Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.407.2023.2.MSU

Zwolnienie od podatku świadczonych usług badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych i wydawania orzeczeń psychologicznych, prawo do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 23 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-zwolnienia od podatku świadczonych usług badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych i wydawania orzeczeń psychologicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

-prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 sierpnia 2023 r. (data wpływu 7 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą pod firmą „…”. Przeważająca działalność to 86.90.E pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Głównie są to:

1.

a.badania psychologiczne i konsultacje psychologiczne (wstępne i okresowe) realizowane przez Panią na podstawie skierowania lekarza medycyny pracy na badanie lub konsultację psychologiczną na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2067 ze zm.);

b.także badania kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy i kierowców zawodowych - osób kierujących pojazdami na podstawie art. 39k ustawy o transporcie drogowym i rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie badań psychologicznych osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, kierowców oraz osób wykonujący pracę na stanowisku kierowcy (t.j. Dz. U. 2022 165 ze zm.).

Badania te wykonywane są na zlecenie lekarza medycyny lub pracodawcę.

Ponadto wykonuje Pani:

2.Usługi medyczne dla osób prywatnych na potrzeby ochrony osób i mienia, usługi medyczne dla osób prywatnych ubiegających się o pozwolenie na broń, usługi medyczne dla osób prywatnych ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców.

Usługi wymienione w pkt 2 realizowane są na wniosek i koszt osoby badanej lub na potrzeby i wniosek takich organów jak Wydział Komunikacji i Starostwo.

Ad. 1

Prowadzi Pani pracownię psychologiczną wykonującą badania:

1.przydatności zawodowej:

a.kierowców zawodowych,

b.kierowców pojazdów uprzywilejowanych,

c.operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych,

d.dla osób pracujących na wysokości oraz dla innych grup zawodowych, co do których istnieje ustawowy obowiązek przeprowadzania przez psychologa okresowych badań.

Są to badania polegające na wykonywaniu psychotestów dla osób, które ubiegają się o pracę lub ich wcześniejsze badania straciły termin ważności i wydaniu orzeczeń psychologicznych. Zadaniem tych badań jest stwierdzenie czy dana osoba wykonując określoną pracę posiada pełne predyspozycje dotyczące sprawności psychoruchowej do wykonywania określonego zawodu i czy nie stworzy zagrożenia życia lub zdrowia dla siebie lub innych osób.

Badania te decydują o tym, czy istnieją przeciwwskazania do zatrudnienia danej osoby na określonym stanowisku i stanowią warunek wykonywania określonego zawodu lub określonych czynności.

Wszystkie te badania są wykonywane w ramach badań wstępnych, okresowych, kontrolnych, o których mowa w art. 229 Kodeksie pracy, w ramach świadczonych usług i służą diagnozowaniu stanu zdrowia psychicznego osoby badanej, a zwłaszcza jej sprawności intelektualnej, psychomotorycznej, funkcjonowania procesów poznawczych i cech osobowych. Badania te wykonywane są na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy.

Psychotesty dla kierowców i innych grup zawodowych, to usługi z zakresu opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, poprawie zdrowia. Nie obejmują ratowania i przywracania zdrowia. Dotyczą oceny aktualnego stanu zdrowia pracownika i prognoz na przyszłość, wpływu wykonywania pracy na zdrowie pacjenta i porad dotyczących leczenia chorób pracownika, działań prozdrowotnych.

Badania te mają wykazać lub wykluczyć przeciwwskazania do wykonywania przez osoby badane jakiegoś zawodu lub pracy w szczególnych warunkach i kończą się wydaniem orzeczeń, w których stwierdza się brak lub istnienie przeciwskazań psychologicznych do wykonywania określonej pracy.

Ww. badania są częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej, sprawowanej przez służbę medycyny pracy nad pracującymi.

Badania są przeprowadzane w zależności od wskazań lekarza medycyny pracy, który może poszerzyć zakres badań profilaktycznych o dodatkowe specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania dodatkowe, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla prawidłowej oceny stanu zdrowia.

Psychotesty dotyczą osób przyjmowanych do pracy, pracowników, osób ubiegających się o prawo jazdy oraz osób ubiegających się o przywrócenie uprawnień kierowcy.

Badania zakończone są wydaniem orzeczenia, które stwierdza istnienie lub nieistnienie przeciwwskazań do wykonywania czynności określonego rodzaju lub pełnienia określonych funkcji w celu niedopuszczenia do wykonywania określonych czynności, czy zajmowania określonego stanowiska przez osoby nieposiadające niezbędnych predyspozycji.

Badana psychologiczne wykonywane są w ramach psychologii transportu drogowego, w rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Badania są wykonywane jako badania wstępne, okresowe, kontrolne, przeprowadzane w formach realizacji obowiązków stron stosunku pracy, o których stanowi art. 229 Kodeksu pracy. Badania psychologiczne są wykonywane na zlecenie lekarza medycyny pracy.

Obok przepisów prawa pracy, podstawami prawnymi przeprowadzania badań psychologicznych są również:

·w zakresie badań psychologicznych kierowców - art. 39k ust. 1 art. 39m ustawy z dnia 5 września 2001 r. o transporcie drogowym;

·w zakresie badań psychologicznych kierowców pojazdów uprzywilejowanych - art. 82 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami instruktorów, art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy o kierujących pojazdami, egzaminatorów oraz art. 82 ust. 1 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami.

Jest Pani psychologiem i prowadzi pracownię psychologiczną wykonującą badania przydatności zawodowej:

a.kierowców zawodowych,

b.kierowców pojazdów uprzywilejowanych,

c.operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych,

d.dla osób pracujących na wysokościach,

e.innych grup zawodowych jak instruktorów nauk jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów oraz osób kierujących tramwajem.

Pracownię psychologiczną prowadzi Pani w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Nie jest Pani podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U z 2020 r., poz. 295) i usługi te nie świadczy Pani w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o działalności leczniczej. Sama osobiście świadczy Pani te usługi i legitymuje się dyplomem ukończenia studiów wyższych w zakresie psychologii - wykonuje Pani zawód psychologa.

