Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.291.2023.1.AW

W zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2023 r. wpłynął za pośrednictwem platformy ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 30 lipca 2023 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

L. Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz VAT-UE, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT), bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej specjalizującej się w produkcji (…). Podstawową działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest w szczególności produkcja ww. wyrobów.

Spółka posiada rok podatkowy inny niż kalendarzowy tj. okres od 1 kwietnia do 31 marca roku następnego.

W ostatnich trzech latach podatkowych Spółka osiągnęła nw. wyniki finansowe:

a) rok 1 kwietnia 2019 – 31 marca 2020 - zysk netto: (…) PLN;

b) rok 1 kwietnia 2020 – 31 marca 2021 - zysk netto: (…) PLN;

c) rok 1 kwietnia 2021 – 31 marca 2022 - zysk netto: (…) PLN.

Zyski za wszystkie trzy ww. lata podatkowe zostały przez właściwe organy Spółki przeznaczone na kapitał zapasowy. Suma zysków przekazanych na kapitał zapasowy za te trzy lata podatkowe wyniosła zatem (…) PLN. Ostatnia uchwała w ww. zakresie, tj. w ramach której dokonano podziału zysku została podjęta przez właściwy organ 10 sierpnia 2022 r.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 30 lipca 2023 r. wskazali Państwo, że:

 a) zysk netto w wysokości (…) PLN za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2020 r. został w całości przeznaczony na kapitał zapasowy Spółki na mocy uchwały nr 5 z dnia 9 września 2020 r. (rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r.);

 b) zysk netto w wysokości (…) PLN za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r. został w całości przeznaczony na kapitał zapasowy Spółki na mocy uchwały nr 5 z dnia 30 lipca 2021 r. (rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r.);

 c) zysk netto w wysokości (….) PLN za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r. został w całości przeznaczony na kapitał zapasowy Spółki na mocy uchwały nr 5 z dnia 10 sierpnia 2022 r. (rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r.).

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN.

Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty skumulowanych zysków za lata 1 kwietnia 2019 r. - 31 marca 2022 r. przeznaczonych na kapitał zapasowy (tj. (…) PLN) przekazanych na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nie przekraczającej kwoty 250.000 PLN.

Idąc dalej - Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysków za lata 1 kwietnia 2019 r. – 31 marca 2022 r., przekazanych na kapitał zapasowy.

Przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy zakończony 31 marca 2023 r. wartość stopy referencyjnej równa będzie 3,5 % tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 31 marca 2022 r., tym samym wartość kosztu uzyskania przychodu w roku kończącym się 31 marca 2023 wyniesie 250.000 PLN, z uwagi na przekroczenie wartości maksymalnej podczas kalkulacji hipotetycznego kosztu: (3,5 % + 1 %) x (…) PLN = (…) PLN.

Uzasadnienie

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

Treść art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”) wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy Ustawa CIT wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

a) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

b) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

c) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

d) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

e) został właściwie udokumentowany;

 f) nie znajduje się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach Ustawy CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiągniętymi przychodami, lub też służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jednocześnie, jednym z podstawowych warunków do uznania wydatku za koszt podatkowy, jak wskazano wyżej, jest definitywność wydatku. Oznacza to, że wartość poniesionego wydatku nie będzie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona i stanowi trwałe obciążenie jego majątku, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika.

Art. 15cb Ustawy CIT

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

a) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

b) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

W myśl art. 15cb ust. 2 Ustawy CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250.000 PLN (art. 15cb ust. 3 Ustawy CIT).

Przepis art. 15cb ust. 4 Ustawy CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 Ustawy CIT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zgodnie z art. 15cb ust. 6 Ustawy CIT, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy CIT, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Z kolei art. 15cb ust. 8 Ustawy CIT stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15cb ust. 9 Ustawy CIT, w przypadku, gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 15cb ust. 10 Ustawy CIT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, tak jak wskazano powyżej - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Zatem, ustalony koszt uzyskania przychodu z tytułu przekazania zysku na kapitał zapasowy należy uznać za wydatek związany z zabezpieczeniem źródła przychodów, gdyż niewypłacany do udziałowcy zysk stanowić będzie źródło finasowania wydatków Wnioskodawcy.

