Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.358.2023.2.ŻR

Zwolnienie z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na: - prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu, - organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji, - organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu, - organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski, - prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji, - organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że stanowisko Państwa Fundacji w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

·prawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

·nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

-organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

-udziale tancerzy grup zespołu w spektaklach repertuarowych instytucji kultury, turniejach,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

-zajęciach teatralnych,

-organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2023 r. (data wpływu) oraz pismem z 24 lipca 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Fundacja ..., zwana dalej Fundacją, została ustanowiona aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza ... w Kancelarii Notarialnej przy ul. ... dnia ... . W dniu ... Fundacja została wpisana do Rejestru Stowarzyszeń, Innych Organizacji Społecznych i Zawodowych, Fundacji oraz Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej a także Rejestru Przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy. Fundacja działa na podstawie ustawy z 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach. Fundacja nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego. Zgodnie ze statutem przedmiotem zadań Fundacji jest działalność kulturalna, oświatowa i edukacyjna, jak również społeczna i dobroczynna. Fundacja nie jest wpisana do rejestru instytucji kultury. Fundacja działa od 2022 roku. Wszystkie wpłaty są przeznaczane na cele statutowe.

Założeniem działalności Fundacji jest zwiększanie dostępności do kultury i edukacji oraz wyrównywanie szans edukacyjnych dzieci i młodzieży. Te założenia stanowią jednocześnie ideę prowadzonych przez Fundację zajęć tanecznych i teatralnych mających na celu przygotowanie grup do występów na scenach instytucji kulturalnych, tworzenie spektakli. Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Nie inaczej jest w przypadku imprez kulturalno-społecznych takich jak turniej tańca współorganizowany z ... Centrum Kultury oraz spektakli teatralno-taneczych wystawianych między innymi na deskach teatru ... Centrum Kultury oraz na scenie ...  przy współpracy z Centrum ... w ...  

Zgodnie ze statutem, celem Fundacji jest m.in.:

1.prowadzenie wszelkich form działalności w dziedzinie kultury, różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i teatru tańca;

2.działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury, różnych form sztuki, sportu, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego;

3.prezentacja, promocja i profesjonalizacja sztuki tanecznej;

4.prowadzenie działalności na płaszczyźnie artystycznej, edukacyjnej, organizacyjnej, impresaryjnej, naukowej, kulturalnej i oświatowej;

5.tworzenie autorskiego programu edukacji artystycznej w zakresie różnych form sztuki, sportu, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego;

6.upowszechnianie innowacyjnych programów edukacyjnych;

7.animowanie życia tanecznego oraz kulturalnego w regionie, także poprzez realizację wspólnych projektów z innymi jednostkami kultury, sportu nauki i sztuki;

8.wspieranie amatorskiego i profesjonalnego rozwoju młodych polskich choreografów i tancerzy, poprzez stworzenie miejsca nie tylko dla regularnych prezentacji, ale także i tworzenie tańca nowoczesnego oraz pokrewnych form tańca i sztuki;

9.produkcja przedstawień z zakresu różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego, tańców karaibskich, teatru tańca i sztuk performatywnych;

10.wsparcie wychowawcze i edukacyjne pod kątem wyrównywania szans rozwojowych dzieci i młodzieży ze środowisk zagrożonych wykluczeniem społecznym;

11.wsparcie uzdolnionych artystycznie dzieci i młodzieży;

12.pozyskiwanie funduszy na rozwój dzieci i młodzieży zagrożonych wykluczeniem społecznym, z utrudnionym dostępem do kultury, z trudną sytuacją materialną, w zakresie edukacji artystycznej;

13.działalność charytatywna;

14.promocja i organizacja wolontariatu.

Aby osiągnąć wytyczone cele, Fundacja realizuje w szczególności następujące działania:

1.organizowanie zajęć, turniejów, warsztatów, kursów i imprez z zakresu różnych form sztuki, sportu, rekreacji ruchowej, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego, teatru;

2.organizowanie imprez kulturalnych, artystycznych, rekreacyjnych, sportowych, m.in. zawodów, przeglądów, festiwali;

3.organizowanie szkoleń, warsztatów dla tancerzy, choreografów, zawodników i kadry instruktorsko-trenerskiej;

4.współpraca z władzami, instytucjami i organizacjami zainteresowanymi działalnością Fundacji;

5.organizowanie zajęć artystycznych, rekreacji ruchowej i sportu dla dzieci, młodzieży, dorosłych;

6.propagowanie i organizowanie wymiany międzykulturowej, poprzez organizację wyjazdów, warsztatów;

7.uczestnictwo w tanecznych wydarzeniach;

8.przyjmowanie wolontariuszy z zakresu sztuki, a szczególnie tańca;

9.organizowanie i finansowanie akcji społecznych, warsztatów, szkoleń, dyskusji, konferencji, wykładów, konkursów oraz innych form przekazywania wiedzy;

10.współpracę z organami władzy publicznej, instytucjami, organizacjami oraz osobami zainteresowanymi realizacją celów Fundacji, w tym współpracę z krajowymi i zagranicznymi organizacjami zajmującymi się zdrowiem oraz rozwojem osobowości.

Działania te Fundacja realizuje poprzez:

1.Prowadzenie zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu przygotowujących się do pokazów na scenach: teatrów i innych instytucji kulturalnych (charakter płatności - wpisowe, opłata miesięczna. Osoby w trudnej sytuacji materialnej są zwolnione z opłat, opłaty są całkowicie przeznaczone na cele statutowe Fundacji). Zajęcia w ramach edukacji tanecznej grup zespołu prowadzone są pod kątem możliwości wielokierunkowego rozwoju. W ramach wpisowego każdy tancerz jest przydzielany do odpowiedniej grupy wiekowej, o odpowiednim poziomie zaawansowania i stylu. Trener zatrudniony przez Fundację dobiera odpowiednie techniki dostosowane do uczestnika, które pozwolą mu w przyszłości zaprezentować się na scenie w stworzonym przez zatrudnionych przez Fundację choreografów spektaklu. Tancerze biorą udział w warsztatach z trenerami z całej Polski aby udoskonalić swoje umiejętności, które później mogą prezentować na deskach teatrów czy filharmonii. Organizowany jest dla nich szereg zajęć ogólnorozwojowych i edukacyjnych mających na celu szybki rozwój.

