Interpretacja indywidualna z dnia 27 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.235.2023.7.AMA

Możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu sprzedaży praw i roszczeń z tytułu wzniesienia budynku jednorodzinnego znajdującego się na cudzym gruncie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 24 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu sprzedaży praw i roszczeń z tytułu wzniesienia budynku jednorodzinnego znajdującego się na cudzym gruncie. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 czerwca 2023 r. (data wpływu 21 czerwca 2023 r. ) oraz – w odpowiedzi na ponowne wezwanie - pismem z 10 lipca 2023 r. (data wpływu 13 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa posadowiony jest dom jednorodzinny wybudowany przez Pani dziadka w latach 1960-ch. W domu tym mieszka Pani.

14 maja 2019 r. na mocy ugody zawartej przed (…) nabyła Pani od Pani brata prawa i roszczenia z tytułu wzniesienia, na podstawie pozwolenia na budowę, na gruncie stanowiącym własność Miasta (…), jednorodzinnego domu mieszkalnego.

Budynek i grunt stanowią własność Miasta (…), a Pani przysługują roszczenia z tytułu wzniesienia budynku.

W maju 2023 r. zamierza Pani sprzedać przysługujące Pani prawa i roszczenia, opisane powyżej, Spółce (…), która nabędzie od Miasta (…) grunt z posadowionym na nim budynkiem.

Dochód uzyskany ze sprzedaży praw i roszczeń z tytułu wzniesienia budynku przeznaczy Pani w całości w ciągu 3 lat na własne cele mieszkaniowe.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

W budynku nie prowadziła Pani działalności gospodarczej i nie wynajmowała Pani pomieszczeń.

W roku 1960 Pani dziadek M.W. został członkiem Spółdzielni (…), której celem było wybudowanie 25 domów jednorodzinnych. Spółdzielnia kupiła od Skarbu Państwa tereny inwestycyjne, na których pobudowane zostały domy.

Po odbiorze budynków wszyscy członkowie Spółdzielni otrzymali dokumenty na podstawie których zakładano księgi wieczyste na każdy dom. Taki dokument w roku 1963 otrzymał również Pani dziadek.

Niestety, gdy Pani dziadek udał się do tzw. Hipoteki w (…) okazało się, że w księdze wieczystej gruntu, na którym zbudował dom, zostało dokonane zastrzeżenie przez dawnego właściciela gruntu. Wówczas likwidator Spółdzielni (…) uznał, że najlepiej będzie, jeżeli Skarb Państwa ponownie przejmie grunt (który już został przecież kupiony) i jeszcze raz przydzieli go Pani dziadkowi.

W trakcie trwania procedury ponownego przejęcia przez Skarb Państwa gruntu, Pani dziadek zmarł, a w jego prawa spółdzielcze wszedł Pani ojciec L.W.

Pani ojciec L.W. nie dopilnował zakończenia sprawy przydzielenia gruntu.

Gdy Urząd Miasta (…) po 20 latach użytkowania domu, wezwał Go do uporządkowania sprawy gruntu, okazało się że likwidator prowadzący sprawy Spółdzielni (…) już nie żyje, nowy likwidator nie został powołany, a Spółdzielnia nie została wpisana do KRS.

Skarb Państwa stanął na stanowisku, że dom i grunt zostały przez Państwo Polskie zasiedzone, a Pani ojciec L.W. może być dzierżawcą.

Ponadto, gdyby zdecydował się opuścić dom i przekazać go Miastu (…), to należeć Mu się będzie zwrot kosztów poniesionych na budowę domu, który postawił Jego ojciec M.W na podstawie pozwolenia na budowę i ze środków własnych.

Miasto powołało biegłego, który wycenił dom, uwzględniając jego zużycie. Cena, którą określił biegły daleko odbiegała od cen rynkowych domów, więc Pani ojciec nie był zainteresowany opuszczeniem domu.

W roku 2016 Pani ojciec L.W. zmarł i na podstawie testament prawa do domu uzyskał Pani brat M.W.

Pani brat w tym czasie nie mieszkał już w (…) i nie był zainteresowany spadkiem po ojcu. Z kolei Pani należał się zachowek liczony od wartości przyszłej należności, które Skarb Państwa wypłaciłby Pani bratu, gdyby przekazał dom Miastu.

14 maja 2019 r. zawarła Pani z bratem przed (…) ugodę sądową. Na jej podstawie to Pani wypłaciła bratu zachowek. Ponadto, przejęła Pani wszystkie długi wobec Skarbu Państwa, które związane były z domem np. nie zapłacone czynsze dzierżawne, opłaty za energię, gaz itp.

Zaznacza Pani, że Pani ojciec przed śmiercią przez kilka lat ciężko chorował, dlatego razem z dziećmi przeprowadziła się Pani do niego. Dom więc cały czas był przez Państwa użytkowany.

Po przejęciu praw do domu, podpisała Pani z Miastem (…) umowę dzierżawy, tak jak wcześniej Pani ojciec.

