Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.64.2023.5.PC

- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych); - jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych); - czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT; - czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych);

-jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych);

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT;

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa ustawy o CIT.

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 kwietnia 2023 r. oraz 11 lipca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem podatkowym. Spółka należy do Grupy (…) (dalej: „Grupa”), która działa w branży usług HR (…).

Spółka X (dalej: „Spółka X”, lub „Faktor”), która również jest członkiem Grupy, została założona (…). Spółka X jest rezydentem podatkowym w Singapurze i jest uprawniona do korzystania z postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „PL-SGP DTT”). Spółka X jest spółką świadczącą wewnątrzgrupowe usługi faktoringowe w ramach Grupy (…). Spółka X nie posiada na terytorium Polski stałego zakładu.

Opis modelu faktoringowego, do którego dołączy Wnioskodawca

Obecnie Grupa rozważa wdrożenie modelu faktoringowego tj. międzynarodowego programu wierzytelności handlowych (dalej: „ITRP”). W związku z tym, planowane jest dołączenie przez Wnioskodawcę do modelu faktoringowego poprzez przystąpienie do umowy ITRP z Spółki X (dalej: „umowa faktoringowa”).

Obecnie ITRP jest realizowany i zarządzany przez Spółkę X, która umożliwia wykonywanie wewnątrzgrupowych transakcji faktoringowych z podmiotami operacyjnymi Grupy. Spółki z Grupy uczestniczą w ITRP w celu:

i.przyspieszenia i ustabilizowania swoich przepływów pieniężnych oraz

ii.zwiększenia swojej elastyczności finansowej i handlowej.

W szczególności, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Wnioskodawca oczekiwane jest, że Spółka X będzie świadczyć następujące usługi na rzecz Spółki (po przystąpieniu do ITRP):

- nabycie pełnych praw i rzeczywistego władztwa (zdefiniowanego poniżej) nad określonymi należnościami (dalej: „Należności Handlowe”) Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- nabycie władztwa ekonomicznego lub rzeczywistego (zdefiniowanego poniżej), bez tytułu prawnego, nad określonymi Należnościami Handlowymi Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- administrowanie Należnościami Handlowymi, oraz

- pokrycie ryzyka niewypłacalności dłużników nabytych Należności Handlowych.

Należności Handlowe odnoszą się do towarów lub usług zakupionych przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi (HR) i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich, tj. podmiotów spoza Grupy. Jednocześnie Spółka z tytułu powyższego rozpoznaje przychód na zasadach ogólnych.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z ITRP, Spółka X będzie po zawarciu umowy obowiązana pokryć ryzyko niewypłacalności dłużników z tytułu nabytych Należności Handlowych. W związku z tym, wewnątrzgrupowe transakcje faktoringowe nie będą przewidywać prawa regresu, a zatem Spółka X ponosić będzie pełne ryzyko niewypłacalności dłużników związane z nabytymi Należnościami Handlowymi.

Na podstawie ITRP, Spółka X nabywać będzie Należności Handlowe za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej (dalej: „dyskonto”). Na stopę dyskonta składać się będą następujące elementy (z których każdy ma odzwierciedlać wynagrodzenie należne Spółce X za poszczególne funkcje):

- dyskonto z tytułu ryzyka braku zapłaty (ryzyko niewypłacalności klienta lub Faktoranta),

- dyskonto umowne (biorące pod uwagę wartość pieniądza w czasie), oraz

- dyskonto z tytułu obsługi administracyjnej.

Zyski (lub straty) Spółki X realizowane w związku z ITRP są zatem określane przez różnicę pomiędzy wartością środków ostatecznie uzyskanych z Należności Handlowych a zdyskontowaną ceną nabycia Należności Handlowych (z uwzględnieniem składników stopy dyskonta opisanych powyżej).

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową, Spółka X ustali z faktorantem (Wnioskodawcą), że jest on nadal odpowiedzialny za windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi (ustalenia takie mogą jednak zostać odwołane w odniesieniu do wszystkich Należności Handlowych albo w odniesieniu do określonych Należności Handlowych na podstawie dokonanych między stronami ustaleń). Opłata za dokonanie takich czynności (dalej: „opłata windykacyjna”), należna faktorantowi (Wnioskodawcy) od Spółki X za windykację należności wyznaczana będzie na warunkach rynkowych (opłata windykacyjna będzie stanowiła osobne wynagrodzenie należne od SPÓŁKI X na rzecz Wnioskodawcy).

Z reguły, zwindykowane przez Spółkę Należności Handlowe będą przekazywane do Spółki X co tydzień (strony mogą jednak uzgodnić inny sposób rozliczania). W niektórych przypadkach Spółka X będzie mogła jednak pobierać Należności Handlowe bezpośrednio od dłużników objętych ITRP.

Należności Handlowe, które mogą podlegać ITRP (tj. mogą być nabywane przez Spółki X od faktoranta) obejmują następujące kategorie:

- Należności Handlowe, które nie podlegają żadnym ograniczeniom umownym dotyczącym ich przeniesienia, które zabraniałyby ich przeniesienia na rzecz Spółki X (dalej: „Pełne przeniesienie Należności Handlowych”) - a w związku z czym Wnioskodawca będzie dokonywał przeniesienia ogółu praw i obowiązków wynikających z przedmiotowych należności na rzecz Spółki X, oraz

- Należności Handlowe, które podlegają umownym ograniczeniom dotyczącym przeniesienia praw do nich, zabraniające ich przeniesienia na rzecz strony trzeciej, niezależnie od tego, czy jest ona powiązana z faktorantem, czy nie (dalej: „Przeniesienie władztwa nad Należnościami Handlowymi”) - w takim przypadku Wnioskodawca będzie dokonywał wyłącznie przeniesienia ekonomicznych praw do Należności Handlowych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wyżej wymienione postanowienia ITRP, do której ma przystąpić Wnioskodawca, zostały opisane w oparciu o istniejącą umowę ramową między Spółką X a innymi podmiotami z Grupy. Ostatecznie - w szczególności, jeśli zajdzie potrzeba dostosowania umowy faktoringowej do polskich wymogów prawnych - w umowie tej mogą zostać wprowadzone nieznaczne zmiany. Zmiany te nie powinny jednak wpływać na ogólny charakter i zakres umowy opisanej we wniosku.