2.Organizację stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji – to projekty, których finałem jest spektakl taneczny (charakter płatności - wpisowe, opłata jednorazowa. Fundacja przewiduje zwolnienia z opłaty za projekt dla uczestników o trudnej sytuacji materialnej).

3.Organizowanie niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu, przygotowujących tancerzy do występów na scenach instytucji kulturalnych. Podczas obozu zajęcia prowadzone są przez instruktorów Fundacji, ale również Gości zaproszonych, zarówno z kraju jak i za granicy. Podczas obozu Fundacja zapewnia: wyżywienie, nocleg, transport, ubezpieczenia i wynagrodzenie instruktorów, materiały (np. koszulki). (Charakter płatności - wpisowe, opłata jednorazowa. Fundacja przewiduje zwolnienia z opłaty dla uczniów o trudnej sytuacji materialnej).

4.Organizacja turniejów tanecznych mających na celu wymianę doświadczeń między tancerzami z całej Polski, ocenę techniki tańca przez mentorów świata tanecznego. Turniej będzie odbywał się na scenie Instytucji Kulturalnej w ... (... Centrum Kultury) w pełnej oprawie scenicznej (wydarzenie jest niebiletowane dla publiczności (co ułatwia dostęp do kultury społeczności lokalnej), uczestnicy wnoszą symboliczne jednorazowe wpisowe przeznaczone na opłacenie kosztów organizacji (jury, oprawa sceniczna).

5.Prowadzenie warsztatów tanecznych oraz innych form sztuki przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji, mające na celu rozwój tancerzy biorących udział w pokazach i spektaklach (charakter płatności - opłata za lekcję. Fundacja przewiduje zwolnienia z opłaty dla uczniów o trudnej sytuacji materialnej).

6.Zajęcia teatralne (charakter płatności - wpisowe, opłata miesięczna. Osoby w trudnej sytuacji materialnej są zwolnione z opłat, opłaty są całkowicie przeznaczone na cele statutowe Fundacji).

7.Organizowanie kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych, (charakter płatności - opłata za szkolenie, całkowicie przeznaczona na koszty organizacji szkolenia). Kurs ma na celu wyszkolenie kadry instruktorskiej, która będzie potrafiła rozwijać umiejętności młodych tancerzy w zakresie tańca, sztuki i teatru tańca.

Nie jesteście Państwo w stanie tworzyć kultury bez ludzi, którzy poprowadzą innych w kierunku sztuki. Zatrudnieni przez Fundację wykwalifikowani artyści, tancerze, choreografowie stworzą autorski program mający na celu przekazanie wiedzy młodym tancerzom chcącym swoje życie poświęcić sztuce tańca zawodowo i również przekazywać wiedzę innym. Wszystkie opłaty za ww. usługi ustalane są w takiej wysokości, aby pokryły koszty. Zdarza się, że Fundacja osiąga na nich niewielki zysk. Wszystkie uzyskiwane dochody Fundacja przeznacza na cele statutowe związane z dalszym rozwojem zespołu oraz Fundacji. Fundacja przewiduje zwolnienia z opłat dla uczniów o trudnej sytuacji materialnej. Do tej pory przychody Fundacji nie przekroczyły kwoty 200.000 zł. W związku z tym, że co do zasady, przychody z działalności kulturalnej są zwolnione z podatku VAT, powstaje wątpliwość, czy wszystkie przychody Fundacji powinny być wliczane do limitu określonego w art. 113 ust. 1 u.p.t.u. Państwa Fundacja świadcząc ww. usługi kulturalne nie ma na celu systematycznego osiągania zysków z tej działalności, a uzyskiwane wpływy ("opłaty za ww. usługi ustalane są w takiej wysokości, aby pokryły koszty") są przeznaczane w całości na działalność statutową, tj. prowadzenia działalności kulturalnej.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Fundacja nie jest wpisana do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Fundacja jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wymienionym w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, prowadzące działalność pożytku publicznego, tj. działalność w sferze zadań publicznych mieszczących się w pojęciu usług kulturalnych pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Fundacja nie jest podatnikiem podatku VAT.

Na pytanie: Czy Państwa Fundacja prowadzi działalność w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1327 ze zm.)? odpowiedzieli Państwo: Tak.

Następnie na pytanie: Czy świadczone przez Państwa Fundację usługi objęte zakresem pytania są usługami kulturalnymi, tj. czy ich celem jest tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury? wskazali Państwo: Tak.

Odpowiedzi udzielili Państwo odrębnie dla poszczególnych usług, tj.:

1.Prowadzenia zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

tak, są to usługi kulturalne.

2.Organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

tak, są to usługi kulturalne

3.Organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

tak

4.Organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

tak

5.Prowadzenia warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

tak

6.Organizowanie kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych,

tak.

Następnie na pytanie: W czym przejawia się działalność kulturalna w odniesieniu do poszczególnych ww. usług, objętych zakresem pytania? wskazali Państwo:

1)Prowadzenie zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu

Zajęcia prowadzone są pod kątem tworzenia choreografii i upowszechniania jej na scenach instytucji kulturalnych. Zajęcia taneczne i teatralne mają na celu przygotowanie grup do występów na scenach instytucji kulturalnych, tworzenie spektakli. Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

2)Organizacja stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji

Projekty taneczno-artystyczne to tygodniowy program intensywnych zajęć taneczno-artystycznych, które mają przybliżyć dzieci, młodzież i dorosłych do kultury. W programie znajdują się m.in. lekcje z historii tańca, które mają cel ochrony kultury. Zajęcia mają również cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez udział w tworzonym spektaklu tanecznym. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Stacjonarne projekty artystyczne umożliwiają większą na szybszy rozwój artystów dzięki zwiększonej ilości godzin.

3)Organizacja niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu

Usługa kulturalna w postaci obozu przejawia się szerokim spektrum prowadzonych zajęć kształtujących wartości rozwijającym wrażliwość uczących kreatywności, wrażliwości na sztukę. Zasadniczym celem jest stworzenie spektakli upowszechniających kulturę w przeciągu kilku intensywnych dni.

4)Organizacja turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski

Turnieje tańca oraz spektakle umożliwiają wymianę doświadczeń artystom, konfrontację umiejętności, ocenę przez jury techniki i jakości spektakli, przedstawień, choreografii. Mając na uwadze upowszechnianie kultury niezbędne jest umożliwianie konfrontacji nabytych umiejętności lub stworzonych choreografii podczas przedsięwzięć kulturalnym typu turnieje, spektakle. Artyści prezentujący się na scenie uwrażliwiają publicznośc na sztukę, uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze i rozpowszechniają sztukę.

