Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.238.2023.2.KW

Zwolnienie z opodatkowania dopłaty do odsetek kredytu od Banku Gospodarstwa Krajowego w ramach pomocy de minimis na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

• otrzymana dopłata do oprocentowania kredytu stanowi przychód zwolniony z opodatkowania,
• w związku z otrzymana dopłatą do oprocentowania kredytu zapłacone przez spółkę w latach 2021, 2022 i 2023, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 czerwca 2023 r. wpływ 30 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka zawarła w dniu 30 listopada 2020 r. z Bankiem A. umowę o kredyt w rachunku bieżącym w celu finansowania bieżącej działalności. Kredyt został objęty Gwarancją (...) udzieloną przez BGK w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (...) (gwarancja spłaty kredytu o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 2018 r. w sprawie udzielania przez BGK pomocy de minimis w formie gwarancji spłaty kredytów w ramach (...)).

W 2021 r. spółka poniosła koszty tytułem odsetek od tego kredytu w kwocie 92 896,25 zł, w 2022 r. w kwocie 367 692,49 zł oraz w styczniu 2023 r. w kwocie 33 257,26 i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 25 stycznia 2023 r. spółka złożyła wniosek o udzielenie przez BGK dopłaty do oprocentowania kredytu objętego gwarancją w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (...). W dniu 8 lutego 2023 r. spółka otrzymała informację od BGK o przyznaniu dopłaty do oprocentowania kredytu zawierającą zlecenie udostępnienia pierwszej transzy dopłaty w kwocie 493 846,00 zł. (Pierwsza transza dopłaty obejmuje odsetki zapłacone za okres od dnia uruchomienia kredytu do dnia złożenia wniosku Kredytobiorcy o dopłatę). Kwota ta wpłynęła na rachunek bankowy spółki dnia 13 lutego 2023 r.

Druga transza dopłaty będzie udostępniona po spełnieniu niezbędnych warunków jej udostępnienia, a kwota ustalona w oparciu o faktycznie zapłacone odsetki w okresie za jaki przysługuje kredytobiorcy dopłata. Otrzymana pomoc w postaci dopłaty do oprocentowania została udokumentowana przez BGK zaświadczeniem o udzielonej pomocy de minimis. Otrzymana pomoc de minimis została przyznana na podstawie: Umowy o finansowaniu (...) instrumentu finansowego w formie Funduszu Gwarancyjnego w ramach Priorytetu III „Wsparcie innowacji w przedsiębiorstwach” Działania 3.2 „Wsparcie wdrożeń wyników prac B+R” Poddziałania 3.2.3 „Fundusz Gwarancyjny wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014 – 2020, zawartej pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju i Finansów (Instytucja Zarządzająca) (z późn. zm.)

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Dopłata do oprocentowania kredytu, którą otrzymała Spółka od BGK, nie stanowi dopłaty do kredytu, o której mowa w art. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2141)

Określenie zawarte w opisie stanu faktycznego „dopłata” nie jest dotacją w myśl art. 126 ustawy o finansach publicznych (ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.). Dopłata nie była przeznaczona na dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Opisana we wniosku pomoc stanowi dofinansowanie udzielone w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, a konkretnie stanowi pomoc de minimis na podstawie: Umowy o finansowaniu (...) instrumentu finansowego w formie Funduszu Gwarancyjnego w ramach Priorytetu III. „Wsparcie innowacji w przedsiębiorstwach” Działania 3.2 „Wsparcie wdrożeń wyników prac B+R,Poddziałania 3.2.3 „Fundusz Gwarancyjny wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014 - 2020, zawartej w dniu 29 listopada 2016 r. pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju i Finansów (Instytucja Zarządzająca) (z późn. zm.) zgodnie z otrzymanym zaświadczeniem od Banku Gospodarstwa Krajowego.

Zgodnie z „Warunkami uzyskania w Banku Gospodarstwa Krajowego gwarancji spłaty kredytu i dopłaty do oprocentowania kredytu objętego gwarancją w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (...)” dopłaty do oprocentowania kredytów udzielane przez BGK. stanowią pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Dopłata została Spółce udzielona ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Pytania

1.Czy otrzymana dopłata stanowi przychód zwolniony z opodatkowania? Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych: art. 17 ust. 1 pkt 23 lub art. 17 ust. 1 pkt 52.