Ponadto, w związku z tym, że Spółka X świadczy usługi na rzecz podmiotów z Grupy z wielu różnych jurysdykcji, a także uzyskuje przychody od podmiotów będących nie tylko polskimi rezydentami podatkowymi, zakładane jest że po przystąpieniu do ITRP koszty faktoringu ponoszone przez Spółkę (lub przez Spółkę i inne spółki, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, powiązane z Spółką X w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT) nie przekroczą 50% wszystkich przychodów rozpoznanych przez Spółkę X.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 5 kwietnia 2023 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że Spółka X jest dla Wnioskodawcy podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ponadto w uzupełnieniu ujętym w piśmie z 11 lipca 2023 r. Wnioskodawca wskazał, że przychody Spółki X uzyskane od Wnioskodawcy i innych spółek, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, powiązanych z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 niniejszej ustawy, nie przekroczą 50% ogółu przychodów Spółki X.

W szczególności, Wnioskodawca podkreśla, że po przystąpieniu do ITRP koszty faktoringu (należne Spółce X), jak i pozostałe koszty, wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, liczone łącznie nie przekroczą wskazanego 50% progu przychodów Spółki X. W przychodach tych mieszczą się wszystkie usługi, opłaty i koszty wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, pytanie dot. wskazania rozbicia na poszczególne koszty pozostaje nierelewantne w niniejszym przypadku ze względu na nieprzekroczenie pułapu ustawowego dot. 50% przychodów osiąganych przez Spółkę X - zgodnie ze wskazanymi regulacjami.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2.Jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa ustawy o CIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych).

Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT formułuje otwarty katalog przysporzeń stanowiących przychód. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z treścią art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej. Jednocześnie, jak stanowi art. 14 ust. 2 ustawy o CIT, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Spółka, oczekiwane jest, że Spółka X będzie świadczyć następujące usługi na rzecz Spółki (po przystąpieniu do ITRP):

- nabycie pełnych praw i rzeczywistego władztwa (zdefiniowanego poniżej) nad określonymi Należnościami Handlowymi faktoranta wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- nabycie władztwa ekonomicznego lub rzeczywistego (zdefiniowanego poniżej), bez tytułu prawnego, nad określonymi Należnościami Handlowymi faktoranta wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- administrowanie Należnościami Handlowymi, oraz

- pokrycie ryzyka niewypłacalności dłużników nabytych Należności Handlowych.

Na podstawie ITRP, Spółka X będzie nabywać od Wnioskodawcy Należności Handlowe za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści przywołanych powyżej przepisów ustawy o CIT wynika, że za przychód w rozumieniu ustawy o CIT powinno zostać uznane tylko definitywne przysporzenie, tzn. przysporzenie, które w sposób bezzwrotny i trwały powiększa majątek podatnika. Przychody należne stanowią bowiem przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, zbycie Należności Handlowych innemu podmiotowi (w opisanym zdarzeniu przyszłym Faktorowi) nie jest związane z realizacją/zaspokojeniem należności wynikającej ze stosunku prawnego istniejącego pomiędzy wierzycielem (Spółką) a jej pierwotnym dłużnikiem z tytułu której powstała dana Należność Handlowa, a stanowi ono odrębne zdarzenie gospodarcze. Zbycie Należności Handlowych nie będzie zatem prowadziło do ich spłaty przez dotychczasowego dłużnika (które zostało wcześniej rozpoznane jako przychód należny), ponieważ na skutek tego zbycia dłużnik nie ureguluje swojego zobowiązania. W przypadku pełnego przeniesienia Należności Handlowych, zbycie może mieć natomiast ten skutek, że po zbyciu tej wierzytelności, dłużnik będzie zobowiązany wobec innego podmiotu (tzn. Spółki X).

W konsekwencji, przychód uzyskany w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X będzie stanowił odrębne zdarzenie od uzyskania przychodu z tytułu pierwotnej transakcji z podmiotem trzecim (dostawy towarów lub świadczenia usług), w związku z którą powstały Należności Handlowe.

W związku z tym, w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 17 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.595.2019.1.AR,

- z dnia 7 sierpnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.188.2020.1.MK.