Jest Pani podmiotem wykonującym działalność leczniczą. Nie jest Pani wpisana do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

Są to badania polegające na wykonywaniu psychotestów dla osób czynnych zawodowo, jak i dla osób, które ubiegają się o pracę lub ich wcześniejsze badania straciły termin ważności i wydaniu orzeczeń psychologicznych.

Jest to grupa badań jednorodnych, takich samych dla różnych grup zawodowych. Jest to jeden rodzaj świadczonej usługi. Poniżej prezentuje Pani akty - normy prawne, nakładające obowiązek przeprowadzania badań psychologicznych dla poszczególnych grup zawodowych:

·art. 82 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2020 r., poz. 1268, z późn. zm.),

·art. 39k ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140, z późn. zm.),

·rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie badań psychologicznych osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, kierowców oraz osób wykonujących pracę na stanowisku kierowcy (Dz. U. z 2014 r. poz. 937, z póżn. zm.) - wszystkie normy prawne,

·art. 229 § 1, § 2, § 4, § 4a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.),

·rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w spawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 2067, z późn. zm.) – w szczególności § 2 ust. 2 i 3 oraz załącznik nr 1 do rozporządzenia (§ 2 ust. 1 rozporządzenia),

·rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej (Dz. U. z 1996 r. Nr 62, poz. 287).

Zadaniem tych badań jest stwierdzenie czy dana osoba, wykonując określoną pracę, posiada pełne predyspozycje dotyczące sprawności psychoruchowej do wykonywania określonego zawodu i czy nie stworzy zagrożenia życia lub zdrowia dla siebie lub innych osób. Badania te decydują o tym, czy istnieją przeciwwskazania do zatrudnienia danej osoby na określonym stanowisku i stanowią warunek wykonywania określonego zawodu lub określonych czynności.

Wszystkie te badania są wykonywane w ramach badań wstępnych, okresowych i kontrolnych, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy, w ramach świadczonych usług i służą diagnozowaniu stanu zdrowia psychicznego osoby badanej, a zwłaszcza jej sprawności intelektualnej, psychomotorycznej, funkcjonowania procesów poznawczych i cech osobowych. Badania te wykonywane są na wniosek pracodawcy, lub przyszłego pracodawcy.

Psychotesty dla kierowców i innych grup zawodowych, to usługi z zakresu opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia. Nie obejmują ratowania i przywracania zdrowia. Dotyczą oceny aktualnego stanu zdrowia pracownika i prognoz na przyszłość, wpływu wykonywania pracy na zdrowie pacjenta i porad dotyczących leczenia chorób pracownika i działań prozdrowotnych.

Badania te mają wykazać lub wykluczyć przeciwwskazania do wykonywania przez osoby badane jakiegoś zawodu lub pracy w szczególnych warunkach i kończą się wydaniem orzeczeń, w których stwierdza się brak lub istnienie przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania określonej pracy.

Ww. badania są częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej sprawowanej przez służbę medycyny pracy nad pracującymi. Badania są przeprowadzane w zależności od wskazań lekarza medycyny pracy, który może poszerzyć zakres badań profilaktycznych o dodatkowe specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badana dodatkowe, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla prawidłowej oceny stanu zdrowia.

Psychotesty dotyczą osób przyjmowanych do pracy.

Badania zakończone są wydaniem orzeczenia, które stwierdza istnienie lub nieistnienie przeciwwskazań do wykonywania czynności określonego rodzaju lub pełnienia określonych funkcji, w celu niedopuszczenia do wykonywania określonych czynności, czy zajmowania określonego stanowiska przez osoby nieposiadające niezbędnych predyspozycji.

Badania psychologiczne wykonywane są w ramach psychologii transportu drogowego w rozumieniu ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami. Badania są wykonywane jako badania wstępne, okresowe, kontrolne, przeprowadzane w ramach realizacji obowiązków stron stosunku pracy, o których stanowi art. 229 Kodeksu pracy. Badania psychologiczne są wykonywane na zlecenie lekarza medycyny pracy lub pracodawcy.

W uzupełnieniu wniosku na następujące pytania Organu:

1)Czy jest/była Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

2)Jeżeli prowadziła Pani działalność gospodarczą w 2022 r., to należy wskazać, czy wartość Pani sprzedaży za 2022 r. nie przekroczyła kwoty 200.000 zł?

3)Jeżeli rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej w 2023 r. należy wskazać, czy przewidywana przez Panią wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2023 r., nie przekroczy kwoty 200.000 zł?

4)Czy w ramach działalności gospodarczej wykonywała/wykonuje Pani inne usługi, niż usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku? Jeśli tak, należy wskazać, jakie oraz czy korzystają one ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT i na podstawie jakich przepisów?

5)Czy wykonywała/wykonuje Pani czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.)?

6)Czy świadczone przez Panią usługi - objęte zakresem pytania nr 2 - wykonywane na zlecenie osób prywatnych, polegające na wykonywaniu badań lekarskich, psychologicznych, mające na celu uzyskanie możliwości wpisania na listę kwalifikowanych pracowników badań ochrony fizycznej, uzyskania pozwolenia na broń lub uprawnienia do kierowania pojazdami, objęte są zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT? Jeśli tak, to należy wskazać podstawę prawną tego zwolnienia.

Wskazała Pani odpowiednio:

Ad. 1

Nie jest Pani i nie była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Działalność gospodarczą prowadzi Pani od dnia 08.08.2011 r.

Ad. 3

Jw., działalność gospodarczą rozpoczęto w 2011 r.

Ad. 4

Nie wykonuje i nie wykonywała Pani innych usług niż usługi wskazane we wniosku.

Ad. 5

Nie wykonywała i nie wykonuje Pani czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.).

Ad. 6

Świadczone usługi medyczne wykonywane na zlecenie osób prywatnych, polegające na wykonaniu badań lekarskich, psychologicznych, mające na celu uzyskanie możliwości wpisania na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, uzyskania pozwolenia na broń lub uprawnienia do kierowania pojazdami nie objęte są zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT, jednakże z uwagi na wysokość sprzedaży tych usług, która nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.) są zwolnione od podatku VAT.

