Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.377.2023.1.KFK

Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania w Spółce obowiązku podatkowego w związku z wystawieniem Wykonawcy faktury za zajęcie pasa drogowego na podstawie otrzymanej decyzji administracyjnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka działa na terytorium RP. Siedzibą Spółki jest (…). Spółka posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest opodatkowana podatkiem VAT działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Działalność prowadzona jest na terenie Gmin tworzących Związek (…).

W ramach swoich zadań inwestycyjnych Spółka zawiera umowy z Wykonawcami na realizację określonych prac w zakresie budowy i modernizacji infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Zgodnie z treścią zawieranych umów, do obowiązków Wykonawcy każdorazowo należy uzyskanie wszelkich zezwoleń, zgód, uzgodnień i innych dokumentów, wymaganych do realizacji prac oraz poniesienie wszelkich kosztów związanych z ich uzyskaniem (kwota wynagrodzenia umownego uwzględnia m.in. opłaty z tytułu zajęcia terenu). Prace budowlane w głównej mierze prowadzone są w pasach drogowych.

Za zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót niezwiązanych z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg organy (zarządcy dróg) wystawiają na Spółkę, jako Inwestora, decyzje administracyjne zezwalające na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót związanych z budową/modernizacją sieci wodociągowo-kanalizacyjnej i naliczają opłatę. Opłata w pierwszej kolejności regulowana jest przez Spółkę, a następnie koszt zajęcia pasa przenoszony jest (refakturowany) na Wykonawcę. Spółka wystawia Wykonawcy fakturę, doliczając do kwoty opłaty wynikającej z decyzji, podstawową stawkę VAT w wysokości 23%. Następnie Wykonawca reguluje swoje zobowiązanie wobec Spółki na podstawie otrzymanej faktury (nie występuje przedpłata, zaliczka, zadatek).

Powyższa czynność wpisuje się w treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, który mówi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tejże ustawy.

Dla udokumentowania przeniesienia na Wykonawcę, będącego podatnikiem VAT, opłaty administracyjnej za zajęcie pasa drogowego, uregulowanej przez Spółkę we własnym imieniu w jego interesie, Spółka wystawia Wykonawcy fakturę, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

W decyzji, poza określeniem kwoty opłaty, podane są również warunki zajęcia pasa drogowego oraz jego okres, który często podzielony jest na etapy i obejmuje kilka miesięcy. Spółka, wystawiając fakturę Wykonawcy, wskazuje jako datę wykonania usługi ostatni dzień zajęcia pasa drogowego z decyzji administracyjnej, czyli datę wykonania pierwotnej usługi. Wtedy też powstaje w Spółce obowiązek podatkowy VAT.

W (…) r. Spółka otrzymała decyzję zezwalającą na zajęcie pasa drogowego, wystawioną w (…) r. Termin zajęcia pasa został określony od (…) r. do (…) r. Spółka w (…) r. wystawiła na Wykonawcę fakturę, przenosząc na niego koszt opłaty, zgodnie z ustaleniami umownymi, wskazując datę wykonania usługi w (…) r., co oznacza, że obowiązek podatkowy VAT powstał w (…) r. i podatek należny z tytułu refaktury został wykazany w deklaracji składanej za ten okres.

Pytanie

Kiedy powstaje w Spółce obowiązek podatkowy VAT w związku z wystawieniem Wykonawcy faktury za zajęcie pasa drogowego na podstawie otrzymanej decyzji administracyjnej?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f ustawy.

Przepisy podatkowe nie przewidują szczególnego sposobu powstania obowiązku podatkowego w przypadku refakturowania usług.

Uregulowania dotyczące refakturowania usług zostały wskazane w art. 8 ust. 2a ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zatem na gruncie VAT świadczeniem usług jest również pośredniczenie w ich świadczeniu, o ile jest wykonywane we własnym imieniu w ramach działalności gospodarczej.

W konsekwencji, obowiązek podatkowy z tytułu odsprzedaży usług dokumentowanych refakturami powstaje na zasadach właściwych dla odsprzedawanych usług.

Jeżeli bowiem w odniesieniu do czynności pierwotnej obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, czyli w dacie wykonania usługi, to również w przypadku późniejszej refaktury obowiązek powstanie w tym samym momencie.

Powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-2.4512.32.2017.2.PG oraz z 7 maja 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.149.2021.1.KM.