Takie stanowisko potwierdził również Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 15 lutego 2021 r., Znak: DD5.8201.11.2020, w której wskazano, że „Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej przychyla się do prezentowanego również w większości interpretacji stanowiska, iż odpłatne zbycie przez podatnika podatku dochodowego wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez takiego podatnika na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od wskazanej sprzedaży towarów lub usług operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy wierzytelności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu. (...) Z analizy przepisów kodeksu cywilnego wynika więc, że zbycie wierzytelności podmiotowi trzeciemu nie jest związane z transakcją zawartą między wierzycielem a jego dłużnikiem - jest odrębnym zdarzeniem gospodarczym. Zbycie wierzytelności nie prowadzi do spłaty tej wierzytelności przez dłużnika, ponieważ ten w dalszym ciągu nie uregulował swojego zobowiązania, tylko po zbyciu tej wierzytelności, jest on zobowiązany wobec innego podmiotu. Uzyskana przez faktoranta w wyniku sprzedaży tej wierzytelności kwota nie może być zatem traktowana jako spłata wierzytelności dokonana przez pierwotnego dłużnika. W konsekwencji wierzyciel (faktorant), należność uzyskaną za zbywaną wierzytelność powinien zaliczyć do swoich przychodów w podatku dochodowym. Ma w związku z tym również prawo do uwzględnienia kosztów uzyskania tych przychodów”.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przychód powinien zostać rozpoznany jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1)przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a)dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b)przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c)przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d)przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e)wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f)równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g)dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału podmiotów przez osoby posiadające prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu przejmowanego, łączonego lub dzielonego lub,

h)przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i)zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j)wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k)odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l)odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m)przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

-przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

-przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

-przychody spółki dzielonej,

n)przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej;

1a) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziału podmiotów;

1b) przychody uzyskane w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, wystąpienia wspólnika z takiej spółki lub zmniejszenia udziału kapitałowego w takiej spółce, jeżeli Rzeczpospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia otrzymanych składników majątku;

2)przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3)inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a)przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b)przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4)przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5)przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6)przychody:

a)z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

b)z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

c)z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

d)z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

e)ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f)z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Ustawa o CIT nie definiuje dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Należy więc uznać, że dochodem (przychodem) z innych źródeł przychodów będzie dochód (przychód) niewskazany w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca jest zdania, że przychodu powstałego w wyniku zbycia Należności Handlowych przez Wnioskodawcę nie można zakwalifikować jako żadnego z typów przychodu z art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności, nie jest to przychód wskazany w art. 7b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, tzn. przychód ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych. Jak wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Spółka, oczekiwane jest, że po przystąpieniu do ITRP, Spółka X będzie świadczyć określone usługi związane z nabyciem Należności Handlowych na rzecz Spółki. Należności Handlowe odnoszą się do towarów lub usług zakupionych (od Spółki) przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi (HR) i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich. W związku z tym, Należności Handlowe nie są wierzytelnościami uprzednio nabytymi przez podatnika. Co więcej, nie są one również wierzytelnościami wynikającymi z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych albowiem są związane z prowadzoną działalnością operacyjną związaną z zasobami ludzkimi. Tym samym, przychód powstały w wyniku zbycia Należności Handlowych przez Wnioskodawcę powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w wyniku zbycia Należności Handlowych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3, kwalifikując go jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych).

Ad. 2 (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 5 kwietnia 2023 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Należności Handlowe, które będą przenoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X, odnoszą się do towarów i/ lub usług zakupionych przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług HR i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich. Jednocześnie Spółka z tytułu powyższego rozpoznaje przychód na zasadach ogólnych.

Następnie, Należności Handlowe będą nabywane od Wnioskodawcy przez Spółki X za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W związku z tym, aby określić dochód (stratę) z danego źródła przychodów, podatnik powinien alokować do przychodów z danego źródła koszty ich uzyskania.

Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1, w wyniku zbycia Należności Handlowych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny, kwalifikując go jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych). Dlatego zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane ze zbyciem Należności Handlowych również powinny zostać rozpoznane przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodu związane z przychodem z innych źródeł przychodów - zbycie Należności Handlowych na rzecz SPÓŁKI X jest bowiem konieczne do osiągnięcia przychodu stanowiącego wynagrodzenie należne Spółce za przeniesienie Należności Handlowych.

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych).

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie będą podlegać podatkowi u źródła (dalej: „WHT”) w Polsce i w związku z tym, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru WHT od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wy-mienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z prawdo projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

W związku z tym, jeśli płatności (lub ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz SPÓŁKI X w ramach umowy faktoringowej mogłyby zostać zakwalifikowane jako jeden z rodzajów płatności wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka będzie zobowiązana do poboru WHT od płatności z tytułu tych usług.

W ocenie Wnioskodawcy, płatności (ani ich części), które będą przez niego dokonywane na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie mieszczą się w żadnej z kategorii wskazanych w ww. przepisach. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, płatności te (ani ich części) nie stanowią płatności odsetkowych ani świadczeń gwarancji i poręczeń lub usług o charakterze podobnym do usług gwarancji i poręczeń.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, spółki z Grupy (w tym w przyszłości Spółka) uczestniczą w ITRP w celu:

i.przyspieszenia i ustabilizowania przepływów pieniężnych oraz

ii.zwiększenia swojej elastyczności finansowej i handlowej.

W szczególności, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Spółka, oczekiwane jest, że Spółka X będzie świadczyć następujące usługi na rzecz Wnioskodawcy (po przystąpieniu do ITRP):

- nabycie pełnych praw i rzeczywistego władztwa (zdefiniowanego poniżej) nad określonymi Należnościami Handlowymi faktoranta wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- nabycie władztwa ekonomicznego lub rzeczywistego (zdefiniowanego poniżej), bez tytułu prawnego, nad określonymi Należnościami Handlowymi faktoranta wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- administrowanie Należnościami Handlowymi, oraz

- pokrycie ryzyka niewypłacalności dłużników nabytych Należności Handlowych.