Pytania

1. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Czy może Pani w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a oraz 19 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.) stosować stawkę zwolnioną z podatku VAT dla badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych, poprzez wykonywanie psychotestów dla: kierowców zawodowych oraz grup zawodowych, takich jak: kierowców pojazdów uprzywilejowanych, operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych, kierowców tramwajów, dla osób pracujących na wysokościach, a także osób, które ubiegają się o pracę jako kierowca lub inny specjalista wymieniony wyżej, nadto instruktorów nauki jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów lub ich wcześniejsze badania straciły ważność i wydania orzeczeń psychologicznych wykonywanych na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy?

2.Czy świadczone przez Panią usługi medyczne wykonywane na zlecenie osób prywatnych, polegające na wykonaniu badań lekarskich, psychologicznych, mające na celu uzyskanie możliwości wpisania na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, uzyskania pozwolenia na broń lub uprawnienia do kierowania pojazdami, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, jednakże z uwagi na brzmienie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.” a Pani nie przekroczyła łącznie tej kwoty sprzedaży, usługi te są zwolnione podmiotowo z opodatkowania VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, może Pani stosować stawkę zwolnioną z podatku VAT dla badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych, poprzez wykonywanie psychotestów dla: kierowców zawodowych, oraz grup zawodowych, takich jak kierowców pojazdów uprzywilejowanych, operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych, kierowców tramwajów, dla osób pracujących na wysokościach, a także osób, które ubiegają się o pracę jako kierowca lub inny specjalista wymieniony wyżej, nadto instruktorów nauki jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów, pracowników ochrony lub ich wcześniejsze badania straciły ważność, wydania orzeczeń psychologicznych wykonywanych na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy.

Pani zdaniem, prowadzone przez Panią badania psychologiczne zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług są zwolnione od podatku VAT. Badania te są usługą medyczną, której celem jest ochrona zdrowia i życia określonych grup zawodowych pracowników, będącą profilaktyką zawodową, a tym samym stanowią one istotny element badań pracowników z zakresu medycyny pracy. Obowiązek wykonywania badań profilaktycznych przez każdego pracownika wiąże się z tym, aby pracownik nie wykonywał określonych czynności ze względu na ochronę zdrowia. Podkreślić należy, że rozdział VI Kodeksu pracy zatytułowano „Profilaktyczna ochrona zdrowia”. Przepisy tego rozdziału nakładają na pracodawcę obowiązki w zakresie profilaktyki zdrowotnej, w tym wymóg przeprowadzania badań wstępnych, okresowych i kontrolnych. Mając na względzie treść ustawy z dnia 17 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. 2014 r., poz. 1184) należy stwierdzić, że nie budzi wątpliwości fakt, że usługi świadczone przez Panią służą ochronie zdrowia. Wyżej wymieniona ustawa przez profilaktyczną opiekę zdrowotną rozumie ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy (art. 4 pkt 1 ustawy). Ponieważ badania psychologiczne stanowią element badań z zakresu medycyny pracy, a tym samym realizują one cechy profilaktyki zdrowotnej, dlatego mieszczą się w pojęciu usług z zakresu opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według ustawodawcy zwolnienie to obejmuje: usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (pkt 18 tego przepisu); usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza (pkt 18a tego przepisu); usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów psychologa.

Wszystkie badania służą diagnozowaniu stanu zdrowia psychicznego osoby badanej, a zwłaszcza jej sprawności intelektualnej, psychomotorycznej, funkcjonowania procesów poznawczych i cech osobowych. Badania te mają wykazać lub wykluczyć przeciwwskazania do wykonywania przez osoby badane jakiegoś zawodu lub pracy w szczególnych warunkach i kończą się wydaniem orzeczeń, w których skarżąca stwierdza brak lub istnienie przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania określonej pracy.

Z przepisów Kodeksu pracy zawartych w rozdziale VI zatytułowanym „Profilaktyczna ochrona zdrowia” wynika m.in., że na pracodawcę nałożono obowiązki w zakresie zdrowotnej działalności profilaktycznej. Z działalnością tą łączy się konieczność przeprowadzania wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich pracowników (osób przyjmowanych do pracy). Pracodawca nie może przy tym dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku (zob. szerzej art. 229 Kodeksu pracy).

Zakres wstępnych, okresowych, kontrolnych badań lekarskich pracowników, tryb ich przeprowadzania oraz sposób dokumentowania i kontroli tych badań, jak też częstotliwość wykonywania badań okresowych określony został w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. Kwestie te określają wskazówki metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, stanowiące załącznik nr 1 do rozporządzenia (2 ust. 1 rozporządzenia). Lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne może poszerzyć jego zakres o dodatkowe specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania dodatkowe, a także wyznaczyć krótszy termin następnego badania, niż to określono we wskazówkach metodycznych, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla prawidłowej oceny stanu zdrowia osoby przyjmowanej do pracy lub pracownika. Wskazane specjalistyczne badania konsultacyjne oraz badania dodatkowe stanowią część badania profilaktycznego (§ 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia). W akcie tym przewidziano m.in., że w przypadku prac wymagających pełnej sprawności psychoruchowej, pomocniczym badaniem przy badaniach wstępnych i okresowych jest test sprawności psychoruchowej, przeprowadzany co 3-4 lata, a w przypadku pracowników powyżej 50 roku życia, co 2 lata (załącznik 1 cz. V pkt 2).

Prace wymagające szczególnej sprawności psychofizycznej, to m.in. prace wykonywane przez operatorów żurawi, suwnic, platform hydraulicznych, ciężkiego sprzętu budowlanego (zob. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej (Dz. U. Nr 62, poz. 287)). Natomiast w przypadku kierowców wykonujących przewóz drogowy, obowiązek przeprowadzania badań lekarskich w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na tym stanowisku wynika z art. 39j ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.). Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega ponadto badaniom psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. Badania te są przeprowadzane do czasu ukończenia przez kierowcę 60 lat - co 5 lat, a po ukończeniu przez kierowcę 60 roku życia co 30 miesięcy (zob. art. 39k ust. 1 i 3 ustawy o transporcie drogowym).