2.Czy odsetki od tego kredytu zapłacone przez spółkę w latach 2021, 2022 i 2023, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia, jeżeli w lutym 2023 r. spółka otrzymała w/w dopłatę do odsetek? Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 16 ust. 1 pkt 58.

Państwa stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawcy, dopłaty będące przedmiotem interpretacji podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odsetki od kredytu zapłacone przez spółkę w latach 2021, 2022 i 2023 stanowią koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia.

Otrzymana kwota 493 846 zł, która wpłynęła na konto spółki stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy:

• otrzymana dopłata do oprocentowania kredytu stanowi przychód zwolniony z opodatkowania - jest prawidłowe,
• odsetki od kredytu zapłacone przez spółkę w latach 2021, 2022 i 2023, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia, jeżeli w lutym 2023 r. spółka otrzymała dopłatę do odsetek - jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy CIT, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wnioskodawcy, co do zasady, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią przychód w rozumieniu omawianej ustawy. Zatem, otrzymana dopłata, o której mowa we wniosku, również – co do zasady – stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Natomiast w art. 17 ww. ustawy, wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT:

Powołana wyżej regulacja stanowi więc jednoznacznie, że zakresem zwolnienia z opodatkowania objęte są dochody podmiotów, którym przyznano środki bezzwrotnej pomocy i które otrzymują wspomniane środki bezpośrednio lub pośrednio (za pośrednictwem upoważnionego podmiotu) od rządów państw obcych lub wymienionych w tym przepisie instytucji i organizacji międzynarodowych.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest otrzymanie tych środków na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych pomiędzy tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy CIT:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że 30 listopada 2020 r. PaństwaSpółka zawarła z Bankiem A. umowę o kredyt w rachunku bieżącym w celu finansowania bieżącej działalności. Kredyt został objęty Gwarancją (...) udzieloną przez Bank Gospodarstwa Krajowego ( dalej „BGK”) w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (...).

W roku 2021, 2022, 2023 r. Spółka poniosła koszty tytułem odsetek od tego kredytu i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów.

W 8 lutego 2023 r. Spółka otrzymała informację od BGK o przyznaniu dopłaty do oprocentowania kredytu. Pierwsza transza dopłaty wpłynęła na rachunek bankowy spółki dnia 13 lutego 2023 r. Druga transza dopłaty będzie udostępniona po spełnieniu niezbędnych warunków jej udostępnienia, a kwota ustalona w oparciu o faktycznie zapłacone odsetki w okresie za jaki przysługuje kredytobiorcy dopłata.

Opisana we wniosku pomoc stanowi bezzwrotne dofinansowanie udzielone w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, a konkretnie stanowi pomoc de minimis na podstawie: Umowy o finansowaniu (...) instrumentu finansowego w formie Funduszu Gwarancyjnego w ramach Priorytetu III „Wsparcie innowacji w przedsiębiorstwach” Działania 3.2 „Wsparcie wdrożeń wyników prac B+R” Poddziałania 3.2.3 „Fundusz Gwarancyjny wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw" Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014 - 2020, zawartej w dniu 29 listopada 2016 r. pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju i Finansów (Instytucja Zarządzająca) zgodnie z otrzymanym zaświadczeniem od Banku Gospodarstwa Krajowego. Opisana we wniosku dopłata została Spółce udzielona ze środków pochodzących z Unii Europejskiej, ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy uzyskany przez Państwa przychód związany z otrzymaną dopłatą do oprocentowania kredytu jest objęty zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust.1 pkt 23 lub art. 17 ust.1 pkt 52 ustawy o CIT.

Rozważając charakter środków finansowych, które Wnioskodawca otrzymał w ramach projektu finansowanego ze Środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, należy odnieść się do art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 225, 412), zgodnie z którym:

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1270 ze zm., dalej: „ustawa o finansach publicznych”) określa, że:

W myśl art. 2 pkt 5 przywołanej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o „środkach europejskich - rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 3 i 5a-5d ustawy o finansach publicznych.