Należności Handlowe odnoszą się do towarów i/lub usług zakupionych przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług HR i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich tj. podmiotów spoza Grupy.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach świadczonych usług Spółka X będzie po zawarciu umowy obowiązana pokryć ryzyko niewypłacalności dłużników z tytułu nabytych Należności Handlowych. W związku z tym, wewnątrzgrupowe transakcje faktoringowe nie będą przewidywać prawa regresu, a zatem Spółka X ponosić będzie pełne ryzyko niewypłacalności dłużników związane z nabytymi Należnościami Handlowymi.

Należności Handlowe będą nabywane od Wnioskodawcy za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej. Na stopę dyskonta składać się będą następujące elementy (z których każda ma odzwierciedlać wynagrodzenie należne Spółce X za poszczególne funkcje):

- dyskonto z tytułu ryzyka braku zapłaty (ryzyko niewypłacalności klienta lub faktoranta),

- dyskonto umowne (biorące pod uwagę wartość pieniądza w czasie), oraz

- dyskonto z tytułu obsługi administracyjnej.

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową Spółka X ustali z faktorantem (Wnioskodawcą), że co do zasady, będzie on nadal odpowiedzialny za pobranie/windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi. Z reguły, pobrane/zwindykowane przez faktoranta Należności Handlowe będą przekazywane do Spółki X co tydzień. W niektórych przypadkach Spółka X będzie pobierać płatności bezpośrednio od dłużników objętych ITRP.

Podsumowując, umowa faktoringowa polega na nabywaniu przez faktora (usługodawcę) wierzytelności faktoranta (usługobiorcy), przysługujących temu drugiemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za odpowiednie wynagrodzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie mogą zatem zostać uznane za żaden z rodzajów płatności wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w szczególności nie powinny zostać uznane za płatności odsetkowe.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia odsetek, natomiast zgodnie z art. 11 ust. 4 PL-SGP DTT, określenie „odsetki” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zabezpieczonych jak i niezabezpieczonych hipoteką i zawierających bądź nie prawo do udziału w zyskach osiąganych przez dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Aby można było mówić o płatności odsetkowej, płatność taka musi być więc związana z istnieniem określonego długu pomiędzy podmiotem otrzymującym odsetki a podmiotem dokonującym ich płatności i czasowym odpłatnym korzystaniem z cudzego kapitału. W opisanym zdarzeniu przyszłym, taka sytuacja nie będzie mieć miejsca, ponieważ Spółka X nie przekaże Spółce środków, z tytułu których Spółka będzie miała obowiązek dokonywania płatności odsetkowych, stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z kapitału a następnie obowiązku zwrotu otrzymanych środków. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka X będzie nabywać od Spółki Należności Handlowe, tzn. definitywnie wypłaci Spółce środki pieniężne (nie będą to natomiast środki podlegające zwrotowi przez Spółkę) uwzględniając dyskonto w stosunku do wartości księgowej Należności Handlowych. Spółka przekaże natomiast Spółce X zwindykowane od dłużników należności lub w niektórych przypadkach, Spółka X sama pobierze płatności bezpośrednio od dłużników objętych ITRP. Podsumowując, stosunki wynikające z umowy faktoringowej będą polegać na definitywnym nabywaniu przez Spółkę X (usługodawcę) wierzytelności Spółki (usługobiorcy), przysługujących Spółce z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za odpowiednie wynagrodzenie.

Środki pieniężne przekazywane przez Spółkę do Spółki X nie będą zatem wiązać się z długiem istniejącym po stronie Spółki, lecz ich wypłata będzie wynikać z zawarcia umowy faktoringowej która przewiduje nabycie Należności Handlowych przez Spółkę X.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, płatności (lub ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie mogą być zakwalifikowane jako odsetki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią one wynagrodzenia za finansowanie udzielone Spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez faktora w ramach umowy faktoringowej nie mogą także zostać uznane za świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu ani gwarancji i poręczeń lub za świadczenia o podobnym charakterze.

W szczególności, takie usługi nie powinny zostać uznane za świadczenia gwarancji i poręczeń lub usługi o charakterze podobnym do usług gwarancji i poręczeń ponieważ:

- celem umowy faktoringowej nie jest zagwarantowanie/poręczenie przez Spółkę X względem Spółki wykonania zobowiązania na wypadek, gdyby dłużnicy nie wykonali zobowiązania. Podstawowym celem umowy faktoringowej jest: i) przyspieszenie i ustabilizowanie przepływów pieniężnych oraz ii) zwiększenie elastyczności finansowej i handlowej Spółki,

- Umowa faktoringowa przewiduje konieczność zapłaty wynagrodzenia za nabywane Należności Handlowe w każdym przypadku, niezależnie od kondycji finansowej danego kontrahenta. W efekcie umowa nie ma charakteru gwarancyjnego lub poręczeniowego, gdzie konieczność realizacji zabezpieczenia danego zobowiązania jest zdarzeniem niepewnym uzależnionym od spełnienia określonych warunków,

- umowa faktoringowa przewiduje szereg zobowiązań Spółki X oraz faktoranta, spośród których nabycie Należności Handlowych przez Spółkę X skutkujące zapewnieniem płynności finansowej Spółki (także w przypadku, w którym pierwotni dłużnicy nie wykonaliby swoich zobowiązań) stanowi jedynie jeden z elementów stosunku prawnego pomiędzy Spółką X a faktorantem.

Ponadto, art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W ocenie Wnioskodawcy nawet jeśli uznać, że płatności (lub ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej mogą zostać uznane za płatności za jeden z rodzajów świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, to takie płatności powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust. 1 PL-SGP DTT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 PL-SGP DTT, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa są opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład.

W związku z tym, że Spółka X nie posiada na terytorium Polski stałego zakładu, jego zyski będą podlegały opodatkowaniu jedynie w Singapurze. Tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru WHT od ww. płatności.

Takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 14 lutego 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.657.2021.2.JD,

- z dnia 8 lipca 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.126.2021.4.OK,

- z dnia 17 czerwca 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.107.2021.2.JC,

- z dnia 26 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.317.2019.1.ŚS,

- z dnia 30 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.146.2019.1.BG,

- z dnia 8 sierpnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.151.2017.1.IZ,

- z dnia 17 maja 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.20.2017.1.JC,

- z dnia 8 lipca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.248.2020.1.BG,

- z dnia 11 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.348.2018.1.AK,

- z dnia 25 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.319.2018.1.SG,

- z dnia 17 maja 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.20.2017.1.JC, oraz

- z dnia 29 października 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-516/15/BG.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest zdania, że płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie wchodzą w zakres katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Co więcej, nawet jeśli uznać, że takie płatności (lub ich części) mogą zostać uznane za płatności za jeden z rodzajów świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, to powinny one być traktowane jako zyski przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 ust. 1 PL-SGP DTT. Tym samym, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie będą podlegać WHT w Polsce i w związku z tym, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru WHT od tych płatności zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24aa ust. 1-3a ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.):

1.Podatek od spółek będących podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, z tytułu przerzuconych dochodów wynosi 19% podstawy opodatkowania (podatek od przerzuconych dochodów).

2.Za przerzucone dochody uznaje się zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym koszty poniesione przez podatnika na rzecz niemającego siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z tym podatnikiem, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1)według przepisów prawa podatkowego obowiązujących w państwie siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia tego podmiotu powiązanego, dochód (przychód) tego podmiotu uzyskany z jednego z tytułów wymienionych w ust. 3 podlega opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego niższej niż 14,25%, obliczonej zgodnie z ust. 2a i 2b, lub zwolnieniu, lub wyłączeniu z opodatkowania tym podatkiem;

2)ten podmiot powiązany uzyskuje od podatnika lub innych spółek, o których mowa w art. 3 ust. 1, powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 z tym podatnikiem, z tytułów wymienionych w ust. 3 co najmniej 50% ogółu przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym lub przepisami o rachunkowości;

3)ten podmiot powiązany przekazuje, odliczeniu w jakiejkolwiek formie, co najmniej 10% przychodów, o których mowa w pkt 2, tym na rzecz innego podmiotu, oraz 2) koszty te:

a)zaliczając w związku z tym wydatki do kosztów rozliczanych dla celów podatku dochodowego lub wydatki te lub przychody odlicza od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku w jakiejkolwiek formie, lub

b)jeżeli przychody te składają się na zysk przeznaczony do wypłaty, bez względu na termin, w formie dywidendy lub innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych;

4)suma określonych w ust. 3 kosztów poniesionych przez podatnika w roku podatkowym na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem, zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów tego podatnika, stanowi co najmniej 3% sumy kosztów uzyskania przychodów podatnika za ten rok.

2a. Stawkę podatku dochodowego, o której mowa w ust. 2 pkt 1, ustala się poprzez odpowiednie pomniejszenie nominalnej stawki podatku dochodowego, obowiązującej w państwie siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem w odniesieniu do przychodu z tytułu wymienionego w ust. 3, o związane z tym przychodem odliczenia od podstawy opodatkowania lub podatku lub zwroty podatku, z wyjątkiem kosztów związanych z tym przychodem.

2b. Jeżeli podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem podlega częściowemu zwolnieniu lub częściowemu wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, stawkę, o której mowa w ust. 2 pkt 1, ustala się, pomniejszając nominalną stawkę podatku dochodowego o procentową wartość przysługującego zwolnienia lub wyłączenia z opodatkowania.

3.Do kosztów, o których mowa w ust. 2, zalicza się koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze;

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7;

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze;

4)finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych;

5)opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk.

3a. Podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - suma przerzuconych dochodów w roku podatkowym spółek tworzących tę grupę.

W związku z tym, aby ustalić czy w opisanym zdarzeniu przyszłym znajdą zastosowanie przepisy art. 24aa ustawy o CIT, w opinii Wnioskodawcy należy ustalić czy płatności (lub ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej mieszczą się w katalogu kosztów wskazanym w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT - a jeśli tak, to czy zostały spełnione łącznie poniższe przesłanki:

-czy według przepisów prawa podatkowego obowiązujących w państwie siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia Spółki X (tzn. w Singapurze), dochód (przychód) uzyskany z jednego z tytułów wymienionych w ust. 3 podlega opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego niższej niż 14,25% (obliczonej zgodnie z art. 24aa ust. 2a i 2b ustawy o CIT) lub zwolnieniu, lub wyłączeniu z opodatkowania tym podatkiem; (zgodnie z art. 24aa ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT),

-czy Spółka X uzyskuje od Spółki lub innych spółek, o których mowa w art. 3 ust. 1, powiązanych z nim w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5, z tytułów wymienionych w ust. 3 co najmniej 50% ogółu przychodów określonych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub przepisami o rachunkowości (zgodnie z art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT),

-czy Spółka X przekazuje, w jakiejkolwiek formie, co najmniej 10% przychodów, o których mowa w pkt 2, na rzecz innego podmiotu:

a)zaliczając w związku z tym wydatki do kosztów rozliczanych dla celów podatku dochodowego lub wydatki te lub przychody odlicza od dochodu, podstawy opodatkowania lub od podatku w jakiejkolwiek formie, lub

b)jeżeli przychody te składają się na zysk przeznaczony do wypłaty, bez względu na termin, w formie dywidendy lub innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych (zgodnie z art. 24aa ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT);

