem mogą być także obejmowani:

1. członkowie rodzin Państwa pracowników (małżonkowie, partnerzy i pełnoletnie dzieci) oraz
2. inne, określone osoby, takie jak wspólnicy, członkowie Państwa zarządu i tzw. spółek z Państwem powiązanych, jak też pracownicy spółek powiązanych z Państwem.

Ubezpieczenie zapewniane jest na podstawie grupowej umowy ubezpieczenia, którą zawarli Państwo z podmiotem trzecim - towarzystwem ubezpieczeniowym (Ubezpieczyciel). Umowa ta została podpisana przez Państwa jako ubezpieczającego na rachunek osób fizycznych (ubezpieczonych), których życie, zdrowie lub określone zdarzenie w ich życiu są/mają być przedmiotem ubezpieczenia.

W ww. umowie przewidziane zostały różne warianty ubezpieczenia, z których mogą skorzystać ubezpieczeni. Dla danego wariantu określone zostały wysokość składki, suma ubezpieczenia oraz zakres ubezpieczenia, które to elementy różnią się między poszczególnymi wariantami.

Do otrzymania świadczenia (odszkodowania) wypłacanego w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego uprawniony jest ubezpieczony bądź - gdy odszkodowanie wypłacane jest w związku ze zgonem ubezpieczonego - inna osoba wskazana przez ubezpieczonego (uposażony). Nie występują Państwo w charakterze ubezpieczonego ani uposażonego. Nie są Państwo także uprawnieni do wskazywania uposażonego.

Na podstawie umowy ubezpieczenia łączącej Państwa i Ubezpieczyciela do zapłaty składki na rzecz Ubezpieczyciela zobowiązani są Państwo. Wysokość składki stanowi suma składek należnych za każdego ubezpieczonego. Zapłata ta realizowana jest przez Państwa z częstotliwością miesięczną, przelewem na rachunek bankowy wskazany przez Ubezpieczyciela.

W ramach przyjętej polityki świadczeń pozapłacowych dofinansowują Państwo część składki z tytułu przystąpienia Państwa pracowników do wybranego pakietu podstawowego ubezpieczenia. Państwa Pracownik ponosi więc jedynie część kosztu takiej składki, podczas gdy pozostała część finansowana jest przez Państwa. Część składki ubezpieczeniowej finansowana przez Państwa stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc równocześnie podstawę naliczenia składki na ubezpieczenia społeczne.

W pozostałym zakresie (dodatkowe pakiety ubezpieczenia, ubezpieczenie członków rodzin lub innych osób) nie ponoszą Państwo kosztu składek i obciążają Państwo pracowników (lub inne osoby/podmioty) pełnym kosztem składek należnych Ubezpieczycielowi za dany wariant ubezpieczenia.

Co do zasady, obciążenie pracowników kosztem składek odbywa się poprzez potrącenie odpowiednich kwot z pensji pracowników, na podstawie złożonej przez danego pracownika zgody na potrącenie z wynagrodzenia. W pozostałych przypadkach równowartość składek (ich części) przekazywana jest przez zobowiązane osoby/podmioty na Państwa rachunek bankowy.

Państwa wątpliwości dotyczą określenia, czy w związku z zawartą grupową umową ubezpieczenia oraz dokonywanymi na jej podstawie rozliczeniami nie świadczą Państwo na czyjąkolwiek rzecz usług objętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz, czy w prowadzonej przez Państwa ewidencji sprzedaży oraz składanych przez Państwa deklaracjach w podatku VAT nie należy uwzględniać wskazanych składek.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że kwota składki ubezpieczeniowej (na którą składa się część pobrana przez Państwa od pracowników – potrącona z wynagrodzenia, jak również część, która została dofinansowana przez Państwa, bądź całość opłacona przez pracownika lub inny podmiot) dotyczy kosztów ubezpieczenia pracowników (lub innych określonych w umowie osób) w związku z zawartą polisą ubezpieczeniową. W rzeczywistości pracownik (lub inne określone w umowie osoby), a nie Państwo, są podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia na życie. Tym samym, pracownik lub inne ww. osoby (a nie Państwo) są podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do ubezpieczyciela.

Nie ma więc wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej, we wszystkich wskazanych zakresach ubezpieczenia, stanowi wynagrodzenie należne ubezpieczycielowi od ubezpieczonego, czyli korzystającego z usługi ubezpieczenia. Składki te należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników (lub inne osoby określone w umowie) usługi ubezpieczeniowe. Dlatego też kwoty wynikające z sumy przekazywanych ubezpieczycielowi środków finansowych przekazywane są do niego jako zapłata za jego usługi. Uiszczają Państwo składkę ubezpieczeniową do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz pracownika (lub innych osób określonych w umowie) korzystających z ubezpieczenia. Skoro kwoty potrącanych składek ubezpieczeniowych odpowiadające wysokości składki ubezpieczeniowej dla wybranego przez pracownika (lub innych  ww. osób) pakietu ubezpieczenia są zapłatą dla ubezpieczyciela, to suma potrąconych lub otrzymanych i następnie przekazanych składek ubezpieczeniowych nie stanowi Państwa należności. Nie dysponują Państwo wartością pobranych składek ubezpieczeniowych, ponieważ są one wynagrodzeniem należnym ubezpieczycielowi.