W maju 2023 r. Miasto sprzedało nieruchomość wraz z domem firmie prywatnej.

Firma wzięła na siebie wypłacenie Pani zwrotu nakładów na budowę domu.

10 maja 2023 r. wraz z rodziną opuściła Pani dom i oddała Pani klucze nowemu właścicielowi.

Prawo majątkowe do nieruchomości nabyła Pani od Pani brata na mocy ugody sądowej 14 maja 2019 r. Prawo to sprzedała Pani 10 maja 2023 r.

Pytanie

Uprzejmie prosi Pani o udzielenie informacji, na podstawie przedstawionego wyżej stanu faktycznego, czy umowa kupna-sprzedaży praw i roszczeń zawarta przez Panią, osobę fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej ze Spółką (…) będzie zwolniona od podatku VAT.

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Pani, przysługuje Pani prawo do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Ma tu zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto, znalazła Pani takie wyjaśnienie dotyczące VAT: „Na gruncie podatku VAT sprzedaż wierzytelności własnej nie jest traktowana ani jako dostawa towarów, ani jako świadczenie usług. Tego rodzaju transakcja jest neutralna na gruncie podatku VAT.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, nieruchomość zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygnatura akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w celu dokonania tej dostawy osoba jej dokonująca podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zamierza Pani sprzedać przysługujące Pani prawa i roszczenia z tytułu wzniesienia jednorodzinnego domu mieszkalnego Spółce (…). Dom, w którym Pani mieszkała, wybudowany został na podstawie pozwolenia na budowę, na gruncie stanowiącym własność Miasta (…), przez Pani dziadka w latach 1960-ch. Budynek i grunt stanowią własność Miasta (…), a Pani przysługują roszczenia z tytułu wzniesienia budynku. Prawo majątkowe do nieruchomości nabyła Pani od brata na mocy ugody sądowej przed (…) 14 maja 2019 roku.

Po przejęciu praw do domu podpisała Pani z Miastem (…) umowę dzierżawy, tak jak wcześniej Pani ojciec.

W maju 2023 r. Miasto sprzedało nieruchomość wraz z domem firmie prywatnej.

Posiadane prawo sprzedała Pani 10 maja 2023 r., wtedy wraz z rodziną opuściła Pani dom i oddała Pani klucze nowemu właścicielowi.

Firma prywatna wzięła na siebie wypłacenie Pani zwrotu nakładów na budowę domu.

Nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii czy umowa kupna-sprzedaży ww. praw i roszczeń zawarta przez Panią, osobę fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej ze Spółką (…) będzie zwolniona od podatku VAT.

Odnosząc przytoczone przepisy prawa do Pani wątpliwości należy zauważyć, że w myśl zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel.

Treść powołanego art. 7 ust. 1 ustawy, wskazuje, że ustawa posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel”. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każda inna transakcja, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Odnosząc opisaną przez Panią sytuację do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro zawarciu przez Panią umowy kupna-sprzedaży posiadanych praw i roszczeń ze Spółką (...) towarzyszyło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (mieszkalnego domu jednorodzinnego, wybudowanego przez Pani dziadka), jak właściciel, a dodatkowo w analizowanej sprawie wystąpił element odpłatności, to tym samym czynność ta, na gruncie ustawy od towarów i usług, stanowi dostawę towarów w rozumieniu z art. 7 ust. 1 ustawy, tj. sprzedaż domu.

Jak wynika z powołanych na wstępie uzasadnienia przepisów, odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika także, że dostawa towarów (w tym nieruchomości zabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie odpłatnej dostawy ww. budynku, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że ww. dostawa towaru wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wskazała Pani we wniosku, w budynku nie prowadziła Pani działalności gospodarczej i nie wynajmowała Pani pomieszczeń. Budynek służył Pani jedynie do celów osobistych, tj. mieszkała w nim Pani.

Stwierdzić więc należy, że nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podjęte przez Panią, w odniesieniu do sprzedaży ww. budynku, należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym, w rozpatrywanym przypadku, sprzedając dom, korzystała Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie ww. dostawy nieruchomości, a dokonane dostawy pozbawia cech czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podejmowanie przez Panią działań, polegających na korzystaniu z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, ww. transakcja nie podlega przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty.

W konsekwencji, w wyniku zawarcia ww. umowy na zasadach opisanych w analizowanej sprawie doszło do odpłatnej dostawy towaru, jednak z uwagi na to, że Pani nie jest z tytułu tej czynności podatnikami podatku VAT, stwierdzić należy, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem przepisy ustawy (w tym art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy) do opisanej transakcji nie będą miały zastosowania.

Pani stanowisko, w którym twierdzi Pani, że przysługuje Pani prawo do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będzie Pani podatnikiem podatku VAT, tym samym przedmiotowa czynność nie podlega przepisom ustawy i w konsekwencji przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie ma zastosowania do tej sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznegoi zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).