-czy suma tych kosztów poniesionych w roku podatkowym na rzecz podmiotów powiązanych, zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów Spółki X, stanowi co najmniej 3% sumy kosztów uzyskania przychodów podatnika za ten rok (zgodnie z art. 24aa ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT),

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie mieszczą się w katalogu kosztów wskazanym w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności te nie stanowią kosztów usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze, kosztów przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek ani kosztów koszty finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków. W szczególności, takie płatności nie powinny zostać uznane za koszty gwarancji i poręczeń lub usług o charakterze podobnym do usług gwarancji i poręczeń, ponieważ celem umowy faktoringowej nie jest zagwarantowanie/poręczenie przez Spółkę X względem Spółki wykonania zobowiązania na wypadek, gdyby dłużnicy nie wykonali zobowiązania. Podstawowym celem umowy faktoringowej jest bowiem: (i) przyspieszenie i ustabilizowanie przepływów pieniężnych faktorantów oraz ii) zwiększenie ich elastyczności finansowej i handlowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie sposób także uznać za koszty przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek.

Co więcej, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie są także kosztami finansowania dłużnego związanego z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, ponieważ takie płatności (ani ich części) nie są związane z istnieniem określonego długu (w tym w szczególności zobowiązania pożyczkowego) pomiędzy faktorantem a Spółką X. W opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka X nie przekaże Spółce środków, z tytułu których Spółka będzie miała obowiązek dokonywania płatności stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z czasowo udzielonego kapitału. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka X będzie nabywać od Spółki Należności Handlowe, tzn. definitywnie wypłaci Spółce środki pieniężne (nie będą to natomiast środki podlegające zwrotowi przez Spółkę), uwzględniając dyskonto w stosunku do wartości księgowej Należności Handlowych. Spółka przekaże natomiast Spółce X zwindykowane od dłużników należności lub w niektórych przypadkach, Spółka X sama pobierze płatności bezpośrednio od dłużników objętych ITRP. W związku z tym, umowa faktoringowa polegać będzie na definitywnym nabywaniu przez Spółkę X (usługodawcę) wierzytelności Spółki (usługobiorcy), przysługujących tej Spółce z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za odpowiednie wynagrodzenie (reprezentowane przez różnicę pomiędzy wartością księgową Należności Handlowych a ich zdyskontowaną wartością). Środki pieniężne przekazywane przez Spółkę do Spółki X nie będą zatem wiązać się z długiem istniejącym po stronie Spółki, lecz ich wypłata będzie wynikać z zawarcia umowy faktoringowej (która przewiduje szereg zobowiązań Spółki X oraz faktoranta).

W razie uznania, że płatności (lub ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, mieszczą się w katalogu kosztów wskazanym w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT, Wnioskodawca wskazuje, że tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w związku z tym, że Spółka X świadczy usługi na rzecz podmiotów z Grupy z wielu różnych jurysdykcji, a także uzyskuje przychody od podmiotów będących nie tylko polskimi rezydentami podatkowymi, przyjmuje się, że po przystąpieniu do ITRP koszty faktoringu (należne Spółce X) ponoszone przez Spółkę (lub przez Spółkę i inne spółki, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, powiązane z Spółką X w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT) nie przekroczą 50% wszystkich przychodów rozpoznanych przez Spółkę X.

W związku z powyższym, nie zostaną spełnione przesłanki z art. 24aa ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT ani z art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1 i 2

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Treść art. 12 ust. 3 updop wskazuje na:

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, że przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 updop, winny być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń (stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu) które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cyt. art. 12 ust. 3 updop wynika więc, że przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przysporzenia, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14 ust. 1 updop:

Wskazać również należy, że w art. 15 ust. 1 updop, wyrażono ogólną regułę, że:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z powyższymi uregulowaniami podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub jego zachowanie albo zabezpieczenie.

Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki, a mianowicie:

-wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

-musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

-musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-musi zostać właściwie udokumentowany,

-nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.

Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania. Z całej bowiem ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu, uwzględniając przy tym odrębności wynikające z działalności zwolnionej z opodatkowania oraz działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 updop:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że obecnie Grupa rozważa wdrożenie modelu faktoringowego tj. międzynarodowego programu wierzytelności handlowych. W związku z tym, planowane jest dołączenie przez Wnioskodawcę do modelu faktoringowego poprzez przystąpienie do umowy ITRP z SPÓŁKI X (dalej: „umowa faktoringowa”).

Obecnie ITRP jest realizowany i zarządzany przez SPÓŁKI X, która umożliwia wykonywanie wewnątrzgrupowych transakcji faktoringowych z podmiotami operacyjnymi Grupy. Spółki z Grupy uczestniczą w ITRP w celu:

i.przyspieszenia i ustabilizowania swoich przepływów pieniężnych oraz

ii.zwiększenia swojej elastyczności finansowej i handlowej.

W szczególności, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Wnioskodawca oczekiwane jest, że Spółka X będzie świadczyć następujące usługi na rzecz Spółki (po przystąpieniu do ITRP):

- nabycie pełnych praw i rzeczywistego władztwa (zdefiniowanego poniżej) nad określonymi należnościami (dalej: „Należności Handlowe”) Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- nabycie władztwa ekonomicznego lub rzeczywistego (zdefiniowanego poniżej), bez tytułu prawnego, nad określonymi Należnościami Handlowymi Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- administrowanie Należnościami Handlowymi, oraz

- pokrycie ryzyka niewypłacalności dłużników nabytych Należności Handlowych.