Zgodnie z art. 391 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy, przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany do kierowania kierowców na badania lekarskie i psychologiczne.

Stosownie natomiast do art. 391 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym, spełnienie przez przedsiębiorcę lub przez inny podmiot wykonujący przewóz drogowy obowiązku skierowania kierowcy na badania lekarskie i psychologiczne, uznaje się za równoznaczne ze spełnieniem obowiązków pracodawcy w zakresie wykonywania wstępnych i okresowych badać lekarskich, o których mowa w art. 229 ust. 1 i 2 Kodeksu pracy.

Oznacza to, że badaniom psychologicznym kierowców przyznano identyczne znaczenie, jak takim samym badaniom przeprowadzanym przez służbę medycyny pracy w ramach wstępnych i okresowych badań lekarskich pracowników.

Kolejnym istotnym elementem analizy celu badań psychologicznych wskazanych we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji jest ustawa o służbie medycyny pracy, tworząca wspomnianą służbę medycyny pracy, jako wsparcie profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, służba medycyny pracy utworzona została w celu ochrony zdrowia pracujących przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska pracy, sposobem jej wykonywania oraz sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, w tym kontroli zdrowia pracujących. Prawodawca postanowił, że systematyczna kontrola zdrowia pracujących, prowadzona także w celu aktywnego oddziaływania na poprawę warunków pracy przez pracodawcę i ograniczania w ten sposób ryzyka zawodowego, obejmuje procedury i badania służące ocenie zdrowia pracujących, ukierunkowanej na identyfikowanie tych elementów stanu zdrowia, które pozostają w związku przyczynowym z warunkami pracy. Ponadto, w ramach kontroli zdrowia osoby pracujące otrzymują informacje i wskazania lekarskie odnośnie sposobów zapobiegania niekorzystnym zmianom w stanu zdrowia (art. 1 ust. 2 i 3 ustawy).

Zadania służby medycyny pracy wykonują lekarze, pielęgniarki, psycholodzy i inne osoby o kwalifikacjach zawodowych niezbędnych do wykonywania wielodyscyplinarnych zadań to służby (art. 2 ust. 1 ustawy).

Przez profilaktyczną opiekę zdrowotną ustawa rozumie ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami albo charakterem pracy (art. 4 pkt 1 ustawy).

Służba medycyny pracy jest właściwa do realizowania zadań m.in. z zakresu wykonywania badań wstępnych, okresowych i kontrolnych przewidzianych w Kodeksie pracy (zob. art. 6 ust. 2 pkt a ustawy).

Z przedstawionych powyżej regulacji wynika, że badania psychologiczne są częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, sprawowanej przez służbę medycyny pracy. Wynik badania psychologicznego przeprowadzonego w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich pracowników stanowi niewątpliwie warunek wykonywania określonego zawodu lub określonych czynności. Świadczenie takiej usługi umożliwia jednak zapobieganie lub wykrywanie chorób, jak też kontrolowanie stanu zdrowia pracowników. W woli ustawodawcy badania z zakresu medycyny pracy nakierunkowane zostały na sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, w tym kontroli zdrowia pracujących. Skoro zaś badania psychologiczne stanowią element badań z zakresu medycyny pracy, tym samym również i one realizują cechy profilaktyki zdrowotnej. Dlatego też mieszczą się w pojęciu usług z zakresu opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 u.p.t.u.

Analizowane badania psychologiczne, obok realnego wpływu na zatrudnienie (dalsze zatrudnienie) pracownika, mają przede wszystkim na celu, co wyżej wykazano, kontrolowanie stanu zdrowia pracowników, jak też zapobieganie niekorzystnemu wpływowi środowiska pracy na stan zdrowia pracownika.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na regularność badań wstępnych, okresowych i kontrolnych przeprowadzanych w ramach medycyny pracy, co już wyżej zaakcentowano, przytaczając regulacje zobowiązujące do przeprowadzania badań psychologicznych kierowców, zrównane znaczeniowo z obowiązkiem przeprowadzania badań w dziedzinie medycyny pracy oraz wskazujące na częstotliwość przeprowadzania testów sprawności psychoruchowej w przypadku prac wymagających takiej pełnej sprawności.

Powyższe daje podstawę do stwierdzenia, że badania psychologiczne kierowców zawodowych oraz grup zawodowych, takich jak: kierowców pojazdów uprzywilejowanych, operatorów wózków widłowych, walców drogowych, kierowców tramwajów, osób pracujących na wysokościach, a także osób, które ubiegają się o pracę jako kierowca lub inny specjalista wymieniony wyżej, nadto dla osób pracujących na wysokościach, instruktorów nauki jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów oraz osób kierujących tramwajem lub ich wcześniejsze badania straciły ważność i wydania orzeczeń psychologicznych, wykonywanych na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy, mieszczą się w pojęciu usług w zakresie opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 pkt 18a, 19 u.p.t.u.

Badaniom psychologicznym kierowców przyznano identyczne znaczenie, jak takim samym badaniom przeprowadzanym przez służbę medycyny pracy w ramach wstępnych i okresowych badań lekarskich pracowników. Z analizowanych regulacji wynika, że badania psychologiczne są częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, sprawowanej przez służbę medycyny pracy. Wynik badania psychologicznego, przeprowadzonego w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich pracowników stanowi niewątpliwie warunek wykonywania określonego zawodu lub określonych czynności. Świadczenie takiej usługi umożliwia jednak zapobieganie lub wykrywanie chorób, jak też kontrolowanie stanu zdrowia pracowników. Z woli ustawodawcy badania z zakresu medycyny pracy nakierunkowane zostały na sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, w tym kontroli zdrowia pracujących. Skoro zaś, badania psychologiczne stanowią element badań z zakresu medycyny pracy, tym samym również i one realizują cechy profilaktyki zdrowotnej. Dlatego też mieszczą się w pojęciu usług z zakresu opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18-19 u.p.t.u.

