Interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.327.2023.1.JG

1. Czy Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy CIT, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy? 2. Czy Spółka jest uprawniona, począwszy od 2022 r. do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 Koszty usług niematerialnych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. bez uwzględniania w limicie bieżących Kosztów usług niematerialnych ponoszonych w danym roku podatkowym, w którym dokonuje odliczenia wyłączonych Kosztów usług niematerialnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy CIT, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy;

-Spółka jest uprawniona, począwszy od 2022 r. do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 Koszty usług niematerialnych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. bez uwzględniania w limicie bieżących Kosztów usług niematerialnych ponoszonych w danym roku podatkowym, w którym dokonuje odliczenia wyłączonych Kosztów usług niematerialnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca wraz z rozpoczęciem roku podatkowego 2021, stał się częścią podatkowej grupy kapitałowej (dalej: „PGK”) w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”).

Wnioskodawca jest spółką dominującą w PGK oraz reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy CIT. PGK działa pod nazwą: Podatkowa Grupa Kapitałowa. PGK została utworzona zgodnie z decyzją właściwego naczelnika urzędu skarbowego począwszy od 1 stycznia 2021 r. na okres 3 lat podatkowych. PGK może zostać następnie przedłużona na kolejne lata. Wnioskodawca przed zawiązaniem PGK stanowił odrębnego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 1 ustawy CIT. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywał się wówczas z rokiem kalendarzowym. Rok podatkowy PGK pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonywała w przeszłości i nadal dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, w związku z którymi w latach 2018-2021 ponosiła koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. (dalej: „Koszty usług niematerialnych”). W latach podatkowych 2018 - 2021 , Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów część Kosztów usług niematerialnych poniesionych w danym roku podatkowym, które przewyższały sumę kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a - 16m ustawy CIT, i odsetek („EBITDA”). W związku z tym, w latach 2018-2021, Koszty usług niematerialnych nabywane od podmiotów powiązanych, w części w jakiej przekraczały ww. limit obliczony dla danego roku, Spółka traktowała jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15e ustawy CIT.

Na dzień 1 stycznia 2022 r. Spółka posiadała nieodliczone kwoty Kosztów usług niematerialnych z lat ubiegłych wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Niemniej jednak Spółka, stosownie do art. 15e ust. 9 ustawy CIT, nabyła prawo do rozpoznania tych kosztów w kolejnych 5 latach podatkowych.

Dodatkowo, Spółka wskazuje, że na moment złożenia wniosku , w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i należnego podatku dochodowego od osób prawnych za 2022 r. kalkulując swój dochód (stratę) zgodnie z art. 7 ust. 2 w zw. z art. 7a ust. 1 ustawy CIT, zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, część wyłączonych z kosztów w latach 2018-2021 Kosztów usług niematerialnych, przy uwzględnieniu limitu dla roku 2022. W związku z nowelizacją ustawy CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. oraz przepisem przejściowym zamieszczonym w ustawie z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „ustawa nowelizująca”) Wnioskodawca powziął wątpliwości co do możliwości, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, Kosztów usług niematerialnych poniesionych w latach 2018 - 2021, w części w której nie zostały w tym okresie uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia określone w art. 15e ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r.

Pytania

1.Czy Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy CIT, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy?

2.Czy Spółka jest uprawniona, począwszy od 2022 r. do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 Koszty usług niematerialnych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. bez uwzględniania w limicie bieżących Kosztów usług niematerialnych ponoszonych w danym roku podatkowym, w którym dokonuje odliczenia wyłączonych Kosztów usług niematerialnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

1.Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), w świetle art. 60 ust. 1 ustawy zmieniającej, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w ramach właściwego dla tych kosztów okresu pięciu lat zgodnie z art. 15e ust. 9 ustawy CIT.

2.Limit ustalony dla danego roku, wypełniany jest wyłącznie Kosztami usług niematerialnych z lat ubiegłych, nieujętymi do tej pory w kosztach uzyskania przychodów zgodnie z art. 15e ustawy CIT, a bieżące Koszty usług niematerialnych, które podlegałyby limitowaniu na gruncie poprzedniego stanu prawnego (przed 1 stycznia 2022 r.) w całości stanowią koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. Spółka wskazuje, że Koszty usług niematerialnych są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Z kolei, w myśl art. 15e ust. 1 ustawy CIT, (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.) podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (dalej: „EBITDA”).

