Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.514.2023.1.KP

Zbycie waluty wirtualnej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 13 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 lipca2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm. dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Wnioskodawca w latach 2011-2018 prowadził działalność gospodarczą dotyczącą przede wszystkim projektowania stron internetowych, świadczenia usług informatycznych, a także w zakresie sprzedaży (…) kryptowalut. Usługi w tym zakresie zostały sklasyfikowane jako 64.19.Z (pozostałe pośrednictwo pieniężne) – polegające na sprzedaży i zakupie walut wirtualnych (kryptowalut) – np. (…). Działalność ta miała charakter dodatkowy – nie stanowiła wiodącego PKD, była prowadzona w formie działalności gospodarczej z uwagi na to, iż obecne przepisy regulujące opodatkowanie kryptowalut zostały wprowadzone od 1 stycznia 2019 r. W odniesieniu do walut wirtualnych Wnioskodawca początkowo sprzedawał je poza działalnością gospodarczą, a następnie (w jego ocenie) w ramach działalności gospodarczej – do czasu jej zawieszenia. Z tego powodu Wnioskodawca dodał pomocniczy kod PKD 64.19.Z do swojej działalności. Wnioskodawca, dokonując sprzedaży w ramach działalności gospodarczej, dokonywał uprzedniego wydzielenia stosownych ilości (…) walut wirtualnych przeznaczonych do zbycia w tenże sposób.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie stanowiła czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1124 z późn. zm. dalej: ustawa AML).

W lutym 2018 r. Wnioskodawca zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej (która nie została wznowiona). Wnioskodawca planuje zmianę rezydencji podatkowej. Na dzień zmiany rezydencji podatkowej działalność gospodarcza Wnioskodawcy pozostanie zamknięta – w tym celu Wnioskodawca złożył stosowny wniosek w systemie CEIDG, jak również formularz VAT-Z (Wnioskodawca posiadał status czynnego podatnika VAT). NIP Wnioskodawcy na dzień złożenia wniosku nie widnieje w CEIDG.

Wnioskodawca jest w dalszym ciągu w posiadaniu walut wirtualnych (kryptowalut) w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy AML, które „wykopał” w 2011 r. i 2017 r. Wnioskodawca dokonywał zamiany części tychże kryptowalut na inne, wobec tego nie są to dokładnie te same waluty wirtualne. Do „(…)” walut wirtualnych Wnioskodawca nie używał sprzętu komputerowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ujmował również w kosztach uzyskania przychodu wydatków związanych z „(…)” kryptowalut, np. kosztów zużycia energii elektrycznej czy kosztów związanych z utrzymaniem komputera przeznaczonego do „(…)” walut wirtualnych.

Wnioskodawca nabywał również waluty wirtualne od podmiotów trzecich, m.in. celem ich dalszej odsprzedaży. Miało to jednakże miejsce w latach 2019-2023, a więc po wprowadzeniu przez ustawodawcę regulacji dotyczącychstricte opodatkowania kryptowalut, które zaliczają źródła przychodów z tego tytułu wyłącznie do kapitałów pieniężnych.

Wnioskodawca zamierza w bliskiej przyszłości przenieść swoje stałe miejsce zamieszkania do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, co spowoduje zmianę przez niego rezydencji podatkowej, przez co nie będzie już podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Przed zmianą rezydencji podatkowej Wnioskodawca rozważa możliwość wymiany wszystkich posiadanych kryptowalut na inne waluty wirtualne.

Po zmianie rezydencji podatkowej Wnioskodawca zamierza zbyć, tj. wymienić część posiadanych walut wirtualnych na prawne środki płatnicze. Łączna wartość składników majątku, co do których Polska utraciłaby w całości prawo do opodatkowania ze zbycia tych składników majątku, przekroczy kwotę 4 000,00 zł.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej będzie miał miejsce zamieszkania na terytorium Polski przez łącznie co najmniej pięć lat.

Pytania

1.Czy „(…)” przez Wnioskodawcę kryptowaluty stanowią składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT?

2.Czy w przypadku gdyby Organ podatkowy uznał stanowisko przedstawione w odniesieniu do pyt. 1 za nieprawidłowe, w sytuacji gdyby Wnioskodawca dokonał zamiany wszystkich posiadanych kryptowalut na inne waluty wirtualne (przed zmianą rezydencji podatkowej), to czy otrzymane w wyniku tej operacji kryptowaluty będą stanowić składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT?