Takie stanowisko jest niewątpliwie zgodne z dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości UE wykładnią przepisów Dyrektywy 2006/112/WE dotyczących zwolnień podatkowych w zakresie świadczenia opieki medycznej. Analizowane badania psychologiczne obok realnego wpływu na zatrudnienie (dalsze zatrudnienie) pracownika, mają przede wszystkim na celu, co wyżej wykazano, kontrolowanie stanu zdrowia pracowników, jak też zapobieganie niekorzystnemu wpływowi środowiska pracy na stan zdrowia pracownika.

Daje to podstawę do stwierdzenia, że badania psychologiczne operatorów ciężkiego sprzętu budowlanego, kierowców pojazdów uprzywilejowanych, instruktorów nauki jazdy, egzaminatorów nauki jazdy oraz pracowników ochrony - przeprowadzone w ramach badań wstępnych, okresowych i kontrolnych w zakresie medycyny pracy oraz badania psychologiczne kierowców wykonujących przewóz drogowy - mieszczą się w pojęciu usług w zakresie opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 u.p.t.u.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u. zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

3.4 Norma ta zawiera zwolnienie o charakterze przedmiotowo-podmiotowym i stanowi implementację postanowień art. 132 ust. 1 lit b) Dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE, zgodnie z którym to przepisem państwa członkowskie zwalniają opiekę szpitalną i medyczną oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze. Identyczne brzmienie miał art. 13 A ust. 1 lit. b szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że pojęcie „opieki medycznej” dotyczy świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia (wyrok w sprawie C-106/05 pkt 27). Ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie C-212/01 pkt 40). Podobnie w sprawie C-76/99, ETS stwierdził, że dla rozstrzygania o objęciu czynności zwolnieniem, należy uwzględniać cel czynności, jeżeli następuje to w związku z diagnozowaniem bądź terapią, świadczenie jest wolne z podatku jako czynność opieki medycznej bądź działalność jej towarzysząca. W wyroku z 20 listopada 2003 r. w sprawie C-307/01 wskazano, że prawo wspólnotowe nie zwalnia od podatku wszelkich świadczeń, jakie mogą być wykonywane przez przedstawicieli zawodów medycznych, czy też paramedycznych, lecz jedynie „zapewnienie opieki medycznej”. Pojęcie to obejmuje zaś zabiegi medyczne podejmowane w celu zdiagnozowania, terapii oraz jeżeli jest to możliwe, wyleczenia chorób i innych problemów ze zdrowiem, a także w celach profilaktycznych. Zabiegi i badania podjęte w innym celu niż ochrona zdrowia ludzkiego, nie mogą korzystać ze zwolnienia. O zakresie zwolnienia decydować będzie właśnie cel, w jakim podjęte zostały zabiegi i badania lekarskie.

Jeżeli zatem z okoliczności, w których dany zabieg bądź badanie lekarskie zostały podjęte wynika, że miało ono inny cel niż ochrona (przywrócenie) zdrowia ludzkiego, a było związane raczej z dostarczeniem opinii mającej znaczenie prawne, zwolnienie nie będzie przysługiwać. Trybunał wskazał w szczególności, że w przypadku usług polegających na wydawaniu zaświadczenia, zastosowanie zwolnienia zależy od okoliczności, w jakich to zaświadczenie jest wydawane. Wówczas, gdy badania medyczne wykonywane są w celu umożliwienia pracodawcy podjęcia decyzji o zatrudnieniu lub o obowiązkach wykonywanych przez pracownika, usługi mają głównie na celu przedstawienie pracodawcy danych, w oparciu o które podejmą oni określone decyzje, usługi te nie mieszczą się w pojęciu świadczenia opieki zdrowotnej (pkt 66). Z drugiej strony, regularne medyczne badania wykonywane na żądanie pracodawcy mogą spełniać wymogi konieczne dla uzyskania zwolnienia, gdy badania te mają przede wszystkim na celu umożliwienie zapobiegania lub wykrywania chorób, bądź kontrolowanie stanu zdrowia pracowników (pkt 67). Określenie celu świadczonej usługi nie zawsze jest jednak rzeczą oczywistą. Często bowiem mają charakter mieszany, tj. z jednej strony służą dostarczeniu informacji podmiotom trzecim odnośnie stanu zdrowia osoby badanej na potrzeby zawodowe (charakter sprawozdawczy), a zarazem wpisują się w szeroko pojmowaną indywidualną profilaktykę zdrowotną.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego w zasadzie w sposób jednolity przyjmuje się, że badania psychologiczne przeprowadzane w ramach medycyny pracy realizują cel zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u. W wyrokach z 23 lipca 2013 r. I FSK 1350/12 oraz z 22 marca 2016 r. I FSK 1815/14 (wyroki dostępne w bazie: orzeczenia.nsa.gov.pl), Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że badania psychologiczne są częścią badań wstępnych, kontrolnych i okresowych wykonywanych przez medycynę pracy. Katalog badań profilaktycznych medycyny pracy nie ma charakteru zamkniętego. Jeśli badania psychologiczne były do nich włączone, to podlegają zwolnieniu z podatku VAT. W wyrokach tych wskazano, że nie można sztucznie rozdzielać badań wstępnych, kontrolnych i okresowych, abstrahując od specyfiki określonej pracy. Celem tych badań jest bowiem szeroko rozumiana profilaktyka zdrowotna i zawsze kompleks tych badań kończy się wydaniem zaświadczenia dla pracodawcy, które jest niezbędnym warunkiem zatrudnienia pracownika. Podobną ocenę charakteru w zakresie badań psychologicznych kierowców zawarto w wyroku z 20 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 2031/14.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, iż badania psychologiczne kierowców zawodowych, oraz grup zawodowych takich jak: kierowców pojazdów uprzywilejowanych, operatorów wózków widłowych, walców drogowych, kierowców tramwajów, osób pracujących na wysokościach, a także osób, którzy ubiegają się o pracę jako kierowca lub inny specjalista wymieniony wyżej, nadto dla osób pracujących na wysokościach, instruktorów nauki jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów oraz osób kierujących tramwajem lub ich wcześniejsze badania straciły ważność i wydania orzeczeń psychologicznych wykonywanych na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy, mieszczą się w pojęciu usług w zakresie opieki medycznej, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, pkt 18a, 19 u.p.t.u. Skoro mieszczą się w pojęciu usług w zakresie opieki medycznej, to są zwolnione od opodatkowania.