Limit dla Kosztów usług niematerialnych, zgodnie z powyższym przepisem, oznaczał kwotę przekraczającą 5% kwoty EBITDA powiększonej o 3 mln złotych, stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy CIT (dalej: „Limit”).

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy CIT, kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów. W tym miejscu należy podkreślić, że w wyniku nowelizacji ustawy CIT, istotnej zmianie uległy przepisy dotyczące limitowania Kosztów usług niematerialnych wskazanych w przywołanych wyżej regulacjach. Jak bowiem wynika z art. 2 pkt 30 ustawy zmieniającej, od 1 stycznia 2022 r. uchylony został art. 15e ustawy o CIT.

Jednocześnie, przepis art. 60 ust. 1 ustawy zmieniającej, wprowadził przepis przejściowy, precyzując, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r., nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2021, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Z powyższych regulacji wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Za takim rozumieniem przepisu przejściowego przemawia także uzasadnienie do ustawy zmieniającej, w którym zostało wskazane, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia także po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych).

Przepis przejściowy zabezpieczenia prawa podatników do odliczenia w latach 2022-2026 części kosztów podlegających limitowaniu w latach poprzednich, natomiast nie wprowadza dodatkowo nowych zasad wyliczenia dotychczasowego limitu. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy zmieniającej, przyjmować należy założenie, że art. 15e ustawy CIT, nadal jest stosowany. W konsekwencji, podatnicy co do których ma zastosowanie przepis przejściowy, w pierwszej kolejności ustalają ile wyniesie w 2022 r. (i latach następnych) nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m i odsetek („EBITDA”).

Następnie w oparciu o ustaloną „EBITDA” wyliczają limit odliczenia Kosztów usług niematerialnych wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3.000.000 złotych powiększona o 5% kwoty „EBITDA”. Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy CIT. Jednocześnie w związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e ustawy CIT, ponoszone w bieżących okresach (tj. począwszy od 1 stycznia 2022 r.) Koszty usług niematerialnych na rzecz podmiotów powiązanych, które wcześniej byłyby uwzględniane w ramach katalogu wydatków podlegających ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na mocy uchylonego art. 15e ustawy o CIT, powinny w całości stanowić koszty uzyskania przychodów i nie powinny pomniejszać limitu skalkulowanego zgodnie z art. 15e ustawy CIT, (obowiązującym do 31 grudnia 2021) dla danego roku (od 1 stycznia 2022 r.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), w świetle art. 60 ust. 1 ustawy zmieniającej, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w ramach właściwego dla tych kosztów okresu pięciu lat zgodnie z art. 15e ust. 9 ustawy CIT oraz w ramach obowiązującego w danym roku limitu wynikającego z tych przepisów.

Jednocześnie, limit ustalony dla danego roku Spółka powinna wypełniać, wyłącznie kosztami z lat ubiegłych, nieujętymi do tej pory w kosztach uzyskania przychodów zgodnie z obowiązującym wtedy art. 15e ustawy CIT, a bieżące Koszty usług niematerialnych, które podlegałyby limitowaniu na gruncie poprzedniego stanu prawnego (przed 1 stycznia 2022 r.) w całości stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm., dalej: „ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z 1 stycznia 2022 r. został uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostają odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

W myśl art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej:

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Podatnik, ustalając od 2022 r. prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok podatkowy począwszy od 2022 r., zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

W ramach tak ustalonego limitu Wnioskodawca będzie mógł odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych. Na skutek uchylenia art. 15e ustawy o CIT, bieżące koszty, o których mowa w tym przepisie – nie podlegają temu limitowaniu.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

-Koszty usług niematerialnych określonych w art. 15e ust. 1 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. wyłączone przez Spółkę z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 (z uwagi na przekroczenie limitów określonych w art. 15e ustawy CIT), mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w latach kolejnych począwszy od 2022 r. w oparciu o art. 15e ust. 9 ustawy CIT, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy, jest prawidłowe;

-Spółka jest uprawniona, począwszy od 2022 r. do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w latach 2018 - 2021 Koszty usług niematerialnych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 i 12 ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. bez uwzględniania w limicie bieżących Kosztów usług niematerialnych ponoszonych w danym roku podatkowym, w którym dokonuje odliczenia wyłączonych Kosztów usług niematerialnych, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).