Ratio legis art. 15cb ustawy o CIT

Obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r. przepisy Ustawy CIT w zakresie podatkowego traktowania źródeł finansowania działalności podatnika były korzystniejsze dla finansowania kapitałem obcym (odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów) aniżeli kapitałem własnym.

Wprowadzony przez ustawodawcę w art. 15cb Ustawy CIT przepis wzorem innym państw członkowskich UE miał na celu wyrównanie uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym (np. w postaci pożyczki lub kredytu) oraz finansowaniem własnym (np. w formie zysków zatrzymanych w spółce).

Tym samym, celem wprowadzenia art. 15cb Ustawy CIT było wyeliminowanie różnic poprzez wprowadzenie możliwości podwyższania kosztów uzyskania przychodów w sposób analogiczny do kosztów finansowania dłużnego (mimo, iż koszty te de facto nie zostały poniesione). W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej wskazano, że art. 15cb Ustawy o CIT: „wprowadza rozwiązanie umożliwiające zaliczenie do kosztów podatkowych hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku, gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane. Proponowane przepisy w tym zakresie mają na celu promowanie działań zmierzających do tworzenia w spółkach kapitałów samofinansowania, powstałych z zysku zatrzymanego oraz z dopłat wnoszonych przez wspólników. Według obowiązujących przepisów korzystniejszym podatkowo, co do zasady, rozwiązaniem dla podatników jest finansowanie działalności pożyczką, której koszty w postaci odsetek i innych opłat efektywnie obniżają podstawę opodatkowania. Proponowane rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania”.

Zatem, Ustawa CIT w art. 15cb umożliwia zaliczanie do przychodów hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału przypadku, gdy źródłem finansowania spółki są m.in. zyski zatrzymane. Wprowadzone rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki lub kredytu oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania. Zrównanie to będzie pełne do kwoty zatrzymanego zysku, od których hipotetyczne odsetki - obliczone według stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego powiększonej o 1 punkt procentowy - nie przekroczą kwoty 250.000 PLN. Oznacza to, że kwota (…) zł jest maksymalną kwotą kosztu uzyskania przychodu z omawianego tytułu jaką spółka - podatnik podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznać może łącznie w trzech latach podatkowych, w których korzystać będzie z możliwości rozpoznania dodatkowego kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT. Koszty te wyliczone od kwoty zatrzymanego zysku będą uznane za koszty uzyskania przychodów w roku, w którym podjęto uchwałę oraz w kolejnych 2 latach podatkowych.

W świetle powyższego, wolą ustawodawcy było zrównanie konsekwencji podatkowych podatników podatku dochodowego od osób prawnych finansujących się kapitałem własnym z podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych korzystającymi z kapitału zewnętrznego.

Stanowiska organów podatkowych

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki została już niejednokrotnie potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:

- Interpretacja indywidualna z 29 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.30.2019.2.APA:

Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodu kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 PDOPrU odnośnie zysku za rok 2019, również należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż w styczniu 2020 r., przy czym należy wyraźnie zauważyć, że możliwość zaliczenia kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy jest uzależniona od przekazania zysku na kapitał zapasowy. Zatem prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu w zakresie zysku za 2019 r. w styczniu 2020 r. będzie uzależnione od faktu przekazania zysku za 2019 r. na kapitał zapasowy w tym okresie. (...) Natomiast art. 10 ust. 2 wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r. Powyższe oznacza, że w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r., rokiem przekazania zysku na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy, stosowanie do art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie rok 2020.

- Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.470.2020.1.AR:

Spółka spełniała warunki do rozpoznania kosztu podatkowego zgodnie z art. 15bc ustawy o CIT. Podjęła uchwałę o pozostawieniu zysku w Spółce oraz przekazaniu go na kapitał rezerwowy. Fakt, że kapitał ten ma wartość ujemną nie pozbawia Spółki prawa rozpoznania kosztu podatkowego, pod warunkiem niewypłacenia zysku przez okres trzech lat od końca roku podatkowego w którym podjęto uchwałę o zatrzymaniu zysku w Spółce.

- Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.147.2022.1.SP:

Brzmienie art. 15cb ust. 1 PDOPrU wskazuje na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu nie wynika bowiem, że raz ustalona wartość oprocentowania (tj. w oparciu o stopę referencyjną obowiązującą w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok wniesienia dopłaty bądź przekazania zysku na odpowiedni kapitał) powinna być stosowana w całym okresie odliczenia.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym ma On prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy, przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2022 wartość stopy referencyjnej będzie 0,1 % tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 30 września 2021, natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2023 wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 30 września 2022, zaś dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2024 wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 września 2023 (30 września 2023 nie będzie dniem roboczym) - jest prawidłowe.

Podsumowując powyższe rozważania, w odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy Spółki:

- Spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki;

- łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez Spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250.000 zł;

- omawiane zyski nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej;

- podział i wypłata zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce;

- Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału, albo przekształcenia w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem trzech lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT, kosztom uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe 1 kwietnia 2019 r. - 31 marca 2022 r. przekazanych na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.

Za prawidłowe należy również uznać wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy zakończony 31 marca 2023 r., tj. wartość stopy referencyjnej równa jest 3,5 % tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 31 marca 2022 r., tym samym wartość kosztu uzyskania przychodu w roku kończącym się 31 marca 2023 wyniesie 250.000 PLN, z uwagi na przekroczenie wartości maksymalnej podczas kalkulacji hipotetycznego kosztu: (3,5 % + 1 %) x (…) PLN = (…) PLN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Na mocy przepisów ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca został dodany art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, myśl art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT,

w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT,

koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.

W świetle art. 15cb ust. 3 ustawy o CIT,

łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.

W myśl art. 15cb ust. 4 ustawy o CIT,

przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 ustawy o CIT,

przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

W myśl art. 15cb ust. 6 ustawy o CIT,

za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

W świetle art. 15cb ust. 7 ustawy o CIT,

jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

W myśl art. 15cb ust. 8 ustawy o CIT,

przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Przepis art. 15cb ust. 9 ustawy o CIT,

w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15cb ust. 10 ustawy o CIT,

przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT,

rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, ponownie wskazać należy, że brzmienie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT wskazuje m.in. na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy spółki. Ponadto, koszt ten przysługuje w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT).

Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zysk za lata podatkowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., Spółka mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. na podstawie art. 15cb ustawy o CIT.

We wniosku zostało bowiem wskazane, że skoro zysk netto za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2020 r. został w całości przeznaczony na kapitał zapasowy Spółki na mocy uchwały z dnia 9 września 2020 r. (rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r.), to mogli Państwo zaliczyć zysk za ten rok podatkowy do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego trwającego do 31 marca 2023 r. na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, gdyż rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. jest ostatnim rokiem podatkowym uprawiającym Spółkę do zaliczenia zysku za roku podatkowym kończącym się 31 marca 2020 r., na podstawie art. 15cb ust. 1 w zw. z art. 15cb ust. 2 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast zysk netto za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r. może być również zaliczony do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, gdyż rok podatkowy trwający do 31 marca 2023 r. jest kolejnym rokiem podatkowym (tj. drugim rokiem) następującym po roku podatkowym w którym podjęto uchwałę o przeznaczeniu całości zysku na kapitał zapasowy za rok kończony się 31 marca 2021 r., w którym przysługuje rozliczenie tego kosztu na podstawie art. 15cb ust. 1 w zw. z art. 15cb ust. 2 ww. ustawy.

Z kolei zysk za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r. mogą Państwa również zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15cb ust. 1 i nast. ustawy o CIT, w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., gdyż uchwała o przekazaniu zysku na kapitał zapasowy został podjęta w tym roku podatkowym, tj. 10 sierpnia 2022. Jest to pierwszy rok, w którym przysługuje Państwu możliwość rozliczenia tego kosztu.

Ponadto, wskazać należy, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy, tj. na dzień 31 marca 2022 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na zapasowy Spółki.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy (tj. 3,5% na dzień 31 marca 2022 r.) powiększonej o 1 punkt procentowy oraz sumy zysków za lata obrotowe kończące się 31 marca 2020 r., 31 marca 2021 r. oraz 31 marca 2022 r., które przekazane zostały na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nieprzekraczającej 250.000 PLN, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczeń rachunkowych co do kwot wskazanych we wniosku, bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretacje indywidualne w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie jest uprawniony do oceny wyliczeń rachunkowych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy Organ nie odniósł się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, albowiem interpretacje te zostały wydane w sprawach innych podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).