3.Czy w wyniku zmiany rezydencji podatkowej przez Wnioskodawcę, w wyniku której Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia walut wirtualnych będących własnością Wnioskodawcy, powstanie obowiązek zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, stosownie do art. 30da ust. 1-3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – „(…)” przez niego kryptowaluty stanowią składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – w przypadku gdyby Organ podatkowy uznał stanowisko przedstawione w odniesieniu do pyt. 1 za nieprawidłowe, jeśli Wnioskodawca dokona zamiany wszystkich posiadanych kryptowalut na inne waluty wirtualne (przed zmianą rezydencji podatkowej), to otrzymane w wyniku tej operacji kryptowaluty będą stanowić składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Czynności „(…)” kryptowalut (ang. „...”) oznaczają nabycie pierwotne, którego nie można automatycznie wiązać z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie ujmował w kosztach uzyskania przychodu wydatków związanych z „(…)” kryptowalut, np. kosztów zużycia energii elektrycznej, czy kosztów związanych z utrzymaniem komputera przeznaczonego do „(…)” walut wirtualnych.

W sytuacji Wnioskodawcy konieczna jest analiza art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT, a w szczególności słów: „W przypadku składnika majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą”.

Specyfika środka, jakim jest kryptowaluta, sprawia, że nie powinna być ona traktowana jako substytut pieniądza gotówkowego, lecz jako samoistna wartość pieniężna. Warto przytoczyć stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie tego, czym w jego ocenie jest kryptowaluta (sprawa dotyczyła Bitcoina) i czy podlega ona zwolnieniu z VAT. Stanowisko to zostało wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 22 października 2015 r. sygn. C-264/14, gdzie Trybunał stanął na stanowisku, iż kryptowaluty nie służą zasadniczo innym celom niż umarzanie zobowiązań, nawet jeśli nie stanowią prawnego środka płatniczego, w związku z czym obowiązująca na gruncie VAT zasada neutralności wymaga, aby były traktowane jako inne środki płatnicze. Trybunał wskazał, że na potrzeby podatku VAT waluta wirtualna uznawana jest za inny środek płatniczy. Stanowi on bezpośredni środek płatniczy pomiędzy podmiotami, które go akceptują. Z uwagi na prawnokształtujący charakter wyroków Trybuna Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które należą do źródeł prawa w Unii Europejskiej, organy podatkowe i sądy państw członkowskich Unii Europejskiej, w tym Polski, powinny uwzględniać przywołane stanowisko TSUE w procesie stosowania prawa. Warto zaznaczyć, iż przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości, na gruncie polskich przepisów prawa, organy podatkowe dokonując analizy tego czym są kryptowaluty, przyjmowały, iż są one prawami majątkowymi, a przychód z tytułu ich sprzedaży stanowić będzie przychód z praw majątkowych (Łukasz Pasternak. Kryptowaluta i pieniądz wirtualny jako przedmiot przestępstwa z art. 310 § 1 k.k., Prokuratura i Prawo 4. 2017).

W ocenie TSUE kryptowaluta jest jedynie środkiem płatniczym używanym w sposób odpowiadający prawnym środkom płatniczym, nie jest ona jednak prawnym środkiem płatniczym. Posiada ona jedynie funkcję płatniczą, a jej zasadniczym celem jest umarzanie zobowiązań. Tym samym, w ocenie TSUE, kryptowaluta może być rozpatrywana jako „inny środek płatniczy”. W związku z tym nie można traktować waluty wirtualnej a priori jako składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą. Jak zostało wskazane, skoro kryptowaluta nie stanowi prawa majątkowego, nie może być wobec tego traktowana ani jako środek trwały, ani jako wartość niematerialna i prawna (w tym wartość firmy). W konsekwencji waluty wirtualne nie podlegają amortyzacji, o której mowa w art. 22a i 22b ustawy o PIT.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej. Stosownie do art. 17 ust. 1g ustawy o PIT powyższą zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy AML, która w przedmiotowym wypadku nie ma miejsca.

Zgodnie z art. 17 ust. 1f ustawy o PIT przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna bądź regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną.