Należności Handlowe odnoszą się do towarów lub usług zakupionych przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi (HR) i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich, tj. podmiotów spoza Grupy. Jednocześnie Spółka z tytułu powyższego rozpoznaje przychód na zasadach ogólnych.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z ITRP, Spółka X będzie po zawarciu umowy obowiązana pokryć ryzyko niewypłacalności dłużników z tytułu nabytych Należności Handlowych. W związku z tym, wewnątrzgrupowe transakcje faktoringowe nie będą przewidywać prawa regresu, a zatem Spółka X ponosić będzie pełne ryzyko niewypłacalności dłużników związane z nabytymi Należnościami Handlowymi.

Na podstawie ITRP, Spółka X nabywać będzie Należności Handlowe za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej (dalej: „dyskonto”). Na stopę dyskonta składać się będą następujące elementy (z których każdy ma odzwierciedlać wynagrodzenie należne Spółce X za poszczególne funkcje):

- dyskonto z tytułu ryzyka braku zapłaty (ryzyko niewypłacalności klienta lub Faktoranta),

- dyskonto umowne (biorące pod uwagę wartość pieniądza w czasie), oraz

- dyskonto z tytułu obsługi administracyjnej.

Zyski (lub straty) Spółki X realizowane w związku z ITRP są zatem określane przez różnicę pomiędzy wartością środków ostatecznie uzyskanych z Należności Handlowych a zdyskontowaną ceną nabycia Należności Handlowych (z uwzględnieniem składników stopy dyskonta opisanych powyżej).

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową, Spółka X ustali z faktorantem (Wnioskodawcą), że jest on nadal odpowiedzialny za windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi (ustalenia takie mogą jednak zostać odwołane w odniesieniu do wszystkich Należności Handlowych albo w odniesieniu do określonych Należności Handlowych na podstawie dokonanych między stronami ustaleń). Opłata za dokonanie takich czynności należna faktorantowi (Wnioskodawcy) od Spółki X za windykację należności wyznaczana będzie na warunkach rynkowych (opłata windykacyjna będzie stanowiła osobne wynagrodzenie należne od Spółki X na rzecz Wnioskodawcy).

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia, czy:

-prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych);

-jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych).

Odnosząc się do pierwszej wątpliwości wskazać należy, że zgodnie bowiem z art. 7b ust. 1 updop:

Mając na uwadze powyższe ustalenia wskazać należy, że w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych), bowiem przychód ten nie mieści się w żadnej kategorii przychodów określonych w art. 7b ust. 1 updop.

Zatem Państwa stanowisko odnośnie pytania Nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości odnośnie pytania Nr 2 w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych) należy wskazać, że stosownie do zadanego pytania Nr 2 oraz własnego stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę (wyznaczających zakres przedmiotowego wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia ustalenia źródła, do jakiego powinny zostać alokowane koszty poniesione w związku z przeniesieniem należności handlowych, tym samym niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii ustalenia wysokości tych kosztów.

Odpłatne zbycie Należności handlowych przez podatnika stanowi odrębną operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy Należności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop:

W związku z tym, aby określić dochód (stratę) z danego źródła przychodów, podatnik powinien alokować do przychodów z danego źródła koszty ich uzyskania.

Z wniosku wynika bowiem, że zbycie Należności Handlowych na rzecz SPÓŁKI X jest konieczne do osiągnięcia przychodu stanowiącego wynagrodzenie należne Spółce za przeniesienie Należności Handlowych.

Jak wskazano wyżej w uzasadnieniu oceny stanowiska do pytania Nr 1, że w wyniku zbycia Należności Handlowych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny, kwalifikując go jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych). Zatem koszty związane z przeniesieniem Należności Handlowych, będą stanowić koszty z innych źródeł przychodów (tj. koszty z innych źródeł niż z zysków kapitałowych).

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 jest prawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop:

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 updop:

Zgodnie art. 3 ust. 5 updop:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 updop:

W myśl art. 21 ust. 2 updop:

Z treści ww. przepisów wynika, iż od niektórych osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przychodów pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie ITRP, Spółka X nabywać będzie Należności Handlowe za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej. Na stopę dyskonta składać się będą następujące elementy (z których każdy ma odzwierciedlać wynagrodzenie należne Spółce X za poszczególne funkcje):

- dyskonto z tytułu ryzyka braku zapłaty (ryzyko niewypłacalności klienta lub Faktoranta),

- dyskonto umowne (biorące pod uwagę wartość pieniądza w czasie), oraz

- dyskonto z tytułu obsługi administracyjnej.

Zyski (lub straty) Spółki X realizowane w związku z ITRP są zatem określane przez różnicę pomiędzy wartością środków ostatecznie uzyskanych z Należności Handlowych a zdyskontowaną ceną nabycia Należności Handlowych (z uwzględnieniem składników stopy dyskonta opisanych powyżej).

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową, Spółka X ustali z faktorantem (Wnioskodawcą), że jest on nadal odpowiedzialny za windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi (ustalenia takie mogą jednak zostać odwołane w odniesieniu do wszystkich Należności Handlowych albo w odniesieniu do określonych Należności Handlowych na podstawie dokonanych między stronami ustaleń). Opłata za dokonanie takich czynności, należna faktorantowi (Wnioskodawcy) od Spółki X za windykację należności wyznaczana będzie na warunkach rynkowych (opłata windykacyjna będzie stanowiła osobne wynagrodzenie należne od Spółki X na rzecz Wnioskodawcy).

Państwa wątpliwości w zakresie pytania Nr 3 dotyczą ustalenia, czy zgodnie z którym płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 updop.