Orzecznictwo sądów administracyjnych również potwierdza ww. stanowisko. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 10 września 2015 r. (sygn. akt I SA/Po 366/15) wskazał że: „W przypadku refakturowania uznaje się, że wnioskodawca (podmiot „refakturujący” usługę) traktowany jest jako usługodawca, który nabył daną usługę na rzecz osoby trzeciej, co oznacza, że moment wykonania usługi jest jeden, niezależnie od faktu, że usługa taka podlega refakturowaniu. Dniem wykonania usługi będzie zatem dzień, w którym została wykonana dana czynność, gdyż jak wskazano powyżej, w tym przypadku nie mamy do czynienia z nowym momentem wykonania usługi”.

Podsumowując, do sprawy opisanej w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zastosowanie znajdują zasady ogólne (generalne) sformułowane w art. 19a ust. 1 ustawy, i obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia na rzecz Wykonawcy opłaty za zajęcie pasa drogowego powstaje w momencie faktycznego wykonania usługi, tj. w ostatnim dniu zajęcia pasa drogowego wskazanego w decyzji administracyjnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Trzeba podkreślić, że ww. warunki muszą być spełnione łącznie, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 106i ust. 1 ustawy:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz.645 ze zm.):

Na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Przepis art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych wskazuje, że:

Natomiast zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych:

Zgodnie z art. 40 ust. 11 ustawy o drogach publicznych:

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

(Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei, o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swoich zadań inwestycyjnych zawierają Państwo umowy z Wykonawcami na realizację określonych prac w zakresie budowy i modernizacji infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej. Zgodnie z treścią zawieranych umów, do obowiązków Wykonawcy każdorazowo należy uzyskanie wszelkich zezwoleń, zgód, uzgodnień i innych dokumentów, wymaganych do realizacji prac oraz poniesienie wszelkich kosztów związanych z ich uzyskaniem. Prace budowlane w głównej mierze prowadzone są w pasach drogowych. Za zajęcie pasa drogowego zarządcy dróg wystawiają na Państwa, jako Inwestora, decyzje administracyjne zezwalające na zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót związanych z budową/modernizacją sieci wodociągowo-kanalizacyjnej i naliczają opłatę. Opłata w pierwszej kolejności regulowana jest przez Państwa, a następnie koszt zajęcia pasa przenoszony jest (refakturowany) na Wykonawcę. Państwo wystawiają Wykonawcy fakturę, doliczając do kwoty opłaty wynikającej z decyzji, podstawową stawkę podatku VAT. Wystawiając fakturę Wykonawcy, wskazują Państwo jako datę wykonania usługi ostatni dzień zajęcia pasa drogowego z decyzji administracyjnej, czyli datę wykonania pierwotnej usługi. Następnie Wykonawca reguluje swoje zobowiązanie wobec Państwa na podstawie otrzymanej faktury (nie występuje przedpłata, zaliczka, zadatek).

Państwa wątpliwości w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii powstania w Spółce obowiązku podatkowego w podatku VAT w związku z wystawieniem Wykonawcy faktury za zajęcie pasa drogowego na podstawie otrzymanej decyzji administracyjnej.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Od powyższej ogólnej zasady, ustawodawca określił dla niektórych czynności w sposób odmienny, szczególne momenty powstania obowiązku podatkowego.

W odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem złożonego wniosku przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, zatem

w tym przypadku zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. „Wykonanie usługi” następuje w momencie faktycznego zakończenia wszystkich działań i czynności, do których wykonania zobowiązany był świadczący usługę oraz zgłoszenie tego faktu Państwa Spółce. Zgodnie z tą regulacją, podatek staje się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Tak więc, momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia przez Państwa na rzecz Wykonawcy opłaty za zajęcie pasa drogowego, zgodnie z ww. art. 19a ust. 1 ustawy, jest moment wykonania tej usługi, w przedmiotowej sprawie jest on zbieżny z faktycznym momentem obciążenia Wykonawcy opłatą za zajęcie pasa drogowego. Momentem rodzącym obowiązek podatkowy w analizowanej sytuacji jest bowiem faktyczne wykonanie usługi.

Podsumowując,w związku z wystawieniem Wykonawcy faktury za zajęcie pasa drogowego na podstawie otrzymanej decyzji administracyjnej, obowiązek podatkowy powstaje w momencie faktycznego wykonania usługi.

Zatem Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadkuzmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, tut. Organ pragnie wyjaśnić, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii poprawności wystawienia przez Państwa faktury VAT.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).