5)Prowadzenie warsztatów tanecznych oraz innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji

Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Zgodnie z tym opisem, zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Stacjonarne projekty artystyczne umożliwiają większą na szybszy rozwój artystów dzięki zwiększonej ilości godzin.

6)Organizowanie kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Usługa kulturalna w postaci kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych ma na celu edukowanie osób, które będą w prawidłowy sposób przekazywać wiedzę młodszemu pokoleniu oraz ochronę kultury poprzez edukację. Instruktorzy, choreografowie, mentorzy świata tańca i kultury zatrudnieni do prowadzenia zajęć przekazują istotną wiedzę uczestnikom dotyczącą techniki tańca, wiedzy na temat prowadzenia zajęć, tworzenia choreografii, historii tańca, rozwijania wrażliwości i pozytywnych wartości u innych, ale również tworzenia wydarzeń kulturalnych. Kurs uwrażliwia uczestników na sztukę, pokazuje, jak przekazywać pozytywne wartości innym. Zgodnie opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

Organizowane obozy taneczne mają na celu podnoszenie umiejętności tanecznych grup repertuarowych Fundacji.

Odpowiadając na pytanie: Czy organizując niestacjonarne obozy taneczne Państwa Fundacja działa na rzecz nabywcy (uczestnika obozu) usługi we własnym imieniu i na własny rachunek? wskazali Państwo: Tak, działa na rzecz uczestnika obozu we własnym imieniu i na własny rachunek.

Na pytanie: Czy wszystkie opisane we wniosku czynności zapewniane przez Fundację w ramach niestacjonarnych obozów tanecznych takie jak wyżywienie, transport, nocleg, ubezpieczenie, instruktorzy oraz materiały, np. koszulki, Państwa Fundacja świadczy we własnym zakresie, czy też są one nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozów? odpowiedzieli Państwo: Fundacja podczas obozów zapewnia uczestnikom instruktorów, wyżywienie i noclegi prowadzi warsztaty z różnych form sztuki zakończonych stworzeniem spektaklu finałowego i zaprezentowaniu przed publicznością, wraz z towarzyszącym integracyjnym programem kulturalnym podczas projektu. Fundacja nie posiada swojej bazy hotelowej, ani nie zajmuje się ubezpieczaniem, dlatego nabywa te usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozu.

Fundacja zapewnia opiekunów, instruktorów oraz program artystyczny. Wyżywienie, noclegi oraz obiekt, w którym odbywają się zajęcia, nabyte są od innych podmiotów.

Usługi wyżywienia są świadczone przez Ośrodek Wypoczynkowy wynajęty przez Fundację na czas organizacji obozu artystycznego.

Korzystają Państwo z bazy noclegowej wybranej przez Prezesa Fundacji dostosowanej odpowiednio do zapotrzebowania na prowadzenie zajęć artystycznych dla wszystkich grup repertuarowych. Fundacja nabywa noclegi od innych podmiotów.

W dalszej kolejności na pytanie: Czy wszystkie czynności zapewniane przez Fundację w ramach niestacjonarnych obozów tanecznych, tj. wyżywienie, transport, nocleg, ubezpieczenie, instruktorzy oraz materiały, np. koszulki stanowią świadczenie kompleksowe - usługę kulturalną polegającą na organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych? Jeżeli tak, to proszę jednoznacznie wskazać, jaka czynność w ramach tego świadczenia ma charakter dominujący (podstawowy). odpowiedzieli Państwo: Tak, stanowią świadczenie kompleksowe. Czynnością dominującą Fundacji podczas obozu jest zapewnienie instruktorów oraz programu kulturalnego, który ma być zakończony spektaklem.

Na pytanie: Czy usługę organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych Państwa Fundacja organizuje (oferuje) jako jedno świadczenie złożone, czy zespół poszczególnych czynności? wskazali Państwo: Jako jedno świadczenie złożone.

Następnie na pytanie: Czy istnieje możliwość nabycia przez uczestnika niestacjonarnego obozu tanecznego jedynie wybranych czynności wchodzących w skład ww. usługi, czy też uczestnictwo w ww. obozie obejmuje realizację przez Państwa Fundację wszystkich czynności, tj. zajęć tanecznych, wyżywienia, transportu, noclegu, ubezpieczenia, instruktorów oraz materiałów np. koszulek? wskazali Państwo: Nie ma takiej możliwości.

Na pytanie: W jaki sposób są fakturowane wykonywane czynności, tj. jako jedno świadczenie (jakie?), czy następuje odrębne fakturowanie poszczególnych czynności (zajęcia taneczne, wyżywienie, transport, itd.)? wskazali Państwo: Uczestnicy dojeżdżają na miejsce usługi kulturalnej w postaci obozu na własną rękę. Reszta czynności jest fakturowana jako jedno świadczenie (zajęcia taneczne, program kulturalny, nocleg, wyżywienie).

Następnie odpowiadając na pytanie: W jaki sposób będzie skalkulowane wynagrodzenie za wykonywane czynności? Czy określone jest jedno wynagrodzenie dla całego świadczenia, tj. niestacjonarnego obozu tanecznego, czy też odrębne wynagrodzenie za realizację poszczególnych ww. czynności? wskazali Państwo: Jedno wynagrodzenie dla całego świadczenia.

