Interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.310.2023.1.RM

Brak obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu kombajnu, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2023 r., za pośrednictwem ePUAP wpłynął Pana wniosek z 18 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu zakupu kombajnu, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od roku 2007 jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego, którego powierzchnia ogólna po dokupieniu gruntów w 2016 roku łącznie z dzierżawami wynosi 120 ha.

Od dnia 1 kwietnia 2007 r. jest Pan czynnym podatnikiem jak również zarejestrowanym od dnia 26 lutego 2015 r. podatnikiem dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W dniu 17 czerwca 2022 r. zakupił Pan używany kombajn zbożowy (…) o numerze identyfikacyjnym (…) wraz z hederem od kontrahenta unijnego z Niemiec, o którym mowa w art. 15 ustawy, z VAT „0”. Kombajn ten dostarczono 18 czerwca 2022 r. z Niemiec do Polski i został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych z klasyfikacją w grupie 594 KST-PKWiU 28.30.59.0 jako maszyna żniwna i omłotowa, gdzie indziej niesklasyfikowana. Zakup ten rozliczył Pan w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie środka trwałego.

Kontrahent niemiecki posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierającym dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (…).

Nie ma Pan wiedzy kiedy kombajn ten został wydany pierwszemu nabywcy, wyprodukowany został w roku 2011. W chwili nabycia licznik "skoszonych" hektarów wskazywał 5.305 ha natomiast licznik przepracowanych godzin 2.359. Moc silnika to 316 KW. Kombajn nie posiada licznika przejechanych kilometrów.

Maszyna ta służy do zbioru ziarna, a nie transportowania go. Gdy zbiornik na zboże się zapełni, podjeżdża traktor z przyczepą i zboże zostaje przesypywane do przyczepy i w ten sposób transportowane jest do magazynu.

Kombajn nie był zarejestrowany w Niemczech i również nie został zarejestrowany po zakupie ani nie będzie rejestrowany w przyszłości, ponieważ taka maszyna nie podlega rejestracji na terytorium RP.

Heder stanowi integralną część kombajnu zbożowego, bez niego kombajn nie jest kompletny i gotowy do pracy. Można go natomiast zdemontować na czas transportu oraz trzeba podczas poruszania się drogami publicznymi. Wtedy jest on przewożony na specjalnym wózku. W tym przypadku nie był możliwy zakup kombajnu bez hedera i dlatego na fakturze nie została wyszczególniona jego wartość.

Kombajn ten jest użytkowany na terytorium kraju i służy zbieraniu płodów rolnych tylko z własnego gospodarstwa i nie służy działalności zarobkowej.

Pytanie

Czy kombajn zbożowy podlega obowiązkowi zapłaty VAT na zasadach szczególnych przewidzianych dla środków transportu zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, skoro nie służy do transportu, o czym świadczy również fakt braku licznika przejechanych kilometrów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zakup kombajnu zbożowego od kontrahenta z Niemiec, który posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych kwalifikuje się jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), od którego (jako podatnik) naliczył Pan podatek należny i naliczony VAT, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Maszyna ta przeznaczona jest tylko i wyłącznie do koszenia zbóż i ich wymłócenia. Nie podlega rejestracji. Wykorzystywana jest do własnych celów, nie zarobkowych.

Zgodnie z art. 38 rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. kombajn zbożowy nie jest wymieniony w tym artykule jako środek transportu. Ta maszyna rolnicza nie jest przeznaczona do transportu osób ani rzeczy z jednego miejsca do drugiego, jej zadaniem jest koszenie i młócenie zbóż i w tym celu została zaprojektowana. Fakt wyposażenia kombajnu w zbiornik do magazynowania wymłóconego zboża czy kukurydzy do chwili jego wyładunku na środki transportowe nie świadczy o tym, że celem użytkowania kombajnu jest przewożenie - transport wymłóconego płodu rolnego (zboża czy kukurydzy). Transport to przewóz osób lub rzeczy z jednego miejsca na drugie miejsce. W przypadku zbioru płodów rolnych, zboże, czy kukurydza transportowana jest z miejsca znajdującego się na areale rolnym (pole zboża) do magazynu bądź punktu skupu za pomocą środków transportu przeznaczonych do tego celu (np. ciągnione przyczepy). Celem użytkowania kombajnu jest natomiast zbiór płodów rolnych poprzez koszenie, omłot i magazynowanie urobku w zbiorniku do chwili wyładunku na środki transportowe, a nie przewóz „urobku” z miejsca na inne miejsce docelowe, ponieważ miejsce wyładunku znajduje się na tym samym polu koszonego zboża czy kukurydzy.