Dla określenia skutków podatkowych jakie mogą wystąpić w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym konieczne jest przede wszystkim ustalenie charakteru wypłacanego wynagrodzenia. Ze względu na charakter wymienionych w art. 21 ust. 1 updop tytułów jakich mogą dotyczyć wypłacane należności, na szczególną uwagę zasługują, wymienione w pkt 1 ww. artykułu odsetki.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „odsetki”. Zgodnie z definicją podawaną przez Encyklopedię Prawa (Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2000, str. 587), odsetki stanowią „okresowe świadczenie uboczne w postaci określonej kwoty pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiące zazwyczaj wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Wielkość odsetek ustala się z uwzględnieniem określonej stopy procentowej w stosunku do wielkości kapitału oraz czasu korzystania z niego”.

W sposób analogiczny definiuje pojęcie odsetek Komentarz do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Komentarz OECD”). W Komentarzu OECD podkreśla się, iż odsetki stanowią wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału, zatem warunkiem koniecznym do zakwalifikowania określonej płatności do kategorii odsetek jest istnienie długu pieniężnego pomiędzy podmiotem dokonującym płatności a jej odbiorcą.

Jak wynika z powyższego, aby można było mówić o płatności dokonywanej tytułem odsetek, płatność taka musi być związana z istnieniem określonego długu pomiędzy podmiotem otrzymującym odsetki a podmiotem dokonującym ich płatności. Odsetki muszą bowiem wynikać z umowy przewidującej udzielenie finansowania o charakterze zwrotnym, ponieważ zawsze stanowią one wynagrodzenie za otrzymane finansowanie. Sytuacja taka nie wystąpi w omawianym przypadku, ponieważ dokonywanie opłat o jakich mowa we wniosku nie jest następstwem kredytowania Spółki.

Z opisu zdarzenia przyszłego, wynika bowiem, iż  Spółka X nie przekaże Spółce środków, z tytułu których Spółka będzie miała obowiązek dokonywania płatności odsetkowych, stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z kapitału a następnie obowiązku zwrotu otrzymanych środków. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka X będzie nabywać od Spółki Należności Handlowe, tzn. definitywnie wypłaci Spółce środki pieniężne (nie będą to natomiast środki podlegające zwrotowi przez Spółkę) uwzględniając dyskonto w stosunku do wartości księgowej Należności Handlowych. Spółka przekaże natomiast Spółce X zwindykowane od dłużników należności lub w niektórych przypadkach, Spółka X sama pobierze płatności bezpośrednio od dłużników objętych ITRP.

Środki pieniężne przekazywane przez Spółkę do Spółki X nie będą zatem wiązać się z długiem istniejącym po stronie Spółki, lecz ich wypłata będzie wynikać z zawarcia umowy faktoringowej która przewiduje nabycie Należności Handlowych przez Spółki X.

Biorąc pod uwagę powyższe, płatności (lub ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie mogą być zakwalifikowane jako odsetki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, ponieważ nie stanowią one wynagrodzenia za finansowanie udzielone Spółce.

Usługi świadczone przez faktora w ramach umowy faktoringowej nie mogą także zostać uznane za świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu ani gwarancji i poręczeń lub za świadczenia o podobnym charakterze.

W związku z powyższym, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie wchodzą w zakres katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 updop. Tym samym, płatności (ani ich części), które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej nie będą podlegać WHT w Polsce i w związku z tym, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru WHT od tych płatności zgodnie z art. 26 ust. 1 updop.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z art. 24aa updop:

Z powyższych uregulowań wynika, że podleganie opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów wymaga spełnienia łącznie szeregu warunków. Niespełnienie choćby jednego z nich oznacza, że podatnik nie będzie objęty podatkiem od przerzuconych dochodów.

Wątpliwości Państwa w zakresie pytania Nr 4 (oznaczonego we wniosku Nr 5) dotyczą ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa updop.

Odnosząc się zatem do ww. wątpliwości wskazać należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa updop.

Z uzupełnienia wniosku wynika bowiem, że:

-przychody Spółki X uzyskane od Wnioskodawcy i innych spółek, o których mowa w art. 3 ust. 1 updop, powiązanych z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 niniejszej ustawy, nie przekroczą 50% ogółu przychodów Spółki X;

-po przystąpieniu do ITRP koszty faktoringu (należne Spółce X), jak i pozostałe koszty, wymienione w art. 24aa ust. 3 updop, liczone łącznie nie przekroczą wskazanego 50% progu przychodów Spółki X. W przychodach tych mieszczą się wszystkie usługi, opłaty i koszty wymienione w art. 24aa ust. 3 ustawy o CIT.

Z powyższych informacji wynika zatem, że nie zostanie spełniona przesłanka z art. 24aa ust. 2 pkt 2 updop. W konsekwencji skoro nie zostanie spełniona jedna z przesłanek wskazanych w art. 24aa ust. 2 updop, a przepis ten wymaga łącznego spełnienia warunków w nim wskazanych, to niespełnienie jednego z nich powoduje, że Wnioskodawca nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od przerzuconych dochodów na podstawie art. 24aa updop.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 4 (oznaczonego we wniosku Nr 5) jest prawidłowe.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 updop jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych);

-jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem Należności Handlowych powinny zostać alokowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł (tj. do przychodów innych niż z zysków kapitałowych);

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym płatności (ani ich części) które będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki X w ramach umowy faktoringowej, nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce i w związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku u źródła od tych płatności (ani ich części) zgodnie z art. 26 ust. 1 updop;

-czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy art. 24aa updop

- jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).