Na pytanie: Czy opisane we wniosku czynności (zarówno świadczone przez Państwa Fundację we własnym zakresie, jak i nabywane od innych podatników) w ramach niestacjonarnych obozów tanecznych takie jak wyżywienie, transport, nocleg, ubezpieczenie, instruktorzy oraz materiały, np. koszulki, są ściśle związane z usługą polegającą na organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych? Jeżeli tak, to proszę wskazać:

a.czy są niezbędne do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi kulturalnej polegającej na organizowaniu niestacjonarnych obozów tanecznych i na czym ta niezbędność polega?

odpowiedzieli Państwo, tak. Są niezbędne, ponieważ grupa docelowa, tj. tancerze, muszą znaleźć się w jednym miejscu przez długi czas aby mogły odbyć się wielogodzinne próby. Dzięki tygodniowemu obozowi wyjazdowemu są Państwo w stanie przeprowadzić szereg zajęć z cała grupą tancerzy i stworzyć spektakl, który wystawiają Państwo na deskach instytucji kulturalnych w ... . Dzięki wynajęciu ośrodka wypoczynkowego są Państwo w stanie zgromadzić wszystkich artystów w jednym miejscu. Zapewniając posiłki, opiekę, ubezpieczenie, nocleg, zaoszczędzają Państwo wiele czasu na dojazd prób jest to niezbędne do przeprowadzenia usługi kulturalnej w postaci obozu. Bez wyjazdowego obozu czas pracy nad spektaklem bardzo się wydłuża. Integracja artystów/tancerzy podczas takiego wyjazdu sprzyja efektowi końcowemu, tj. spektaklowi tanecznemu.

b.czy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Państwa poprzez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających ze zwolnienia?

odpowiedzieli Państwo: Nie.

W dalszej kolejności na pytanie: Czy prowadzą Państwo ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników ww. obozów oraz czy posiadają Państwo dokumenty, z których wynikają te kwoty? odpowiedzieli Państwo: Pierwszy taki obóz planują Państwo zorganizować w sierpniu. Przygotowali Państwo dokumenty ewidencyjne, które będą uwzględniały każdą wydatkowaną kwotę. Prowadzą Państwo pełną księgowość, w której dokonują Państwo ewidencji sprzedaży. Ewidencja sprzedaży za obóz będzie zaksięgowana na indywidualnym koncie.

Następnie na pytanie: Czy z tytułu organizacji spektakli pobierana jest odpłatność w formie „biletu wstępu”? wskazali Państwo: Nie jest pobierana opłata.

Na pytanie: Czy usługi objęte zakresem wniosku należą do kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 1-8 ustawy usług z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), tj. do:

1.usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

wskazali Państwo: nie dotyczą

2.wstępu:

-na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

wskazali Państwo: Nie należą do kategorii czynności wymienionych w tym artykule

-do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

wskazali Państwo: nie

-do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

wskazali Państwo: nie

3.wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

wskazali Państwo: nie

4.usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

wskazali Panstwo: nie

5.działalności agencji informacyjnych;

wskazali Państwo: nie

6.usług wydawniczych;

wskazali Państwo: nie

7.usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

wskazali Państwo: nie

8.usług ochrony praw?

wskazali Państwo: nie.

Wyżej wymienione usługi kulturalne nie mają na celu systematycznego osiągania zysków z tej działalności, a uzyskiwane wpływy opłaty są ustalane tak aby pokrywały koszty są przeznaczane w całości na działalność statutową, tj. prowadzenia działalności kulturalnej. Niektórzy tancerze otrzymują stypendia oraz są zwolnieni z opłat.

Pytanie

Czy nw. usługi kulturalne świadczone przez Fundację korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług:

1.Prowadzenie zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

2.Organizacja stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

3.Organizacja niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

4.Udział tancerzy grup zespołu w spektaklach repertuarowych instytucji kultury, turniejach,

5.Organizacja turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

6.Prowadzenie warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

7.Zajęcia teatralne,

8.Organizowanie kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych?

W uzupełnieniach wniosku wskazali Państwo ponadto, że rezygnują Państwo z rozpatrzenia w zakresie usługi zajęć teatralnych oraz udziału tancerzy grup zespołu w spektaklach repertuarowych instytucji kultury oraz turniejach.

Ww. usługi zostały wskazane w postawionym pytaniu odpowiednio w pkt 7 i pkt 4.

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem nw. usługi kulturalne świadczone przez Fundację:

1.Prowadzenie zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

2.Organizacja stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

3.Organizacja niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

4.Udział tancerzy grup zespołu w spektaklach repertuarowych instytucji kultury, turniejach,

5.Organizacja turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

6.Prowadzenie warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

7.Zajęcia teatralne,

8.Organizowanie kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych

korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną. Ustawa nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych", zatem jego znaczenie należy ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, można stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (... "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Dokonując wykładni systemowej pojęcia usług kulturalnych, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.), zgodnie z którym działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zdaniem Fundacji, usługi kulturalne odnoszą się do wytworów z dziedziny sztuki i nauki, co oznacza, że zarówno zajęcia edukacji tanecznej prowadzonej w formie zajęć tanecznych grup zespołu, stacjonarnych projektów tanecznych i artystycznych warsztatów, obozów, udziału tancerzy w spektaklach repertuarowych instytucji kultury, turniejach, organizacja spektakli i turniejów, przeglądów, prowadzenie warsztatów, zajęć teatralnych, wpisują się w działalność kulturalną.

Artykuł 3 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej stanowi, że działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów, świetlic, domów kultury i bibliotek.

Jak wynika z powyższego, ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie zawiera zamkniętego katalogu podmiotów które mogą je prowadzić. Podobnie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, który nie precyzuje mówiąc o "innych podmiotach" jakie to są podmioty. Fundacja zauważyła, że w interpretacji ogólnej z dnia 17 kwietnia 2015 r. znak PT1.8101.6.2015.KCO.PT1.130 Minister Finansów wskazał, że określając katalog podmiotów, które mogą na podstawie odrębnych przepisów zostać uznane za instytucje o charakterze kulturalnym, w rozumieniu cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT na wstępie należy przywołać regulacje ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej definiujące pojęcie działalności kulturalnej, jak i krąg podmiotów, które mogą tę działalność prowadzić. Jak wynika z powyższego, ww. ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie jest wystarczająca dla określenia wspomnianego katalogu podmiotów (por. ww. wyrok) - egzemplifikacyjny charakter wyliczeń w niej zawartych wyklucza możliwość definiowania tego katalogu jedynie w oparciu o jej przepisy.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnione jest przy określeniu katalogu ww. podmiotów również odwołanie się do treści ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W świetle bowiem art. 1 ust. 1 pkt 1 i art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy, reguluje ona m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego, gdzie działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona w sferze zadań publicznych określonych w ustawie, co w szczególności obejmuje zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego. W art. 3 tej ustawy ustawodawca określa kto prowadzi działalność pożytku publicznego. Są to organizacje pozarządowe rozumiane jako niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez: osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego, stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego, spółdzielnie socjalne, spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2014 r. poz. 715), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