Natomiast badania objęte zakresem pytania nr 2 świadczone przez Panią nie są i nie będą częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej sprawowanej przez służbę medycyny pracy nad pracownikami. Badania są i będą wykonywane z inicjatywy i na koszt zainteresowanego (pacjenta) oraz na wniosek takich organów jak Wydziału Komunikacji i Starostwo, a ich głównym celem jest i będzie udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje i nie korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 18 u.p.t.u., jednakże z uwagi na treść art. 113 ust. 1 u.p.t u o treści „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł”, a Pani nie osiągnęła tej kwoty i z tego powodu występuje w tym przypadku zwolnienie podmiotowe, z którego Pani korzysta.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1570), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy:

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Wymienione powyżej zwolnienia od podatku VAT mają charakter podmiotowo-przedmiotowy i odnoszą się do usług w zakresie opieki medycznej oraz dostawy towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (pkt 18), świadczonych na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza (pkt 18a) oraz usług świadczonych przez lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologa oraz usług świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych (pkt 19).

Powołane przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19 ustawy, zwalniają od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zatem, wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pani i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest Pani psychologiem i prowadzi pracownię psychologiczną wykonującą badania przydatności zawodowej:

a.kierowców zawodowych,

b.kierowców pojazdów uprzywilejowanych,

c.operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych,

d.dla osób pracujących na wysokościach,

e.innych grup zawodowych jak instruktorów nauk jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów oraz osób kierujących tramwajem.

Są to badania:

a.psychologiczne i konsultacje psychologiczne (wstępne i okresowe) realizowane przez Panią na podstawie skierowania lekarza medycyny pracy na badanie lub konsultację psychologiczną na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy;

a.kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy i kierowców zawodowych - osób kierujących pojazdami na podstawie art. 39k ustawy o transporcie drogowym i rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie badań psychologicznych osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, kierowców oraz osób wykonujący pracę na stanowisku kierowcy.

Badania te wykonywane są na zlecenie lekarza medycyny lub pracodawcę.

Pracownię psychologiczną prowadzi Pani w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Nie jest Pani podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej i usługi te nie świadczy Pani w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o działalności leczniczej. Jest Pani podmiotem wykonującym działalność leczniczą. Nie jest Pani wpisana do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Są to badania polegające na wykonywaniu psychotestów dla osób czynnych zawodowo, jak i dla osób, które ubiegają się o pracę lub ich wcześniejsze badania straciły termin ważności i wydaniu orzeczeń psychologicznych.

Pani wątpliwości w pierwszej kolejności sprowadzają się do kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT do świadczonych przez Panią usług przedstawionych w opisie sprawy (objętych zapytaniem nr 1).

Jak wyżej wskazano, analizowane zwolnienia od podatku mają charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zatem na początek należy zbadać czy spełnia Pani przesłankę podmiotową.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pani podmiotem leczniczym zatem, w Pani przypadku nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W następnej kolejności zbadać należy czy spełnia Pani warunki podmiotowe do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Zasady wykonywania zawodu psychologa zostały uregulowane w ustawie z 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. z 2019 r., poz. 1026).

Zgodnie z art. 3 ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów:

W myśl natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów:

Zatem, na podstawie przepisów ustawy o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów, udzielanie świadczeń zdrowotnych zastrzeżonych dla zawodu psychologa wykonywać mogą jedynie osoby posiadające określone ustawowo kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami.

Analiza powołanych przepisów w kontekście przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku spełniona będzie przesłanka podmiotowa warunkująca zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy w odniesieniu do świadczonych usług psychologicznych, wykonywanych przez Panią. Zawód psychologa został wprost wymieniony w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy. Psycholog jest bez wątpienia osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Pozostaje zatem do przeanalizowania kwestia, czy objęte zakresem zapytania nr 1 usługi psychologiczne spełniają – wskazaną w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy – przesłankę o charakterze przedmiotowym, a więc rozstrzygnięcie, czy usługi te – ze względu na cel ich wykonywania – mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, ratowaniu, przywracaniu, poprawie zdrowia. Powołany bowiem przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie obejmuje natomiast wszystkich świadczeń, które mogą być wykonywane w ramach zawodów medycznych, ale tylko te usługi, które służą określonemu celowi.

Wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania wymienionych w przepisie zawodów, w tym psychologa, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli usługi te nie odpowiadają koncepcji opieki medycznej. A zatem jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli zatem usługa polega np. na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, która będzie stanowić podstawę do stwierdzenia predyspozycji osoby badanej do wykonywania określonego zawodu/pracy, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak cel realizacji tej usługi nie służy profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jak wskazano wyżej z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki, a mianowicie celem ich świadczenia jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia i świadczone są w ramach wykonywanych zawodów (lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa i osób świadczących powyższe usługi w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w ustawie o działalności leczniczej).

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał TSUE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza, z której jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia. Dla przykładu, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH, TSUE stwierdził: „(...) pojęcia »opieki medycznej« oraz »świadczeń opieki medycznej« (...) odnosi się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia” (C-106/05, pkt 27). Również w wyroku w sprawie d’Ambrumenil TSUE podkreślał: „Jeżeli chodzi o pojęcie świadczenia opieki medycznej (...) pojęcia tego nie można poddać wykładni, która obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych” (C-307/01, pkt 57). Ponadto w wyroku tym (pkt 60) TSUE wskazał, że „to, czy dana usługa medyczna powinna zostać zwolniona z podatku VAT warunkuje jej cel. Dlatego, jeżeli kontekst, w jakim realizowana jest dana usługa medyczna pozwala określić, że jej podstawowym celem jest ochrona zdrowia, w tym jego utrzymanie lub przywrócenie, lecz raczej udzielenie porady wymaganej przed podjęciem decyzji wiążącej się z konsekwencjami prawnymi zwolnienie (...) nie ma zastosowania do tej usługi”.