Do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zalicza się:

Zgodnie zart. 192 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

Zgodnie z art. 200 ust. 1 ww. ustawy:

Przepis art. 202 ust. 1 ww. ustawy określa, że:

W niniejszej sprawie istotnym jest również wskazanie, pomoc de minimis to dopuszczona prawem unijnym pomoc publiczna, jakiej może udzielić państwo, bez konieczności uzyskiwania zgody Komisji Europejskiej, jednak podlega ona monitorowaniu.

Gwarancja (...), o której mowa we wniosku jest to jedna z form pomocy de minimis udzielana w ramach dopuszczalnej pomocy publicznej na zabezpieczenie spłaty kredytu obrotowego lub inwestycyjnego dla mikro-, małego lub średniemu przedsiębiorcy (MŚP). Gwarancja de minimis, nie stanowi dotacji pieniężnej i nie wiąże się bezpośrednio z przekazaniem środków finansowych przedsiębiorcy.

Pomoc de minimis może być udzielana przez różne instytucje, w różnych formach i na różne cele. Podlega ona sumowaniu i posiada ustalone dopuszczalne pułapy wartości. Łączna wartość pomocy de minimis dla jednego przedsiębiorcy nie może przekroczyć równowartości 200 000 EUR lub 100 000 EUR (dla podmiotu działającego w sektorze transportu drogowego towarów) w okresie trzech kolejnych lat podatkowych.

Gwarancja (...), która jest bezpłatną gwarancją spłaty kredytu udzielaną z Funduszu Gwarancyjnego wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój (...). Uzyskanie gwarancji wiąże się z możliwością otrzymania dopłaty do oprocentowania kredytu objętego gwarancją, która jest formą dotacji refundującej zapłacone odsetki.

Przechodząc do meritum rozpatrywanej sprawy w zakresie skutków podatkowych z tytułu otrzymywanych dopłat do oprocentowania kredytu wskazać należy, że art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT stanowi jednoznacznie, iż zakresem zwolnienia z opodatkowania objęte są dochody podmiotów, którym przyznano środki bezzwrotnej pomocy i które otrzymują wspomniane środki bezpośrednio lub pośrednio (za pośrednictwem upoważnionego podmiotu) od rządów państw obcych lub wymienionych w tym przepisie instytucji i organizacji międzynarodowych.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest otrzymanie tych środków na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych pomiędzy tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, otrzymana przez Państwo bezzwrotna dopłata do oprocentowania kredytu stanowi przychód podatkowy, który będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejna Państwa wątpliwość dotyczy możliwości zaliczenia odsetek od kredytu poniesionych w latach 2021, 2022 i 2023 ( styczeń 2023 r.) do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w związku z otrzymaną dopłatą.

Rozpatrując kwestię podatkowych kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy udop:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z opisu sprawy zapłacone w latach 2021, 2022 i 2023( tj. przed dniem otrzymania zaświadczenia z BGK o udzieleniu dopłaty) odsetki od kredytu spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zatem mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w latach ich poniesienia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odsetki w latach 2021, 2022, 2023 w dacie ich poniesienia należało uznać za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego, należy wskazać na przepisy art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, zgodnie z którymi:

W myśl art. 15 ust. 4i ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 4k ustawy o CIT,

Mając na względzie, że otrzymane przez Państwa dopłaty stanowią przychód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT, to tym samym wydatki i koszty sfinansowane tymi środkami nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy CIT.

Konsekwentnie, w związku z otrzymaniem dopłaty jej beneficjent zobowiązany będzie do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów (wydatków) refundowanych dopłatą.

Podkreślić należy, że zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „Co istotne, użyte w przywołanym art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane np. z dotacji. (podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2015 r. r. sygn. akt III SA/Wa 3272/14).

Jednocześnie należy wskazać, że w omawianym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z żadną z sytuacji wskazanych w art. 15 ust. 4k ustawy CIT, które wyłączają stosowanie art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. Podstawą do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów nie będzie faktura korygująca, więc zgodnie z art. 15 ust. 4i ww. ustawy, Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w momencie otrzymania „innego dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty”.

Ponadto wyjaśnić, należy że zakres interpretacji wyznaczają zadane przez Wnioskodawcę pytania. Dlatego problematyka dotycząca korekty kosztów opisanych we wniosku stanowi tylko uzupełniającą informację do stanowiska organu w kwestii pytań zadanych przez Spółkę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).