Mając na uwadze charakter działalności pożytku publicznego (obejmujący m.in. zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego) oraz dookreślenie zakresu podmiotowego dla tego typu działalności należy uznać, że działalność określona w ww. ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzona przez takie podmioty wpisuje się w przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, pod pojęciem innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT uznaje się również podmioty wymienione w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzące działalność pożytku publicznego, tj. działalność w sferze zadań publicznych mieszczących się w pojęciu usług kulturalnych pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Tym samym Fundacja wpisuje się w zakres podmiotowy zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Podobnie usługi w zakresie prowadzenia zajęć edukacji tanecznej prowadzonej w formie zajęć tanecznych grup zespołu, stacjonarnych projektów tanecznych i artystycznych warsztatów, obozów, udziału tancerzy w spektaklach repertuarowych instytucji kultury, turniejach, organizacja spektakli i turniejów tańca, prowadzenie warsztatów, zajęć teatralnych, są usługami kulturalnymi. Mają one bowiem charakter upowszechniania działalności artystycznej. W konsekwencji usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazali Państwo, że w podobnej sprawie wydana została interpretacja indywidualna z 13 października 2016 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/4512-563/16/DM, w której uznano usługi podobne do tych jakie świadczy Wnioskodawca za zwolnione z podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

·prawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

·nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

-organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

-organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy;

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy;

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie stosownie do art. 43 ust. 17 ustawy;

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1) nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

2) ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W myśl art. 43 ust. 17a ustawy;

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy;

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 19 ustawy;

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1) usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2) wstępu:

a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3) wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4) usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5) działalności agencji informacyjnych;

6) usług wydawniczych;

7) usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8) usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje dotyczące zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy w zakresie usług kultury, zauważyć należy, że warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, jak również przedmiotowym, dotyczącym rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Odnosząc się do zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy należy wskazać, że przepis ten stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE 347 z 11.12.2006 str. 1 ze zm.), który stanowi, że;

Państwa członkowskie zwalniają od podatku od towarów i usług świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne świadczone przez ściśle określone grupy podmiotów. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w ww. przepisie, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Określając katalog podmiotów, które mogą na podstawie odrębnych przepisów zostać uznane za instytucje o charakterze kulturalnym, w rozumieniu cytowanego art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, należy przywołać regulacje ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.), definiujące pojęcie działalności kulturalnej jak i krąg podmiotów, które mogą tę działalność prowadzić.

Na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 tej ustawy:

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Art. 1 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że:

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wspierać finansowo, w ramach mecenatu państwa, realizację planowanych na dany rok zadań związanych z polityką kulturalną państwa, prowadzonych przez instytucje kultury i inne podmioty nienależące do sektora finansów publicznych.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 tej ustawy:

Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów, świetlic, domów kultury i bibliotek.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej dopuszcza świadczenie usług kultury przez inne podmioty niż podmioty prawa publicznego. Świadczy o tym treść art. 3 ust. 1 tej ustawy, w którym wskazano, że:

Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Mając to na uwadze uzasadnione jest przy określeniu katalogu ww. podmiotów również odwołanie się do treści ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2023 r., poz. 571). W świetle bowiem art. 1 ust. 1 pkt 1 i art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy reguluje ona m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego, gdzie działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona w sferze zadań publicznych określonych w ustawie, co w szczególności obejmuje zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego.

W art. 3 tej ustawy ustawodawca określa, kto prowadzi działalność pożytku publicznego. Są to organizacje pozarządowe rozumiane jako niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia.

Mając na uwadze charakter działalności pożytku publicznego (obejmujący m.in. zadania w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego) oraz dookreślenie zakresu podmiotowego dla tego typu działalności należy uznać, że działalność określona w ww. ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzona przez takie podmioty wpisuje się w przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 2023 r., poz. 166);

Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami. Fundacje mogą ustanawiać osoby fizyczne niezależnie od ich obywatelstwa i miejsca zamieszkania bądź osoby prawne mające siedziby w Polsce lub za granicą (art. 2 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z powołanych przepisów, pod pojęciem innych podmiotów uznanych na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy uznaje się również fundacje oraz podmioty wymienione w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie prowadzące działalność pożytku publicznego tj. działalność w sferze zadań publicznych mieszczących się w pojęciu usług kulturalnych pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że Fundacja jest innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, wymienionym w art. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zgodnie ze statutem, przedmiotem zadań Fundacji jest działalność kulturalna, oświatowa i edukacyjna, jak również społeczna i dobroczynna. Założeniem działalności Fundacji jest zwiększanie dostępności do kultury i edukacji oraz wyrównywanie szans edukacyjnych dzieci i młodzieży. Te założenia stanowią jednocześnie ideę prowadzonych przez Fundację zajęć tanecznych i teatralnych mających na celu przygotowanie grup do występów na scenach instytucji kulturalnych, tworzenie spektakli. Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Jak Państwo wskazali, zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Nie inaczej jest w przypadku imprez kulturalno-społecznych takich jak turniej tańca współorganizowany oraz spektakli teatralno-taneczych.

Zgodnie ze statutem, celem Fundacji jest m.in.:

1.prowadzenie wszelkich form działalności w dziedzinie kultury, różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i teatru tańca;

2.działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury, różnych form sztuki, sportu, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego;

3.prezentacja, promocja i profesjonalizacja sztuki tanecznej;

4.prowadzenie działalności na płaszczyźnie artystycznej, edukacyjnej, organizacyjnej, impresaryjnej, naukowej, kulturalnej i oświatowej;

5.tworzenie autorskiego programu edukacji artystycznej w zakresie różnych form sztuki, sportu, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego;

6.upowszechnianie innowacyjnych programów edukacyjnych;

7.animowanie życia tanecznego oraz kulturalnego w regionie, także poprzez realizację wspólnych projektów z innymi jednostkami kultury, sportu nauki i sztuki;

8.wspieranie amatorskiego i profesjonalnego rozwoju młodych polskich choreografów i tancerzy poprzez stworzenie miejsca nie tylko dla regularnych prezentacji, ale także i tworzenie tańca nowoczesnego oraz pokrewnych form tańca i sztuki.