W konsekwencji, w obecnym stanie prawnym nie ma również wątpliwości, iż zamiana jednej kryptowaluty na drugą jest neutralna podatkowo. Podkreślić należy, że w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. również ww. wymiana kryptowalut była neutralna podatkowo. Taki pogląd wypracowano w ramach linii orzeczniczej sądów administracyjnych – np. w wyroku NSAz dnia 9 grudnia 2021 r. sygn. II FSK 753/19, czy w wyroku NSA z dnia 22 marca 2022 r. sygn. II FSK 1688/19.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż organy podatkowe przed zmianą przepisów dot. opodatkowania kryptowalut, która wchodziła w życie wraz z początkiem 2019 r., „stały na stanowisku, iż przychody z tytułu zbycia walut wirtualnych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów z tytułu:

-praw majątkowych albo

-pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli kryptowaluta była przedmiotem obrotu w ramach działalności, która spełnia określone warunki: m.in. ma ona charakter zarobkowy, jest prowadzona we własnym imieniu przez podatnika, w sposób zorganizowany i ciągły (i nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 5b ust. 1 ustawy PIT). Zob. broszurę Ministerstwa Finansów zamieszczoną na stronie internetowej Krajowej Informacji Skarbowej: https://www.kis.gov.pl/wiadomosci/ aktualnosci/-/asset_publisher/JSs9/content/id/7793320.

Ponadto, jak wskazuje doktryna:

(Piotr Budner, Zjawisko kryptowalut w prawie polskim, Młody Jurysta 2021/1, czasopismo UKSW).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż składniki majątku, jakim są kryptowaluty, nie są związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca uważa, iż sytuację ewentualnego związania tychże składników majątku z działalnością gospodarczą należy oceniać na gruncie obecnie obowiązujących przepisów, ponieważ dotyczy to zdarzenia odnoszącego się do zmiany rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w wyniku której Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składników majątku będących własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, jest to więc zdarzenie, które odbędzie się w bliskiej przyszłości, dlatego nie można rozpatrywać opisywanej sytuacji w odniesieniu do stanu prawnego sprzed 1 stycznia 2019 r.

Gdyby nawet przyjąć przeciwną wykładnię, Wnioskodawca uważa, iż nie jest dopuszczalne uznanie „(…)” w 2011 r. i 2017 r. kryptowalut za z góry związane z działalnością gospodarczą. Jak zostało przedstawione powyżej, Wnioskodawca miał w tym czasie przynajmniej cztery możliwości:

1)mógł zatrzymać (…) kryptowaluty, licząc na wzrost ich wartości, a więc z przeznaczeniem na cele inwestycyjne,

2)mógł zamienić jedną kryptowalutę na drugą (czynność neutralna podatkowo),

3)mógł zakwalifikować zbycie (…) kryptowalut do źródła przychodów z tytułu praw majątkowych oraz

4)wreszcie mógł zakwalifikować zbycie (…) kryptowalut do źródła przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w art. 5a pkt 6 i niespełnienia przesłanek negatywnych z art. 5b ustawy o PIT.

Jak zaznaczało się w literaturze:

(Łukasz Pasternak, Kryptowaluta i pieniądz wirtualny jako przedmiot przestępstwa z art. 310 § 1 k.k., Prokuratura i Prawo 4, 2017).

Wnioskodawca zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej w lutym 2018 r. pod rządami obowiązującej wówczas ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2168). Na mocy jej przepisów przedsiębiorca niezatrudniający pracowników mógł zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy (art. 14a ust. 1).

W przypadku działalności, które zostały zawieszone przed dniem wejścia w życie nowych przepisów (ustawa Prawo Przedsiębiorców – Dz.U. z 2023 r. poz. 221 i przepisy ją wprowadzające – Dz.U. z 2018 r. poz. 650), tj. przed dniem 30 kwietnia 2018 r., przyjmuje się, że zawieszone są one bezterminowo. Jeśli przedsiębiorca nie zgłosi chęci wznowienia takiej działalności, zawieszenie będzie trwać, a jednoosobowa działalność gospodarcza nie zostanie automatycznie wykreślona z CEIDG po upływie 24 miesięcy.

Jak wskazywało się w piśmiennictwie:

(M. Dawidziuk, Zawieszenie działalności – skutki w podatku dochodowym od osób prawnych. ABC. komentarz praktyczny. System Informacji Prawnej LEX).