Jeśli mielibyśmy założyć, że kombajn zaprojektowano do transportu zboża, bo jest wyposażony w zbiornik to analogiczne należało by przyjąć, że siewnik zbóż, który również jest wyposażony w zbiornik jest ciągnionym środkiem transportu mimo, że celem jego produkcji jest przeznaczenie do wysiewu zbóż. Z takim rozważaniem nigdy się Pan nie spotkał, ale jednak upewnia to Pana w przekonaniu, że także kombajn zbożowy nie służy do transportu zboża, a jedynie do chwilowego magazynowania w zbiorniku „urobku” podczas prac omłotowych (w siewniku także zmagazynowano nasiona, które są wysiewane podczas pracy siewnika na polu).

W związku z powyższym, Pana zdaniem, nie jest Pan zobowiązany do składania informacji na druku VAT-23 i zapłaty podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Przy tym, z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT i jest Pan zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

17 czerwca 2022 r. zakupił Pan używany kombajn zbożowy (…)  o numerze identyfikacyjnym (…) wraz z hederem od podatnika z Niemiec, z VAT „0”. Na potrzeby dokonanej transakcji, kontrahent z Niemiec posłużył się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. (…). Kombajn dostarczono z Niemiec do Polski 18 czerwca 2022 r. Nabycie kombajnu rozliczył Pan w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie środka trwałego (kombajn wprowadzono do ewidencji środków trwałych z klasyfikacją w grupie 594 KST-PKWiU 28.30.59.0 jako maszyna żniwna i omłotowa, gdzie indziej niesklasyfikowana).

Kombajn został wyprodukowany w 2011 r. Kombajn nie posiada licznika przejechanych kilometrów. W chwili nabycia licznik „skoszonych” hektarów wskazywał 5.305 ha natomiast licznik przepracowanych godzin 2.359. Moc silnika to 316 KW.

Kombajn nie był zarejestrowany w Niemczech i nie podlega rejestracji na terytorium Polski.

Kombajn użytkowany jest na terytorium kraju do zbierania płodów rolnych z własnego gospodarstwa, nie służy działalności zarobkowej.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy w odniesieniu do dokonanego zakupu kombajnu zbożowego znajduje zastosowanie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że w myśl art. 99 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:

Na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 103 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 105 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r., poz. 1007) określił wzór takiej informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.

Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu” jak i „innych środków transportu”.

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, gdzie stwierdza się, że:

Powołując się na definicję zawartą w ww. przepisie ustawy, za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Aby można uznać jakąkolwiek maszynę, urządzenie czy pojazd za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej, państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90 poz. 864/2 ze zm.) stanowi, że:

I tak, zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”:

Przepis art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawiera niewyłączną, przykładową listę środków transportu. Zgodnie z tym przepisem:

Natomiast stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Analiza art. 38 rozporządzenia 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny, urządzenia czy pojazdu za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.

Kombajn zbożowy nie jest wymieniony wprost w art. 38 ust. 2 rozporządzenia 282/2011. Niemniej jednak, w ocenie tut. Organu należy odwołać się do definicji określonej w ustępie 1 tego artykułu, z której wynika, że aby dany pojazd mógł być uznany za „środek transportu”, musi być zaprojektowany oraz faktycznie nadawać się do wykorzystania w celu transportu osób lub rzeczy z jednego miejsca do drugiego. Przy czym, do środków transportu nie zalicza się jedynie takich pojazdów, które są trwale unieruchomione oraz kontenerów (art. 38 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że pomimo jak Pan wskazuje – kombajn przeznaczony jest głównie do koszenia i młócenia zboża to jednak realizuje on również funkcję transportu rzeczy (zboża) z jednego miejsca na drugie. Kombajn zbożowy posiada zbiornik na zboże, który po jego zapełnieniu może zostać opróżniony. Zatem zboże, które znajduje się w tym zbiorniku jest – przez jakiś czas – transportowane przez kombajn. Nie ma przy tym ma znaczenia czy kombajn transportuje zboże na krótkim czy długim dystansie. Jedynym warunkiem jest to, że kombajn może być przeznaczony do przewozu zboża. Z uwagi na powyższe kombajn powinien być postrzegany, jako pojazd zaprojektowany i faktycznie nadający się do transportu rzeczy (zboża). Z uwagi na to, że nie ma żadnych innych warunków określonych w dyrektywie VAT ani w rozporządzeniu wykonawczym 282/2011, a konstrukcja kombajnu pozwala na transport rzeczy (zboża), należy uznać, że kombajn wpisuje się w definicję środków transportu, określoną w art. 38 ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

W konsekwencji, do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia kombajnu znajduje zastosowanie art. 103 ust. 4 i 5 ustawy, co oznacza, że ma Pan obowiązek przedłożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o nabyciu środka transportu (VAT-23) oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego, na podstawie art. 103 ust. 3 i 4 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).