9.produkcja przedstawień z zakresu różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego, tańców karaibskich, teatru tańca i sztuk performatywnych;

10.wsparcie wychowawcze i edukacyjne pod kątem wyrównywania szans rozwojowych dzieci i młodzieży ze środowisk zagrożonych wykluczeniem społecznym;

11.wsparcie uzdolnionych artystycznie dzieci i młodzieży;

12.pozyskiwanie funduszy na rozwój dzieci i młodzieży zagrożonych wykluczeniem społecznym, z utrudnionym dostępem do kultury, z trudną sytuacją materialną, w zakresie edukacji artystycznej;

13.działalność charytatywna;

14.promocja i organizacja wolontariatu.

Biorąc zatem pod uwagę wskazany przez Państwo całokształt działalności statutowej Fundacji oraz jej cele, w tym m.in. prowadzenie wszelkich form działalności w dziedzinie kultury, różnych form sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i teatru tańca oraz działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury, różnych form sztuki, sportu, ze szczególnym uwzględnieniem tańca nowoczesnego i współczesnego, Państwa Fundację należy uznać za podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, a więc w analizowanym przypadku spełniona jest przesłanka podmiotowa określona w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Jak wyżej wskazano, warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie poza przesłanką o charakterze podmiotowym odnoszącą się do usługodawcy, również przesłanki przedmiotowej dotyczącej rodzaju świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie będzie miało zastosowania.

Wobec powyższego należy ustalić, czy ww. usługi opisane we wniosku wypełniają przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Treść tego przepisu wyraźnie wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą wyłącznie usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana.

Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnej metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp.” (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z regułami wykładni prawa, w sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższy akt prawny nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów „kultura” oraz „usługi kulturalne” na potrzeby niniejszej interpretacji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że świadczone przez Państwa Fundację usługi objęte zakresem pytania, tj. prowadzenia zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu, organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji, organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu, organizacji turniejów i spektakli w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski oraz prowadzenia warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji, są usługami kulturalnymi, a działalność kulturalna w świadczonych usługach przejawia się następująco:

1)Prowadzenia zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu

Zajęcia prowadzone są pod kątem tworzenia choreografii i upowszechniania jej na scenach instytucji kulturalnych. Zajęcia taneczne i teatralne mają na celu przygotowanie grup do występów na scenach instytucji kulturalnych, tworzenie spektakli. Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

2)Organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji

Projekty taneczno-artystyczne to tygodniowy program intensywnych zajęć taneczno-artystycznych, które mają przybliżyć dzieci, młodzież i dorosłych do kultury. W programie znajdują się m.in. lekcje z historii tańca, które mają cel ochrony kultury. Zajęcia mają rówież cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez udział w tworzonym spektaklu tanecznym. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Stacjonarne projekty artystyczne umożliwiają większą na szybszy rozwój artystów dzięki zwiększonej ilości godzin.

3)Organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu

Usługa kulturalna w postaci obozu przejawia się szerokim spektrum prowadzonych zajęć kształtujących wartości rozwijającym wrażliwość uczących kreatywności, wrażliwości na sztukę. Zasadniczym celem jest stworzenie spektakli upowszechniających kulturę w przeciągu kilku intensywnych dni.

4)Organizacji turniejów i spektakli w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski

Turnieje tańca oraz spektakle umożliwiają wymianę doświadczeń artystą, konfrontację umiejętności, ocenę przez jury techniki i jakości spektakli, przedstawień, choreografii. Mając na uwadze upowszechnianie kultury niezbędne jest umożliwianie konfrontacji nabytych umięjętności lub stworzonych choreografii podczas przedsięwzięć kulturalnych typu turnieje, spektakle. Artyści prezentujący się na scenie uwrażliwiają publiczność na sztukę uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze i rozpowszechniają sztukę.

5)Prowadzenia warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji

Zajęcia te mają cel artystyczny, wychowawczy i społeczny - rozwijają wyobraźnię, kształtują wartości i wrażliwość, a także przybliżają do sztuki oraz uczą aktywnego uczestnictwa w kulturze poprzez organizację przeglądów i spektakli. Zgodnie z tym opisem zajęcia te mieszczą się w pojęciu „usług kulturalnych” z uwagi na to, że ich zasadniczym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury. Stacjonarne projekty artystyczne umożliwiają większą na szybszy rozwój artystów dzięki zwiększonej ilości godzin.

Organizowane obozy taneczne mają na celu podnoszenie umiejętności tanecznych grup repertuarowych Fundacji. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, organizując niestacjonarne obozy taneczne Państwa Fundacja działa na rzecz uczestnika obozu we własnym imieniu i na własny rachunek. Fundacja podczas obozów zapewnia uczestnikom instruktorów, wyżywienie i noclegi prowadzi warsztaty z różnych form sztuki zakończonych stworzeniem spektaklu finałowego i zaprezentowaniu przed publicznością, wraz z towarzyszącym integracyjnym programem kulturalnym podczas projektu. Wyżywienie, noclegi oraz obiekt, w którym odbywają się zajęcia nabyte są od innych podmiotów. Wszystkie czynności zapewniane przez Fundację w ramach niestacjonarnych obozów tanecznych, tj. wyżywienie, transport, nocleg, ubezpieczenie, instruktorzy oraz materiały, np. koszulki stanowią świadczenie kompleksowe. Czynnością dominującą Fundacji podczas obozu jest zapewnienie instruktorów oraz programu kulturalnego, który ma być zakończony spektaklem. Usługę organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych Państwa Fundacja organizuje (oferuje) jako jedno świadczenie złożone. Nie ma możliwości nabycia przez uczestnika niestacjonarnego obozu tanecznego jedynie wybranych czynności wchodzących w skład ww. usługi. Uczestnicy dojeżdżają na miejsce usługi kulturalnej w postaci obozu na własną rękę. Reszta czynności jest fakturowana jako jedno świadczenie (zajęcia taneczne, program kulturalny, nocleg, wyżywienie). Określone jest jedno wynagrodzenie dla całego świadczenia, tj. niestacjonarnego obozu tanecznego.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych w tym zakresie przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że wykonywane przez Państwa czynności polegające na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu (przy założeniu, że jak wynika z wniosku mają na celu podnoszenie umiejętności tancerzy),

-organizacji turniejów i spektakli w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

wpisują się w definicję usług kulturalnych. Ponadto wskazali Państwo również, że usługi objęte zakresem wniosku nie należą do kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług oraz że wyżej wymienione usługi kulturalne nie mają na celu systematycznego osiągania zysków z tej działalności, a uzyskiwane wpływy, opłaty są przeznaczane w całości na działalność statutową, tj. prowadzenie działalności kulturalnej.