Tym niemniej, Wnioskodawca podkreśla, iż na dzień zmiany rezydencji podatkowej jego działalność gospodarcza zostanie zamknięta – w tym celu Wnioskodawca złożył stosowny wniosek w systemie CEIDG, jak również formularz VAT-Z (NIP Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy nie widnieje już w systemie CEIDG).

Zdaniem Wnioskodawcy ewentualna zamiana wszystkich posiadanych kryptowalut na inne waluty wirtualne (przed zmianą rezydencji podatkowej) spowoduje, iż otrzymane w wyniku tej operacji kryptowaluty będą stanowić składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 30da ust. 3 w związku z ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Dzieje się tak, ponieważ kryptowaluty uzyskane w wyniku wymiany nie będą tymi sami walutami wirtualnymi (np. wymiana (…)).

Jak zostało wyrażone powyżej, w ramach obecnych zasad opodatkowania kryptowalut przyporządkowuje się je do źródeł przychodu „kapitały pieniężne”. W konsekwencji, nawet gdyby uznać uprzednio posiadane kryptowaluty jako związane z działalnością gospodarczą, po dokonaniu zamiany nowo uzyskane kryptowaluty należy traktować wyłącznie jako majątek osobisty Wnioskodawcy, ponieważ obecne przepisy nie przewidują opodatkowania kryptowalut na zasadach dot. działalności gospodarczej – a co za tym idzie – nie przewidują ich związania z działalnością gospodarczą (za wyjątkiem zawartym w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy AML, która w przedmiotowym wypadku nie ma miejsca).

Wnioskodawca ma możliwość dokonania takiej operacji, gdyż jak już zostało wskazane, zgodnie z art. 17 ust. 1f ustawy o PIT, przez odpłatne zbycie waluty wirtualnej rozumie się wymianę waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna bądź regulowanie innych zobowiązań walutą wirtualną. Wobec tego, jak już zaznaczano, wymiana jednej kryptowaluty na drugą stanowi czynność neutralną podatkowo.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 3 – w wyniku zmiany przez niego rezydencji podatkowej, w wyniku której Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia walut wirtualnych będących własnością Wnioskodawcy, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, stosownie do art. 30da ust. 1-3 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 30da ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem od dochodów z nierealizowanych zysków podlega zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w wyniku której Rzeczypospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa.

Z kolei, zgodnie z art. 30da ust. 3 ustawy o PIT, w przypadku składnika majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków podlegają tylko składniki majątku stanowiące (katalog zamknięty):

-ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną,

-udziały w spółce,

-akcje i inne papiery wartościowe,

-pochodne instrumenty finansowe,

-tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych,

jeżeli podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez łącznie co najmniej pięć lat w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowa waluta wirtualna nie stanowi żadnego ze składników majątkowych wymienionych w przywołanym przepisie.

Definicja legalna „pochodnych instrumentów finansowych” została zawarta w art. 5a pkt 13 ustawy o PIT. W myśl tego przepisu ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych – oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Z przywołanych przepisów wynika, że pochodnymi instrumentami finansowymi są:

1)opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,

2)opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron.

3)opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,

4)niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

5)instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

6)kontrakty na różnicę, opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi w art. 2 ust. 1 pkt 1 wskazuje także, iż instrumentami finansowymi w rozumieniu tej ustawy są również papiery wartościowe. Przedmiotowa ustawa w art. 3 pkt 1 definiuje też pojęcie „papierów wartościowych”. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – rozumie się przez to:

a)akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467, 1488, 2280 i 2436), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,

b)inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego, odnoszące się do papierów wartościowych określonych w lit. a, walut, stóp procentowych, stóp zwrotu, towarów oraz innych wskaźników lub mierników (prawa pochodne).

Zaznaczyć trzeba, iż do ww. definicji „papierów wartościowych” odnosi się również art. 5a pkt 11 ustawy o PIT.

W związku z powyższym definicje legalne zarówno „pochodnych instrumentów finansowych”, jak i „papierów wartościowych” obejmują katalogi zamknięte, a w katalogach tych nie wyszczególniono walut wirtualnych.