Podkreślenia wymaga, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez TSUE „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger C-212/01, pkt 40).

Przy czym ani przytoczone przepisy prawa, ani orzecznictwo TSUE nie daje podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01 oraz w sprawie C-384/98.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie do zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie „celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną.” W orzeczeniu C-106/05 w sprawie L.u.P. GmbH przeciwko Finanzamt Bochum-Mitte Trybunał stwierdza „analizy laboratoryjne, których wykonanie (…) jest zalecane przez lekarzy ogólnych w ramach sprawowanej przez nich opieki medycznej, mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ – podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo – ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny, bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

W wyroku w sprawie Peter ďAmbrumenil C-307/01 (pkt 59) Trybunał podkreślał, że medyczne usługi które wykonywane są w celu innym niż ochrona, w tym zachowanie, jak i odratowanie, ludzkiego zdrowia, nie mogą zgodnie z orzecznictwem Trybunału korzystać ze zwolnienia ujętego w art. 13A(1)(c) Szóstej Dyrektywy. Rozpatrując ten rodzaj usług medycznych pod kątem ich celu, objęcie ich podatkiem od wartości dodanej nie sprzeciwia się celowi w postaci obniżenia kosztów ochrony zdrowia i uczynienia jej bardziej dostępną dla ludności.

Zatem zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19 ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z ww. zwolnienia. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku, gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować, nie mogą korzystać z omawianych zwolnień.

Ponadto, profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, pojęcia te należy interpretować z zastosowaniem wykładni językowej. „Profilaktyka” to działania mające na celu zapobieganie niekorzystnym zjawiskom, zwłaszcza chorobom (www.sjp.pwn.pl). „Zachowywanie” rozumiane jest jako dochowanie czegoś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności (www.sjp.pwn.pl). Interpretując słowo „ratowanie”, należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. „Ratować” to starać się ocalić, zachować coś, natomiast „ratownictwo” jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia (www.sjp.pwn.pl). Słowo „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu lub wprowadzić coś na nowo (www.sjp.pwn.pl). „Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze (www.sjp.pwn.pl). Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa podlega zwolnieniu od podatku VAT, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

W tym miejscu zauważyć należy, że w myśl art. 229 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2023, poz. 1465):

Zgodnie z art. 229 § 2 Kodeksu pracy:

Z kolei art. 229 § 4 Kodeksu pracy mówi, że:

W myśl art. 229 § 4a Kodeksu pracy:

Zgodnie z art. 236 cyt. ustawy Kodeks pracy:

Zgodnie z art. 229 § 8 Kodeksu pracy:

Dyspozycja ww. treści przepisu została zrealizowana na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. 2016 r., poz. 2067), które daje uprawnienie do świadczenia usługi z zakresu medycyny pracy polegające na przeprowadzaniu badań profilaktycznych pracowników, służące profilaktycznej opiece zdrowotnej, przeprowadzaniu badań i wydawaniu orzeczeń do celów przewidzianych w kodeksie pracy.

Zgodnie z § 2 ust. 2 i 3 ww. rozporządzenia:

W myśl art. 210 § 6 Kodeksu pracy:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w cyt. wyżej art. 210 § 6 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej wydał w dniu 28 maja 1996 r. rozporządzenie w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej (Dz. U. Nr 62, poz. 287). W rozporządzeniu tym ustalono rodzaje prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej, a wykaz tych prac stanowi załącznik do rozporządzenia.

Jeżeli zatem świadczenie usług polega na wydaniu orzeczenia lekarskiego, które uwzględnia testy sprawności psychologicznej, to chociaż wyniki tego badania (usługi) należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodu lekarza, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Instytucją właściwą do realizowania zadań z zakresu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, w szczególności przez wykonywanie badań wstępnych, okresowych i kontrolnych przewidzianych w Kodeksie pracy jest służba medycyny pracy.

W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2022 r., poz. 435) zawarte są regulacje dotyczące badań lekarskich pracowników.

Zgodnie z art. 1 ust. 1, 2 i 3 ustawy o służbie medycyny pracy:

W myśl art. 4 pkt 1 ustawy o służbie medycyny pracy:

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o służbie medycyny pracy:

Przepisy ustawy o służbie medycyny pracy zaliczają zatem wykonywanie badań pracowników (zarówno wstępnych, okresowych, jak i kontrolnych) do „profilaktycznej opieki zdrowotnej”.

Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Należy w tym zakresie przypomnieć, że nawet jeżeli „opiece medycznej” powinien przyświecać cel terapeutyczny, to jednak niekoniecznie dowodzi to tego, że należy nadać terapeutycznemu celowi świadczenia szczególnie wąskie znaczenie. W rzeczywistości, nawet jeżeli w pewnych przypadkach okaże się, że osoby poddane badaniom lub innym zabiegom lekarskim o charakterze zapobiegawczym nie cierpią z powodu jakiejkolwiek choroby lub zaburzeń zdrowia, to badania te mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ – podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo – ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby.

W ramach profilaktycznej opieki medycznej nie jest diagnozowana żadna choroba i nie jest wykonywana żadna czynność terapeutyczna sensu stricte. Centralnym jej elementem jest obserwacja i badanie pacjenta właśnie w celu uniknięcia konieczności przyszłego diagnozowania i leczenia ewentualnych chorych.

Wykonanie badań medycznych stanowi integralną część opieki medycznej nad pacjentem, bez której nie może oczywiście być mowy o ochronie, w tym o utrzymaniu bądź przywróceniu dobrego stanu zdrowia osób. Innymi słowy opieka medyczna w rozumieniu zespołu czynności funkcjonalnie skierowanych na utrzymanie bądź przywrócenie dobrego stanu zdrowia stanowi ciąg czynności – których celem jest utrzymanie bądź przywrócenie dobrego stanu zdrowia – obejmujący na wstępie czynności polegające na obserwacji i badaniu, a następnie ewentualnie na diagnozie i leczeniu.