Przy czym podkreślenia wymaga, że w odniesieniu do usług ściśle związanych z usługą podstawową - zwolnienie to będzie obejmowało wyłącznie usługi świadczone we własnym (Państwa) zakresie.

W związku z powyższym, usługi wykonywane przez Państwa jako podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym wpisujące się w definicję usług kulturalnychoraz usługi ściśle związane z usługą podstawową świadczone we własnym (Państwa) zakresie – korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Natomiast opisane świadczenia nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozów tanecznych dla grup zespołu, kwalifikują się do zastosowania szczególnych zasad opodatkowania przewidzianych dla usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W świetle art. 119 ust. 2 ustawy:

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użyte w tym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystycznej również powinny być uwzględnione. Czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

W myśl art. 119 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek (pkt 2), przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (pkt 3).

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Według art. 119 ust. 3a ustawy:

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

Art. 119 ust. 5 ustawy stanowi, że:

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a.

Na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Wskazać należy, że ustawa nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim – „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim – „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 „turystyka” to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Z powyższego wynika, że zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, stwierdzić należy, że procedura opodatkowania określona w art. 119 jest procedurą szczególną, przewidującą uregulowania specyficzne dla działalności turystycznej i stanowiące odstępstwo od ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż cytowane przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług są zbieżne z przepisami Dyrektywy. I tak, zgodnie z art. 306 Dyrektywy:

Państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT, do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że dotyczy on świadczeń nabywanych od innych podatników.

Zgodnie z art. 307 Dyrektywy:

Transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 Dyrektywy przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty ().

Z kolei, na mocy art. 308 Dyrektywy:

W odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty.

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TSUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska). W pkt 19 tego wyroku Trybunał wskazał, że:

Głównym celem wprowadzenia uregulowań składających się na szczególną procedurę opodatkowania podatkiem VAT biur podróży było uniknięcie trudności, jakie wynikałyby dla podmiotów gospodarczych ze stosowania ogólnych zasad dyrektywy o podatku VAT do transakcji obejmujących świadczenia nabywane od podmiotów trzecich (zob. podobnie wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin, Rec. s. I 6229, pkt 33). Zastosowanie zasad ogólnych w odniesieniu do miejsca i podstawy opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego powodowałoby bowiem praktyczne trudności dla przedsiębiorstw z powodu wielości i lokalizacji świadczonych usług, co mogłoby stanowić dla nich przeszkodę w prowadzeniu działalności (zob. wyrok z dnia 12 listopada 1992 r. w sprawie C-163/91 Van Ginkel, Rec. s. I 5723, pkt 14).

W cytowanym wyroku TSUE podkreślił, iż Trybunał już w przeszłości orzekł, że szczególna procedura opodatkowania biur podróży znajduje zastosowanie wyłącznie do świadczeń nabywanych od podmiotów trzecich. Ta sama linia rozumowania doprowadziła Trybunał do orzeczenia, że procedura ta nie dotyczy usług przewozu świadczonych bez pośredników, które podlegają przepisom ogólnym mającym zastosowanie do przedsiębiorstw transportowych (wyrok z dnia 27 października 1992 r. w sprawie C-74/91 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. s. I 5437, pkt 26). Trybunał wywiódł stąd, że w sytuacji gdy podmiot gospodarczy podlegający przepisom o szczególnej procedurze opodatkowania biur podróży świadczy za cenę ryczałtową usługi złożone w części z jego własnych usług, a w części ze świadczeń innych podatników, procedura szczególna znajduje zastosowanie tylko do świadczeń podmiotów trzecich (zob. podobnie ww. wyrok w sprawach połączonych Madgett i Baldwin, pkt 47).

W tym też kontekście należy rozpatrywać pojęcie „pojedynczej usługi” zawarte w art. 307 i 308 Dyrektywy. Pojęcie to obejmuje tylko świadczenia nabywane od innych podatników. Natomiast zasada dotycząca pojedynczej usługi znajduje zastosowanie w ramach ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT i nie wpływa na interpretację tego pojęcia w ramach szczególnej procedury opodatkowania biur podróży. Nie ma przy tym znaczenia, iż własne usługi są niezbędne do świadczenia uczestnikom całościowych usług turystycznych przez biuro podróży. Niezależnie bowiem od tego, czy usługi te są niezbędne do świadczenia całościowej usługi turystycznej, nie można ich uznać za element „pojedynczej usługi” w rozumieniu art. 307 i 308 Dyrektywy, ani w konsekwencji traktować ich z punktu widzenia opodatkowania w taki sam sposób.

W wyroku w sprawie C-557/11 Trybunał wskazał także, że:

Własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży.

Należy również wskazać, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 13 października 2005 r. (C-200/04, Finanzamt Heidelberg v. iSt internationale Sprach – und Studienreisen GmbH), badając zakres świadczenia usług turystycznych zwrócił uwagę, że definicji podróży nie można ograniczyć ze względu na jej cel. Usługa turystyczna może bowiem obejmować także wyjazd edukacyjny. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że:

Artykuł 26 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L. 77/388/WE, obecnie art. 306 Dyrektywy Rady 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że ma on zastosowanie do podmiotu gospodarczego, który oferuje usługi takie jak programy „High School” i „College” polegające na organizacji wyjazdów językowych i studiów zagranicznych oraz który za zapłatą ceny ryczałtowej we własnym imieniu zapewnia swoim klientom pobyt za granicą przez okres od trzech do dziesięciu miesięcy i w tym celu powierza świadczenie usług innym podatnikom.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Trybunał zwrócił uwagę, że nawet jeżeli usługa ma charakter edukacyjny, podróż może stanowić jej istotny i znaczący element. Tym bardziej, że pojęcia opisujące zwolnienia podatkowe należy interpretować ściśle.

Jak wskazał również NSA w wyroku z 4 lutego 2016 r. sygn. akt I FSK 1768/14:

Jeżeli Spółdzielnia w ramach świadczonej przez nią usługi zapewnia nie tylko dojazd, nocleg, wyżywienie, opiekę sprawowaną przez osoby spełniające wymagania określone przez Ministra Edukacji Narodowej, ale również usługi o charakterze rekreacyjnym i sportowym, między innymi naukę gry w tenisa, jeździectwa, żeglarstwa, tańca, windsurfingu, narciarstwa. Tego typu wyjazdy wykraczają poza zakres pojęcia sprawowania opieki i nabierają cech charakterystycznych dla usług turystycznych, o których jest mowa w art. 119 ust. 1 u.p.t.u.