Nie jest to również płatność za usługi odsprzedawane przez Państwa. Zawarli Państwo we własnym imieniu umowę grupowego ubezpieczenia swoich pracowników. Poza pracownikami ubezpieczeniem mogą być także obejmowani członkowie rodzin tych pracowników (małżonkowie, partnerzy i pełnoletnie dzieci) oraz inne, określone osoby, takie jak wspólnicy, członkowie Państwa zarządu i tzw. spółek powiązanych z Państwem, jak też pracownicy spółek powiązanych z Państwem. Do otrzymania świadczenia (odszkodowania) wypłacanego w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego uprawniony jest ubezpieczony bądź - gdy odszkodowanie wypłacane jest w związku ze zgonem ubezpieczonego - inna osoba wskazana przez ubezpieczonego (uposażony). Nie występują Państwo w charakterze ubezpieczonego ani uposażonego. Zatem w niniejszych okolicznościach, nie dokonują Państwo odsprzedaży usług, gdyż nie nabywają Państwo usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, które następnie odsprzedają w takim samym zakresie. Zawarli Państwo umowę grupowego ubezpieczenia na życie na rzecz swoich pracowników (lub innych osób określonych w umowie). Tak więc wobec zawartej umowy ubezpieczenia na rzecz pracowników lub innych ww. osób, nie korzystają Państwo z ochrony ubezpieczeniowej zapewnionej od ubezpieczyciela. Do odbioru świadczeń ubezpieczeniowych (korzystania z wybranych pakietów udostępnionych w ramach zawartej polisy) od ubezpieczyciela uprawniony jest wyłącznie pracownik bądź inna osoba (ubezpieczony), który na mocy zawartej przez Państwa polisy grupowego ubezpieczenia może z nich skorzystać. Zatem Państwo, pomimo zawarcia umowy ubezpieczenia we własnym imieniu, nie są odbiorcą usługi oferowanej przez ubezpieczyciela. Skoro zawierając umowę ubezpieczenia wskazują Państwo swoich pracowników bądź inne osoby określone w umowie, to należy uznać, że wskazane osoby są konsumentami usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez ubezpieczyciela. Skoro nie są Państwo podmiotem, który nabywa usługę ubezpieczenia, to nie mogą Państwo dokonać odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej w tym samym, nabytym od ubezpieczyciela, zakresie.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie nie dochodzi do nabywania usług ubezpieczeniowych we własnym imieniu i na własny rachunek, a następnie ich odsprzedaży na rzecz pracownika (lub innych osób wskazanych w umowie) jako konsumenta usługi ubezpieczeniowej. Zatem w przypadku zawartej przez Państwa umowy ubezpieczenia na życie w imieniu własnym, lecz na rzecz pracowników (lub innych osób wskazanych w umowie), nie ma zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy.

W opisanych okolicznościach, w przypadku, w którym dofinansowują Państwo część składki ubezpieczeniowej, nie będzie również mieć zastosowania ww. wskazany art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, gdyż w niniejszej sytuacji nie uczestniczą Państwo, jak wyżej wskazano, w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, tj. nie nabywają ich od ubezpieczyciela, ani też ich nie świadczą. Umożliwiają Państwo jedynie pracownikom przystąpienie do ubezpieczenia oferowanego przez ubezpieczyciela, decydując się w pakiecie podstawowym na dofinansowanie tej składki.

Podsumowując, w opisanym stanie sprawy, zawierając umowę ubezpieczenia grupowego dla pracowników bądź innych osób określonych w umowie i następnie przekazując do ubezpieczyciela pobrane składki, nie dokonują Państwo świadczenia usług na rzecz pracowników (lub innych ww. osób) z tytułu zawartej z ubezpieczycielem umowy grupowego ubezpieczenia na życie, a także z tytułu przekazywania miesięcznych składek na rachunek ubezpieczyciela. Państwa rola jako ubezpieczającego – jak wynika z wniosku – sprowadza się jedynie się do pobrania składki od ubezpieczonych i przekazania jej na konto ubezpieczyciela, przy czym w zależności od wybranego pakietu ubezpieczenia część składki należnej od pracowników jest przez Państwa finansowana. Składki należne są ubezpieczycielowi w zamian za nabywane przez pracowników (lub inne osoby określone w umowie) usługi ubezpieczenia w zależności od wybranego wariantu. W związku z zawartą umową w sprawie grupowego ubezpieczenia na życie pracowników (lub innych osób określonych w umowie) nie odnoszą Państwo żadnych bezpośrednich korzyści, wynikających z zawartej umowy.

Tym samym, w opisanej sytuacji nie świadczą Państwo żadnych usług na rzecz pracowników (lub innych osób określonych w umowie), niezależnie czy pracownik (lub inna osoba) płaci składkę w całości bądź w części z własnych środków, czy też w części finansują ją Państwo. Zatem samo pobranie i przekazywanie przez Państwa jako pracodawcę składek ubezpieczeniowych nie mieści się w definicji dostawy towaru bądź świadczenia usług, a tym samym nie podlega u Państwa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, brak jest podstaw – w odniesieniu do składek wpłacanych przez Państwa na rzecz ubezpieczyciela, składek (ich części) finansowanych przez Państwa, i składek (ich części), których koszt ponoszony jest przez inne osoby/podmioty (tj. gdy otrzymują Państwo określone kwoty od innych podmiotów) – do wykazywania kwot tych składek w rozliczeniach na potrzeby podatku od towarów i usług, które są Państwo obowiązani, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, składać/ prowadzić.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie objętym pytaniami nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).