W tym też znaczeniu badania lekarskie i psychologiczne wykonywane w ramach obowiązków nałożonych na pracodawcę wskazanymi wyżej przepisami, jako umożliwiające zapobieganie i wykrywanie chorób, a także monitorowanie stanu zdrowia pracowników, wykonywane w ramach służby medycyny pracy – zawierają się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a i 19 ustawy.

Badania psychologiczne są częścią profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, sprawowanej przez służbę medycyny pracy w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań pracowników. Badania te umożliwiają zarówno zapobieganie, jak i wykrywanie chorób oraz kontrolowanie stanu zdrowia pracowników. Badania psychologiczne są realizowane jako odpowiedź na skierowanie lekarza medycyny pracy działającego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychoruchowej. Lista powyższych stanowisk zawarta jest w wykazie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia. Badania psychologiczne są efektem współpracy podmiotów w procesie profilaktyki i ochrony zdrowia zapisanej w ustawie o służbie medycyny pracy z dnia 27 czerwca 1997 r. i jednocześnie jako integralna część profilaktyki zawodowej wynikają z art. 229 § 8 pkt 1 Kodeks Pracy. Skierowanie na badania psychologiczne zawiera nazwę stanowiska oraz informacje o czynnikach szkodliwych, występujących w środowisku pracy, takich jak: czynniki mechaniczne, praca zmianowa, monotonia, konieczność wykonywania czynności jednoczesnych, praca na wysokości, hałas, wysoka temperatura i wiele innych, ważnych z punktu widzenia diagnostyki psychologicznej, mogących skutkować pogorszeniem się funkcji psychicznych pracownika. Wykaz czynników szkodliwych lub uciążliwych stanowi załącznik do Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy. Skierowanie wystawiane jest przez lekarza medycyny pracy. Badanie kończy się wydaniem orzeczenia psychologicznego określającego poziom sprawności psychofizycznej osoby badanej, istnienie bądź brak psychologicznych przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku oraz oceną wpływu środowiskowych warunków pracy na niekorzystne skutki zdrowotne oraz ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą. Stosowne orzeczenie wydawane jest lekarzowi medycyny pracy oraz pracownikowi i pracodawcy, zawiera informacje o stanie psychofizycznym pracownika, zaleceniach mających wpływ na ograniczenie negatywnych skutków warunków pracy na stan psychofizyczny pracownika oraz proponowany termin kolejnych badań. Koszty realizowanych badań psychologicznych obciążają podstawową jednostkę służby medycyny pracy, z którą Wnioskodawca zawiera stosowne umowy na ich realizację.

Jak wyjaśniono wyżej, przepisy ustawy o służbie medycyny pracy zaliczają wykonywanie wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich pracowników do „profilaktycznej opieki zdrowotnej”. Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, przez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy podkreślenia wymaga, że wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w ramach zawodu psychologa opisane we wniosku badania z zakresu medycyny pracy, badania psychologiczne mieszczą się w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej.

Skutkiem powyższego, w odniesieniu do świadczonych przez Panią badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych w ww. zakresie, wykonywanych na podstawie skierowania lekarza medycyny pracy lub pracodawcy spełniona będzie także przesłanka przedmiotowa warunkująca skorzystanie ze zwolnienia od podatku.

Zatem świadczone przez Panią usługi polegające na wykonywaniu badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych (na podstawie skierowania od lekarza medycyny pracy oraz pracodawcy) grup zawodowych wymienionych w opisie sprawy, będą spełniały zarówno przesłankę podmiotową, jak i przesłankę przedmiotową warunkującą zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Usługi te bowiem będą wykonywane przez Panią – psychologa – oraz mieszczą się w pojęciu usług w zakresie opieki medycznej, o których mowa w ww. przepisach, tj. służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia osób badanych.

Reasumując, dla świadczonych przez Panią usług badań z zakresu medycyny pracy, badań psychologicznych, tj. wykonywania psychotestów dla: kierowców zawodowych oraz grup zawodowych takich jak: kierowców pojazdów uprzywilejowanych, operatorów wózków widłowych, koparek, spycharek, walców drogowych, kierowców tramwajów, dla osób pracujących na wysokościach, a także osób, którzy ubiegają się o pracę jako kierowca lub inny specjalista wymieniony wyżej, nadto instruktorów nauki jazdy lub osób ubiegających się o stanowisko instruktora nauki jazdy, egzaminatorów lub kandydatów na egzaminatorów i wydawania orzeczeń psychologicznych na wniosek pracodawcy lub przyszłego pracodawcy będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy.

Odnosząc się natomiast do Pani wątpliwości objętych zakresem pytania nr 2, wskazania wymaga, że stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy :

Zatem podkreślenia wymaga, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. wyżej przytoczonymi przepisami, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak stanowi art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE:

Z cytowanego wyżej art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy).

Z okoliczności sprawy wynika, że nie jest Pani i nie była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność gospodarczą prowadzi Pani od dnia 08.08.2011 r. Ponadto, poza świadczonymi przez Panią usługami, które - jak rozstrzygnięto wyżej – korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy, świadczy Pani również usługi medyczne dla osób prywatnych na potrzeby ochrony osób i mienia, usługi medyczne dla osób prywatnych ubiegających się o pozwolenie na broń, usługi medyczne dla osób prywatnych ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców. Ww. usługi realizowane są na wniosek i koszt osoby badanej lub na potrzeby i wniosek takich organów jak Wydział Komunikacji i Starostwo. Świadczone ww. usługi na zlecenie osób prywatnych nie objęte są zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT, jednakże z uwagi na wysokość sprzedaży tych usług, która nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy są zwolnione od podatku VAT. Ponadto nie wykonuje i nie wykonywała Pani innych usług niż usługi wskazane we wniosku. Nie wykonywała i nie wykonuje Pani czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje Pani czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz wartość sprzedaży usług objętych pytaniem nr 2 nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł, to będzie mogła Pani korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, przekroczy kwotę 200.000 zł – stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy – zwolnienie straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona. Prawo do omawianego zwolnienia straci Pani również, gdy zacznie wykonywać którąkolwiek z czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.).