A zatem, usługa turystyki, o której mowa w art. 119 ustawy, to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotel, wyżywienie, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Wobec tego aby daną usługę uznać za usługę turystyki, powinna ona być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. A contrario, w sytuacji gdy świadczący usługę nie działa we własnym imieniu i na własny rachunek, nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podmiotów, a także usługa ta jest usługą pojedynczą (nie jest złożona z co najmniej dwóch świadczeń), usługa taka nie może być uznana za usługę turystyki, o której mowa w cytowanym wcześniej art. 119 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług, jak również Dyrektywa 112 nie zawierają definicji pojęć „biuro podróży” oraz „organizator wycieczek turystycznych”. W sprawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Commissioners of Customs and Excise v T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Howden Court Hotel Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) uznał, że specjalne zasady opodatkowania agentów turystycznych i biur podróży, określone w artykule 26 VI Dyrektywy 77/388, mają zastosowanie do podmiotów gospodarczych, nawet jeśli nie są one formalnie agentami turystycznymi ani biurami podróży, o ile organizują one wycieczki lub wyjazdy zorganizowane we własnym imieniu i powierzają innym podatnikom wykonanie usług związanych z tą działalnością. To stanowisko podtrzymano następnie w wyroku w sprawie C-200/04 ISt internationale Sprach und Studienreisen GmbH (pkt 22). Szeroka wykładnia art. 306 i n. dyrektywy 112 popierana jest także w orzecznictwie krajowym (wyrok NSA z 4 lutego 2016 r., I FSK 1768/14, a także wyrok WSA w Gliwicach z 28 marca 2011 r., III SA/Gl 2746/10, CBOSA).

Z powyższego orzecznictwa wynika, że procedura szczególna wynikająca z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie nie tylko w stosunku do typowych biur podróży, ale także w stosunku do innych podmiotów, które dokonują podobnych czynności w ramach swojej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w powołanym art. 119 ust. 2 ustawy, przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składniki świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu mamy do czynienia z czynnością złożoną, zawierającą elementy charakterystyczne dla usług turystycznych. Są to – jak wynika z opisu sprawy – m.in. wyżywienie, nocleg, ubezpieczenie, które nabywają Państwo od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestnika obozu i działają Państwo na rzecz uczestnika obozu we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wymienione wyżej towary i usługi nabywane od innych podatników są ściśle związane z usługą organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu. Usługi te są niezbędne do wykonania ww. usługi podstawowej. Ww. czynności wymienione w opisie sprawy stanowią usługę kompleksową w zakresie organizowania ww. obozów tanecznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, w odniesieniu do organizowanych niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu należy zauważyć, że nabywane świadczenia od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników obozu, zawierają wszelkie cechy charakterystyczne dla usług turystycznych, dla których ustawa o podatku od towarów i usług określa szczególny sposób opodatkowania przewidziany w art. 119 ustawy.

W konsekwencji w przypadku świadczenia tych usług działają Państwo jako podatnik zdefiniowany w art. 119 ust. 3 ustawy, a opisane świadczenia nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników opodatkowane według szczególnej procedury określonej w art. 119 ustawy na zasadzie marży przy zastosowaniu właściwej stawki podatku VAT.

Jak wyżej wskazano, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ustawy.

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które nabywają Państwo od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Państwa dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 – na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy – podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Podsumowując, realizowane przez Państwa usługi polegające na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu oraz usług dodatkowych stanowiących element kompleksowej usługi ściśle związanej z ww. usługą podstawową – w odniesieniu do usług świadczonych wyłącznie we własnym (Państwa) zakresie,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Natomiast pozostałe usługi nabywane od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści uczestników ww. niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

W odniesieniu natomiast do świadczonych przez Państwa usług polegających na organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych, podkreślenia wymaga, iż w opisie sprawy wskazali Państwo, że usługa kulturalna w postaci kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych ma na celu edukowanie osób, które będą w prawidłowy sposób przekazywać wiedzę młodszemu pokoleniu oraz ochronę kultury poprzez edukację. Instruktorzy, choreografowie, mentorzy świata tańca i kultury zatrudnieni do prowadzenia zajęć przekazują istotną wiedzę uczestnikom dotyczącą techniki tańca, wiedzy na temat prowadzenia zajęć, tworzenia choreografii, historii tańca, rozwijania wrażliwości i pozytywnych wartości u innych, ale również tworzenia wydarzeń kulturalnych. Kurs uwrażliwia uczestników na sztukę, pokazuje jak przekazywać pozytywne wartości innym.

Z powyższego wynika, że usługi organizowania kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych nie mają charakteru usług kulturalnych. Pomimo że ww. usługi świadczone są przez Państwa w ramach działalności statutowej związanej z kulturą, to nie można uznać ich za usługi kulturalne, na co wskazuje m.in. wskazany przez Państwa cel świadczenia tych usług, tj. cel edukowania osób. Wobec tego usługi organizowania kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych nie spełniają przesłanki przedmiotowej do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji oceniając całościowo Państwa stanowisko należy uznać je za:

·prawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-prowadzeniu zajęć w ramach edukacji tanecznej grup zespołu,

-organizacji stacjonarnych edukacyjnych projektów tanecznych i artystycznych podczas ferii i wakacji,

-organizacji turniejów i spektakli, w których biorą udział uczniowie Fundacji i inne grupy taneczne z całej Polski,

-prowadzeniu warsztatów tanecznych oraz z innych form sztuki w innych instytucjach przez instruktorów zatrudnionych w Fundacji,

·nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy świadczonych przez Fundację usług polegających na:

-organizacji niestacjonarnych obozów tanecznych dla grup zespołu,

-organizowaniu kursów edukacyjnych na instruktora tańca/choreografa wydarzeń kulturalnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja indywidualna dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, w szczególności kwestia wliczania przychodów Fundacji do limitu określonego w art. 113 ust. 1 u.p.t.u., które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Państwa interpretacji należy wskazać, że  interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w  sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je  traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: sytuacja Państwa Fundacji musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i Państwo muszą się zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00