Pojęcie „waluty wirtualnej” zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy AML. Stosownie do tej regulacji ilekroć w ustawie AML jest mowa o walucie wirtualnej – rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

a)prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,

b)międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,

c)pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,

d)instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,

e)wekslem lub czekiem

– oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

Ustawa o PIT w art. 5a pkt 33a definiuje również pojęcie „waluty wirtualnej”, odnosząc się w tym zakresie do ww. art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy AML.

Wymienialność waluty wirtualnej na prawny środek płatniczy należy rozumieć szeroko jako nieodnoszące się tylko do waluty polskiej, ale także do walut zagranicznych. Taki pogląd potwierdzony jest w piśmiennictwie.

(M. Nowakowski, J. Grynfelder, A. Otto, B. Paxford [w ] K. Gałęzowska, R. Obczyński, M. Nowakowski, J. Grymelder, A. Otto, B. Paxford, Przeciwdziałanie praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Komentarz, Warszawa 2023 r., komentarz do art. 2).

W doktrynie wskazuje się, że do walut wirtualnych należą takie popularne kryptowaluty, jak: (…) (W. Modzelewski, M. Stomka (red), Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyd. 19, Warszawa 2022 r., komentarz do art. 30b).

Należy podkreślić, iż definicja „waluty wirtualnej” zawarta w ustawie AML wprost wyklucza z tej definicji (w art. 2 ust. 2 pkt 26 lit. d)) instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a więc dotyczy to zarówno „papierów wartościowych”, jak i „pochodnych instrumentów finansowych” zdefiniowanych w ustawie o PIT.

Obecnie Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jednakże, w wyniku zmiany miejsca zamieszkania Wnioskodawcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dojdzie do zmiany przez Wnioskodawcę rezydencji podatkowej, w wyniku czego Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składników majątku (tu: walut wirtualnych) będących własnością Wnioskodawcy.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada składnik majątku niezwiązany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, co ma miejsce w przedmiotowej sytuacji, hipotetycznemu opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków mogą podlegać wyłącznie składniki majątku stanowiące:

-ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną,

-udziały w spółce,

-akcje i inne papiery wartościowe.

-pochodne instrumenty finansowe oraz

-tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych,

jeżeli podatnik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez łącznie co najmniej pięć lat w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca po zmianie rezydencji podatkowej zamierza zbyć waluty wirtualne, które to, jak zostało wskazane, nie wpisują się w powyższy katalog, w szczególności nie mogą zostać uznane za „pochodne instrumenty finansowe” czy „inne papiery wartościowe” – zgodnie z brzmieniem przepisu art. 30da ust. 3 w związku z art. 5a pkt 11 i 13 ustawy o PIT.

Zaznaczyć trzeba, że łączna wartość składników majątku, co do których Polska utraciłaby w całości prawo do opodatkowania w wyniku zmiany rezydenci podatkowej przez Wnioskodawcę ze zbycia tych składników majątku, przekroczy kwotę 4 000 000 zł.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zmiana rezydencji podatkowej Wnioskodawcy, w wyniku której Rzeczpospolita Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia walut wirtualnych będących własnością Podatnika, nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków w myśl art. 30da ust. 1-3 ustawy o PIT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS). Przykładowo, w interpretacji podatkowej z dnia 22 grudnia 2022 r. nr 0113-KDIPT2-3 4011 809 2022.1 NM w analogicznym opisie zdarzenia przyszłego DKIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, stwierdzając:

Identyczne stanowisko zostało zaprezentowane przez DKIS np. w interpretacji indywidualnej z dnia 8 września 2022 r. (…).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 17 ust. 1f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 17 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Według art. 5a pkt 33a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie „waluta wirtualna” zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 593 ze zm.):

Na podstawie przytoczonych przepisów przychody z obrotu walutami wirtualnymi stanowią przychód z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tę zasadę stosuje się również do przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, zaliczanej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Regulacja art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu określa, że:

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2011-2018 prowadził Pan działalność gospodarczą dotyczącą projektowania stron internetowych, świadczenia usług informatycznych, a także w zakresie sprzedaży (…) przez siebie kryptowalut – działalność ta miała jednak charakter dodatkowy. Waluty wirtualne początkowo sprzedawał Pan poza działalnością gospodarczą, a następnie w ramach działalności gospodarczej aż do momentu jej zawieszenia. Działalność Pana nie stanowiła czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. W lutym 2018 r. zawiesił Pan prowadzenie działalności gospodarczej (która nie została wznowiona). Planuje Pan zmianę rezydencji podatkowej. Na dzień zmiany rezydencji podatkowej Pana działalność gospodarcza pozostanie zamknięta. Jest Pan w dalszym ciągu w posiadaniu walut wirtualnych (kryptowalut), które „(…)” w 2011 r. i 2017 r. Przed zmianą rezydencji podatkowej rozważa Pan możliwość wymiany wszystkich posiadanych kryptowalut na inne waluty wirtualne. Po zmianie rezydencji podatkowej zamierza Pan zbyć, tj. wymienić część posiadanych walut wirtualnych na prawne środki płatnicze. Łączna wartość składników majątku, co do których Polska utraciłaby w całości prawo do opodatkowania ze zbycia tych składników majątku, przekroczy kwotę 4 000 000 zł.Jednocześnie zaznacza Pan, że w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej będzie miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Polski przez łącznie co najmniej pięć lat.

Na podstawie powyższego stwierdzam, że nie prowadził Pan oraz nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Jednocześnie przychody z tytułu sprzedaży walut wirtualnych w obecnym stanie prawnym są zaliczane do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym waluty wirtualne nie stanowią majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Przechodząc do kwestii wskazania, czy w wyniku zmiany rezydencji podatkowej przez Pana, w wyniku której Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia walut wirtualnych będących Pana własnością, powstanie obowiązek zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, stosownie do art. 30da ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśniam, co następuje.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30da ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30da ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 30da ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

W uzasadnieniu do ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, wprowadzającej ww. regulacje podatkowe wskazano, że istotą przepisów o exit tax jest opodatkowanie nierealizowanych jeszcze zysków kapitałowych w związku z przeniesieniem przez podatnika do innego państwa aktywów, w tym wchodzących w skład zagranicznego zakładu lub ze zmianą rezydencji podatkowej. Chodzi zatem o przypadki utraty przez dotychczasowe państwo siedziby podatnika bądź miejsca prowadzenia działalności (Polskę) prawa do opodatkowania dochodów, które zostały faktycznie wypracowane w okresie, w którym dany podatnik (składnik aktywów) podlegał jurysdykcji podatkowej tego państwa. Podatek od niezrealizowanych zysków ze swej istoty nie dotyczy zatem każdego przeniesienia aktywów, a jedynie takiego, z którym wiąże się utrata przez dane państwo prawa do opodatkowania dochodu efektywnie wygenerowanego przed przeniesieniem. Projekt zawiera regulacje odpowiadające przepisom przewidzianym w Dyrektywie Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz. U. UE L 193 z 19.7.2016 str. 1) – tzw. dyrektywy ATAD, w zakresie art. 5 regulującego opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych w przypadku przeniesienia aktywów, rezydencji podatkowej lub stałego zakładu (...). Jak wskazano w motywie 10 preambuły do dyrektywy, podatki od niezrealizowanych zysków kapitałowych mają na celu zapewnienie, aby w przypadku przeniesienia przez podatnika aktywów lub rezydencji podatkowej poza jurysdykcję podatkową danego państwa, państwo to mogło opodatkować wartość ekonomiczną ewentualnych zysków kapitałowych osiągniętych na jego terytorium, chociaż zyski te nie zostały jeszcze zrealizowane w chwili dokonania zmiany jurysdykcji podatkowej (druk sejmowy nr 2860).

Jak wynika z opisu sprawy, waluty wirtualne, które są w Pana posiadaniu, nie są związane z działalnością gospodarczą i nie są majątkiem osobistym stanowiącym ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, udziały w spółce, akcje i inne papiery wartościowe, pochodne instrumenty finansowe oraz tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Zatem w Pana sytuacji nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 30da ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też w przypadku zmiany przez Pana rezydencji podatkowej nie powstanie po Pana stronie obowiązek zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, w związku z wymianą waluty wirtualnej na środek płatniczy.

Reasumując – posiadane przez Pana kryptowaluty stanowią składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą stąd, w wyniku zmiany przez Pana rezydencji podatkowej, w wyniku której Polska utraci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tych kryptowalut będących Pana własnością, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, stosownie do art. 30da ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, to odpowiedź na pytanie nr 2 jest niezasadna.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).